تاخیر زبان؛ انواع، علل، علائم، تشخیص و درمان

تأخیر زبانی می‌تواند دریافتی (receptive)، بیانی (expressive) یا ترکیبی از هر دو باشد. نقص زبان دریافتی زمانی اتفاق می‌افتد که کودک شما در درک زبان مشکل داشته باشد. اختلال زبان بیانی زمانی اتفاق می‌افتد که کودک شما در برقراری ارتباط کلامی مشکل دارد.

علائم

اگر کودک شما تاخیر زبانی داشته باشد، در سن معمولی به نقاط عطف زبان نمی رسد. علائم خاص و نقاط عطف از دست رفته آنها به سن و ماهیت تاخیر زبانی آنها بستگی دارد.

علائم رایج تاخیر زبان عبارتند از:

• تا سن ۱۵ ماهگی غرغر نکند
• تا سن ۲ سالگی صحبت نمی کند
• ناتوانی در صحبت کردن با جملات کوتاه در سن ۳ سالگی
• مشکل در پیروی از دستورالعمل ها
• تلفظ یا بیان ضعیف
• مشکل در کنار هم قرار دادن کلمات در یک جمله
• ترک کلمات از جمله

علل

تاخیر زبانی در کودکان دلایل ممکن زیادی دارد. در برخی موارد، بیش از یک عامل به تاخیر زبان کمک می کند. برخی از علل رایج عبارتند از:

• اختلال شنوایی: برای کودکانی که دچار اختلال شنوایی هستند، مشکل زبان نیز رایج است. اگر آنها زبان نمی شنوند، یادگیری برقراری ارتباط می تواند دشوار باشد.
• اوتیسم: در حالی که همه کودکان مبتلا به اوتیسم تاخیر زبانی ندارند، اوتیسم اغلب بر ارتباطات تاثیر می گذارد.
• ناتوانی ذهنی: انواع ناتوانی های ذهنی می تواند باعث تاخیر زبانی شود. به عنوان مثال، نارساخوانی و سایر ناتوانی های یادگیری در برخی موارد منجر به تاخیر زبانی می شود.
• چندین مسئله روانی-اجتماعی: اینها می توانند باعث تاخیر زبان نیز شوند. به عنوان مثال، بی توجهی شدید می تواند منجر به مشکلاتی در رشد زبان شود.

عوامل خطر برای تاخیر زبان

طبق گفته کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده، عوامل خطر بالقوه برای مشکلات گفتار و زبان عبارتند از:

• مرد بودن
• نارس به دنیا آمدن
• داشتن وزن کم هنگام تولد
• داشتن سابقه خانوادگی مشکلات گفتاری یا زبانی
• داشتن والدین با سطح تحصیلات پایین تر

چگونه تشخیص داده می‌شود

پس از انجام یک ارزیابی پزشکی کامل، پزشک کودک شما را به یک آسیب شناس گفتار-زبان ارجاع می دهد. آنها یک ارزیابی جامع از زبان بیانی و دریافتی کودک شما انجام خواهند داد تا مشخص شود که آیا کودک شما تاخیر زبانی دارد یا خیر. این آزمون بر اشکال مختلف ارتباط کلامی و غیرکلامی متمرکز خواهد بود و از معیارهای استاندارد و غیررسمی استفاده می کند.

پس از تکمیل ارزیابی گفتار و زبان، آسیب شناس زبان ممکن است امتحانات دیگری را توصیه کند. به عنوان مثال، یک معاینه شنوایی می تواند به آنها کمک کند تا تشخیص دهند که آیا کودک شما دچار اختلال شنوایی است یا خیر. کودک شما ممکن است مشکلات شنوایی داشته باشد که نادیده گرفته شده است، به خصوص اگر خیلی جوان باشد.

درمان

پس از تشخیص، برنامه درمانی کودک شما احتمالاً شامل گفتار و زبان درمانی خواهد بود. یک آسیب شناس گفتار-زبان دارای مجوز برای تعیین انواع مشکلاتی که فرزند شما با آن مواجه است، ارزیابی را انجام می دهد. این اطلاعات به آنها کمک می کند تا یک برنامه درمانی را توسعه دهند و اجرا کنند.

اگر کودک شما دارای بیماری های زمینه ای باشد، پزشک ممکن است درمان های دیگری را نیز توصیه کند. به عنوان مثال، آنها ممکن است ارزیابی توسط یک روانشناس عصبی را توصیه کنند.

چشم انداز چیست؟

دیدگاه کودک شما بسته به شرایط خاص و سن او متفاوت خواهد بود. برخی از کودکان به همسالان خود می رسند و به نقاط عطف زبان آینده می رسند. سایر کودکان در غلبه بر تاخیرهای زبانی مشکل بیشتری دارند و ممکن است در دوران کودکی بعدی با مشکلاتی مواجه شوند. برخی از کودکان با تاخیر زبانی به دلیل تاخیر در رشد زبانی، مشکلات خواندن یا رفتار دارند.

اگر تشخیص داده شد که کودک شما دچار تاخیر زبانی است، شروع سریع درمان بسیار مهم است. درمان زودهنگام می تواند از بروز مشکلات دیگر مانند مشکلات اجتماعی، یادگیری و عاطفی جلوگیری کند.

نکاتی برای تشویق رشد زبان

ممکن است نتوان از تمام تاخیرهای زبانی جلوگیری کرد. اختلالات شنوایی و اختلالات یادگیری ممکن است همیشه قابل پیشگیری نباشند. این نکات را برای تشویق رشد زبان در کودک خود دنبال کنید:

• از بدو تولد با فرزندتان صحبت کنید.
• وقتی کودک است به غرغر کردن فرزندتان پاسخ دهید.
• برای فرزندتان آواز بخوانید، حتی وقتی کودک است.
• برای فرزندتان با صدای بلند بخوانید.
• به سوالات فرزندتان پاسخ دهید.