نظریه کانن-بارد درباره احساسات چیست

Cannon-Bard را می توان برای هر رویداد یا تجربه ای که باعث واکنش عاطفی می شود به کار برد. این احساس می تواند مثبت یا منفی باشد. سناریوهای شرح داده شده در زیر نشان می دهد که چگونه این نظریه در موقعیت های زندگی واقعی اعمال می شود. در تمام این سناریوها، نظریه کانن برد بیان می کند که واکنش های فیزیکی و احساسی به طور همزمان اتفاق می افتد، نه اینکه یکی باعث دیگری شود.

مصاحبه شغلی

بسیاری از افراد مصاحبه های شغلی را استرس زا می دانند. تصور کنید فردا صبح برای موقعیتی که واقعاً می خواهید مصاحبه شغلی دارید. فکر کردن در مورد مصاحبه ممکن است شما را عصبی یا نگران کند. همچنین ممکن است احساسات فیزیکی مانند لرزش، عضلات منقبض یا ضربان قلب تند احساس کنید، به خصوص با نزدیک شدن به مصاحبه.

نقل مکان به یک خانه جدید

برای بسیاری از مردم، نقل مکان به یک خانه جدید منبع شادی و هیجان است. تصور کنید که به تازگی با شریک یا همسرتان به خانه جدیدی نقل مکان کرده اید. خانه جدید شما بزرگتر از آپارتمانی است که قبلا در آن زندگی می کردید. فضای کافی برای بچه هایی که امیدوارید با هم داشته باشید دارد. همانطور که جعبه ها را باز می کنید، احساس خوشحالی می کنید. اشک تو چشمات خوبه قفسه سینه شما سفت است و نفس کشیدن تقریبا مشکل است.

طلاق والدین

کودکان همچنین در پاسخ به رویدادهای مهم اثرات فیزیکی و عاطفی را تجربه می کنند. به عنوان مثال می توان به جدایی یا طلاق والدین آنها اشاره کرد. تصور کنید ۸ ساله هستید. پدر و مادرت به تو گفته اند که در حال جدایی هستند و احتمالاً طلاق خواهند گرفت. شما احساس غمگینی و عصبانیت می کنید. معده شما ناراحت است. فکر می کنید ممکن است بیمار باشید.

سایر نظریه‌های احساسات

جیمز لنگ

Cannon-Bard در پاسخ به نظریه جیمز-لانژ توسعه یافت. در اواخر قرن نوزدهم معرفی شد و از آن زمان تاکنون محبوبیت خود را حفظ کرده است.

تئوری جیمز-لانژ بیان می‌کند که رویدادهای تحریک‌کننده یک واکنش فیزیکی را تحریک می‌کنند. سپس واکنش فیزیکی با یک احساس مربوطه برچسب گذاری می شود. به عنوان مثال، اگر با مار برخورد کنید، ضربان قلب شما افزایش می یابد. نظریه جیمز-لانژ نشان می دهد که افزایش ضربان قلب چیزی است که ما را متوجه می کند که می ترسیم.

کانن و بارد انتقادات مهمی بر نظریه جیمز-لانژ وارد کردند. اولاً، احساسات و عواطف فیزیکی همیشه به هم مرتبط نیستند. ما می توانیم احساسات فیزیکی را بدون احساس احساس خاصی تجربه کنیم و بالعکس.

در واقع، مطالعات نشان داده‌اند که ورزش و تزریق هورمون‌های استرس رایج، مانند آدرنالین، باعث ایجاد احساسات فیزیولوژیکی می‌شود که به یک احساس خاص مرتبط نیستند.

انتقاد دیگری که به نظریه جیمز-لنگ وارد می‌شود این است که واکنش‌های فیزیکی یک احساس متناظر ندارند. به عنوان مثال، تپش قلب می تواند نشان دهنده ترس، هیجان یا حتی عصبانیت باشد. احساسات متفاوت است، اما واکنش فیزیکی یکسان است.

شاختر-سینگر

یک نظریه جدیدتر از احساسات، عناصری از هر دو نظریه جیمز-لانژ و کانن-برد را در بر می گیرد.

نظریه عاطفه شاختر-سینگر نشان می دهد که واکنش های فیزیکی ابتدا رخ می دهد، اما می تواند برای احساسات مختلف مشابه باشد. به این نظریه دو عاملی نیز می گویند. مانند جیمز-لانژ، این نظریه پیشنهاد می کند که احساسات فیزیکی باید قبل از اینکه بتوان آنها را به عنوان یک احساس خاص شناسایی کرد، تجربه کرد.

انتقاد از نظریه شاختر-سینگر نشان می دهد که ما می توانیم احساسات را قبل از اینکه متوجه شویم به آنها فکر می کنیم، تجربه کنیم. به عنوان مثال، با دیدن یک مار، ممکن است بدون اینکه فکر کنید احساسی که تجربه می کنید ترس است بدوید.

نقد نظریه

یکی از انتقادات غالب بر نظریه کانن برد این است که فرض می کند واکنش های فیزیکی بر احساسات تأثیر نمی گذارد. با این حال، تعداد زیادی از تحقیقات در مورد حالات چهره و احساسات چیز دیگری را نشان می دهد. مطالعات متعدد نشان داده‌اند که شرکت‌کنندگانی که از آنها خواسته می‌شود حالت چهره خاصی را بیان کنند، احتمالاً واکنش عاطفی مرتبط با آن حالت را تجربه می‌کنند.

انتقاد قابل توجه دیگری بیان می کند که کانن و بارد بر نقش تالاموس در فرآیندهای عاطفی بیش از حد تأکید کردند و بر نقش دیگر ساختارهای مغز تأکید نکردند.

نکته و ایده

تئوری احساسی کانن برد نشان می‌دهد که واکنش های فیزیکی و احساسی به محرک‌ها به طور مستقل و همزمان تجربه می‌شوند.

تحقیقات در مورد فرآیندهای عاطفی در مغز ادامه دارد و نظریه ها همچنان در حال تکامل هستند. این یکی از اولین تئوری‌های عاطفه بود که رویکردی عصب‌شناسی داشت.

اکنون که نظریه کانن برد را می شناسید، می توانید از آن برای درک واکنش های احساسی خود و دیگران استفاده کنید.