بین تشخیص‌های میگرن و زوال‌عقل ناشی از هر علتی رابطۀ مثبت وجود دارد
خلاصه
چندین مطالعه اخیراً بر ارتباط بین سردردهای میگرنی و سایر سردردها با زوال‌عقل تمرکز نموده و رابطۀ مثبت میگرن _ زوال عقل را یافته‌اند. با این وجود، بسیاری از این پژوهش‌ها قادر نبوده‌اند با همزمانی و همراهی این دو سازگار شوند، از این‌رو، به‌طور بالقوه جانبداری را وارد یافته‌های خود نمودند.
مقاله کامل
اخیراً چندین مطالعه بر رابطۀ بین سردردهای میگرنی و سایر سردردها با زوال‌عقل تمرکز نموده و یک رابطۀ مثبت بین میگرن با زوال‌عقل پیدا کرده‌اند. بهر‌حال، اکثر این پژوهش‌ها در سازگاری همزمانی و همراهی این دو بیماری شکست خورده‌اند، در نتیجه، به‌طور بالقوه جانبداری را وارد یافته‌های خود نمودند.
هدف مطالعه حاضر، که در شمارۀ بعدی مجلۀ بیماری آلزایمر به چاپ خواهد رسید، بررسی ارتباط بین تشخیص‌های میگرن و زوال‌عقل در بیماران دنبال شده در مطب‌های پزشکان عمومی بریتانیا بود.
این مطالعه براساس داده‌های بدست آمده از پایگاه اطلاعاتی تجزیه و تحلیل بیماری (IQVIA) بود. این پایگاه اطلاعاتی، نسخه‌های دارویی، تشخیص‌ها، و اطلاعات پزشکی و جمعیتی پایه‌ای را مستقیماً یا با فرمت ناشناس از سیستم‌های کامپیوتری استفاده شده در مطب‌های پزشکان عمومی و متخصص جمع‌آوری می‌نماید.
گروه نمونه مطالعه فعلی شامل بیمارانی بود که بین ژانویۀ ۱۹۹۷ تا دسامبر ۲۰۱۶ (تاریخ شاخص) در یکی از ۶۷ مطب پزشکی عمومی انگلستان، تشخیص میگرن را دریافت کرده بودند. معیارهای ورود به شرح زیر بود: زمان مشاهده حداقل ۱۲ماه پیش از تاریخ شاخص؛ زمان پیگیری دست‌کم ۱۲ماه بعد از تاریخ شاخص؛ سنین بین ۶۰ تا ۸۰ سال در تاریخ شاخص؛ و بدون تشخیص زوال‌عقل یا اختلال شناختی خفیف قبل یا در زمان تاریخ شاخص. پس از بکارگیری معیارهای ورود مشابه، با استفاده از یک الگوریتم حریصانه و استنتاج از رگرسیون لجستیک که سن، جنسیت، سال شاخص، و تشخیص‌های همزمان (به عبارت دیگر، دیابت شیرین، هایپرلیپیدمی، بیماری قلبی-عروقی، سکتۀ مغزی از جمله حملۀ ایسکمیک گذرا، افسردگی، جراحت درون-جمجمه‌ای، اختلالات ذهنی و رفتاری بدلیل استفاده از الکل، صرع، بیماری پارکینسون، پوکی استخوان) را بکار می‌گیرد، بیماران بدون تشخیص‌های میگرن یک به یک با بیماران دارای تشخیص‌های میگرن براساس امتیازهای گرایش، منطبق شدند. تاریخ شاخص برای شرکت‌کنندگان بدون تشخیص‌های میگرن یک ملاقات انتخابی تصادفی بین ژانویۀ ۱۹۹۷ و دسامبر ۲۰۱۶ بود. نتیجۀ اصلی این مطالعه، میزان بروز زوال‌عقل به‌عنوان عملکرد تشخیص میگرن طی ده سال از تاریخ شاخص بود.
مطالعۀ حاضر ۳۷۲۷ نفر دارای میگرن و ۳۷۲۷ نفر بدون تشخیص میگرن را در بر می‌گیرد. میانگین سن ۷/۶۷ سال بود و ۹/۷۲ درصد از بیماران خانم بودند. طی ده سال از تاریخ شاخص، ۲/۵درصد از شرکت‌کنندگان دارای و ۷/۳درصد از شرکت‌کنندگان فاقد تشخیص‌های میگرن، مبتلا به زوال‌عقل تشخیص داده شدند (p-value < 0.001). ارقام مربوطه ۸/۵درصد و ۶/۳درصد در زنان (p-value < 0.001) و ۵/۴درصد و ۴/۳درصد در مردان (p-value = 0.722) بودند.
با این حال، رابطه‌ای مثبت بین تشخیص‌های میگرن و زوال‌عقل ناشی از هر علتی و بیماری آلزایمر تنها در زنان چشمگیر (نسبت مخاطره (HR) : 65/1؛ بیماری آلزایمر: HR = 27/2) بود نه در مردان.
دکتر لوئیس جیکوب، دارای مدرک دکترا، از دانشگاه وِرسای سنت کوئنتین آن ایولینز توضیح داد، “فرضیه‌های بیولوژیک و بالینی متعددی ممکن است رابطۀ بین سردردهای میگرنی و زوال‌عقل را شرح دهند. برای نمونه، سردردهای میگرنی دربرگیرندۀ درد مزمن است، که کشف شده است به‌طور قابل‌توجهی بر کاهش حافظه و زوال‌عقل تأثیرگذار هستند. از‌آنجایی‌که زنان معمولاً سردردهای میگرنی شدیدتری دارند، خطر زوال‌عقل در زنان دچار میگرن می‌تواند از مردان مبتلا به میگرن بالاتر باشد.”
پروفسور کارِل کوستِف، نویسندۀ رابط ، دارای مدرک دکترا، از دپارتمان اپیدمیولوژی IQVIA در آلمان، متذکر شد، در سال‌های اخیر ما چندین مطالعه با تمرکز بر زوال‌عقل انجام داده‌ایم. توانسته‌ایم روابط مثبتی بین پوکی استخوان و زوال‌عقل و بین صرع و زوال‌عقل شناسایی نماییم، اما رابطۀ منفی بین برخی داروهای ضد‌صرع، ضدافسردگی و ضد فشار خون بالا و میزان ابتلا به زوال‌عقل نیز مشاهده کرده‌ایم. چنین یافته‌هایی نقش چشمگیر داده‌های ناشناس بیمار در تحقیقات اپیدمیولوژی برای کمک به مردم در شناخت و اجتناب از عوامل خطر سلامت را در آینده اثبات می‌نماید.
نویسندگان این تحقیق همچنین متذکر می‌شوند،”مطالعات بیشتری موردنیاز است تا درک بهتری از مکانیسم‌های زمینه‌ای رابطۀ میگرن و زوال‌عقل و جنسیت‌های مختلف در ارتباط بین میگرن و زوال‌عقل بدست آید.”
تعداد زیاد بیماران در دسترس برای تجزیه و تحلیل، بکارگیری داده‌های دنیای واقعی از جمله چندابتلایی‌های متعدد، و طراحی جفتِ جور‌شده ، سه نقطۀ قوت اصلی این مطالعه هستند.
با این حال، این مطالعه دو محدودیت عمده نیز دارد. هرچند فراگیری سردردهای میگرنی در بزرگسالان جوان بالاتر است و گرایش دارد با سن کاهش یابد، این مطالعه تنها شرکت‌کنندگان سنین ۶۰ و ۸۰ سال را در‌بر‌گرفت، در‌نتیجه، به‌طور بالقوه یک جانبداری در تحلیل‌های آماری وارد نمود. علاوه بر این، در بزرگسالان سردردهای مرتبط با آسیب مغزی ایسکمیک به‌طور مکرر به اشتباه به‌عنوان سردردهای میگرنی تشخیص داده می‌شوند، که ممکن است نتایج تحقیق حاضر را تحت تأثیر قرار‌داده باشد.
