علل آلزایمر: آیا ارثی است

بیماری آلزایمر به مغز شما آسیب می رساند و به تدریج حافظه و مهارت های تفکر را از بین می برد. محققان بر این باورند که آسیب تا یک دهه قبل از ظهور علائم شروع می شود. رسوب غیرطبیعی پروتئین ها پلاک های سخت و درهم پیچیده ای را در سراسر مغز تشکیل می دهند. این رسوبات در عملکرد طبیعی مغز اختلال ایجاد می کنند.

همانطور که پلاک ها رشد می کنند، می توانند ارتباط بین نورون ها، پیام رسان های مغز شما را مختل کنند. در نهایت این نورون ها می میرند و به مغز شما آسیب زیادی وارد می کنند که قسمت هایی از آن شروع به کوچک شدن می کند.

علت شماره ۱: جهش ژنتیکی

بیماری آلزایمر به طور کامل شناخته نشده است. دانشمندان بر این باورند که برای اکثر افراد، این بیماری دارای عوامل ژنتیکی، سبک زندگی و محیطی است. همه این عوامل ممکن است با هم کار کنند تا شرایط مناسبی را برای ریشه‌گیری بیماری ایجاد کنند.

یک جزء ارثی در آلزایمر وجود دارد. افرادی که والدین یا خواهر و برادرشان به این بیماری مبتلا هستند، کمی بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. با این حال، ما هنوز با درک جهش‌های ژنتیکی که منجر به توسعه واقعی این بیماری می‌شود فاصله داریم.

علت شماره ۲: سن

با افزایش سن، در برابر عواملی که می توانند باعث آلزایمر شوند آسیب پذیرتر می شوید. در سال ۲۰۱۰، ۴.۷ میلیون فرد ۶۵ ساله و بالاتر مبتلا به آلزایمر بودند. از این تعداد ۰.۷ میلیون نفر بین ۶۵ تا ۷۴ سال، ۲.۳ میلیون نفر ۷۵ تا ۸۴ سال و ۱.۸ میلیون نفر ۸۵ سال یا بیشتر بودند.

علت شماره ۳: جنسیت

آلزایمر زنان را بیشتر از مردان مبتلا می کند. دانشمندان معتقدند این به این دلیل است که زنان معمولاً بیشتر از مردان عمر می کنند. در نتیجه، احتمال ابتلای زنان به این بیماری در اواخر سالمندی بیشتر است.

مطالعه ۲۰۱۰ نشان می دهد که هورمون ها ممکن است با آن ارتباط داشته باشند. سطح هورمون زنانه استروژن در بدن زن پس از یائسگی کاهش می یابد. محققان بر این باورند که این هورمون از مغز زنان جوان در برابر آسیب محافظت می کند. اما با کاهش سطح در سنین بالاتر، سلول های مغز در برابر این بیماری آسیب پذیرتر می شوند.

علت شماره ۴: ضربه به سر گذشته

انجمن آلزایمر بیان می کند که دانشمندان ارتباطی بین آسیب مغزی تروماتیک و خطر بیشتر زوال عقل پیدا کرده اند. پس از یک آسیب تروماتیک، مغز شما مقادیر زیادی آمیلوئید بتا تولید می کند. این همان پروتئینی است که به پلاک های آسیب رسان که از علائم آلزایمر هستند، تبدیل می شود.

یک تفاوت وجود دارد: بعد از یک آسیب مغزی تروماتیک، بتا آمیلوئید، اگرچه وجود دارد، به پلاک‌ها تبدیل نمی‌شود. با این حال، آسیب ممکن است خطر انجام این کار را در آینده افزایش دهد.

علت شماره ۵: اختلال شناختی خفیف

افرادی که قبلاً دارای اختلالات شناختی خفیف هستند ممکن است در معرض خطر ابتلا به آلزایمر کامل باشند. یک اختلال شناختی خفیف لزوماً بر زندگی روزمره فرد تأثیر زیادی ندارد. با این حال، می تواند بر حافظه، مهارت های تفکر، ادراک بصری و توانایی تصمیم گیری صحیح تأثیر بگذارد.

دانشمندان در تلاشند تا بفهمند چرا برخی از موارد اختلال شناختی خفیف به آلزایمر تبدیل می‌شوند. مطالعه ۲۰۰۶ نشان می دهد که وجود برخی پروتئین ها در مغز مانند بتا آمیلوئید، خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد.

علت شماره ۶: سبک زندگی و سلامت قلب

سبک زندگی شما ممکن است ارتباط زیادی با احتمال ابتلا به آلزایمر داشته باشد. به نظر می رسد که سلامت قلب به طور خاص ارتباط نزدیکی با سلامت مغز دارد. رژیم غذایی سالم، ورزش منظم، ترک سیگار، کنترل دیابت و کنترل فشار خون و کلسترول برای قلب مفید است. آنها همچنین می توانند مغز را سالم و انعطاف پذیر نگه دارند.

افراد مسن مبتلا به بیماری عروق کرونر یا بیماری شریان محیطی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به زوال عقل و بیماری آلزایمر هستند.

علت شماره ۷: اختلالات خواب

برخی تحقیقات نشان می دهد که خواب با کیفیت ممکن است برای پیشگیری از بیماری آلزایمر مهم باشد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۳ منتشر شده در JAMA نورولوژی بزرگسالان با میانگین سنی ۷۶ سال که این بیماری در آنها تشخیص داده نشده بود مورد بررسی قرار گرفت. کسانی که خواب ضعیف یا محدودی را تجربه کردند، تجمع پلاک های بتا آمیلوئید در مغزشان افزایش یافت.

مطالعات بیشتری باید انجام شود. دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که آیا کم خوابی دلیل آلزایمر است یا اینکه مراحل اولیه این بیماری ممکن است خواب را تحت تاثیر قرار دهد. هر دو ممکن است درست باشد.

علت شماره ۸: عدم یادگیری مادام العمر

میزان استفاده از مغزتان در طول زندگی نیز ممکن است بر خطر ابتلا به آلزایمر تأثیر بگذارد. مطالعه ۲۰۱۲ گزارش داد افرادی که به طور منظم مغز خود را با فعالیت های ذهنی چالش برانگیز تحریک می کنند، رسوبات بتا آمیلوئید کمتری دارند. این فعالیت ها در تمام طول زندگی مهم بودند. اما تلاش های اولیه و میانسالی با بیشترین کاهش خطر همراه بود.

سطوح بالاتر تحصیلات رسمی، شغل مهیج، فعالیت های فراغتی چالش برانگیز ذهنی، و تعاملات اجتماعی مکرر نیز ممکن است از سلامت مغز محافظت کنند.