تشخیص زودهنگام می‌تواند کلید درمان موثر آلزایمر باشد

در حال حاضر، تشخیص آلزایمر معمولاً تنها پس از اینکه فردی نشانه‌های اختلال حافظه را نشان می‌دهد، انجام می‌شود، به این معنی که معمولاً قبلاً تأثیرات تغییر دهنده زندگی را تجربه می‌کند. کافمن به Healthline گفت: «وقتی به آن مرحله پیش رفت، کارهای بسیار کمی برای مدیریت آن می‌توان انجام داد.

سؤال این است که اگر آلزایمر خیلی زودتر تشخیص داده شود، آیا می‌توانیم چیزی بسازیم که بتواند آن را مدیریت (یا پیشگیری) کند؟ اولین گام در پاسخ به آن، دانستن چگونگی تشخیص زودهنگام آن است.

چند مطالعه اخیر این چالش را انجام دادند.

تیمی در دانشگاه ایالتی اوهایو نشانگرهای زیستی – تغییر در پروتئین‌ها در مایع نخاعی و خون افراد مبتلا به آلزایمر – را کشف کرده‌اند که می‌تواند به تشخیص و پیش‌بینی شدت بیماری در موارد خاص کمک کند. طبق مطالعه‌ای که ماه گذشته منتشر شد، هر چه این پروتئین‌ها طولانی‌تر، سخت‌تر و خوشه‌ای‌تر باشند، شدت بیماری بیشتر می‌شود.

در مطالعه دیگری که اخیراً منتشر شده است، محققان از یک سیم پیچ الکترومغناطیسی بزرگ برای تحریک سلول های عصبی خاصی در مغز از طریق پوست سر و اندازه گیری نحوه هدایت سیگنال های الکتریکی توسط مغز استفاده کردند. آنها توانستند مغزهای مبتلا به آلزایمر را از مغزهای سالم با دقت ۸۷ درصد تشخیص دهند. آنها همچنین توانستند مغزهای مبتلا به دمانس فرونتوتمپورال (که باعث ۱۰ تا ۱۵ درصد موارد زوال عقل می شود) را از مغزهای سالم با دقت ۸۶ درصد و مغزهای مبتلا به آلزایمر را از افراد مبتلا به زوال عقل فرونتوتمپورال با دقت ۹۰ درصد تشخیص دهند.

هر دوی این نتایج مطالعه منعکس کننده نوید فناوری ها و تکنیک های جدید برای بهبود تشخیص آلزایمر است. کارشناسان گفتند، اما آنها همچنین محدودیت های پیشرفت فعلی ما را منعکس می کنند.

کافمن در مورد مطالعه سیم پیچ الکترومغناطیسی گفت: “اعداد بسیار چشمگیر هستند.” «اما برای اینکه اینها کار کنند، بیماران قبلاً باید برخی از علائم بیماری آلزایمر اولیه را نشان می‌دادند» که باعث می‌شود این روش برای تشخیص زودهنگام چندان مفید نباشد.

به گفته او، مطالعه دیگر تا حدودی در افتراق افراد مبتلا به آلزایمر متوسط ​​از افراد مبتلا به موارد شدید خوب عمل کرد، هرچند که به طرز شگفت انگیزی خوب نبود. اما این مطالعه که نشانگر زیستی را بررسی می‌کند که مطالعات دیگر با آن کار کرده‌اند، اما در مقیاس بسیار کوچک‌تر، نشان می‌دهد که ممکن است مزایایی برای بهبود تکنیک‌های گذشته وجود داشته باشد.

کافمن گفت: «هرچه نزدیک‌تر نگاه کنیم، بهتر می‌توانیم تفاوت‌هایی را در مورد اینکه چه کسی به آلزایمر مبتلا می‌شود و چه کسی نه، پیدا کنیم. اگر بتوانیم وضوح بالاتر و بالاتری از ویژگی‌های فیزیکی این ماده داشته باشیم، ممکن است بتوانیم در مورد عواملی که باعث از کار افتادن و مختل شدن آن مواد شیمیایی می‌شود اطلاعات بیشتری کسب کنیم.

سایر نشانگرهای آلزایمر

ممکن است نشانه‌های غیرفیزیکی یا غیربیولوژیکی وجود داشته باشد که آلزایمر قریب‌الوقوع است – اگرچه احتمال کمک به درمان آن‌ها کمتر است. کافمن با همکارانش کار کرده است تا مشخص کند کدام نشانگرهای شناختی قبل از دیگران می لغزند.

تغییر توجه – مانند زمانی که به یک سوژه گفته می‌شود که به روشی خاص به چیزی پاسخ دهد و سپس به روشی متفاوت به همان چیز پاسخ دهد – به نظر می‌رسد یکی از آنها باشد.

کافمن گفت: “این بهتر از هر توانایی شناختی دیگری که مطالعه کرده ایم، پیشرفت نهایی آلزایمر را پیش بینی می کند.” و افزود که این نشانگرهای شناختی به تنهایی برای تشخیص کافی نیستند.

مطالعات دیگر بر روی تشخیص وجود پلاک های آمیلوئید متمرکز شده است، تجمع چسبنده ای که در مغز افراد مبتلا به آلزایمر یافت می شود.

مطالعه‌ای اخیرا منتشر شده دریافتند که مقادیر بالاتر آمیلوئید شناسایی شده در اسکن PET با کاهش سریعتر شناختی مرتبط است، حتی در افراد میانسال. و یک مطالعه برجسته در سال ۲۰۱۲ علائم فیزیکی آلزایمر را ۲۰ سال قبل از مشاهده علائم نشان داد – اما این در یک خانواده بزرگ بود که اعضای آن احتمالاً به این بیماری مبتلا می شدند.

غربالگری افراد در جمعیت عمومی – و تعیین اینکه آلزایمر علت زوال عقل آینده آنهاست – می تواند به پزشکان اجازه دهد تا با درمانی که از تجمع آمیلوئید جلوگیری می کند، پیشرفت بیماری را متوقف کنند.

اما انجام این کار آسان نخواهد بود. هندریکس در حال کار بر روی مطالعه ای برای ارزیابی چگونگی تاثیر اسکن PET برای آمیلوئید مغز بر نتایج بیمار است. داده های اولیه آن نشان می دهد که ۳۰ درصد از افراد مبتلا به زوال عقل و ۴۵ درصد از افرادی که با اختلالات شناختی خفیف تشخیص داده شده اند، تجمع آمیلوئید ندارند. و بنابراین، آلزایمر نداشته باشید.

این شواهد دیگری است که نشان می‌دهد در حال حاضر نمی‌توانیم علل زوال عقل را متمایز کنیم. هندریکس گفت: «این بدان معناست که ابزارهایی که ما برای تشخیص استفاده می‌کنیم کمبود دارند و ما به ابزارهای بهتری نیاز داریم.