بیماری های چشمی با افزایش خطر زوال عقل مرتبط است

تحقیقاتی که به صورت آنلاین در مجله چشم پزشکی بریتانیا منتشر شده است نشان می دهد که دژنراسیون ماکولا وابسته به سن، آب مروارید و بیماری چشمی مرتبط با دیابت با افزایش خطر زوال عقل مرتبط هستند. 

اختلال بینایی می‌تواند یکی از اولین نشانه های زوال عقل باشد و اعتقاد بر این است که کاهش تحریک مسیرهای حسی بینایی پیشرفت آن را تسریع می‌کند.

برخی از مطالعات کوچک نشان داده‌اند که ممکن است بین بیماری‌های چشمی که باعث اختلال بینایی می‌شوند – دژنراسیون ماکولا وابسته به سن، آب مروارید، بیماری چشمی مرتبط با دیابت و گلوکوم – و اختلال شناختی ارتباط وجود داشته باشد. بروز این بیماری‌های چشمی با افزایش سن افزایش می‌یابد، همچنین بروز بیماری‌های سیستماتیک مانند دیابت، فشار خون بالا، بیماری قلبی، افسردگی و سکته مغزی که از عوامل خطر پذیرفته شده برای زوال عقل هستند، افزایش می‌یابد.

بنابراین مشخص نیست که آیا این شرایط چشمی مستقل از این شرایط سیستماتیک با بروز بیشتر زوال عقل مرتبط است یا خیر، بنابراین برای بررسی، نویسندگان داده های مربوط به ۱۲۳۶۴ بزرگسال ۵۵ تا ۷۳ ساله را که در مطالعه Biobank انگلستان ثبت نام کرده بودند، تجزیه و تحلیل کردند.

شرکت‌کنندگان بین سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ در ابتدا مورد ارزیابی قرار گرفتند و تا اوایل سال ۲۰۲۱ پیگیری شدند. در طول ۱,۲۶۳,۵۱۳ سال پیگیری، ۲,۳۰۴ مورد زوال عقل ثبت شد.

تجزیه و تحلیل این داده ها نشان داد که دژنراسیون ماکولا وابسته به سن، آب مروارید و بیماری چشمی مرتبط با دیابت، اما نه گلوکوم، به طور مستقل با افزایش خطر زوال عقل به هر علتی مرتبط است.

در مقایسه با افرادی که در ابتدای مطالعه بیماری های چشمی نداشتند، خطر زوال عقل در افراد مبتلا به دژنراسیون ماکولا وابسته به سن ۲۶ درصد، در افراد مبتلا به آب مروارید ۱۱ درصد و در افراد مبتلا بیماری چشم مرتبط با دیابت ۶۱ درصد بیشتر بود.

در ابتدای مطالعه، از شرکت کنندگان پرسیده شد که آیا تا به حال حمله قلبی، آنژین صدری، سکته مغزی، فشار خون بالا یا دیابت را تجربه کرده اند یا خیر، و از نظر افسردگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. دیابت، بیماری قلبی، سکته مغزی و افسردگی همگی با افزایش خطر زوال عقل مرتبط بودند.

داشتن یکی از این شرایط (یک بیماری سیستمیک) و همچنین یک بیماری چشمی خطر زوال عقل را بیشتر افزایش می دهد، و این خطر زمانی که بیماری چشمی مرتبط با دیابت در کنار یک بیماری سیستمیک رخ می دهد، بیشتر بود. خطر نسبی بزرگ‌تری برای زوال عقل در میان افرادی که شرایط چشمی بیشتری داشتند مشاهده شد.

این یک مطالعه مشاهده‌ای است، و به همین دلیل، نمی‌تواند علت را تعیین کند، و نویسندگان همچنین چندین محدودیت بالقوه را برجسته می‌کنند که عمدتاً به جمع‌آوری داده‌ها مربوط می‌شود. آنها اشاره می کنند که شرایط چشم پزشکی بر اساس داده های سوابق خود گزارش شده و بستری تعریف شده است که احتمالاً شیوع آنها را دست کم می گیرد، که پرونده های پزشکی و ثبت مرگ ممکن است همه موارد زوال عقل را ثبت نکرده باشند، و اینکه برخی از زوال عقل مستند شده در طول پیگیری ممکن است قبل از بیماری های چشمی رخ داده اند.

با این وجود، آنها نتیجه می‌گیرند: “دژنراسیون ماکولا، آب مروارید و بیماری چشمی مرتبط با دیابت، اما نه گلوکوم، با افزایش خطر زوال عقل مرتبط است. افراد مبتلا به بیماری‌های چشمی و سیستمیک در مقایسه با افرادی که چشم پزشکی دارند، در معرض خطر بیشتری برای زوال عقل هستند. یا فقط شرایط سیستمیک.”

آنها می افزایند: “فشار خون، دیابت، سکته مغزی، بیماری قلبی و افسردگی که به تازگی ایجاد شده است، واسطه ارتباط بین بیماری چشمی آب مروارید/مربوط به دیابت و زوال عقل است.”