حافظه بلند مدت نحوه ذخیره سازی اطلاعات در طول زمان توسط مغز است. این شامل به خاطر سپردن وقایع، حقایق، و نحوه تکمیل وظایف، مانند چگونگی پیدا کردن راه خانه است.
از دست دادن حافظه بلندمدت زمانی است که در به خاطر آوردن این اطلاعات در زمانی که به آن نیاز دارید مشکل دارید. حافظه بلندمدت بسیاری از افراد با افزایش سن ضعیف تر می شود. این یک بخش طبیعی از پیری است.
وجود بین تغییرات طبیعی حافظه مرتبط با سن و زوال عقل، وضعیتی است که به عنوان اختلال شناختی خفیف (MCI) شناخته می شود. در سال ۲۰۱۳ تخمین زده شد که ۱۶ تا ۲۰ درصد از بزرگسالان بالای ۶۰ سال نوعی از MCI داشتند، که اختلال آنقدر شدید نیست که به عنوان زوال عقل طبقه بندی شود.
اما از دست دادن حافظه طولانی مدت می تواند نشانه ای از یک مشکل جدی تری مانند زوال عقل نیز باشد.
تقریباً ۱۰ درصد از آمریکایی های ۶۵ ساله و بالاتر به بیماری آلزایمر مبتلا هستند که بیشتر موارد زوال عقل را تشکیل می دهد. از دست دادن حافظه طولانی مدت همچنین می تواند نشانه ای از سایر بیماری ها و بیماری ها باشد.
علائم از دست دادن حافظه طولانی مدت چیست؟
علامت اصلی از دست دادن حافظه طولانی مدت فراموش کردن چیزهایی است که در اوایل زندگی شما اتفاق افتاده است، که ممکن است برای شما اهمیت یا اهمیتی داشته باشد، مانند نام دبیرستان یا محل زندگی شما.
علائم دیگر عبارتند از:
- قاطی کردن کلمات، مانند تخت نامیدن یک میز
- فراموش کردن کلمات رایج
- گم شدن در مکان های آشنا
- انجام کارهای آشنا زمان بیشتری می برد
- تغییرات خلق و خو و رفتار، مانند افزایش تحریک پذیری
چه چیزی باعث از دست دادن حافظه طولانی مدت می شود؟
دلایل مختلفی برای از دست دادن حافظه وجود دارد که برخی از آنها ممکن است برگشت پذیر باشند. در بیشتر این علل، می توانید با درمان علت زمینه ای، از دست دادن حافظه را درمان کنید.
علل برگشت پذیر از دست دادن حافظه طولانی مدت عبارتند از:
- مشکلات روانی، مانند افسردگی
- فشار
- عوارض جانبی داروهای تجویزی، مانند بنزودیازپین ها (داروهای ضد اضطراب)
- کمبود B12
- هیدروسفالی (مایع اضافی در اطراف مغز)
سایر علل از دست دادن حافظه طولانی مدت ممکن است نتیجه آسیب به مغز باشد. به طور کلی به طور کامل برگشت پذیر نیست، برخی از علائم ممکن است بسته به میزان بدی آسیب و قسمت هایی از مغز که تحت تاثیر قرار گرفته اند، بهبود یابند.
این دلایل از دست دادن حافظه طولانی مدت عبارتند از:
- سوء مصرف مواد مخدر و الکل
- صدمات جدی مغزی، مانند ضربه مغزی
- عفونت های شدید مغزی
- تومورهای مغزی
- سکته های مغزی
- از دست دادن اکسیژن
- صرع، به ویژه تشنج شدید
برخی از علل از دست دادن حافظه طولانی مدت قابل برگشت نیستند، مانند زوال عقل، از جمله بیماری آلزایمر.
آیا زوال عقل است؟
زوال عقل می تواند باعث از دست دادن حافظه کوتاه مدت و بلند مدت، به ویژه در افراد مسن شود.
زوال عقل یک اصطلاح کلی برای زوال شناختی است که در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند. این پیشرونده است، یعنی با گذشت زمان بدتر می شود.
در حالی که هیچ درمانی برای زوال عقل وجود ندارد، داروهایی وجود دارند که می توانند به کاهش علائم کمک کنند.
انواع مختلف زوال عقل عبارتند از:
بیماری آلزایمر
بیماری آلزایمر باعث اختلال پیشرونده حافظه، درک، زبان، استدلال، قضاوت و توجه می شود.
حساب می کند دو سوم موارد زوال عقل در افراد ۶۵ سال و بالاتر و ششمین علت مرگ و میر در ایالات متحده است.
از دست دادن حافظه کوتاه مدت شایع ترین اولین علامت است. پس از آن، از دست دادن حافظه – از جمله از دست دادن حافظه طولانی مدت – افزایش می یابد و علائم دیگر ظاهر می شوند.
زوال عقل جسم لوی
زوال عقل بادی لووی به دلیل رسوب غیرطبیعی پروتئینی به نام آلفا سینوکلئین در مغز ایجاد می شود. این رسوبات بر شیمی مغز تأثیر می گذارد که بر حرکت، تفکر و رفتار تأثیر می گذارد.
معمولاً در حدود سن ۵۰ سالگی یا بیشتر شروع می شود و در مردان کمی شایع تر است.
زوال عقل لووی در مراحل بعدی باعث مشکلات حافظه می شود، اما مشکلات حرکتی معمولا اولین علامت هستند.
فراموشی پیشانی گیجگاهی
احتمال تشخیص زوال عقل لوب فرونتوتمپورال (FTD) در افراد جوان تر از سایر اشکال زوال عقل است. تغییرات شخصیتی و خلقی معمولاً اولین علائم و به دنبال آن مشکلات زبانی و از دست دادن حافظه است.
زوال عقل عروقی
زوال عقل عروقی در اثر سکته مغزی و سایر آسیب های عروقی مغز ایجاد می شود. این عوامل خطر مشابه مشکلات قلبی عروقی مانند فشار خون بالا را دارد.
علائم زوال عقل عروقی بسیار شبیه به بیماری آلزایمر است. همچنین باعث از دست دادن تدریجی حافظه و سایر عملکردهای شناختی از جمله سازماندهی، توجه و حل مسئله می شود.
در حالی که از دست دادن حافظه یکی از علائم رایج زوال عقل است، همه از دست دادن حافظه طولانی مدت به این معنی نیست که شما زوال عقل دارید. پزشک شما می تواند به شما در کشف علت زمینه ای کمک کند.
چگونه از دست دادن حافظه بلند مدت تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص از دست دادن حافظه بلندمدت، پزشک ابتدا یک تاریخچه پزشکی می گیرد. آنها در مورد سابقه خانوادگی شما، داروهایی که مصرف می کنید و سایر مشکلات سلامتی شما را می پرسند.
آنها همچنین سوالاتی در مورد از دست دادن حافظه شما می پرسند، مانند:
- چه مدت است که ادامه دارد
- چگونه حافظه شما تحت تاثیر قرار گرفته است
- علائم دیگر شما چیست
- اگر علائم شما در طول زمان بدتر شده است
سپس پزشک شما یک معاینه فیزیکی انجام می دهد تا ببیند آیا علائمی مانند ضعف عضلانی دارید که می تواند به آنها در تشخیص کمک کند.
آنها احتمالاً آزمایش‌های خونی را برای بررسی کمبود ویتامین و آزمایش‌های تصویربرداری عصبی مانند ام‌آر‌آی یا سی‌تی اسکن انجام می‌دهند تا ببینند آیا مشکلات فیزیکی در مغز شما وجود دارد یا خیر.
پزشک شما ممکن است در مورد رویدادهای فعلی یا گذشته سوالاتی از شما بپرسد – تست های اساسی که شما را ملزم می کند اطلاعات را به خاطر بسپارید یا محاسبات ریاضی اولیه را انجام دهید. همچنین ممکن است از شما خواسته شود:
- عبارات خاصی را تکرار کنید
- خواندن و نوشتن جملات کوتاه
- نام اشیاء مشترک
گاهی اوقات، به یک روانشناس ارجاع داده می‌شوید که می‌تواند آزمایش‌های جامع عصب‌روان‌شناختی را انجام دهد تا میزان از دست دادن حافظه و اختلال شناختی شما را بیاموزد.
در بسیاری از موارد، سابقه پزشکی، علائم و آزمایش‌های عصبی شناختی شما برای تشخیص کافی است.
بسته به تشخیص، ممکن است پزشک شما را نزد متخصصان دیگری بفرستد – مانند یک متخصص سالمندان، متخصص مغز و اعصاب یا روانپزشک برای کمک به مدیریت پزشکی اختلال شما.
ارجاع به یک روانشناس یا سایر مشاوران دارای مجوز ممکن است برای کمک به شما برای مقابله با از دست دادن حافظه خود انجام شود.
درمان از دست دادن حافظه طولانی مدت
درمان از دست دادن حافظه طولانی مدت به علت زمینه ای بستگی دارد.
به عنوان مثال، اگر از دست دادن حافظه شما ناشی از یک دارو باشد، پزشک شما را به داروی دیگری تغییر خواهد داد. اگر از دست دادن حافظه شما ناشی از یک بیماری قابل درمان باشد، پزشک شما می تواند آن بیماری را درمان کند.
برخی از دلایل از دست دادن حافظه طولانی مدت ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. به عنوان مثال، ممکن است یک تومور مغزی با جراحی برداشته شود یا یک ناهنجاری ساختاری مغز داشته باشید که نیاز به اصلاح دارد.
هیچ درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد، اما داروهایی وجود دارند که می توانند به کاهش علائم شما کمک کنند.
مهارکننده های کولین استراز و آنتاگونیست های جزئی N-متیل D-آسپارتات (NMDA) دو دسته دارویی هستند که برای درمان بیماری آلزایمر تایید شده اند . دو نوع مهارکننده کولین استراز را می توان برای آلزایمر خفیف تا متوسط استفاده کرد، در حالی که نوع دیگری را می توان در هر مرحله استفاده کرد. آنتاگونیست های NMDA عموماً در مراحل بعدی استفاده می شوند.
این داروها می توانند برای برخی افراد مفید باشند، اما نه برای همه، و باید عوارض جانبی را با فواید آن سنجید.
همچنین کارهایی وجود دارد که می توانید در خانه انجام دهید تا به کاهش حافظه کمک کنید. ثابت شده است که ورزش منظم، رژیم غذایی سالم، یادگیری چیزهای جدید و برنامه خواب سالم به کاهش از دست دادن حافظه کمک می کند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
برخی از دست دادن حافظه کوتاه مدت و بلند مدت بخشی طبیعی از پیری است. اما اگر از دست دادن حافظه شما شروع به تداخل در زندگی روزمره شما کرد، باید به پزشک مراجعه کنید.
همچنین باید به پزشک مراجعه کنید اگر:
- اخیراً به سر آسیب دیدید
- علائم دیگری از بیماری جسمی یا روانی دارید
- شما همچنین سرگردان یا گیج هستید
اگر علائم جدی دیگری مانند هذیان یا آسیب به سر دارید، از دست دادن حافظه طولانی مدت ممکن است یک اورژانس پزشکی باشد. فوراً به پزشک مراجعه کنید.
سخن پایانی
از دست دادن حافظه درازمدت می تواند ترسناک به نظر برسد، اما از دست دادن حافظه جزئی می تواند بخشی طبیعی از افزایش سن برای بسیاری از افراد باشد.
اگر از دست دادن حافظه شما با زندگی روزمره تداخل دارد، به پزشک مراجعه کنید. بسیاری از علل از دست دادن حافظه ممکن است قابل درمان باشند.
