راز ناتوانی افراد در تشخیص چهره: حل معمای کوری چهره

پژوهش جدید دانشمند ایرانی دانشگاه استنفورد، این معما که چرا برخی افراد، هیچ گاه یک چهره را فراموش نمی‌کنند، در حالی که سایرین حتی نمی‌توانند افرادی به تازگی ملاقات شده را به خاطر بیاورند، حل کرده است.

 دکتر پرویزی، دانشیار دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد برای اولین بار موفق به شناسایی دو خوشه نورون مغزی در ناحیه شکنج دوکی شده که یک نقش مرکزی را در شیوه مشاهده چهره انسان‌ها در انسان ایفا می‌کنند.

آزمایشات بر روی یک بیمار دچار ادراک پریشی که در آن فرد قادر به تمایز چهره افراد نبوده، نشان داد که تحریک الکتریکی اعصاب به سرعت منجر به پیچ خوردن تصویر چهره انسان در نگاه فرد شده، در حالی که تصویر سایر اجسام به طور دست نخورده باقی می‌ماندند.

به گفته محققان، این یافته‌ها می‌تواند به درمانهای جدید برای این شرایط منجر شده و همچنین می‌تواند دلیل برخورداری برخی از انسانها از حافظه بهتر برای چهره‌ها را توضیح دهد.

تصور می‌شود که حدود دو درصد از انسان‌ها از نوعی «کوری چهره» رنج می‌برند.

در این پژوهش که بر روی یک مرد ۴۷ ساله صورت گرفته بود از الکترودهای کاشته شده در اطراف شکنج دوکی مغز وی به عنوان بخشی از یک درمان جداگانه صرع استفاده شده بود.

طبق توصیفات وی، در زمان اعمال یک جریان الکتریکی در این بخش، تصویر افراد مشاهده شده، محو شده و پس از قطع آن، دوباره به حالت عادی برمی‌گشت.

ادراک پریشی می‌تواند از زمان تولد بر روی بیماران تاثیر گذاشته یا در اثر آسیب مغزی در سال‌های بعدی پیشرفت کند. مبتلایان به این بیماری قادر به تشخیص چهره افراد از یکدیگر نبوده اما در مورد اجسام دیگر مشکلی ندارند.

به گفته دکتر پرویزی، این یافته ها نشان داده که دو خوشه با فاصله کمتر از دو سانتی‌متر از یکدیگر در پایه مغز در تشخیص چهره نقش مهمی را ایفا می‌کنند.

پژوهش‌های پیشین نشان داده بود که این خوشه‌ها در زمان مشاهده تصاویر انسانها از فعالیت بیشتری نسبت به مشاهده تصاویر دیگر برخوردار بودند اما پژوهش جدید دانشمند ایرانی که در مجله Neuroscience منتشر شده، برای اولین بار توانسته شواهد تجربی را برای این مدعا ارائه کند.