دکتر بابک هوشمند: ۱۹۷ سال پیش، نخستین بار یک فیزیولوژیست اتریشی از لغت «دمانس» برای توصیف اختلال ذهنی دوران پیری استفاده کرد؛ بیماری‌ای که امروز بین مردم به «آلزایمر» معروف است.
این درحالی است که امسال، صدمین سال کشف بیماری آلزایمر است. حتما تاکنون نام بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری به گوشتان خورده است.
رونالد ریگان(رئیس جمهور اسبق آمریکا)، چارلتون هستون (هنر پیشه)، فرانس پوشکاش (فوتبالیست) و چارلز برانسون (هنر پیشه) تنها تعدادی از ۲۵ میلیون فرد مبتلا به این بیماری در سراسر جهان را تشکیل می‌دهند.
***
دمانس، در واقع یک بیماری ناجور عصبی است که خود را بصورت فراموشی، ضعف شناختی پیشرونده همراه با کاهش فعالیت‌های زندگی روزمره، علایم عصبی – روانی و تغییرات رفتاری نشان می‌دهد.
نوعی از دمانس که در سنین پیری بوجود می‌آید و شایعترین نوع زوال عقل یا همان دمانس محسوب می‌شود، به «آلزایمر» معروف است. نام این بیماری مثل بسیاری از بیماری‌های دیگر از نام کاشف آن گرفته شده است.
شناسنامه آلزایمر
در سال ۱۹۰۱ یک روانپزشک آلمانی بنام دکتر الویس آلزایمر بیمار۵۱ ساله ای بنام خانم آگوست را که به‌دلیل اختلالات شناختی، مشکلات تکلمی، توهمات شنوایی و هذیان، در بیمارستانی در فرانکفورت بستری شده بود را مورد بررسی قرار داد.
در طی یکی از این بررسی‌ها دکتر آلزایمر چندین شیئ مختلف را به این خانم نشان داد و مدتی بعد درباره آنها از او سوال کرد ولی وی نتوانست هیچ کدام از آنها را به‌خاطر بیاورد.
دکتر آلزایمر در ابتدا مشکل این خانم را به عنوان یک اختلال فراموشی در نوشتن ثبت کرد ولی در واقع خانم آگوست، اولین فردی است که بیماری آلزایمرش تشخیص داده شده است.
چندی بعد دکتر آلزایمر به دانشکده پزشکی مونیخ رفت تا به همکاری با دکتر امیل کریپلین که از نویسندگان معروفترین کتب پزشکی بود بپردازد. دکتر کریپلین جزو گروهی از دانشمندان بود که عقیده داشتند پاتولوژی سیستم عصبی می‌تواند با بسیاری از عملکرد‌های روانپزشکی بیمار ارتباط داشته باشد.
خانم آگوست در آوریل سال ۱۹۰۶ درگذشت و پس از فوت وی دکتر آلزایمر به کمک دو پزشک ایتالیایی دیگر به بررسی کالبد شکافی و پاتولوژی سیستم عصبی وی پرداختند. در سوم نوامبر سال ۱۹۰۶ و در سی و هفتمین گردهمایی روانپزشکان آلمان، دکتر آلزایمر بیماری خانم آگوست را معرفی کرد و اظهار داشت که «پلاکهای آمیلوییدی» در مغز می‌توانند به عنوان علامت مشخصه این بیماری مطرح باشند.
چندی بعد کریپلین در کتاب معروفش بنام «کتاب جامع برای پزشکان و دانشجویان پزشکی» درباره بیماری خانم آگوست و موارد مشابهی که دیده بود توضیح داد و افراد مبتلا را تحت عنوان مبتلایان به بیماری کشف شده توسط آلزایمر معرفی کرد. تا سال ۱۹۱۰ نام بیماری آلزایمر به‌خوبی در میان متخصصین جا افتاده بود.
از جوانی تا پیری
بیماری آلزایمر شایعترین نوع زوال عقل در پیری است. تقریبا در طول قرن بیستم، متخصصین عبارت بیماری آلزایمر را اغلب در مورد افراد ۴۵ تا ۶۵ سالهای که علایمی‌از زوال عقل زودرس را نشان می‌دادند به کار می‌بردند.
در طی این مدت، دانشمندان زوال عقل در سنین بالاتر از ۶۵ سال و پیری را یک عارضه کم و بیش طبیعی و ناشی از افزایش سن می‌دانستند و علت آن را سخت شدن شریان‌های مغزی بدلیل افزایش سن ذکر می‌کردند.
اما دانشمندان در طی بررسی‌هایی که در طول دهه ۱۹۷۰ و اوایل ۱۹۸۰ انجام دادند متوجه شدند که علایم پاتولوژی مغزی در مبتلایان به زوال عقل پیری درست مثل قربانیان آلزایمری است که کمتر ۶۵ سال دارند. این موضوع باعث شد تا دانشمندان نام بیماری آلزایمر را برای تمامی‌افراد مبتلا در تمام سنین مورد استفاده قرار دهند.
همه در خطرند
رفتن سن یک عامل خطر اولیه برای ابتلا به آلزایمر است. بررسی‌ها نشان داده‌اند که در حدود ۲-۳ درصد از افراد بالای ۶۵ سال دارای نشانه‌هایی از ابتلا به آلزایمر هستند اما این میزان در افراد ۸۵ ساله به حدود ۲۵ تا۵۰ درصد می‌رسد.
در حقیقت دانشمندان متوجه شده‌اند که احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر پس از سن ۶۵ سالگی هر ۵ سال ۲ برابر شده و بیماران آلزایمری بالاتر از ۸۵ سال بیشترین میزان افراد مبتلا به آلزایمر را شامل می‌شوند.
در حال حاضر در حدود ۲۵ میلیون نفر در سراسر جهان به آلزایمر مبتلا هستند و آمارها حاکی از آنند که با پیرتر شدن جمعیت جوان دنیا تعداد افراد مبتلا به آلزایمر در سال ۲۰۴۰ به ۸۱ میلیون نفر خواهد رسید.
در کشور آمریکا در حال حاضر ۴ و نیم میلیون نفر مبتلا به آلزایمر هستند و بررسی‌ها نشان داده‌اند که این بیماری با هزینه بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار در سال سومین بیماری پر هزینه در آمریکا پس از سرطان و بیماری قلبی است.
دانشمندان آمریکایی تخمین زده‌اند که تعداد افراد مبتلا به آلزایمر در آمریکا در اواسط قرن ۲۱ با یک افزایش ۳۵۰ درصدی به حدود ۱۴ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر خواهد رسید. در این کشور میانگین هزینه مراقبت از یک فرد مبتلا به آلزایمر در طول زندگی‌اش در حدود ۱۷۴ هزار دلار تخمین زده شده است.
این مسائل موجب شده اند تا بودجه تحقیقاتی زیادی به آلزایمر اختصاص داده شود. این بودجه در سال ۲۰۰۵ در حدود ۶۴۷ میلیون دلار بود.
آلزایمر را بشناسیم
چیزی که احتمالا بیشتر از همه به عنوان علامت اولیه و مشخصه آلزایمر شنیده‌اید، عبارت است از «از دست رفتن حافظه کوتاه مدت» که معمولا خود را به‌صورت فراموشی مطالبی که چند روز از درک آنها گذشته، نشان داده و تدریجا با پیشرفت بیماری مشخص‌تر می‌شود.
با ادامه بیماری موارد دیگری که نشان‌دهنده شدت پروسه پاتولوژیک موجود هستند نظیر مشکلات عقلانی، شناختی، مسائل تکلمی ، حرکات مهارتی و عملکردهایی نظیر تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی که شدیدا با قسمتهای پیشانی و گیجگاهی مغزی در ارتباطند تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
در مراحل پیشرفته‌تر، تحلیل رفتن عضلات و کاهش توانایی‌های حرکت موجب خانه‌نشینی بیمار و ناتوانی در انجام اموری نظیر غذا خوردن و حتی بی اختیاری ادرار و مدفوع می‌شود. البته موارد فوق در صورتی دیده می‌شوند که مرگ بدلیل برخی عوارض نظیر حمله قلبی یا ذات‌الریه روی نداده باشد.
عوامل خطر
متخصصان برخی عوامل کاهش دهنده خطر ابتلا به آلزایمر را اینطور فهرست می‌کنند:
۱ – فعالیت‌های فکری یا ذهنی نظیر بازی شطرنج یا حل کردن جدول
۲ – ورزش کردن و انجام فعالیت‌های بدنی
۳ – پرداختن به فعالیت‌های اجتماعی معمولی
۴ – یک رژیم غذایی سالم که حاوی چربی‌های اشباع شده اندکی بوده و در آن ویتامین‌های B، اسیدهای چرب امگا ۳، میوه و سبزی وجود داشته باشند.
۵ – در صورت کلسترول خونی بالا، استفاده از داروهای کاهش دهنده کلسترول زیر نظر پزشک
۶ – مصرف معمولی داروهایی نظیر ایبوپروفن یا آسپرین احتمال ابتلا به دمانس را کاهش می‌دهند ولی برخی دانشمندان معتقدند که خطرات دیگر این داروها بیش از مزایای آنها بوده و بنابراین به عنوان یک روش پیشگیری کننده توصیه نمی‌شوند.
اما عواملی هم هستند که افزایش دهنده خطر ابتلا به آلزایمر محسوب می‌شوند. طبیعتا بالا رفتن سن، اولین عامل خطر است؛ اما عواملی مثل صدمات وارده به سر، سیگار، دیابت، فشار خون بالا یا افزایش کلسترول خون و همین‌طور مواجهه مکرر با برخی از فلزات سبک نظیر آلومینیم یا مس به عنوان عوامل خطر محسوب می‌شوند.
از تشخیص تا درمان
تشخیص بیماری آلزایمر عمدتا بر اساس تاریخچه مشاهدات بالینی تست‌های حافظه و بررسی عملکرد فکری و ذهنی بیمار در طی چند هفته یا چند ماه انجام می‌پذیرد.
ممکن است به‌منظور رد برخی تشخیص‌های دیگر تست‌های خونی و یا برخی از تکنیک‌های تصویربرداری ضرورت پیدا کنند. در حال حاضر متخصصین خبره ای که در بررسی اختلالات حافظه تخصص دارند می‌توانند بیماری آلزایمر را با دقت ۸۵تا۹۰ درصد تشخیص دهند.
اگرچه در حال حاضر درمان قطعی برای آلزایمر وجود ندارد، اما دانشمندان، برخی داروها و مداخلات روانی – اجتماعی و یا شناختی – رفتاری و همین‌طور برخی روش‌های توانبخشی را در مبتلایان به آلزایمر توصیه می‌کنند.
محققان همچنان در تلاش برای پیدا کردن راهی برای درمان و کنترل بهتر این اختلال هستند؛ شاید ۱۰۰ سال دیگر مقاله‌ای خواندید که در ابتدای آن نوشته شده‌بود: امسال صدمین سالگرد کشف درمان آلزایمر است. ۱۰۰ سال پیش، در چنین روزی…
توصیه‌های عصب‌شناسان برای پیشگیری از آلزایمر
پیری بخشی از روند طبیعی زندگی است. در این دوران، خطر ابتلا به اختلالات ذهنی و جسمی افزایش می‌یابد و به همین دلیل، خیلی‌ها از پا به سن گذاشتن وحشت دارند. یکی از اختلالات دوران پیری که بسیاری از سالخوردگان را در سراسر جهان به خود گرفتار کرده، بیماری نام‌آشنای آلزایمر است. یافته‌های عصب‌شناسان نشان می‌دهد سبک زندگی در پیشگیری از این بیماری نقش بسزایی دارد. آنچه در ادامه می‌خوانید برگرفته از کتاب دور زدن آلزایمر، نوشته‌ی دکتر کِنِث کوسیک (Kenneth Kosik) است که راهکارهای پیشگیری از آلزایمر را به زبان ساده معرفی می‌کند.
آگوست دِتِر (Auguste Deter) روی تختش در بیمارستان فرانکفورت نشسته بود که دکتر آلوئیز آلزایمر (Alois Alzheimer) برای معاینه‌اش آمد.
دکتر سوال کرد: «اسمت چیه؟»
بیمارِ ۵۱ ساله جواب داد: «آگوست.»
«اسم فامیل؟»
«آگوست.»
«اسم شوهرت چیه؟»
دِتِر با حالتی سردرگم گفت: «فکر می‌کنم آگوست.»
وقتی دِتِر داشت برای ناهار گل‌کلم و گوشت می‌خورد، دکتر سوال کرد: «چی داری می‌خوری؟»
دِتِر جواب داد: «اسفناج.»
«چی کار داری می‌کنی؟»
«سیب‌زمینی.»
دکتر آلزایمر تمام محتوای مکالمه را کلمه به کلمه یادداشت کرد. در آن زمان، یعنی سال ۱۹۰۱، علم پزشکی هنوز هیچ توضیحی برای وضعیت دِتِر نداشت. پس از مرگ این زن در سال ۱۹۰۶، مغز وی به منظور انجام آزمایش‌های میکروسکوپی کالبدشکافی شد. آلزایمر در بررسی میکروسکوپی متوجه شد محتویات سلول‌های مغزی دِتِر در اثر تجمع رشته‌های ضخیمِ در هم تنیده‌ای که گره گفته می‌شوند، آسیب دیده است. وی همچنین به وجود پلاک‌هایی از جنس پروتئین بِتا-آمیلوئید پی برد که فضای اطراف سلول‌ها را پر کرده و موجب تغییر شکل‌شان شده بودند. آلزایمر به این نتیجه رسید که بیماری دِتِر یک ناهنجاری مزمن در قشر مغز بوده است. پزشکان دیگری نیز همین وضعیت را در بیمارانی با علائم مشابه تشخیص دادند. این اختلال در نهایت به اسم آلزایمر به عنوان نخستین پزشکی که این بیماری را تشریح کرد، نام‌گذاری شد.
پیشرفت‌هایی که کسی در موردشان حرفی نمی‌زند
ماجرای آگوست دِتِر دردناک است. شاید با خودتان بگویید که ای کاش بیماری آلزایمر ناشناخته باقی می‌ماند. در حال حاضر، ۵.۳ میلیون نفر در ایالات متحده‌ی آمریکا به آلزایمر مبتلا هستند و احتمال می‌رود که این رقم تا سال ۲۰۵۰ تقریبا سه برابر شود.
آلزایمر یک اختلال پیشرونده و تحلیل‌برنده است که به دلیل تخریب سلول‌های مغزی موجب بروز تغییرات رفتاری و نیز پیدایش اِشکالاتی در مهارت‌های گفتاری، حافظه و تفکر می‌شود. مهم‌ترین مشخصه‌های این بیماری گره‌ها و پلاک‌هایی هستند که در مغز شکل می‌گیرند.
می‌توان به وسیله‌ی آزمایش‌های تشخیصی نوین از تشکیل این گره‌ها و پلاک‌ها در مغز آگاه شد، اما مشکل اینجاست که تصویربرداری از سلول‌های مغزی پرهزینه است و این قبیل تجهیزات تشخیصی، همه جا در دسترس نیستند. به همین دلیل، علائم آلزایمر در اکثر بیماران، تازه زمانی تشخیص داده می‌شود که دیگر زوال مغز آغاز شده است.
من ۲۵ سال است که روی بیماری آلزایمر تحقیق می‌کنم، اول در دانشکده‌ی پزشکی هاروارد و بعد در دانشگاه کالیفرنیا در سانتا باربارا. در مقام یک عصب‌شناس، بیمارانی را تحت درمان دارم که مبتلا به آلزایمر هستند یا اینکه در معرض ابتلا قرار دارند. نتایج تحقیقات جالب توجهی را که منتشر می‌شوند، دنبال می‌کنم. این تحقیقات بارها و بارها بیمارانی را که منتظر ساخت دارو یا کشف درمان تکنولوژیکیِ آلزایمر هستند، ناامید کرده‌اند، اما از طرف دیگر، حجم رو به رشد و چشمگیری از تحقیقات علمی نشان می‌دهد سبک زندگی نقش بسزایی در کاهش خطر ابتلا به آلزایمر دارد.
بخشی از جالب توجه‌ترینِ این تحقیقات توسط پژوهشگران فنلاندی و سوئدی انجام گرفته است. این پژوهشگران به مدت چند سال، بیش از ۱۰۰۰ نفر را که احتمال می‌رفت در سالهای آینده‌ی عمرشان به آلزایمر مبتلا شوند، بررسی کردند. این افراد بین ۶۰ تا ۷۷ سال سن داشتند. مشاهده شد شرکت‌کنندگانی که سبک زندگی‌شان را تغییر دادند، مثلا به تغذیه‌ی سالم، ورزش منظم و انجام فعالیت‌های فکری روی آوردند، حداقل ۲۵ درصد در آزمون‌های حافظه، تفکر و حل مسئله موفق‌تر از سایرین عمل کردند. همین کافی بود تا فرآیند زوال عقل در این افراد دو سال به تأخیر بیفتد و ۲۵ درصد از شیوع بیماری کاسته شود. چنانچه تغییر سبک زندگی زودتر آغاز شود، مطمئنا نتایج شگفت‌انگیزتری حاصل خواهد شد.
عادت‌های رفتاری برای پیشگیری از آلزایمر
افرادی که عادت‌های رفتاری زیر را رعایت کنند، کمتر پیش می‌آید که به تخریب کارکردهای شناختی مغز دچار شوند.
۱. فعالیت جسمانی
چنانچه دارویی باشد که بتواند از سلول‌های مغزی محافظت کرده و موجب زایش سلول‌های جدید شود، بدون شک دل‌تان می‌خواهد در موردش بیشتر بدانید، اینطور نیست؟ خُب، همچین دارویی در دسترس است و حتی به تجویز پزشک هم نیازی ندارد. پژوهشگران در نتیجه‌ی تحقیقات متعددی دریافتند که فعالیت جسمانی، قدرتمندترین حَربه برای مقابله با آلزایمر است. بر اساس تحقیقاتی که در دانشگاه ایلینوی انجام شد، خطر ابتلا به آلزایمر حتی در افرادی که سابقه‌ی خانوادگی داشتند، اما هفته‌ای سه بار و هر بار حداقل ۱۵ تا ۳۰ دقیقه ورزش می‌کردند، کمتر بود.
هر روز حداقل ۱.۵ کیلومتر پیاده‌روی کنید
پیاده‌روی ساده، مثلا از همان پیاده‌روی‌هایی که بعد از شام با همسرتان می‌روید، فایده‌ی خیلی زیادی برای مغز دارد. پژوهشگران در تحقیقی که در دانشگاه پیتسبِرگ در پِنسیلوانیا انجام شد دریافتند افرادی که هفته‌ای ۱۰ تا ۱۵ کیلومتر پیاده‌روی می‌کردند، حجم ماده‌ی خاکستری مغزشان زمانی که ۹ سال بعد مورد آزمایش قرار گرفتند، بیشتر از افرادی بوده است که کمتر پیاده‌روی می‌کردند.
تا می‌توانید برقصید
بر اساس تحقیقی که در دانشکده‌ی پزشکی آلبرت اینشتین در نیویورک انجام شد، رقصیدن موجب کاهش خطر ابتلا به آلزایمر می‌شود و حتی از فعالیت‌هایی نظیر حل جدول نیز تأثیرگذارتر است. سعی کنید دسته جمعی برقصید تا از دیگران هم بیاموزید. یادگیری گام‌های جدید در رقص در بهبود عملکرد فکری مؤثر است.
۲. رژیم غذایی سرشار از آنتی‌اُکسیدان و خوراکی‌های ضدالتهابی
نمی‌شود مطلوب‌ترین رژیم غذایی برای مغز را فقط به یک رژیم غذاییِ خاص مثلا مدیترانه‌ای محدود کرد. رژیم‌های غذایی مختلفی در سراسر جهان وجود دارند که می‌توانند در حفظ سلامت مغز مفید باشند. در مجموع، رژیم‌های غذاییِ سرشار از سبزیجات مطلوب‌تر هستند، به ویژه رژیم‌هایی که مصرف مواد غذایی فرآوری‌شده را محدود می‌کنند، مفیدتر شناخته می‌شوند.
برای مثال، خطر ابتلا به آلزایمر در افرادی که حدود ۵ سال از رژیم غذاییِ تهیه شده توسط مرکز پزشکی دانشگاه راش (Rush) در شیکاگو پیروی کردند، ۵۳ درصد کاهش یافت. این رژیم خاص حاوی ۱۰ ماده‌ی غذایی مفید برای مغز است که عبارتند از: سبزی‌های برگدار، سبزیجات، مغزها، انواع توت، لوبیا، غلات کامل، ماهی، طیور، روغن زیتون و شراب. در این رژیم غذایی، مصرف گوشت قرمز، کره و مارگارین، پنیر، شیرینی و دِسِر، غذاهای سرخ شده و فَست‌فود به شدت محدود شده است.
وعده‌های غذایی خود را با سبزیجات آغاز کنید
در تحقیقی که روی ۳۷۱۸ فردِ ۶۵ سال به بالا انجام شد، سرعت زوال کارکردهای شناختی مغز در افرادی که روزانه بیشتر از چهار وعده سبزیجات مصرف می‌کردند، ۴۰ درصد کمتر از افرادی گزارش شد که روزانه کمتر از یک وعده سبزیجات می‌خوردند.
از چاشنی‌ها استفاده کنید
برای طعم دادن به غذا به جای کره، روغن یا نمک از گیاهان معطر و ادویه‌ها استفاده کنید. کاری و زردچوبه حاوی آنتی‌اکسیدانِ کورکومین هستند. در تحقیقات متعددی نشان داده شده است که این آنتی‌اکسیدان در کاهش خطر ابتلا به آلزایمر، سرطان، آرتروز و افسردگی نقش دارد. می‌توانید از کاری و زردچوبه در خاگینه، سبزیجات کبابی یا پخت برنج استفاده کنید.
۳. معاشرت با دیگران
بر اساس تحقیقی که در مرکز بیماری آلزایمرِ راش در شیکاگو انجام شد، از تنهایی بپرهیزید تا مغزتان جوان بماند. در این تحقیق، زندگی اجتماعی جمعی از سالخوردگان در یک بازه‌ی زمانی تقریبا ۱۲ ساله زیر نظر گرفته شد. نتیجه نشان داد زوال شناختی در افرادی که اغلب با دیگران وقت می‌گذراندند (مثلا عضو باشگاه کتاب‌خوانی بودند، با دوستان‌شان قرارِ شام می‌گذاشتند یا به خانواده‌های‌شان سر می‌زدند)، ۷۰ درصد کمتر از افرادی بود که تعاملات چندان زیادی نداشتند.
در هر سنی که هستید، دوستان جدید پیدا کنید
به گفته‌ی پژوهشگران دانشگاه شیکاگو، بسیاری از ما ملاقات با افراد جدید و برقراری ارتباط با دیگران را سخت‌تر از چیزی که در واقعیت هست، پیشِ خودمان فرض می‌کنیم. در این تحقیق مشاهده شد شرکت‌کنندگانی که در رفت‌وآمدهای روزانه با غریبه‌هایی که بغل دست‌شان نشسته بودند حرف می‌زدند، احساس بهتری در مقایسه با افرادی داشتند که در طول مسیر با کسی دَمخور نمی‌شدند.
مهمانی ترتیب دهید
فکر کردن به اینکه چه کسانی را دعوت کنید، چه غذایی بپزید و نیز اینکه کدام مهمان‌ها را کنار هم بنشانید، مغزتان را وادار می‌کند که تصمیمات پیچیده‌ی اجتماعی بگیرید. از خودتان بپرسید که مثلا مهشید و الناز چطور با هم رفتار خواهند کرد؟ خلاصه اینکه آماده کردنِ به موقع غذا و پذیرایی، نیازمند برنامه‌ریزی استراتژیک و مهارت بالا در مدیریت مهمانی است.
۴. ورزش مغز
چنانچه مغزتان را در یادگیری اطلاعات جدید (مثلا راهنمایی بچه‌ها در انجام تکالیف‌شان یا سرهم‌بندی کردن وسایل آیکیا (IKEA)) به چالش نکشید، سُست و بی‌حال خواهد شد. بر اساس تحقیقی طولانی‌مدت که در دانشکده‌ی پزشکی آلبرت اینشتین در نیویورک انجام شد و ۲۱ سال طول کشید، خطر زوال عقل در افراد سالخورده‌تری که اغلب خودشان را به انجام فعالیت‌های سرگرم‌کننده‌ی محرک مغز مشغول می‌کردند، کمتر از افرادی بوده است که مغزشان را زیاد ورزش نمی‌دادند. مطالعه، بازی‌های تخته‌ای، تمرین موسیقی و حل جدول، آن هم حداقل چند بار در هفته، موجب تقویت رشد سلول‌های مغزی جدید و برقراری اتصالات بینِ سلولی می‌شود. در این تحقیق مشاهده شد حتی افرادی که حامل ژن مرتبط با آلزایمر بودند، توانستند زمان ابتلا به این بیماری را با انجام مداوم فعالیت‌های فکری تا حدود یک دهه به تعویق بیندازند.
در دو تحقیق دیگری که روی رانندگان تاکسی در لندن انجام شد نیز نتایج قابل توجهی به دست آمد. رانندگان تاکسی در لندن می‌باید به منظور دریافت مجوز، اسم و آدرس ۲۵ هزار خیابان، ۲۰ هزار مکان دیدنی و بیش از ۳۲۰ مسیر احتمالی را حفظ کنند. پژوهشگران دریافتند که در این افراد، قسمت هیپوکامپ مغز که در پردازش حافظه نقش دارد، در مقایسه با افرادی که راننده‌ی تاکسی نیستند و حتی رانندگان اتوبوس که می‌باید مسیرهای احتمالی کمتری را حفظ کنند، رشد بیشتری دارد.
مطالعه کنید تا بیاموزید
با مطالعه کردن می‌توانید ذهن‌تان را با دانش تغذیه کنید. به عقیده‌ی برخی دانشمندان مغز، دانش موجب سوخت‌رسانی به ذخیرهی شناختی می‌شود و در واقع، سپری است که فرد را در مقابل علائم زوال عقل محافظت می‌کند. بر اساس این فرضیه، زمانی که زوال خفیف کارکردهای شناختی مغز آغاز شود، فرد می‌تواند با تکیه بر اطلاعاتی که در ذخیرهی شناختی اندوخته است، زمان بروز علائم زوال شناختی را به تعویق بیندازد تا زندگی روزمره‌اش، دیرتر تحت‌الشعاع این بیماری قرار بگیرد. مثلا شاید فرد کلمه‌ی «کَج‌خُلق» را فراموش کرده باشد، اما به واسطه‌ی مطالعه‌ی زیاد می‌تواند از کلمات جایگزین دیگری نظیر «تُرشرو» یا «بدعُنُق» استفاده کند. پس مطالعه در مورد موضوعات جدید فراموش‌تان نشود، هم موضوعات داستانی و هم غیرداستانی. در هنگام مطالعه، یادداشت‌برداری کنید یا نکات مهم را علامت بزنید تا جزئیات را بهتر به خاطر بسپارید.
طراحی، نقاشی یا مجسمه‌سازی یاد بگیرید
بر اساس تحقیقی که در یک بازه‌ی زمانی چهار ساله در کلینیک مایو (Mayo) در آمریکا انجام شد، بروز اختلال شناختیِ خفیف در سالخوردگانی که نقاشی، طراحی یا مجسمه‌سازی می‌کردند، حدود ۷۳ درصد کمتر بوده است.
امیدواریم با رعایت عادت‌های رفتاری ساده‌ای که از زبان دکتر کوسیک خواندید، خطر ابتلا به آلزایمر را از خودتان دور کنید. سخن آخر اینکه دوراندیشی پیشه کنید و از همین حالا در هر سنی که هستید، خودتان را به سبک زندگی سالم عادت دهید تا زمانی که به دوران پیری رسیدید، همچنان قبراق و سرحال باشید.
Prevent Alzheimer’s Disease: 8 Daily Habits a Neurologist Swears By
The best part: You’re probably already doing them.
Whenphysician Alois Alzheimer came to examine her, Auguste Deter was sitting on a hospital bed. Alzheimer asked, “What’s your name?”
“Auguste,” answered the 51-year-old patient at a Frankfurt hospital.
“Last name?”
“Auguste,” she repeated.
“What’s your husband’s name?”
“Auguste,” she said, sounding confused. “I think.”
While Deter was eating cauliflower and pork for lunch, Alzheimer asked, “What are you eating?”
“Spinach,” Deter answered.
“What are you doing?” he asked.
“Potatoes.”
Alzheimer jotted down the conversation word for word. At the time, in 1901, doctors had no term to describe Deter’s condition. When the woman died five years later, Alzheimer autopsied her brain and examined it under a microscope. He observed thick fibers, called tangles, that wrapped around the cells’ interiors, crushing their contents. He observed clumps of smooth plaques that filled the space around the cells and distorted their shape.
Alzheimer referred to Deter’s condition as “a serious disease of the cerebral cortex.” Other physicians began diagnosing the disease in patients with similar symptoms. The disease was ultimately named after the physician who first described it. We know it as Alzheimer’s disease.
Breakthroughs Nobody Talks About
Thestory of Auguste Deter is unsettling. We wish Alzheimer’s disease had remained obscure. But in the United States today, about 5.3 million people have Alzheimer’s. That figure is expected to nearly triple by 2050.
Alzheimer’s is a progressive, degenerative disorder in which the brain’s cells become damaged, causing problems with memory, thinking, and speaking skills, as well as changes in behavior. Plaques and tangles in the brain are the hallmark features. Though new diagnostic tests allow us to see them, the imaging is expensive and not widely available. For the majority of patients, doctors diagnose Alzheimer’s based on symptoms, once dementia has already started to set in.
I’ve spent the past 25 years researching Alzheimer’s, first at Harvard Medical School and later at the University of California, Santa Barbara. As a neurologist, I’ve treated patients who already have a diagnosis or who are at risk. I’ve watched as fascinating research trends have unfolded. While studies have dashed our hopes over and over when it comes to finding a drug or technological treatment, on the other hand, a growing and impressive body of research shows that lifestyle habits can dramatically reduce your risk for developing the disease.
Some of the most remarkable results came from Finnish and Swedish researchers just this past spring. For several years, they followed more than a thousand people (ages 60 to 77) at high risk for developing Alzheimer’s. Those who changed their habits to include nutritious eating, regular exercise, and intellectual pursuits performed at least 25 percent better on tests of memory, thinking, and problem solving than did other people who kept the same routine. This was enough to delay a dementia diagnosis by two years and reduce the prevalence 25 percent. Had the interventions started earlier in life, the findings might have been even more dramatic.
Habits of People Who Prevent Dementia
The evidence is clear: People who regularly do the following have a lower risk of developing cognitive decline.
۱. They Get Physical
Ifa medicine could protect brain cells and encourage the birth of new ones, you’d want to know about it, wouldn’t you? Well, that drug exists. You don’t even need a prescription. Physical activity ranks as the most potent Alzheimer’s protection, study after study has found. People who exercised at least three times a week for a minimum of 15 to 30 minutes a session were less likely to develop Alzheimer’s disease, even if the disease ran in their families, showed research from the University of Illinois at Urbana–Champaign.
Try it: Walk at least a mile every day. A simple walk (the kind you might take with your dog in the morning or a partner after dinner) delivers powerful brain benefits. A University of Pittsburgh study found that those who walked just six to nine miles a week had a greater volume of gray matter in their brains when they were tested nine years later than those who walked less.
Try it: Dance the night away. A study done by the Albert Einstein College of Medicine in New York City found that dance reduced risk for dementia more than any other type of physical activity (even more than doing crossword puzzles). If you dance with a group or a partner, you’re being social; learning new steps improves intellectual fitness.
۲. They Eat Antioxidant-Rich, Anti-Inflammatory Foods
Noone best dietary pattern, food, or supplement leads to optimum brain health. Various diets from around the world protect the brain. What they have in common: rich in plants, low in highly processed foods.
For example, a diet developed at Rush University Medical Center in Chicago lowered the risk of Alzheimer’s disease as much as 53 percent over nearly five years. It showcases ten brain-healthy foods (leafy greens, vegetables, nuts, berries, beans, whole grains, fish, poultry, olive oil, and wine) while severely restricting red meat, butter and margarine, cheese, sweets and desserts, fried food, and fast food.
Try it: Start meals with a helping of veggies. In a study of 3,718 people (ages 65 and older), those who consumed more than four daily servings had a 40 percent slower rate of cognitive decline than people who had less than one daily serving.
Try it: Spice things up. Herbs and spices add flavor to food, allowing you to cut back on butter, oil, and salt. Curry and turmeric contain the antioxidant curcumin, which several studies show could help reduce the risk of Alzheimer’s disease (as well as that of cancer, arthritis, and depression). Add them to scrambled eggs, sprinkle them on roasted vegetables, or stir them into rice to spice up a plain pilaf.
۳. They Make Time for Friends
Youcan help ward off loneliness to keep your brain young, according to research from the Rush Alzheimer’s Disease Center in Chicago. Older adults who frequently spent time with others (being part of a book club or a card game, having dinner dates with their friends, visiting family) had a 70 percent lower rate of cognitive decline over 12 years than did seniors with fewer interactions.
Try it: Make new friends—at any age. Research from the University of Chicago found that many of us assume that meeting new people and making connections is harder than it actually is. When participants struck up conversations with strangers seated next to them during their commutes, they felt better than when they sat in solitude.
Try it: Throw dinner parties. Deciding whom to invite, what to serve, and who should sit next to whom forces your brain to make complex social decisions. Is Erica likely to get along with Jessica? Ensuring dishes are ready when guests arrive requires strategic planning, a high-level skill.
۴. They Exercise Their Brains
Ifyou don’t challenge your brain to learn new things (helping kids with their homework, say, or assembling IKEA furniture) it gets flabby. In one study, older adults who frequently did stimulating leisure activities were less likely to develop dementia over 21 years, compared with those who did so less often. Reading, playing board games, practicing musical instruments, and working on puzzles at least several times a week may encourage the growth of new brain cells and connections between them.
[pullquote]Even people who were carriers of a gene linked to Alzheimer’s postponed the development of the disease by almost a decade by immersing in intellectually enriching activities throughout their lives.[/pullquote]One reason we suspect brain workouts are so powerful: taxi drivers in London. To pass their driving tests, taxi drivers have to memorize the locations and names of 25,000 streets and 20,000 landmarks, along with over 320 possible routes. Two major studies have found that London taxi drivers have an enlarged part of the hippocampus (a brain region that helps process memory) compared with non-taxi drivers and even bigger than bus drivers, who need to memorize only a few possible routes.
Try it: Read to learn. Reading can fill your mind with knowledge. This fuels what some brain scientists call cognitive reserve, or a buffer against dementia symptoms. As mild cognitive impairment begins, the theory goes, cognitive reserve allows you to lose more memories before the loss affects your daily life. (Say you can’t remember the word grouchy. A strong cognitive reserve means you’d drum up grumpy or cranky.) Choose fiction and nonfiction; try new topics. Take notes or highlight as you read to better recall details.
Try it: Learn how to draw, paint, or sculpt. Seniors who took up painting, drawing, or sculpting were 73 percent less likely to develop mild cognitive impairment over a period of four years than were people who did not engage in artistic activities, found a recent Mayo Clinic study. These activities encourage you to focus your attention.
Protect your brain from dementia and stay sharp for life with the 75-plus tips in Outsmarting Alzheimer’s by Kenneth S. Kosik, MD. Learn more and buy the book here.
