وضعیت مراقبت از بیماران مبتلا به آلزایمر و دمانس مرتبط ۲۰۱۸
بیماری آلزایمر شایع ترین علت زوال عقل است. این به تدریج بر حافظه، قضاوت، زبان و استقلال فرد تأثیر می گذارد. آلزایمر که زمانی بار پنهان یک خانواده بود، اکنون به یک نگرانی غالب برای سلامت عمومی تبدیل شده است. با افزایش سن میلیونها آمریکایی دیگر و دور از دسترس بودن درمان، تعداد آن افزایش یافته است و به سرعت هشدار دهنده ادامه خواهد یافت.
در حال حاضر ۵.۷ میلیون آمریکایی و۴۷ میلیون افرادی که در سراسر جهان مبتلا به آلزایمر هستند. پیشبینی میشود که این میزان در کشورهای پردرآمد بین سالهای ۲۰۱۵ تا ۲۰۵۰ ۱۱۶ درصد و در کشورهای با درآمد متوسط و پایین به میزان ۲۶۴ درصد در این دوره زمانی افزایش یابد.
آلزایمر پرهزینه ترین بیماری در ایالات متحده است. هزینه خام سالانه آن بیش از ۲۷۰ میلیارد دلار است، اما تلفاتی که برای بیماران و مراقبین آن به طور یکسان می گیرد غیرقابل محاسبه است. یکی از دلایل قابل توجهی که آلزایمر هزینه بیشتری ندارد به لطف ۱۶.۱ میلیون مراقب بدون حقوق است که مدیریت بیماری عزیزان خود را بر عهده گرفته اند. این وظیفه ایثارگرانه سالانه بیش از ۲۳۲ میلیارد دلار صرفه جویی برای کشور می کند.
از هر ۱۰ آمریکایی ۶۵ ساله یا بالاتر، یک نفر با بیماری آلزایمر یا زوال عقل مرتبط است. دو سوم مبتلایان زن هستند. میانگین طول عمر پس از تشخیص برای یک فرد مبتلا به آلزایمر است ۴ تا ۸ سال. با این حال، بسته به چندین عامل، این می تواند تا ۲۰ سال باشد. با پیشرفت بیماری، هر روز چالشها، هزینهها و فشارهای بیشتری بر مراقبان وارد میشود. این مراقبان اولیه یا ثانویه اغلب به دلایلی از وظیفه تا هزینه، این نقش را بر عهده می گیرند.
آیندهنگاران مغز برای درک بهتر مراقبین – اینکه چگونه آلزایمر بر زندگی آنها تأثیر گذاشته است و تحولات امیدوارکننده در افق که می تواند چشم انداز آلزایمر را تغییر دهد، تلاش کرد. ما یک نظرسنجی از نزدیک به ۴۰۰ مراقب فعال انجام دادیم که نماینده نسل هزاره ها، نسل X و بچه های بوم هستند. ما با یک گروه پویا از متخصصان پزشکی و مراقبتی مصاحبه کردیم تا محدودیت ها، نیازها و حقایق ناگفته زندگی با فرد مبتلا به آلزایمر و مراقبت از او را به بهترین نحو درک کنیم.
تمام آمار ارائه شده بدون منبع از داده های نظرسنجی اصلی هلثلاین گرفته شده است.
حقایق قاطع و ناخوشایند بیماری آلزایمر
حقیقت قاطع در مورد آلزایمر این است که اکثر مراقبت ها به زنان اختصاص دارد. چه آنها آن را یک امتیاز، یک بار یا یک ضرورت بدانند، دو سوم مراقبان اولیه مبتلایان به آلزایمر زن هستند. بیش از یک سوم این زنان دختران کسانی هستند که از آنها مراقبت می کنند. در میان هزاره ها، نوه های زن بیشتر نقش مراقب را بر عهده می گیرند. به طور کلی، مراقبین، همسر و فرزندان بزرگسال کسانی هستند که بیش از هر رابطه دیگری از آنها مراقبت می کنند.
دایان تای، مدیر پروژه ابتکار جهانی سازمان اجتماعی و مرکز AgingWell در دانشکده بازرگانی مکدوناف دانشگاه جرجتاون، میگوید: «گویی جامعه از زنان انتظار دارد که مراقب باشند». او اشاره میکند که از آنجایی که بسیاری از زنان قبلاً نقش مراقبتکننده اصلی کودکان را بر عهده گرفتهاند، خواهر و برادر یا سایر اعضای خانواده آنها اغلب تصور میکنند که رهبری مراقبت از آلزایمر را بر عهده خواهند گرفت.
این بدان معنا نیست که مردان درگیر این موضوع نیستند. مراقبان حرفه ای به سرعت به این نکته اشاره می کنند که پسران و شوهران زیادی نیز این کار را انجام می دهند.
به طور کلی، اکثر مراقبین سلامتی، مالی و پویایی خانواده خود را به خاطر عزیزانشان قربانی می کنند. تقریباً سه چهارم مراقبان گزارش دادند که سلامتی آنها از زمان بر عهده گرفتن مسئولیت های مراقبت کاهش یافته است و یک سوم باید قرار ملاقات های پزشک خود را برای مدیریت مراقبت از عزیزشان از دست بدهند. مراقبین Gen X بیشترین اثرات منفی را بر سلامتی تجربه می کنند. با این حال، به طور کلی، مراقبان گروهی پراسترس هستند که ۶۰ درصد آن ها اضطراب یا افسردگی را تجربه می کنند. زمانی که ذهن و بدن شما نیاز مبرمی به مراقبت دارند، سختی مراقبت از شخص دیگری را به طور کامل تصور کنید.
اگر پوشش نقره ای وجود داشته باشد، نگاه صمیمی به پیر شدن یک عزیز با آلزایمر باعث می شود مراقبان بیشتری (۳۴ درصد) زودتر برای نشانگرهای زیستی این بیماری آزمایش شوند، چیزی که هزاره ها نسبت به نسل های قدیمی تر در مورد آن فعال تر هستند. با مشاهده تأثیر این بیماری، آنها تمایل بیشتری به انجام اقداماتی برای پیشگیری یا به تاخیر انداختن بیماری دارند. متخصصان این رفتار را تشویق می کنند زیرا می تواند تأثیر زیادی بر شروع و پیشرفت آلزایمر داشته باشد.
در واقع، تحقیقات جدید تغییری از معیارهای تشخیصی عمومی ایجاد شده را پیشنهاد میکند تا به جای آن بر شناسایی و درمان پیشآثار بیماری تمرکز کند، که امکان درک و درمان بهتر را فراهم میکند. به عبارت دیگر، به جای تشخیص آلزایمر در مرحله ای که زوال عقل قابل توجه است، کار آینده ممکن است بر تغییرات بدون علامت آلزایمر در مغز متمرکز شود. در حالی که این پیشرفتها امیدوارکننده هستند، این رویکرد در حال حاضر فقط برای تحقیقات در نظر گرفته شده است، اما اگر در درمان کلی برای اقدامات پیشگیرانه تطبیق داده شود، میتواند تاثیر زیادی داشته باشد. این می تواند به محققان و پزشکان اجازه دهد تغییرات مرتبط با آلزایمر را در مغز ۱۵ تا ۲۰ سال قبل از تشخیص آلزایمر مشاهده کنند. این مهم است زیرا تشخیص زودتر تغییرات به طور بالقوه می تواند به شناسایی و راهنمایی نقاط مداخله در مراحل اولیه کمک کند.
برای هر تأثیری که مراقبان بر سلامت خود احساس میکنند، یک پیامد مالی نیز وجود دارد. یکی از هر دو مراقب گزارش می دهد که مسئولیت های مالی یا شغلی آنها تحت تأثیر منفی قرار گرفته است، وجوه فعلی را کاهش می دهد و کمک های بازنشستگی را محدود می کند.
روث درو، مدیر اطلاعات و خدمات پشتیبانی این مرکز اظهار می کند: «من با اعضای خانواده که به شدت به استقلال مالی آینده آنها آسیب می رساند صحبت کرده ام تا آنچه امروز خانواده از آنها در مورد مراقبت از آنها می خواهد را انجام دهند. انجمن آلزایمر.
اکثریت ناخالص مراقبین متاهل و دارای فرزندانی هستند که در خانه خود زندگی می کنند و دارای مشاغل تمام وقت یا نیمه وقت هستند. نباید تصور کرد که مراقبان به طور طبیعی در دسترس بودند زیرا چیز دیگری در جریان نبودند. برعکس، اینها افرادی با زندگی کامل هستند که یکی از بزرگترین شاهکارها را انجام می دهند. آنها اغلب این کار را با لطف، صلابت، و نه حمایت زیاد انجام می دهند.
علاوه بر بخش عمده مراقبت در منزل، این افراد مسئولیت آغاز ارزیابی های پزشکی و اتخاذ تصمیمات کلیدی در مورد رفاه مالی، پزشکی، حقوقی و کلی افرادی را که برای آنها مراقبت می کنند، رهبری می کنند. این شامل برقراری تماس برای نگه داشتن ۷۵ درصد از مبتلایان به زوال عقل در خانه می شود – چه در خانه خود بیمار و چه در خانه مراقب.
- ۷۱ درصد مراقبان زن هستند.
- ۵۵ درصد مراقبان دختر یا پسر یا عروس یا داماد هستند.
- ۹۷ درصد از مراقبین نسل هزاره و نسل X دارای فرزندان (۱۸ سال و کمتر) در خانه خود هستند.
- ۷۵ درصد از مبتلایان به آلزایمر یا زوال عقل مرتبط با آن علیرغم پیشرفت بیماری در خانه یا در یک محل سکونت خصوصی باقی می مانند.
- ۵۹ درصد از مبتلایان به آلزایمر یا زوال عقل مرتبط می گویند که یک رویداد مرتبط با شناخت (به عنوان مثال، از دست دادن حافظه، گیجی، اختلال در تفکر) باعث ویزیت/ارزیابی پزشکی شد.
- ۷۲ درصد از مراقبان می گویند که سلامت آنها از زمانی که مراقب شده اند بدتر شده است.
- ۵۹ درصد مراقبان افسردگی یا اضطراب را تجربه می کنند.
- ۴۲ درصد از مراقبان از گروه های حمایتی حضوری، جوامع آنلاین و انجمن ها استفاده می کنند.
- ۵۰ درصد ازمراقبین شغل و امور مالی خود را به دلیل مسئولیت های مراقبت تحت تاثیر قرار داده اند.
- ۴۴ درصد از مراقبان پس انداز برای دوران بازنشستگی مشکل دارند.
- ۳۴ درصد مراقبان می گویند که مراقبت از عزیزان مبتلا به آلزایمر آنها را وادار به آزمایش این ژن کرده است.
- ۶۳ درصد از مراقبان در صورت مقرون به صرفه بودن و عاری از عوارض جانبی، برای به تاخیر انداختن شروع از دست دادن حافظه حداقل ۶ ماه دارو مصرف می کردند.
مراقب و مسئولیت او پیچیدهتر از آن است که بتوان تصور کرد
روزی که یک مراقب متوجه علائم قرمز در رفتار و گفتار یک عزیز می شود، زندگی آنها تغییر می کند و آینده نامشخصی در راه است. این انتقال به “عادی جدید” نیز نیست. در هر لحظه با یک فرد مبتلا به آلزایمر، مشخص نیست که چه اتفاقی خواهد افتاد یا بعداً به چه چیزی نیاز خواهد داشت. مراقبت با مقدار قابل توجهی مشکلات عاطفی، مالی و جسمی همراه است، به ویژه هنگامی که فرد مبتلا به آلزایمر از طریق بیماری پیشرفت می کند.
مراقبت از فرد مبتلا به آلزایمر یک شغل تمام وقت است. در میان مراقبان خانواده، ۵۷ درصد حداقل به مدت چهار سال مراقبت میکنند و ۶۳ درصد این مسئولیت را برای پنج سال آینده پیشبینی میکنند – همه با یک بیماری که میتواند تا ۲۰ سال طول بکشد. پس چه کسی این بار را به دوش می کشد؟
دو سوم تمام مراقبان بدون دستمزد زن و یک سوم آنها دختر هستند.
۱۶.۱ میلیون مراقب بدون حقوق در ایالات متحده وجود دارد . معمولاً کودکان بزرگسال رایج ترین مراقبان اولیه هستند. این امر به ویژه در میان نسل X و بچههای پرشور صادق است. با این حال، در نوزادان بوم، ۲۶ درصد از مراقبان اولیه، همسران افراد مبتلا به آلزایمر و نوه های هزاره هستند که در ۳۹ درصد مواقع به عنوان مراقبان اولیه عمل می کنند.
این مراقبان در مجموع بیش از ۱۸ میلیارد ساعت مراقبت بدون دستمزد در سال ارائه می دهند. ارزش این مراقبت ۲۳۲ میلیارد دلار برای کشور است. این معادل به طور متوسط ۳۶ ساعت در هفته برای هر مراقب است، که در واقع یک شغل تمام وقت دوم را ایجاد می کند که بدون حقوق، مزایا یا به طور کلی مرخصی است.
این نقش تقریباً شامل هر چیزی است که بیمار در زندگی روزمره خود به آن نیاز دارد – در ابتدا کمتر، زیرا هم بیمار و هم مراقب می توانند وظایف روزانه را به طور عادی انجام دهند – و به تدریج در مراحل پایانی آلزایمر به یک موقعیت مراقبت تمام وقت تبدیل می شود. فهرست کوتاهی از وظایفی که توسط یک مراقب اولیه انجام می شود عبارتند از:
- مدیریت و ردیابی دارو
- حمل و نقل
- حمایت عاطفی
- برنامه ریزی قرار ملاقات ها
- خرید کردن
- پخت و پز
- تمیز کردن
- پرداخت قبوض
- مدیریت امور مالی
- برنامه ریزی املاک
- تصمیمات قانونی
- مدیریت بیمه
- زندگی با بیمار یا تصمیم گیری در مورد محل اقامت
- بهداشت
- توالت کردن
- تغذیه
- تحرک
زندگی برای این مراقبان کند نمی شود تا زمانی که نتوانند به نقطه ای که ترک کرده اند برگردند. سایر جنبه های زندگی آنها به سرعت جلو می روند و سعی می کنند طوری ادامه دهند که گویی هیچ چیز تغییر نکرده است. مراقبان آلزایمر معمولاً متاهل هستند، فرزندانی در خانه خود دارند و شغلی تمام وقت یا پاره وقت خارج از مراقبتی که ارائه می دهند دارند.
یک چهارم مراقبان زن بخشی از “نسل ساندویچی” هستند، به این معنی که آنها فرزندان خود را بزرگ می کنند در حالی که به عنوان مراقب اصلی والدین خود عمل می کنند.
دایان تای میگوید «نسل ساندویچ باشگاهی» توصیف مناسبتری است زیرا تعهدات کاری آنها را نیز توضیح میدهد. نکته مثبت این است که طبق یک مطالعه، ۶۳ درصد از این زنان می گویند که به دلیل این نقش دوگانه، احساس قوی تری می کنند.
ما می دانیم که برای نسل ساندویچی، زنان زیادی در دهه ۴۰ و ۵۰ زندگی خود هستند، که در حرفه خود تعادل ایجاد می کنند، از والدین سالخورده یا یکی از اعضای خانواده مراقبت می کنند، و از فرزندان خردسال در خانه مراقبت می کنند یا هزینه های دانشگاه را پرداخت می کنند. درو میگوید که این تلفات زیادی بر آنها وارد میکند.
با فرض اینکه این نقش مراقب اولیه، آنقدر که یک ضرورت است، همیشه یک انتخاب مشتاقانه نیست. گاهی اوقات، همانطور که دایان تای آن را توصیف می کند، پذیرش آن نقش یک وظیفه است. برای خانواده های دیگر، این موضوع مقرون به صرفه است.
مراقبت از فردی که مبتلا به آلزایمر یا زوال عقل مرتبط با آن است، مصیبت وحشتناکی است. این افراد احساس تنهایی، اندوه، انزوا، احساس گناه و فرسودگی می کنند. جای تعجب نیست که ۵۹ درصد گزارش کرده اند که دارای اضطراب و افسردگی هستند. در فرآیند مراقبت از یک عزیز، این مراقبان اغلب به دلیل فشار و فشار یا نداشتن زمان کافی برای رسیدگی به نیازهای خود، سلامتی خود را کاهش می دهند.
دکتر نیکیل پالکار، دانشیار روانپزشکی و مدیر پزشکی در بیمارستان دانشگاه استونی بروک و مدیر ، توضیح میدهد: «اغلب، فرسودگی شغلی مراقبان زیاد است، بهویژه در قسمت آخر بیماری زمانی که بیمار شروع به فراموش کردن عزیزان خود میکند. از خدمات روانپزشکی سالمندان و مدیر پزشکی مرکز عالی استونی بروک برای بیماری آلزایمر. “من فکر می کنم این به ویژه برای مراقبان چالش برانگیز است، زمانی که مادر یا پدر آنها دیگر قادر به تشخیص آنها یا شناختن نوه ها نیستند. این از نظر احساسی بسیار شدید می شود.»
مراقبین: یک نگاه سریع
- تقریبا نیمی از مراقبین (تقریبا ۴۵ درصد) ۵۰ تا ۹۹ هزار دلار در سال درآمد دارند.
- حدود ۳۶ درصد کمتر از ۴۹ هزار دلار در سال درآمد دارند
- اکثر مراقبین متاهل هستند.
- اکثر مراقبین کودکان ۷ تا ۱۷ ساله در خانه خود دارند. این بالاترین میزان برای Gen X (71 درصد) است.
- ۴۲ درصد از همه مراقبان مشکلاتی را در مورد خواسته های والدین تجربه می کنند.
- مراقبین به طور متوسط ۳۶ ساعت در هفته مراقبت بدون دستمزد ارائه می دهند.
اگر با یک بیمار مبتلا به آلزایمر ملاقات کرده اید، یکی را ملاقات کرده اید
این چه بیماری است که جان مردم را می دزدد و از درمان های موثر طفره رفته است؟ بیماری آلزایمر یک اختلال مغزی پیشرونده است که بر حافظه، تفکر و مهارت های زبانی و توانایی انجام کارهای ساده تأثیر می گذارد. همچنین ششمین علت مرگ و میر در ایالات متحده و تنها بیماری در بین ۱۰ علت اصلی مرگ و میر در ایالات متحده است که قابل پیشگیری، کاهش یا درمان نیست.
آلزایمر بخش طبیعی پیری نیست. زوال شناختی بسیار شدیدتر از یک پدربزرگ و مادربزرگ فراموشکار معمولی است. آلزایمر در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند و آن را مختل می کند. خاطرات ساده ای مانند نام عزیزان، آدرس منزل یا نحوه لباس پوشیدن در روزهای سرد به تدریج از بین می روند. این بیماری به آرامی پیشرفت میکند و باعث اختلال در قضاوت و تواناییهای فیزیکی مانند غذا دادن به خود، راه رفتن، صحبت کردن، نشستن و حتی بلعیدن میشود.
تای میگوید: «شما حتی نمیتوانید تصور کنید که تا زمانی که آن عزیز از دنیا برود بدتر خواهد شد. “آلزایمر به خصوص بی رحمانه است.”
علائم در هر مرحله و میزان کاهش افراد مبتلا به آلزایمر به اندازه خود بیماران متفاوت است. هیچ استاندارد جهانی برای مرحله بندی وجود ندارد، زیرا هر فرد دارای مجموعه ای از علائم است که پیشرفت می کند و به روش و زمان خود ظاهر می شود. این امر بیماری را برای مراقبین غیرقابل پیش بینی می کند. همچنین به احساس انزوا که بسیاری از مراقبان دارند می افزاید زیرا ارتباط دادن یک تجربه به تجربه دیگر دشوار است.
کانی هیل-جانسون به مشتریان خود در Visiting Angels ، یک سرویس مراقبت حرفه ای که با افراد مبتلا به آلزایمر یا زوال عقل مرتبط کار می کند، یادآوری می کند: «اگر یک نفر را با از دست دادن حافظه دیده اید، یکی را دیده اید . این یک بیماری فردی است. انجمن آلزایمر از مراقبین میخواهد که تکنیکهای مراقبت را شخص محور بدانند.
آلزایمر عمدتاً بزرگسالان ۶۵ ساله یا بالاتر را تحت تأثیر قرار میدهد و میانگین سنی بیماران در این بررسی ۷۸ سال است. سایر دمانسهای مرتبط ممکن است بیشتر افراد جوانتر را تحت تأثیر قرار دهند . امید به زندگی پس از تشخیص متفاوت است، اما می تواند به ۴ سال یا تا ۲۰ سال برسد. سن، پیشرفت بیماری و سایر عوامل سلامتی در زمان تشخیص بر این امر تأثیر میگذارد.
این بیماری گرانترین بیماری در ایالات متحده است و می تواند برای افراد رنگین پوست بیشتر باشد. پرداخت های مدیکر برای آمریکایی های آفریقایی تبار مبتلا به زوال عقل ۴۵ درصد بیشتر از افراد سفیدپوست و ۳۷ درصد برای افراد اسپانیایی تبار بیشتر از سفیدپوستان است. نابرابری نژادی آلزایمر فراتر از مسائل مالی است. افراد مسن آفریقایی-آمریکایی دو برابر بیشتر از سفیدپوستان مسن در معرض آلزایمر یا زوال عقل هستند. افراد مسن اسپانیایی تبار ۱.۵ برابر بیشتر از افراد مسن سفیدپوست در معرض آلزایمر یا زوال عقل مرتبط هستند. آفریقایی-آمریکایی ها بیش از ۲۰ درصد از مبتلایان به این بیماری را تشکیل می دهند، اما تنها ۳ تا ۵ درصد از کسانی که در آزمایش هستند را تشکیل می دهند.
سابقه تحصیلی با احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر مرتبط است. کسانی که پایین ترین سطح تحصیلات را دارند، سه تا چهار برابر بیشتر از کسانی که دارای مدرک دانشگاهی هستند، با زوال عقل زندگی می کنند.
بعد از ۶۵ سالگی:
- کسانی که دیپلم دبیرستان دارند، می توانند انتظار داشته باشند که ۷۰ درصد از عمر باقی مانده خود را با شناخت خوب زندگی کنند.
- کسانی که مدرک دانشگاهی یا بالاتر دارند می توانند انتظار داشته باشند که ۸۰ درصد از عمر باقی مانده خود را با شناخت خوب زندگی کنند.
- کسانی که تحصیلات دبیرستانی ندارند می توانند انتظار داشته باشند که ۵۰ درصد از عمر باقی مانده خود را با شناخت خوب زندگی کنند.
زنان نیز مشمول یک خطر افزایش یافته برای ایجاد آلزایمر این خطر افزایش یافته با کاهش استروژن که در دوران یائسگی رخ می دهد در میان سایر عوامل مرتبط است. شواهد نشان می دهد که این خطر برای زنان ممکن است با استفاده از درمان های جایگزین هورمونی قبل از یائسگی کاهش یابد، اما خود درمان ها خطر عوارض بالقوه تهدید کننده زندگی را افزایش می دهند. علاوه بر این، تحقیقات نشان می دهد که رژیم غذایی غنی از غذاهای تولید کننده استروژن مانند دانه های کتان و کنجد، زردآلو، هویج، کلم پیچ، کرفس، سیب زمینی، زیتون، روغن زیتون و نخود خطر را کاهش می دهد.
سلامتی مراقب هزینه نادیده آلزایمر است
زنان چه به عنوان بیمار و چه به عنوان مراقب به طور نامتناسبی تحت تأثیر این بیماری قرار می گیرند. آنها بیشتر از مردان به آلزایمر مبتلا می شوند و بیشتر از مردان از مبتلایان به این بیماری مراقبت می کنند. اما تقریباً همه مراقبان تأثیری بر سلامت عاطفی، جسمی یا مالی خود دارند.
حدود ۷۲ درصد از مراقبین نشان دادند که سلامت آنها از زمان به عهده گرفتن مسئولیت های مراقبتی تا حدودی بدتر شده است.
تای که دلیل آن را بی ثباتی و نبود نقشه راه در پیشرفت آلزایمر عنوان می کند، می گوید: «سلامت آنها در نتیجه استرس ناشی از مراقبت بدتر می شود و به طور نامتناسبی از استرس و افسردگی رنج می برند.
در نظرسنجی ما، ۵۹ درصد از مراقبان گفتند که از زمان به عهده گرفتن وظایف خود با اضطراب یا افسردگی دست و پنجه نرم کرده اند. اینها می توانند کاتالیزوری برای بسیاری از نگرانی های سلامتی دیگر مانند سیستم ایمنی ضعیف، سردرد، فشار خون بالا و اختلال استرس پس از سانحه باشند.
استرس و هرج و مرج ناشی از مراقبت تنها سلامت مراقبان را از بین نمی برد، بلکه بر سایر بخش های زندگی آنها نیز تأثیر می گذارد. ۳۲ درصد از پاسخ دهندگان به نظرسنجی اظهار داشتند که رابطه با همسرشان تیره است و ۴۲ درصد گفتند که رابطه والدین و فرزندشان تیره است.
وقتی بین همه تعهدات خود در خانه، محل کار، و با افرادی که از آنها مراقبت می کنید رقابت می کنید، در حالی که سعی می کنید مطمئن شوید که نیازهای کسی نادیده گرفته نمی شود، نیازهای شما ممکن است از بین برود.
تای میگوید: «شما در حال مرگ و زوال والدین یا عزیزتان هستید، و این یک زمان بسیار استرسزا است.
هزینه این نوع فشار نه تنها در خستگی و سلامتی مراقبین، بلکه در کیف پول آنها نیز دیده می شود. مراقبان همسر مبتلایان به آلزایمر سالانه ۱۲۰۰۰ دلار بیشتر برای مراقبت های بهداشتی خود هزینه می کنند، در حالی که مراقبان کودکان بزرگسال حدود ۴۸۰۰ دلار بیشتر در سال هزینه می کنند.
در مورد فواید و ضرورت خودمراقبتی در این مواقع به اندازه کافی نمی توان گفت. قیاس “ماسک اکسیژن هواپیما” برای مراقبت درست است. در حالی که سلامت آنها باید به اندازه سلامت افرادی باشد که از آنها مراقبت می کنند، ۴۴ درصد از مراقبان گزارش می دهند که سبک زندگی سالمی از جمله رژیم غذایی، ورزش و معاشرت را رعایت نکرده اند.
قابل درک است که برای یک مراقب که سلامت خود را به لیست کارهای بی پایان خود اضافه کند، ممکن است بیشتر از ارزش آن احساس دردسر کند. اما حتی تلاشهای جزئی خودمراقبتی نیز میتواند استرس را کاهش دهد، به جلوگیری از بیماری و بیماری کمک کند و حس کلی رفاه را بهبود بخشد. برای رهایی از استرس و شروع مراقبت از خود، مراقبین باید سعی کنند:
- پیشنهادات کمک دوستان و خانواده را بپذیرید تا استراحت کنید. از این زمان برای پیاده روی، رفتن به باشگاه، بازی با بچه ها یا چرت زدن یا دوش گرفتن استفاده کنید.
- در حالی که فردی که از او مراقبت می کند در حال چرت زدن است در خانه ورزش کنید. حرکات کششی ساده یوگا یا دوچرخه ثابت را انجام دهید.
- آرامش را در یک سرگرمی، مانند نقاشی، خواندن، نقاشی، یا بافتنی بیابید.
- برای حفظ انرژی و تقویت بدن و ذهن، غذاهای سالم و متعادل بخورید.
سرمایه گذاری مراقبین بر روی عزیزان امروز امنیت مالی آینده را قطع میکند
مراقبان آلزایمر اغلب دل و جان خود را به این کار می سپارند. آنها خسته شده اند و وقت خود را فدای خانواده خود می کنند. مراقبت می تواند تأثیرات مضری بر سلامتی آنها داشته باشد و مالی شخصی آنها نیز مستقیماً آسیب می بیند.
از هر ۲ مراقب، ۱ نفر تحت تاثیر زمان و انرژی مورد نیاز مراقبت از شغل یا امور مالی خود تاثیر منفی داشته است. اینها ناراحتیهای جزئی مانند ترک زودهنگام نیست: بیشتر مراقبان میگویند که کار تمام وقت یا پاره وقت را به طور کامل رها کردهاند. دیگران مجبور بودند ساعات کاری خود را کاهش دهند یا شغل دیگری را انتخاب کنند که انعطاف پذیری بیشتری را فراهم می کرد.
دایان تای «نقص دوگانه مالی» را توصیف میکند که برای این مراقبان بدون مزد آشناست.
- آنها یک شغل را رها کرده اند و کل جریان درآمد شخصی خود را از دست داده اند. گاهی اوقات یک همسر می تواند سستی را انتخاب کند، اما این همیشه کافی نیست.
- درآمد استاندارد آنها از بین می رود و آنها همچنین به ۴۰۱ (k) خود کمک نمی کنند.
- آنها یک کارفرما را از دست داده اند که با پس انداز بازنشستگی آنها مطابقت دارد.
- آنها به تامین اجتماعی خود کمک نمی کنند و در نهایت کل مشارکت های کل طول عمر را کاهش می دهند.
مراقبین پس از رسیدن به بازنشستگی دوباره هزینه این فداکاری ها را پرداخت خواهند کرد.
علاوه بر همه اینها، مراقبان بدون دستمزد آلزایمر به طور متوسط ۵۰۰۰ تا ۱۲۰۰۰ دلار در سال برای مراقبت و نیازهای عزیزشان از جیب خود پرداخت می کنند. تای می گوید که این عدد می تواند به ۱۰۰۰۰۰ دلار برسد. در واقع، ۷۸ درصد از مراقبان بدون دستمزد متحمل هزینههایی از جیب خود میشوند که به طور متوسط تقریباً ۷۰۰۰ دلار در سال است.
هزینه های بسیار بالای مراقبت از آلزایمر، به ویژه برای مراقبت های پرداختی، یکی از بزرگترین انگیزه های خانواده ها برای به عهده گرفتن مسئولیت است. این یک شمشیر دو لبه است: آنها باید ضربه مالی را از یک طرف یا طرف دیگر تحمل کنند.
پیشرفتهای فناوری به بهبود کیفیت زندگی و مراقبت از مبتلایان به آلزایمر ادامه میدهد
مراقبت و مدیریت روزانه یک فرد مبتلا به آلزایمر در بهترین حالت بسیار دشوار و در بدترین حالت کاملاً شکستدهنده است. آنچه می تواند به تدریج در مراحل اولیه با نیازهای ساده مانند خرید مواد غذایی یا پرداخت قبوض ایجاد شود، گاهی اوقات به سرعت تبدیل به یک شغل ۲۴ ساعته و تمام وقت می شود.
تنها نیمی از مراقبان فعال و بدون دستمزد می گویند که از حمایت عاطفی کافی برخوردار می شوند و این تعداد در میان مراقبین هزاره با ۳۷ درصد کمترین میزان است. علاوه بر این، فقط ۵۷ درصد از مراقبان اولیه می گویند که با مراقبت از عزیزانشان کمک دریافت می کنند، چه پولی یا بدون دستمزد، و به احتمال زیاد افرادی که در حال رشد هستند گزارش می دهند که اصلاً هیچ کمکی دریافت نمی کنند. جای تعجب نیست که میزان اضطراب و افسردگی برای مراقبان بسیار زیاد است.
“شما نمی توانید این کار را به تنهایی انجام دهید. شما نمی توانید این بار را به تنهایی به دوش بکشید، به خصوص اگر تصمیم گرفته باشید که عزیزتان را در خانه نگه دارید.» هیل-جانسون تشویق می کند.
برای افرادی که شبکه شخصی برای تکیه کردن ندارند یا توانایی پرداخت خدمات کمک پولی را ندارند، ممکن است برخی از سازمان های غیرانتفاعی محلی وجود داشته باشند که می توانند کمک کنند.
نظرسنجی ما نشان داد که حدود نیمی از مراقبان به نوعی گروه حمایتی پیوسته اند. هزارهها به احتمال زیاد این کار را انجام میدهند و حدود نیمی از نسل X این کار را داشتند. بیبی بوم کمترین احتمال را داشت. Millennials و Gen X هر دو برای گروههای پشتیبانی آنلاین، مانند یک گروه خصوصی فیسبوک یا سایر انجمنهای آنلاین، اولویت دارند. حتی در این عصر دیجیتال، ۴۲ درصد از مراقبان هنوز در گروههای حمایتی حضوری شرکت میکنند. درایورهای اصلی برای پیوستن عبارتند از:
- یادگیری راهبردهای مقابله ای
- درک اینکه از این بیماری چه انتظاری باید داشت
- به دست آوردن حمایت عاطفی و الهام گرفتن
- جلب حمایت برای تصمیمات حیاتی
گروههای حمایتی برای مطابقت با سبک و نیازهای مراقبین آلزایمر کم نیستند.
- گروه های همتا و حرفه ای را می توان با کد پستی در انجمن آلزایمر قرار داد.
- جستجوی “حمایت از آلزایمر” در فیس بوک ده ها گروه اجتماعی خصوصی را باز می گرداند.
- خبرنامه ها، کانال های اجتماعی و سایر منابع در Caregiver.org در دسترس هستند .
- تابلوهای پیام در AARP مراقبین را به صورت آنلاین متصل می کنند.
- از یک پزشک، کلیسا یا خدمات مراقبتی برای توصیه در مناطق محلی بخواهید.
ارتباط انسانی و همدلی تنها منابع در دسترس مراقبین برای کاهش هرج و مرج نیست. Lynette Whiteman، مدیر اجرایی Caregiver Volunteers of Central Jersey ، که از طریق داوطلبان در خانه به مراقبان خانواده بیماری آلزایمر مهلت می دهد، می گوید چیزهای هیجان انگیزی در افق فناوری وجود دارد که نظارت بر بیمار، پرداخت دارو و مدیریت خانواده را بسیار آسان می کند. اکثر مراقبین اذعان می کنند که از نوعی فناوری برای کمک به مراقبت از عزیزانشان استفاده می کنند و بسیاری گزارش می دهند که علاقه مند به استفاده از فناوری بیشتر در آینده هستند. در حال حاضر، ابزارهایی که مراقبین استفاده می کنند یا بیشتر استفاده می کنند عبارتند از:
- پرداخت خودکار قبض (۶۰ درصد)
- مانیتور دیجیتال فشار خون (۶۲ درصد)
- تقویم آنلاین (۴۴ درصد)
بیشترین علاقه به فناوری جدید برای موارد زیر است:
- ردیاب های GPS (38 درصد)
- پزشکی از راه دور و سلامت از راه دور (۳۷ درصد)
- سیستم پاسخگویی اضطراری شخصی/هشدار زندگی (۳۶ درصد)
استفاده از فناوری برای بهبود کیفیت مراقبت، یک استراتژی موثر است که به افراد مبتلا به آلزایمر اجازه میدهد مستقل عمل کنند و مراقبتها را فشردهتر کند. این فناوریها شامل استفاده از سیستم زنگ درب بیسیم با نشانههای بصری و رایانههای قابل حمل با نشانههای بصری و صوتی برای متمرکز نگه داشتن مراقبتها میشود. با این حال، ارتباط این بهبود در سطح شخصی بود.
استفاده از برنامهها، وبسایتها و سایر منابع فناوری به شدت به نسلها وابسته است، به طوری که هزارهها بیشترین پذیرش را دارند و بچههای پررونق کمترین. با این حال، بیشتر افراد مسن، حتی کسانی که مراقبت میشوند، بیشتر از آنچه که نسلهای جوان تصور میکنند، تمایل دارند که چگونه از فناوری جدید استفاده کنند. Gen Xers از این نظر منحصر به فرد هستند که از دنیای پیش از فناوری می آیند، اما هنوز به اندازه کافی جوان هستند تا بتوانند پذیرنده های ماهری باشند.
این فقط برای مراقبین صادق نیست. نیمی از سالمندان تحت مراقبت از تلفن های هوشمند یا دستگاه های دیگر برای ارسال و دریافت پیام های متنی استفاده می کنند و ۴۶ درصد از آنها ایمیل ارسال و دریافت می کنند و عکس می گیرند، ارسال می کنند و دریافت می کنند.
هیل جانسون از استفاده از آیپد برای افرادی که تحت مراقبت هستند حمایت می کند. این بسیار سودمند است، به ویژه برای کسانی که نوه دارند. شما می توانید از آی پد و اسکایپ استفاده کنید زیرا آنها عاشق دیدن نوه ها هستند. یک آیپد همچنین برای پیگیری برنامههای مراقبت و یادداشتبرداری یا برقراری ارتباط بین خانواده، پزشکان، دستیاران و سایر طرفهای مربوطه ایدهآل است.
Palekar می گوید بسیاری از فناوری های جدید برای کمک به مراقبان و کسانی که مراقبت می شوند استفاده می شود. برخی از چیزهایی که او برای دیدن و توصیه بسیار هیجان زده است عبارتند از:
- ردیابهای جیپیاس را میتوان به لباس وصل کرد یا بهعنوان ساعتی که موقعیت دقیق بیمار را مشخص میکند، استفاده کرد
- ابزارهای نظارت بر خانه که مبتنی بر حسگر هستند، به عنوان مثال، میتوانند سیگنال دهند که آیا بیمار برای مدتی از حمام خارج نشده است.
- مدیر بهداشت Mayo برای پیگیری قرار ملاقات ها، سوابق بهداشتی و بیمه در یک مکان
- برنامههای گوشیهای هوشمند که نکات و توصیههایی را ارائه میدهند، اطلاعات و ارتباطات را مدیریت میکنند، علائم و رفتارها را ثبت میکنند، داروها را ردیابی میکنند و نوشتن را تسهیل میکنند.
حتی یک نقشه راه جزئی برای آلزایمر غیرقابل پیش بینی بودن این بیماری را کاهش میدهد
خود بیماری آلزایمر تا حدودی قابل پیش بینی است، با پیشرفت نسبتاً مشخصی در هفت مرحله مجزا. آنچه کمتر قابل پیش بینی است، واکنش هر فرد به تغییرات در توانایی شناختی و جسمی است و مسئولیت مراقب در هر مرحله چه خواهد بود. هیچ دو نفر مبتلا به آلزایمر شبیه هم نیستند، و این امر فشار و عدم اطمینان را به سناریویی که قبلاً گیج کننده است، اضافه می کند.
پالکار زمان زیادی را صرف آموزش مراقبان بیماران خود در مورد این بیماری می کند و بینش هایی را در مورد آنچه که مراقبان دیگر می توانند از پزشکان عزیزشان به دست آورند، ارائه می دهد. او پیشنهاد میکند که دانستن مراحل بیماری کافی نیست ، اما مراقبان باید بتوانند برخی از انتظارات را با هر مرحله هماهنگ کنند، مانند زمانی که باید پیشبینی کمک برای دوش گرفتن، تعویض لباس یا تغذیه داشته باشند. همه این آموزش ها و پیشینه برای مراقبین برای مدیریت صحیح پرخاشگری، بی قراری و سایر رفتارهای غیرهمکاری حیاتی می شود.
هیل جانسون یادآوری میکند: «بسته به جایی که فرد مورد علاقهتان در فرآیند بیماری قرار دارد، به این واقعیت توجه داشته باشید که زوال عقل یک بیماری است . “شما باید دائماً به خود بگویید که هر رفتاری که می بینید به احتمال زیاد نتیجه بیماری است.”
آلزایمر معمولاً در مرحله ۴ تشخیص داده می شود، زمانی که علائم آشکارتر هستند. در بیشتر موارد، تشخیص ممکن است تا یک سال طول بکشد، اما حداقل نیمی از موارد در کمتر از شش ماه به آن میرسند.
در حالی که بیماری را نمی توان متوقف کرد یا معکوس کرد، هر چه بیمار زودتر درمان را شروع کند، ممکن است سرعت پیشرفت را کاهش دهد. این همچنین باعث می شود زمان بیشتری برای سازماندهی و برنامه ریزی برای مراقبت داشته باشید. تقریباً نیمی از بیماران اولین ارزیابی پزشکی خود را با اصرار مراقب آینده انجام می دهند و این اغلب پس از یک سری شاخص هایی مانند تکرار خود و فراموشی مداوم رخ می دهد. از هر چهار نفر یک نفر پس از اولین حادثه در نوع خود، به دنبال ارزیابی پزشکی میشود، چیزی که هزارهها بیش از هر نسل دیگری آن را تحریک میکنند. در حالی که این کلیشه نشان می دهد که هزاره ها معمولاً بیشتر از هم جدا هستند، اما در واقع آنها هستند که بیشتر زنگ خطر را به صدا در می آورند.
محرک اولیه برای یک فرد مبتلا به آلزایمر که منجر به ویزیت یا ارزیابی پزشکی شد:
- ۵۹ درصد مشکل حافظه، گیجی، یا اختلال در شناخت یا تفکر داشتند.
- ۱۶ درصد یک مشکل رفتاری مداوم مانند هذیان، پرخاشگری یا بی قراری داشتند.
- ۱۶ درصد مشکلات دیگری مانند سرگردانی و گم شدن، تصادف با وسیله نقلیه، یا اختلال در فعالیت های اساسی مانند پوشیدن لباس یا مدیریت پول داشتند.
اینجاست که در هنگام تشخیص، متخصصان از مراقبان و بیماران میخواهند که آشکارا در مورد خواستههای مربوط به درمان، مراقبت و تصمیمات پایان زندگی صحبت کنند.
ویتمن توصیه میکند: «به مراقبان اکیداً توصیه میکنم، زمانی که یکی از عزیزان در اوایل بیماری است، بنشینند و با آنها در مورد خواستههایشان صحبت کنند تا زمانی که هنوز میتوانند آن مکالمه را داشته باشند. وقتی این فرصت را رها میکنید و مجبور میشوید بدون نظر آن شخص برای او تصمیم بگیرید، ناراحتکننده است.»
زمانی که اکثر بیماران تشخیص داده میشوند، نیاز فوری به کمک برای کارهای روزمره مانند خرید مواد غذایی، پرداخت قبوض، و مدیریت تقویم و حملونقل وجود دارد. با هر پیشرفت بیماری، میزان درگیری و توجه مراقب نیز افزایش می یابد.
مراحل آلزایمر: نیازها و خواستههای بیمار از مراقبین
صحنه | صبور | مراقب |
مرحله ۱ خیلی زود | بدون علائم پیش بالینی/بدون اختلال بر اساس تاریخچه یا نشانگرهای زیستی، می تواند تشخیص زودهنگام داشته باشد. | بیمار کاملا مستقل است. کار در این مرحله وجود ندارد. |
مرحله ۲ اولیه | علائم خفیف وجود دارد، فراموشی در اطراف نام ها، کلمات، جایی که چیزها قرار گرفته اند. مشکلات حافظه جزئی هستند و ممکن است مورد توجه قرار نگیرند. | ممکن است از ارزیابی پزشکی حمایت و حمایت کند. در غیر این صورت هیچ گونه تداخلی در زندگی روزمره کاری و اجتماعی بیمار وجود ندارد. |
مرحله ۳ اواسط تا ۷ سال | علائم کاهش حافظه و تمرکز و مشکلات بیشتر در یادگیری اطلاعات جدید. اختلال روانی ممکن است با کیفیت کار تداخل داشته باشد و برای دوستان نزدیک و خانواده بیشتر قابل توجه باشد. اضطراب و افسردگی خفیف تا شدید ممکن است. | بیمار ممکن است نیاز به حمایت با مشاوره یا درمان داشته باشد. مراقب ممکن است شروع به انجام وظایف کوچکتر برای حمایت از بیمار کند. |
مرحله ۴ اواسط تا ۲ سال | تشخیص معمولاً در اینجا با زوال عقل خفیف تا متوسط آلزایمر رخ می دهد. علائمی از جمله از دست دادن حافظه، مشکل در مدیریت مالی و داروها، و قضاوت مشکوک که برای آشنایان معمولی و گاهی غریبه ها قابل توجه است. تأثیر واضحی بر عملکرد روزانه، همراه با تغییرات خلقی، کناره گیری و کاهش پاسخ عاطفی وجود دارد. | به طور قابل توجهی زمان بیشتری از مراقب مورد نیاز است. وظایف شامل برنامه ریزی قرار ملاقات های پزشکی، حمل و نقل، خرید مواد غذایی، پرداخت قبوض، و سفارش غذا از طرف بیمار است. |
مرحله ۵ اواسط تا ۱.۵ سال | اختلال متوسط تا شدید در حافظه، قضاوت و اغلب زبان. ممکن است خشم، سوء ظن، سردرگمی و سرگردانی را تجربه کند. ممکن است گم شود، اعضای خانواده را نشناسد، یا بداند که چگونه برای آب و هوا لباس بپوشد. | تقریباً به نظارت یا کمک یک مراقب تقریباً تمام وقت نیاز دارد. بیمار دیگر نمی تواند مستقل زندگی کند و برای کارهای ساده روزمره مانند لباس پوشیدن، تهیه غذا و همه امور مالی به کمک نیاز دارد. |
مرحله ۶ اواخر تا ۲.۵ سال | اختلال قابل توجه در حافظه کوتاه مدت و بلند مدت و مشکلات در پوشیدن لباس و توالت بدون کمک. به راحتی گیج و ناامید می شود و کم می گوید مگر اینکه مستقیماً به آن پرداخته شود. | به مراقبت و کمک تمام وقت در تمام کارهای روزانه و همچنین مراقبت های شخصی، بهداشت و استفاده از توالت نیاز دارد. ممکن است بیمار خوب نخوابد، ممکن است سرگردان شود. |
مرحله ۷ اواخر ۱-۳ سال | شدیدترین و آخرین مرحله بیماری. بیماران به تدریج تکلم خود را از دست می دهند، تا زمانی که قادر به صحبت کردن نباشند. ممکن است کنترل عضلانی را به طور کامل از دست بدهند، ناتوانی در نشستن یا بالا نگه داشتن سر به تنهایی داشته باشند. | مراقبت تمام وقت و توجه به هر نیاز و تمام وظایف روزانه. بیمار ممکن است قادر به برقراری ارتباط، کنترل بر حرکت یا عملکردهای بدن خود نباشد. ممکن است بیمار هیچ واکنش محیطی نداشته باشد. |
در حالی که هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، تشخیص زودهنگام و مراقبت، امید و چشمانداز مثبتتری را ارائه میدهد
از بین ۱۰ علت اصلی مرگ، آلزایمر تنها عاملی است که قابل پیشگیری، کاهش یا درمان نیست.
سازمان غذا و دارو اخیراً نیاز به نقطه پایانی دوگانه را برای آزمایشات بالینی حذف کرده است و در را برای تحقیقات بیشتر در مورد آلزایمر و درمان آن باز می کند. علاوه بر تغییر در مقررات، دانشمندان به جای اینکه منتظر ظهور علائم باشند، به دنبال تحقیق در مورد آلزایمر و شناسایی آن با نشانگرهای زیستی هستند. این استراتژی نه تنها برای درمان و تشخیص زودهنگام نویدبخش است، بلکه میتواند به دانشمندان بیشتر در مورد چگونگی ایجاد و وجود آلزایمر در مغز آموزش دهد. دانشمندان در حال حاضر از ضربه زدن به ستون فقرات و اسکن مغز در محیط تحقیقاتی برای کشف این شاخص های اولیه استفاده می کنند.
مایک لینچ، مدیر تعامل رسانهای در انجمن آلزایمر میگوید: «ما چیزی نمیدانیم که بتواند از آلزایمر جلوگیری کند، اما به دنبال چیزهایی هستیم که ممکن است خطر زوال شناختی شما را کاهش دهد. این سازمان در حال تامین مالی یک مطالعه ۲۰ میلیون دلاری است که اواخر سال ۲۰۱۸ شروع می شود. هدف این کارآزمایی دو ساله درک بهتر تأثیر مداخلات سبک زندگی سالم بر عملکرد شناختی است.
این خبر امیدوارکننده ای برای مراقبان خانوادگی است که اداره یک خطر ۳.۵ برابر بیشتر برای داشتن آلزایمر در صورتی که والدین یا خواهر یا برادرشان به این بیماری مبتلا باشند. شصت و چهار درصد می گویند که قبلاً برای جلوگیری از از دست دادن حافظه خود تغییراتی در سبک زندگی سالم ایجاد کرده اند و تغییرات معنی داری در رژیم غذایی و ورزش خود انجام داده اند. نه تنها ممکن است این تغییرات به طور بالقوه بیماری را از بین ببرد یا از آن جلوگیری کند، بلکه ممکن است احساس رفاه و انرژی کوتاه مدت کلی را برای مراقبین بهبود بخشد.
به گفته دکتر ریچارد هودز، مدیر موسسه ملی پیری، فشار خون بالا، چاقی و کم تحرکی با افزایش خطر ابتلا به آلزایمر مرتبط است. پرداختن به این عوامل سلامتی می تواند به کاهش خطر قابل کنترل بیماری آلزایمر کمک کند.
با این حال، یک مطالعه نشان داد که مبارزه با بیماری های مزمن، مانند دیابت و فشار خون، در افراد مسن خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش می دهد. علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که همبستگی بین ورزش و کاهش خطر ابتلا به آلزایمر کافی نیست. در بهترین حالت، تحقیقات تنها یک تاخیر در زوال شناختی یافت. همچنین در جامعه علمی شک عمومی وجود دارد که ورزش به روش هایی که قبلاً مشکوک بود برای مغز مفید است.
به نظر میرسد که هزارهها در دیگر رویکردهای پیشگیرانه، با مراقبتکنندگان بیشتری که تغییراتی در سبک زندگی سالم ایجاد میکنند و به دنبال آزمایش ژن آلزایمر هستند، رهبری اتهامات را بر عهده دارند . آنها همچنین احتمال بیشتری برای مصرف داروهایی دارند که در صورت نیاز، شروع از دست دادن حافظه را به تأخیر می اندازند، در مقایسه با تنها ۳۶ درصد از Gen Xers و ۱۷ درصد از بچه های بومور.
Palekar توضیح می دهد: “تشخیص زودهنگام ممکن است به ما کمک کند تا اهداف جدیدی را ایجاد کنیم که می توانند بر پیشگیری از پیشرفت بیماری تمرکز کنند.” در حال حاضر، هر دارویی که برای پیشگیری از آلزایمر آزمایش شده است، در مرحله سه آزمایش شکست خورده است، که او به عنوان یک شکست بزرگ برای این رشته یاد می کند.
توجه به این نکته مهم است که تحقیقات در حال انجام کامل نیست. برخی از داروها به عموم مردم ترجمه نمیشوند و موفقیت خود را ثابت میکنند. شرکت بیوتکنولوژی Alzheon پیشرفت امیدوارکنندهای در جهت درمان آلزایمر داشت و موفقیت مثبتی را در سال ۲۰۱۶ گزارش کرد. اما از آن زمان نتوانست معیارها را برآورده کند و عرضه اولیه عمومی خود (IPO) را به دلیل تاخیر به تاخیر انداخت.
- ۸۱ میلیون دلار عرضه اولیه عمومی به دلیل تاخیر در تحقیقات متوقف شد.
- بیمارانی که داروی ناموفق سولانزوماب دریافت کردند، ۱۱ درصد کاهش داشتند.
- ۹۹ درصد از تمام داروهای آلزایمر بین سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۲ شکست خوردند.
در میان همه آمریکاییهایی که در حال حاضر زندگی میکنند، اگر کسانی که به بیماری آلزایمر مبتلا میشوند در مرحله اختلال شناختی خفیف – قبل از زوال عقل – تشخیص داده شوند، در مجموع ۷ تریلیون تا ۷.۹ تریلیون دلار در هزینههای سلامت و مراقبت طولانیمدت صرفهجویی میشود.
دورنمای دکتر ریچارد اس. ایزاکسون ، مدیر کلینیک پیشگیری از آلزایمر ویل کورنل، که در آن نزدیک به ۷۰۰ بیمار را مورد مطالعه قرار داده است، بسیار امیدوارکننده است. تمام تمرکز او بر پیشگیری است و به جرأت می گوید که این روزها می توان از آلزایمر و پیشگیری در یک جمله استفاده کرد. او کاهش چشمگیر خطر محاسبه آلزایمر و همچنین بهبود عملکرد شناختی بیماران را در مطالعه خود گزارش می دهد.
ده سال دیگر، درست مانند درمان فشار خون بالا، پیشگیری و درمان بیماری آلزایمر نیز چندوجهی خواهد بود. ایزاکسون پیشبینی میکند که دارویی را که تزریق میکنید، دارویی که بهعنوان قرص مصرف میکنید، شیوهی زندگی که اثربخشی آن ثابت شده است، و ویتامینها و مکملهای خاص را خواهید داشت.
عاملی که مشکوک به تا حدی مسئول آلزایمر است، یک پروتئین عصبی به نام تاو است که به طور معمول به عنوان یک تثبیت کننده در سلول های مغز برای میکروتوبول ها عمل می کند. این میکروتوبول ها بخشی از سیستم حمل و نقل داخلی در مغز هستند. آنچه در افراد مبتلا به آلزایمر دیده می شود جدا شدن تاو از میکروتوبول های آنهاست. بدون این نیروی تثبیت کننده، میکروتوبول ها از هم می پاشند. تائو شناور در داخل سلول به هم می پیوندد، با عملکرد طبیعی سلول تداخل می کند و منجر به مرگ آن می شود. دانشمندان قبلاً فکر می کردند که تاو فقط در سلول ها وجود دارد و اساساً آن را غیرقابل دسترس می کند، اما اخیراً کشف شده است که تاو بیمار مانند یک عفونت از نورون به نورون منتقل می شود. این کشف فرصتی را برای تحقیقات و درمان های جدید این بیماری مرموز باز می کند.
یک تغییر کلی در تمرکز از درمان ناموفق موارد پیشرفته آلزایمر به درمان در مراحل اولیه قبل از ظهور علائم وجود دارد. کارآزماییهای متعددی با استفاده از درمانهای مبتنی بر واکسن برای حمله به آمیلوئید انجام میشود، که یکی دیگر از عوامل کلیدی کاهش شناختی است. علاوه بر این، تحقیقات ژنتیکی شامل افرادی که در معرض خطر آلزایمر هستند و به این بیماری مبتلا نمیشوند نیز در حال انجام است تا ببینیم چه عواملی میتوانند از آنها محافظت کنند.
در حالی که بسیاری از این اکتشافات، درمانها و پیشگیریهای جدید برای درمان افرادی که در حال حاضر آلزایمر دارند، مفید نیستند، اما آنها می توانند با انجام اقدامات پیشگیرانه ای که بیماری و پیشرفت آن را به تعویق میاندازد، تفاوت فاحشی در ظاهر بیماری ۱۰ تا ۲۰ سال آینده ایجاد کنند.
گرانترین بیماری همه چیز را میطلبد و در ازای آن چیز کمی میدهد
بیماری آلزایمر به خانواده ها آسیب وارد می کند. تای میگوید: این امر از نظر مالی، عاطفی و جسمی بر آنها تأثیر میگذارد. واقعیتی که بیماران آلزایمر و مراقبان بدون دستمزد آنها هر روز با آن زندگی می کنند، برای اکثر آمریکایی ها فراتر از قلمرو قابل اعتماد بودن است. بارهای آن به طرز بی رحمانه ای فراتر از درد و رنجی است که بر میلیون ها نفری که با این بیماری زندگی می کنند و می میرند.
در این نظرسنجی، ما بر آن شدیم که بیماری را از دیدگاه مراقب بهتر درک کنیم. مسلماً آنها بیشترین مشکل را دارند و تحت تأثیر تأثیرات بیماری آلزایمر و زوال عقل مربوط به آن هستند.
ما آموختیم که مراقبت شغلی ناسپاس اما ضروری است که عمدتاً توسط زنانی که قبلاً تحت تأثیر نیازهای روزمره خانواده، مشاغل، امور مالی و تعهدات اجتماعی خود قرار گرفته اند، به عهده می گیرند. ما متوجه شدیم که مراقبان معمولاً اولین کسانی هستند که هر نوع ارزیابی یا تشخیصی را دنبال میکنند و بلافاصله مسئولیتهایی را بر عهده میگیرند که قابل پیشبینی نیست، و تقریباً به اندازهای که لازم است حمایت نمیکنند.
یکی از بهترین کارهایی که دوستان، خانواده و جامعه افراد مبتلا به آلزایمر می توانند انجام دهند، حمایت مستقیم از مراقبین است. هنگامی که این زنان و مردان احساس می کنند حمایت می شوند، به احتمال زیاد بهتر از خود مراقبت می کنند. این امر در کوتاه مدت با بهبود سلامت جسمانی و در دراز مدت با پیشگیری احتمالی از آلزایمر به آنها کمک می کند.
ما همچنین تأیید کردیم که آلزایمر از هر نظر گران است. تحقیقات، مراقبت های پزشکی، دستمزدهای از دست رفته – همه اینها باعث می شود که این بیماری به پرهزینه ترین بیماری در ایالات متحده تبدیل شود.
اگر میخواهید تفاوت ایجاد کنید، از سازمانهایی حمایت کنید که تأثیر مستقیمی بر مراقبین و سازمانهایی که در Alz.org ، Caregiver.org و تحقیقات دکتر ایزاکسون به آنها خدمت میکنند را در نظر بگیرید .
منابع
هلثلاین دستورالعملهای سختگیرانهای برای منبعیابی دارد و به مطالعات همتا، مؤسسات تحقیقاتی دانشگاهی و انجمنهای پزشکی متکی است. ما از استفاده از مراجع ثالث اجتناب می کنیم. شما می توانید با مطالعه خط مشی تحریریه ما درباره نحوه اطمینان از صحت و جاری بودن محتوای خود بیشتر بیاموزید.
- ۱۰ facts on dementia. (2017).
who.int/features/factfiles/dementia/en - ۲۰۱۷ Alzheimer’s disease facts and figures. (2017).
alz.org/documents_custom/2017-facts-and-figures.pdf - ۲۰۱۸ Alzheimer’s disease facts and figures. (n.d.).
alz.org/facts - About Alzheimer’s disease and dementia. (n.d.).
alzfdn.org/caregiving-resources/about-alzheimers-disease-and-dementia - Altmann A, et al. (2014). Sex modifies the APOE-related risk of developing Alzheimer disease. DOI:
۱۰.۱۰۰۲/ana.24135 - Alzheimer’s Association. (2018). Alzheimer’s disease redefined: New research framework defines Alzheimer’s by brain changes, not symptoms [Press release].
alz.org/documents_custom/research_framework_news_release_041018.pdf - Announcing U.S. pointer. (n.d.).
alz.org/us-pointer/overview.asp - Baas PW, et al. (2016). Stability properties of neuronal microtubules. DOI:
۱۰.۱۰۰۲/cm.21286 - Brasure M, et al. (2018). Physical activity interventions in preventing cognitive decline and Alzheimer-type dementia: A systematic review.
۱۰.۷۳۲۶/M17-1528 - Collaborative projects. (n.d.).
agingwellhub.org/resources-and-insights - Costs of Alzheimer’s [Fact sheet]. (2018).
act.alz.org/site/DocServer/2012_Costs_Fact_Sheet_version_2.pdf?docID=7161 - Crimmins EM, et al. (2018). Educational differences in the prevalence of dementia and life expectancy with dementia: Changes from 2000 to 2010. DOI:
۱۰.۱۰۹۳/geronb/gbx135 - Early Alzheimer’s disease: Developing drugs for treatment. (2018).
fda.gov/downloads/Drugs/GuidanceComplianceRegulatoryInformation/Guidances/UCM596728.pdf - Lancioni GE, et al. (2013). Supporting daily activities and indoor travel of persons with moderate Alzheimer’s disease through standard technology resources. DOI:
۱۰.۱۰۱۶/j.ridd.2013.04.020 - Larson EB, et al. (2004). Survival after initial diagnosis of Alzheimer disease.
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15068977 - Leadership to stop Alzheimer’s diseases by 2025: Leveraging Japan’s 2019 G20 presidency to create urgency and global action. (n.d.).
usagainstalzheimers.org/sites/default/files/University%20of%20Tokyo%20Roundtable%20Communique.pdf - Jack CR, et al. (2018). NIA-AA research framework: Toward a biological definition of Alzheimer’s disease. DOI:
۱۰.۱۰۱۶/j.jalz.2018.02.018 - Mosconi L, et al. (2017). Perimenopause and emergence of an Alzheimer’s bioenergetic phenotype in brain and periphery. DOI:
۱۰.۱۳۷۱/journal.pone.0185926 - Mosconi L, et al. (2017). Sex differences in Alzheimer risk: Brain imaging of endocrine vs chronologic aging. DOI:
۱۰.۱۲۱۲/WNL.0000000000004425 - Rainville C, et al. (2016). Family caregiving and out-of-pocket costs: 2016 report. DOI:
۱۰.۲۶۴۱۹/res.00138.001 - Schnabel J. (2017). Menopause triggers changes in brain that may promote Alzheimer’s.
news.cornell.edu/stories/2017/10/menopause-triggers-changes-brain-may-promote-alzheimers - SHRG 113-487: Taking a toll on families and the economy: The rising cost of Alzheimer’s in America [Court hearing]. (2014).
gpo.gov/fdsys/pkg/CHRG-113shrg91479/pdf/CHRG-113shrg91479.pdf - The female face of Alzheimer’s disease. (2013).
alzfdn.org/wp-content/uploads/2017/04/Female_Face_High_Res.pdf - Yaffe K, et al. (2000). Estrogen use, APOE, and cognitive decline: Evidence of gene-environment interaction.
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10822435 - Zissimopoulos JM, et al. (2018). The impact of changes in population health and mortality on future prevalence of Alzheimer’s disease and other dementias in the United States. DOI:
۱۰.۱۰۹۳/geronb/gbx147 - Zubenko GS, et al. (1988). Familial risk of dementia associated with a biologic subtype of Alzheimer’s disease. DOI:
۱۰.۱۰۰۱/archpsyc.1988.01800340011001