چرا ما عضلات چشم را با دقت بیشتری از عضلات دو سر بازو حرکت می دهیم

نکته: هر رشته عضلانی تنها از یک آکسون یا نورون حرکتی (motor neuron) سیگنال دریافت می‌کند، اما یک آکسون می‌تواند به بیش از یک رشته عضلانی عصب‌رسانی کند.

توضیحات:
– یک آکسون و چندین رشته عضلانی: یک آکسون (نورون حرکتی) می‌تواند به چندین رشته عضلانی متصل شود و به آن‌ها فرمان حرکتی دهد. این ارتباط بین یک نورون حرکتی و چندین فیبر عضلانی به عنوان واحد حرکتی (motor unit) شناخته می‌شود. اندازه این واحد حرکتی بستگی به نوع عضله و عملکرد آن دارد.

– واحدهای حرکتی در عضلات مختلف: در عضلاتی که نیاز به حرکات دقیق دارند (مانند عضلات چشم و دست)، هر نورون حرکتی فقط به تعداد کمی از فیبرهای عضلانی عصب‌رسانی می‌کند. اما در عضلاتی که برای حرکات قدرتی استفاده می‌شوند (مانند عضلات پا یا بازو)، یک آکسون می‌تواند به صدها رشته عضلانی عصب‌رسانی کند.

– یک آکسون به چندین عضله: در برخی موارد خاص، یک آکسون ممکن است به چند عضله مختلف عصب‌رسانی کند. این معمولاً در عضلات مجاور که حرکات هماهنگ و مشترک دارند، دیده می‌شود.

نتیجه‌گیری:
بنابراین، هر رشته عضلانی اطلاعات حرکتی را فقط از یک نورون دریافت می‌کند، اما هر نورون می‌تواند به چندین رشته عضلانی، و در برخی موارد به چندین عضله عصب‌رسانی کند.

نسبت آکسون به رشته عضلانی به چه صورت است | چرا ما عضلات چشم را با دقت بیشتری از عضلات دو سر بازو حرکت می‌دهیم

نسبت آکسون به رشته عضلانی (Motor Unit Ratio) در عضلات مختلف بدن بسته به نوع عملکرد آن‌ها بسیار متفاوت است. این نسبت نشان‌دهنده تعداد فیبرهای عضلانی کنترل‌شده توسط یک نورون حرکتی است.

۱. عضلات چشم:
– نسبت آکسون به رشته عضلانی: در عضلات چشم، که حرکات دقیق و سریع را کنترل می‌کنند، نسبت تقریباً یک آکسون به سه رشته عضلانی است. این نسبت بسیار پایین است، به این دلیل که عضلات چشم نیاز به کنترل بسیار دقیق و ظریف دارند. این امر به دقت بالای حرکات چشم کمک می‌کند.

۲. عضلات دوسر بازو (Biceps):
– نسبت آکسون به رشته عضلانی: در عضلات بزرگ‌تری مانند عضلات دوسر بازو که حرکات قوی و درشت را کنترل می‌کنند، نسبت یک آکسون به بیش از صد رشته عضلانی است. این نسبت بالا به عضلات امکان تولید نیروی بیشتر، اما با کنترل کمتر و دقت کمتر، را می‌دهد.

نتیجه‌گیری:
– عضلات با کنترل دقیق مانند عضلات چشم، نسبت بسیار کمتری دارند تا حرکات دقیق‌تر و هماهنگ‌تری داشته باشند.
– عضلات با نیاز به قدرت بیشتر مانند عضلات دوسر بازو، نسبت بیشتری دارند تا بتوانند نیروی بیشتری تولید کنند، اما کنترل و دقت کمتری نیاز دارند.

نکته: عضلات دو سر بازو (Biceps) و سه سر بازو (Triceps) مثال‌های کلاسیکی از عضلات آنتاگونیست هستند.

۱. عضلات دو سر بازو (Biceps):
– عملکرد: عضله دو سر بازو عضله‌ای است که هنگام انقباض، باعث خم شدن مفصل آرنج (Flexion) می‌شود. به عبارت دیگر، این عضله مسئول نزدیک کردن ساعد به بازو است.

۲. عضلات سه سر بازو (Triceps):
– عملکرد: عضله سه سر بازو برعکس عمل می‌کند و مسئول باز کردن مفصل آرنج (Extension) است. هنگامی که این عضله منقبض می‌شود، ساعد از بازو دور شده و آرنج صاف می‌شود.

آنتاگونیست بودن:
– عضلات دو سر و سه سر بازو به عنوان عضلات آنتاگونیست عمل می‌کنند، به این معنی که هنگامی که یکی از این عضلات منقبض می‌شود، دیگری باید شل شود تا حرکت در مفصل آرنج به‌درستی انجام شود. عضله دو سر بازو خم‌کننده (فلکسور) و عضله سه سر بازو بازکننده (اکستانسور) است.

این همکاری آنتاگونیستی برای انجام حرکات روان و کنترل‌شده ضروری است.