تفاوت بین بیماری کرون و کولیت اولسراتیو چیست

تفاوت اصلی – بیماری کرون در مقابل کولیت اولسراتیو

بیماری التهابی روده (Inflammatory bowel disease) به عنوان التهاب مزمن (chronic inflammation) تمام یا برخی از قسمت‌های دستگاه گوارش (gastrointestinal tract) تعریف می‌شود و بیماری کرون (Crohn’s disease) و کولیت اولسراتیو (ulcerative colitis) دو نوع شایع آن هستند. علائم رایج این بیماری‌ها شامل اسهال شدید (severe diarrhea)، درد (pain)، خستگی (fatigue) و کاهش وزن (weight loss) است. با این حال، مهم است که هر یک از بیماری‌ها را به طور جداگانه شناسایی کنید، زیرا نتیجه حتی می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد و روش درمان بسته به نوع، محل بیماری و شدت آن بسیار متفاوت است. تفاوت اصلی بین بیماری کرون و کولیت اولسراتیو این است که کولیت اولسراتیو محدود به روده بزرگ باقی می‌ماند و فقط در بالاترین لایه‌های آن حتی در توزیع تأثیر می‌گذارد، اما کرون هر سه لایه دیواره روده را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

بیماری کرون چیست؟

بیماری کرون که به عنوان یک بیماری التهابی مزمن سیستم گوارشی تعریف می‌شود، بیشتر در قسمت آخر روده کوچک (ایلئوم) و قسمت اول روده بزرگ رخ می‌دهد. اما می‌تواند هر بخشی از دستگاه گوارش، از کانال دهان تا مقعد را تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری همچنین می‌تواند تنها چند قسمت از دستگاه گوارش را درگیر کند در حالی که چندین قسمت دیگر را نادیده می‌گیرد.

این تغییرات التهابی، که معمولاً به دیواره روده محدود می‌شوند، در نهایت می‌توانند منجر به باریک شدن و/یا زخم (فیبرو تنگی)، ایجاد شقاق یا فیستول و ایجاد انسداد روده شوند.

شرایط خودایمنی، سابقه خانوادگی مثبت، و سیگار کشیدن مزمن شایع ترین عوامل خطر مرتبط با این بیماری هستند. افراد یهودی اروپای شرقی (اشکنازی) نیز شیوع بیشتری دارند.

بیماران مبتلا به بیماری کرون معمولاً درد شکم و اسهال‌هایی را تجربه می‌کنند که گاهی اوقات با خون مخلوط می‌شود. این قسمت‌ها ۱۰ تا ۲۰ بار در روز تکرار می‌شوند. برخی از افراد نیز کاهش وزن سریع و زخم‌های دهان را نشان می‌دهند. شرایط سرکوبگر سیستم ایمنی مانند بیماری‌های مزمن زمینه‌ای، عفونت‌ها، تغییرات هورمونی و سیگار کشیدن می‌توانند علائم فوق را شروع یا تشدید کنند و برخی از بیماران بسته به ایمنی عمومی‌و شدت بیماری ممکن است دوره‌های بدون علامت تا مراحل شدید علامتی را تجربه کنند.

شرح حال مناسب از علائم و نشانه‌ها، مدت زمان آنها و معاینه کامل شکم به دریافت یک ایده کلی در مورد وضعیت بیمار کمک می‌کند. اشعه ایکس باریم از روده کوچک و کولون، کولونوسکوپی (سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر)، بیوپسی روده و گزارش کامل مدفوع و کشت، روش‌های تحقیقاتی اصلی برای تشخیص بیماری کرون هستند. سایر آزمایش‌های معمول خون و سطوح پروتئین واکنش‌گر C نیز برای ارزیابی بیشتر قابل ارزیابی هستند.

هدف اصلی درمان توقف التهاب در روده، جلوگیری از شعله ور شدن و رسیدن به بهبودی پایدار است. تعداد کمی‌از افرادی که به دارو پاسخ نمی‌دهند یا علائم یا عوارض طولانی مدتی را تجربه می‌کنند ممکن است به ترکیبی از داروها یا جراحی نیاز داشته باشند. با این حال، تمام این درمان‌ها به شدت التهاب بستگی دارد.

• علائم خفیف: داروی ضد اسهال – لوپرامید
• علائم خفیف تا متوسط: آمینوسالیسیلات‌ها، آنتی بیوتیک‌ها و داروهای ضد التهابی
• علائم شدید: کورتیکواستروئیدها، تعدیل کننده‌های ایمنی و بیولوژیک‌ها. پس از کاهش شدت و کنترل بیماری، یک برنامه درمانی برای حفظ دوره بهبودی آغاز خواهد شد.

اگر دارو نتواند علائم را کنترل کند، عوارض جانبی شدید، استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها یا عوارض شدید بیماری باشد، جراحی نشان داده می‌شود.

هدف از جراحی برداشتن قسمت‌های بیمار روده بزرگ و حفظ سلامت آن‌ها است. با این حال، در اکثر بیماران، بیماری تمایل به بازگشت دارد زیرا التهاب به سایر قسمت‌های روده نیز گسترش یافته است.

جراحی‌های اصلی: برداشتن روده، تنگی پلاستی و پروکتوکولکتومی‌و ایلئوستومی.

شماتیک الگوهای بیماری در بیماری کرون

کولیت اولسراتیو چیست؟

کولیت اولسراتیو نوعی بیماری التهابی روده (IBD) است که با التهاب طولانی مدت و زخم در دستگاه گوارش مشخص می‌شود که عمدتاً پوشش مخاطی روده بزرگ (کولون) و رکتوم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

کولیت اولسراتیو بر اساس میزان التهاب درجه بندی می‌شود. می‌تواند با علائم خفیف (پروکتیت اولسراتیو) به راست روده محدود شود یا بیشتر قسمت‌های روده بزرگ را با علائم نسبتاً شدید پوشش دهد.

عوامل ایجاد کننده و عوامل خطر عبارتند از: ایمنی ضعیف یا نادرست، سابقه خانوادگی مثبت، استرس مزمن و مواد مغذی غذایی ضعیف، بیماری‌هایی مانند دیابت شیرین که حساسیت به التهاب روده را افزایش می‌دهد و استفاده از ایزوترتینوئین، دارویی که برای درمان آکنه استفاده می‌شود. علاوه بر این، این عارضه معمولاً زنان و مردان جوان‌تر از ۳۰ سال را مبتلا می‌کند. اما ممکن است در هر سنی ایجاد شود. سوابقی از بیمارانی وجود دارد که برای اولین بار پس از سن ۶۰ سالگی علائم را نشان دادند. آخرین مطالعات تحقیقاتی همچنین نشان می‌دهد که افراد یهودی تبار اشکنازی در معرض خطر بالای ابتلا به کولیت اولسراتیو هستند.

علائم و نشانه‌های اصلی به محل آسیب دیده و شدت التهاب بستگی دارد. آنها شامل دفع مدفوع شل همراه با خون یا چرک (اسهال خونی)، کاهش وزن و اشتها، گرفتگی شکم درد معمولاً همراه با درد در ناحیه رکتوم و خونریزی مقعدی، نیاز شدید به دفع مدفوع، ضعف و تب خفیف هستند. علائم و نشانه‌های این بیماری به تدریج با گذشت زمان پیشرفت کرده و منجر به عوارض ناتوان کننده و کشنده طولانی مدت می‌شود.

شمارش کامل خون با کشت خون و مدفوع آزمایش‌های معمولی است که در بیماران مشکوک انجام می‌شود. سایر روش‌های اصلی تشخیص عبارتند از: سونوگرافی، کولونوسکوپی، سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر و سی تی اسکن.

اگرچه هنوز درمان دائمی‌برای کولیت اولسراتیو وجود ندارد، مداخلات به موقع و مراقبت‌های پزشکی می‌تواند به بهبود علائم و نشانه‌ها کمک کند که به نوبه خود کیفیت زندگی شما را بهبود می‌بخشد.

تصویر هیستوپاتولوژیک مرحله فعال کولیت اولسراتیو

تفاوت بین بیماری کرون و کولیت اولسراتیو

بیماری کرون و کولیت اولسراتیو دو مورد از شایع‌ترین انواع بیماری‌های التهابی روده هستند که معمولاً در سن ۳۰ سالگی تشخیص داده می‌شوند.

محل

بیماری کرون بیشتر در قسمت آخر روده کوچک (ایلئوم) و قسمت اول کولون رخ می‌دهد، اگرچه شناخته شده است که هر بخشی از دستگاه گوارش، از کانال دهان تا مقعد را درگیر می‌کند. عمده قسمت‌هایی که تحت تأثیر کولیت اولسراتیو قرار می‌گیرند شامل پوشش مخاطی روده بزرگ (کولون) و رکتوم است.

کولیت اولسراتیو محدود به روده بزرگ باقی می‌ماند و تنها در بالاترین لایه‌های آن حتی در توزیع تاثیر می‌گذارد. کرون هر سه لایه دیواره روده را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

علائم

علائم کرون عمدتاً شامل اسهال مداوم گاهی همراه با خونریزی، گرفتگی شکم درد، تب و خستگی است. کولیت اولسراتیو باعث درد شکمی، مدفوع شل و خونی، بی اختیاری روده، خستگی، کاهش وزن و اشتها و کم خونی به دلیل از دست دادن خون مزمن می‌شود.

بر خلاف کولیت اولسراتیو، کرون دارای تظاهرات خارج روده ای نیز می‌باشد که شامل پوست، چشم، مفاصل و کبد می‌شود.

عوارض

عوارض اصلی بیماری کرون شامل انسداد روده به دلیل اسکار التهابی، زخم (زخم) در دستگاه روده و فیستول است و همچنین به عنوان افزایش خطر ابتلا به سرطان کولون شناخته شده است.

کولیت اولسراتیو درمان نشده می‌تواند منجر به ایجاد سوراخ در روده بزرگ، بیماری کبد، پوکی استخوان و لخته شدن خون شود.

دوره‌

دوره‌های بهبودی اغلب با کولیت اولسراتیو طولانی‌تر از بیماری کرون با عوارض کمتر است.

درمان‌ها

به استثنای درمان بیولوژیک، روش‌های مداخله برای هر دو بیماری یکسان است، اما مهم‌تر از آن، اکثر بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو تقریباً هرگز نیازی به جراحی ندارند.