آلزایمردمانس

با تشخیص التهاب در مراحل اولیه آلزایمر می‌توان از پیشروی آن جلوگیری کرد

امتیازی که به این مقاله می دهید چند ستاره است؟
[کل: ۰ میانگین: ۰]

بیماری آلزایمر

طبق مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، بیماری آلزایمر یک بیماری عصبی است که مغز فرد را تحت تأثیر قرار می دهد. این شایع ترین نوع زوال عقل است و در سال ۲۰۱۴ حدود ۵ میلیون نفر در ایالات متحده مبتلا شده اند. افراد مبتلا به این بیماری به طور معمول بالای ۶۰ سال سن دارند.

آلزایمر ممکن است با تجربه علائمی مانند از دست دادن حافظه خفیف شروع شود، اما ممکن است به یک ناتوانی کامل در پاسخ به محیط خود برسد.

هنوز مشخص نیست که چه عواملی باعث بیماری آلزایمر می شود، اما دانشمندان فکر می کنند که این احتمالاً نتیجه عوامل بیشماری است، از جمله سن یک فرد، مشخصات ژنتیکی و احتمالاً آموزش، رژیم و محیط زیست.

هیچ درمان شناخته شده ای برای آلزایمر وجود ندارد، این بدان معناست که درمان ها به طور معمول در کمک به یک فرد برای مدیریت علائم و کند کردن پیشرفت بیماری متمرکز می شوند.

التهاب عصبی

به گفته دکتر کاترینا اسکودری، استادیار داروسازی و سم شناسی از دانشگاه ساپینزا رم ایتالیا و همکاران وی، علامت های زیر برای بیماری آلزایمر در مغز فرد وجود دارد.

رسوب پپتیدهای بتا آمیلوئید در فضای اطراف سلولهای عصبی شخص و تولید پروتئین ها در نورون ها و  به دنبال آن التهاب عصبی.

نقش التهاب عصبی در تحقیقات اولیه سال ۲۰۱۵ توسط پروفسور مایکل تی. هنکا، از بخش مغز و اعصاب، بیمارستان دانشگاه بون، آلمان، و همکارانش برجسته شد.

شواهدی مبنی بر “درگیری زودرس و اساسی التهاب در پاتوژنز بیماری وجود دارد”.

این نوعی التهاب عصبی اولیه است که نویسندگان مطالعه جدید می خواستند به تفصیل بر روی آن تحقیق کنند.

به گفته دکتر اسکودری و همکاران وی، التهاب به دلیل واکنش ایمنی بدن در برابر رسوب اولیه غیر طبیعی در سلولهای مغزی، بخش مهمی از بیماری آلزایمر است.

با این حال، به جای بهتر کردن اوضاع، این واکنش ایمنی که باعث التهاب می شود می تواند به سرعت پیشرفت کند تا جایی که باعث پیشرفت بیماری آلزایمر شود.

به گفته دکتر اسکودری، “مداخله در اولین مرحله از بیماری، هنگامی که تغییرات سلولی و مولکولی در حال حاضر انجام شده است، اما هنوز آسیب بزرگی به مغز رخ نداده است، می تواند راهی برای کاهش تعداد افرادی که به پیشرفت دمانس کامل آلزایمر دچار می شوند، باشد.”

تعادل بین التهاب عصبی

به عنوان یک نتیجه، دکتر اسکودری و همکارانش مدلهای in vitro و in vivo آلزایمر را توسعه دادند تا ببینند که چگونه تغییر التهاب عصبی زودرس ممکن است بر بیماری آلزایمر تأثیر بگذارد.

آنها دریافتند که تعادل عصبی در التهاب مجدد ممکن است پیشرفت بیماری آلزایمر را کند کند.

این نویسندگان بر نقش سلولهای گلیال، که سلولهای عصبی در مغز را احاطه کرده و محققان فکر می کنند برای توسعه بیماری آلزایمر نقش اساسی دارند، متمرکز شدند.

“نتایج نشان می دهد که التهاب عصبی در بیماری آلزایمر پدیده ای بسیار پیچیده است که می تواند در پیشرفت بیماری تغییر کند و براساس عواملی مانند منطقه مغزی آسیب دیده متفاوت باشد.”

“ما امیدواریم که این یافته ها دانشمندان را وادار کند تا در اولین مراحل بیماری، التهاب عصبی را در مراحل اولیه بیماری، که ممکن است یک هدف مهم دارویی باشد، بررسی کنند.”

فرصتی برای تولید داروهای جدید؛ التهاب عصبی در بیماران آلزایمری نشان داده شد

محققان موفق شدند با یک روش جدید التهاب عصبی را در بیماری آلزایمر نشان دهند که این فرصتی برای طراحی داروهایی برای درمان آلزایمر است.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سلول های بنیادی، محققان بیمارستان عمومی ماساچوست توانسته اند سیستم کشتی را تولید کنند که می تواند التهاب عصبی موجود در بیماری آلزایمر را نشان دهد.

التهاب عصبی یک پاسخ زیستی کلیدی است که منجر به مرگ سلول های مغزی می شود. در طراحی این سیستم میکروفلوئیدیک از پتانسیل سلول های گلیالی به عنوان حمایت کننده سلول های مغزی و به عنوان سلول هایی که عملکرد ایمنی نیز دارند، استفاده شده است.

تاکنون مدل های کشت سلولی متعددی به منظور مطالعه بیماری آلزایمر ایجاد شده است که بسیاری از آن ها توانسته اند پلاک ها و تجمعات پروتئینی که موجب این بیماری می شوند و مشخصا در مغز بیماران آلزایمری دیده می شوند را به خوبی نشان دهند اما هیچ کدام قادر به شبیه سازی التهاب عصبی نبوده اند.

در مطالعه ای جدید دکتر رودولف تانزی و همکارانش در بیمارستان عمومی ماساچوست (MGH) سیستم میکروفلوئیدیکی را برای کشت و شبیه سازی آلزایمر طراحی کرده اند که نشان داده است، بسیاری از پلاک ها و تجمعات پروتئینی می توانند بدون این که علایمی از آلزایمر را ایجاد کنند در مغز ما وجود داشته باشند اما زمانی که التهاب عصبی در مغز عود می کنند، این پروتئین ها می توانند موجب مرگ انفجاری و تصاعدی نورون ها شده و اختلالات شناختی را ایجاد کنند که برایند آن بروز زوال عقل و فراموشی است.

در این مطالعه تانزی و همکارانش در مرکز سیستم میکروفلوئیدیک طراحی شده، سلول های بنیادی عصبی مشتق از بیماران آلزایمری را کشت دادند و در نواحی پیرامونی سلول های گلیالی و آستروسیت ها را کشت دادند که نقش پشتیبان برای سلول های بنیادی عصبی داشتند. چند هفته بعد مشاهده شد سطح آمیلوئید بتا و پروتئین tau و هم چنین فاکتورهای التهابی دخیل در بیماری آلزایمر در این سیستم کشت افزایش یافت. زمانی که میکروگلیاهای انسانی به بخش خارجی این سیستم کشت اضافه شد، آن ها خیلی زود شروع به تغییرات ساختاری کردند و به صورت فعال از طریق کانال های رابط بخش خارجی و مرکزی به ناحیه مرکزی مهاجرت کردند.

به محض ورود این میکروگلیاها به بخش مرکزی آن ها به طور مستقیم به نورون ها حمله کردند و منجر به آسیب های واضح به ساختارهای کلیدی آن ها شدند. این در حالی بود که سطح فاکتورهای التهابی مانند TNF-alpha، اینترلوکین ۶ و اینترلوکین ۸ به طور قابل توجه افزایش یافت. شش روز بعد بخش مرکزی نزدیک به ۲۰ درصد نورون هایش را از دست داد.

در ادامه محققین نشان دادند که بلوک کردن دو گیرنده در سلول های میکروگلیالی (گیرنده اینترفرون گاما و گیرنده ۴ شبه toll) می تواند مانع از التهاب عصبی شود و این امر می تواند فرصتی برای طراحی داروهای جدید برای مقابله با زوال عقل و آلزایمر باشد.

امتیاز کاربران

[taq_review]

Inflammatory Changes in Very Early Alzheimer’s Disease: Friend, Foe, or Don’t Know?

Whilst a definitive diagnosis of sporadic Alzheimer’s disease still rests on pathological confirmation, the emergence of biomarkers capable of revealing different aspects of pathology in vivo has led to a paradigm shift in how we conceptualize the disease. PET imaging using ligands that bind fibrillar amyloid-β or CSF measures of amyloid-β۱-۴۲ allow for the demonstration of amyloid pathology in life; MRI allows for cerebral and hippocampal atrophy to be visualized and quantified; and ۱۸F-fluorodeoxyglucose (FDG) shows distinctive patterns of glucose hypometabolism. These biomarkers have proven utility in determining whether a patient with dementia has Alzheimer’s disease and are now incorporated in new biomarker-supported diagnostic criteria that allow, at least on a research basis, for a diagnosis to be made prior to the onset of symptoms (Sperling et al., ۲۰۱۱). How these and other aspects of Alzheimer pathology evolve and progress at the very earliest stages of disease is a subject of great interest, not least because of the drive towards earlier therapeutic trials. In this issue of Brain, Rodriguez-Vieitez and co-workers describe how PET measures of amyloid, of glucose metabolism, but also of astrocytosis change over time in very early Alzheimer’s disease (Rodriguez-Vieitez et al., ۲۰۱۶).

A powerful paradigm to explore the presymptomatic stage of Alzheimer’s disease has been the longitudinal study of individuals who either are known to carry a disease-causing mutation, or are at 50% risk of doing so by virtue of having an affected first-degree relative. Studies of presymptomatic familial Alzheimer’s disease have shown that subtle cognitive changes are detectable prior to symptom onset; and that excess atrophy—particularly in medial temporal lobe structures—and focal brain hypometabolism measured using FDG-PET precede symptoms by at least a few years. More recently, studies using amyloid PET imaging have shown that amyloid-β accumulation starts significantly earlier—probably 15–۲۰ years prior to expected age of onset (Bateman et al., ۲۰۱۲). Findings are thought to be broadly similar in the approximately one-third of apparently healthy individuals in their seventies who have evidence of brain amyloid-β deposition (asymptomatic amyloidosis) (Sperling et al., ۲۰۱۱). Importantly, these insights are driving secondary prevention trials, whereby therapies aiming to clear amyloid pathology—most notably through anti-amyloid immunotherapy—are applied to amyloid-positive at-risk individuals from autosomal dominant kindreds (Reiman et al., ۲۰۱۱), and elderly individuals with asymptomatic amyloidosis (Sperling et al., ۲۰۱۴)

آیا این مقاله برای شما مفید بود؟
بله
تقریبا
خیر

داریوش طاهری

اولیــــــن نیستیــم ولی امیـــــد اســــت بهتـــرین باشیـــــم...! خدایــــــــــا! نام و آوازه مــــــرا چنان در حافظــه‌ها تثبیت کن که آلزایمـــــــــر نیز تــوان به یغمـا بـردن آن را نـداشتــــــه باشـد...! خدایـــــــــا! محبّـت مــرا در دل‌های بندگانت بینداز ... خدایــــــا! مــــرا دوســــت بــــدار و محبوبــم گـــردان...!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا