این هزینه زوال عقل در دنیاست؛ تاریخ نگران‌کننده آلزایمر: ۲۰۴۰ میلادی
برای آمارگیران مردمی و اقتصاددان، سال ۲۰۲۰ سال بزرگی است.
این زمانی است که ۲۰% از جمعیت ثروتمندترین کشورهای جهان بالای ۶۵ سال سن خواهند داشت – یک رقم جادویی، چرا که در میانه دهه ۱۹۰۰ این سنی بود که مردم دیگر بعد از رسیدن به آن کار نمی‌کردند (هرچند در بسیاری از کشورهای اروپایی افراد در ۶۰ سالگی بازنشسته می‌شوند) و حقوق بازنشستگی و مراقبت‌های بهداشتی بسیاری را صرف می‌کردند. اما تاریخی که مردم در حقیقت باید نگران آن باشند، سال ۲۰۴۰ است. این زمانی است که بخش بزرگی از انسان‌ها سنشان از ۸۵ سالگی خواهد گذشت و بیش از ۴.۵% از جمعیت ثروتمند جهان را تشکیل خواهد داد. پیش بینی می‌شود که جمعیت بالای ۸۵ سال جهان تا سال ۲۰۵۰ به بیش از چهار برابر برسد.
در ادامه بخوانید:
» آینده تحقیقات بیماری آلزایمر | وضعیت رو به تغییر تحقیقات آلزایمر
» طغیان سیستم ایمنی مغز؛ آیا آتش خودی در مغز باعث بیماری آلزایمر گردد
» نظریه میکروبی آلزایمر؛ آیا عفونت می‌تواند منجر به برخی موارد آلزایمر بشود
مردم نه تنها عمر بلندتری خواهند داشت، بلکه کیفیت زندگی خوبی نیز در دوران پیری خواهند داشت که اهمیت سن ۶۵ سالگی را کمتر و کمتر خواهد کرد. گزارش جدیدی که از سازمان بهداشت جهانی رسیده است، در این زمان نه تنها امید به زندگی افزایش خواهد یافت بلکه در دوران بازنشستگی بهبود قابل توجهی نیز در کیفیت زندگی (به لحاظ سلامتی) حاصل خواهد شد. عدد شصت و پنج همان ۵۸ جدید خواهد بود.
بازنشستگی یک اختراع مدرن می‌باشد و دلیلی وجود ندارد که ما باور کنیم با تغییر جمعیت دچار تکامل و دگرگونی نخواهد شد. از بین رفتن حقوق بازنشستگی با مزایای تعریف شده آن بدین معنی است که افراد بیشتری توانایی کار را داشته و یا مجبور به کار در آینده هستند. بین سلامتی بهتر و عدم پس انداز کافی، نهایتاً افراد بیشتری مجبور خواهند بود تا به مدت طولانی‌تری کار کرده و به اقتصاد جامعه بیفزایند. دولت ایالات متحده قبلاً پیش بینی کرده است که نیروی کار این کشور همچنان به رشد خودش ادامه می‌دهد، چرا که افراد تا سن ۶۵ سالگی کار می‌کنند و در اکثر کشورهای توسعه یافته نیز بازنشستگی رسمی به ۷۰ سال نزدیک شده است.
با این حال نوآوری در مراقبت‌های بهداشتی فقط می‌تواند طول عمر افراد را بیشتر کند. و با افزایش امید به زندگی نیز فقط نحوه مرگ افراد تغییر خواهد کرد.
بیماری قلبی، سرطان و سکته مغزی همچنان از علت های اصلی مرگ و میر آمریکایی‌ها می‌باشند. در سال ۱۹۹۹ یکی از سه عامل منجر به ۶۴% مرگ و میر در میان افراد ۶۵ سال به بالا گردید. با این حال تا سال ۲۰۱۴ این رقم به ۵۳% کاهش پیدا کرد. در عین حال بیماری‌های دژنراتیو مخصوصاً آلزایمر که قدرت شناختی را در افراد مختل می‌کنند نیز در حال افزایش هستند. این وجهه دیگری از زندگی طولانی‌تر افراد می‌باشد. طبق گزارش OECD، تنها ۳% از افراد ۶۵ تا ۶۹ ساله به زوال عقل مبتلا می‌شوند، اما این رقم در افراد ۸۵ تا ۸۹ ساله به میزان ۳۰% افزایش می‌یابد. حدود نیمی از زنان بالای ۹۰ سال در فرانسه و آلمان و ۴۰% از زنان آمریکایی به زوال عقل مبتلا هستند. آلزایمر سومین علت شایع مرگ و میر در میان آمریکایی‌های بالای ۸۵ سال می‌باشد؛ این بیماری دارای عواقب و پیامدهایی برای اقتصاد می‌باشد.
ارقام زیر مربوط به هزینه مراقبت های بهداشتی بر اساس سن در آمریکا می‌باشد.
واضح است که مراقبت از سالمندان بسیار گران می‌باشد. با این حال آنها فقط ۹% از هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی را در سال ۲۰۱۰ در ایالات متحده به خود اختصاص داده‌اند. بزرگ‌ترین سرمایه گذار اروپا در این زمینه سوئد می‌باشد که مراقبت‌های طولانی‌مدت در آن حدود ۴% GDP را به خود اختصاص داده است. با این حال این ارقام به این دلیل کم هستند که تعداد افراد بالای ۸۵ سال در حال حاضر بسیار کم می‌باشد. این ارقام بعداً تغییر خواهند کرد.
انتظار می رود که تا سال ۲۰۵۰ جمعیت جهانی مبتلا به زوال عقل حدود سه برابر گردد (بیشترین افزایش‌ها مربوط به کشورهای فقیر می‌باشد). و از آن جا که افراد ۸۵ سال به بالا بیشتر به زوال عقل مبتلا می‌شوند، تعداد بیشتری از آنها نیاز به مراقبت‌های طولانی مدت و فشرده خواهند داشت. بسیاری از هزینه‌های این نوع مراقبت‌ها در حال حاضر در کشورهای اروپایی بر عهده دولت به همراه سیستم‌های رفاهی قوی بوده و در ایالات متحده نیز سازمان Medicaid (بیمه بهداشت مستمندان) هزینه‌های مربوطه را بر عهده گرفته است. این هزینه‌ها نه تنها هزینه مستقیم خانه‌های سالمندان را شامل می‌شود، بلکه هزینه مراقبت در خانه توسط اعضای خانواده یا نیروی کار را نیز دربر می‌گیرد.
البته تمامی این پیش‌بینی‌ها برای آن مدت زمانی می‌باشد که آمارگیران طول عمر افراد را تخمین زده‌اند. به لحاظ تاریخی، امید به زندگی در آنها کمتر از حد تخمین زده شده است و از این رو ممکن است تعداد افراد بالای ۸۵ سال بیش از حد انتظار ما باشد. یا چاقی و اعتیاد به مواد مخدر ممکن است فرآیندهای تخمینی ما را معکوس کرده و امید به زندگی را کوتاه نماید. عدم قطعیت، آگاهی از میزان هزینه‌ها و وضعیت بازارهای مالی را دشوار می‌سازد. متاسفانه اگر آینده نیز همانند گذشته باشد، مشکلات بیشتر از چیزی که ما قبلاً انتظار داشتیم خواهد بود.
