نوروفارماکولوژی

فارماکولوژی الکل‌ها؛ اتانول: مکانیسم عمل، اثرات حاد و مزمن آن بر دستگاه های بدن

نوروفارماکولوژی اتانول

اتانول (Ethanol) یکی از شناخته‌شده‌ترین الکل‌هاست که تأثیرات گسترده‌ای بر سیستم عصبی مرکزی (Central Nervous System) دارد. در حوزه نوروفارماکولوژی (Neuropharmacology)، بررسی دقیق مکانیسم‌های عملکرد اتانول برای درک آثار روان‌گردان، آرام‌بخش و اعتیادآور آن اهمیت بالایی دارد.

مکانیسم اثر اتانول

اتانول به‌عنوان یک دپرسانت سیستم عصبی مرکزی (CNS depressant)، اثرات خود را از طریق دو مسیر اصلی اعمال می‌کند:

۱. تسهیل اثرات مهاری GABA (Gamma-Aminobutyric Acid): اتانول باعث افزایش فعالیت گیرنده‌های GABA نوع A (GABA-A receptors) می‌شود و در نتیجه مهار نورونی را تقویت می‌کند.
۲. مهار اثرات تحریکی گلوتامات (Glutamate): اتانول عملکرد گیرنده‌های NMDA (N-Methyl-D-Aspartate) را سرکوب می‌کند که به کاهش تحریک‌پذیری نورونی منجر می‌شود.

این دو مسیر توأمان، باعث ایجاد اثری آرام‌بخش، ضداضطراب و در دوزهای بالا، اثرات سد کننده شدید CNS می‌شوند.

اثرات حاد اتانول

اثرات اتانول (Acute Effects of Ethanol) وابسته به غلظت خونی (Blood Alcohol Concentration – BAC) آن هستند. در ادامه، سطوح مختلف BAC و علائم بالینی مرتبط با آن ارائه شده‌اند:

  • ۵۰–۲۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر (mg/dl): تغییرات خفیف خلق، کاهش مهار رفتاری، افزایش حس خوشی خفیف

  • ۱۰۰–۵۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر:
    اختلال در رانندگی (Impaired Driving) به‌دلیل کاهش دقت، واکنش‌های کند و مختل‌شدن هماهنگی عضلانی

  • ۲۰۰–۱۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر:
    مستی واضح (Marked Intoxication) همراه با اختلال در گفتار (Slurred speech)، ناتوانی در حفظ تعادل، اختلال در حافظه کوتاه‌مدت و قضاوت

  • ۳۰۰–۲۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر:
    شروع از دست رفتن هوشیاری (Loss of Consciousness)، بروز خواب‌آلودگی شدید، پاسخ‌دهی آهسته، کاهش هوشیاری و خطر دپرسیون تنفسی (Respiratory Depression)

  • ۴۰۰–۳۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر (mg/dl):
    بیهوشی (Coma)، کاهش قابل توجه سطح هوشیاری، سرکوب عملکرد تنفسی

  • بیشتر از ۵۰۰–۴۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر:
    دوزهای کشنده (Lethal Doses)، با احتمال بالای ایست تنفسی و مرگ در افراد بدون تحمل مزمن

دیگر اثرات سیستمیک اتانول:

اتانول از طریق شل‌کردن عضله صاف (Smooth Muscle Relaxation)، باعث اتساع عروق محیطی (Peripheral Vasodilation) می‌شود. این اثر در محیط‌های سرد می‌تواند منجر به هیپوترمی شدید (Severe Hypothermia) گردد. همچنین ممکن است باعث افت فشار خون (Hypotension) در دوزهای بالا شود.

اثرات مزمن اتانول

مصرف مکرر و طولانی‌مدت اتانول (الکل) با عوارض جدی و گسترده‌ای همراه است که بر سیستم‌های مختلف بدن تأثیر می‌گذارند. این اثرات شامل: 

۱. سیستم کبدی (Hepatic System):
شایع‌ترین عارضه مصرف مزمن الکل، بروز بیماری کبدی (Liver Disease) است. روند آسیب کبدی معمولاً با کبد چرب برگشت‌پذیر (Reversible Fatty Liver) آغاز می‌شود. در صورت تداوم مصرف، این وضعیت می‌تواند به هپاتیت الکلی (Alcoholic Hepatitis)، سپس به سیروز کبدی (Liver Cirrhosis) و در نهایت به نارسایی کبد (Liver Failure) منجر شود.
شدت آسیب کبدی در زنان و افرادی که به هپاتیت B یا C مبتلا هستند، بیشتر است.

۲. سیستم عصبی محیطی (Peripheral Nervous System):
شایع‌ترین اختلال عصبی، نوروپاتی محیطی (Peripheral Neuropathy) است که اغلب به‌صورت دائمی (Irreversible) بروز می‌کند. همچنین، کمبود تیامین (Thiamine) ناشی از سوءتغذیه در افراد الکلی، منجر به انسفالوپاتی ورنیکه (Wernicke’s Encephalopathy) و به دنبال آن سندروم کورساکوف (Korsakoff Syndrome) می‌شود.
علائم انسفالوپاتی ورنیکه شامل: آتاکسی (Ataxia)، دلیریوم (Delirium)، کنفوزیون (Confusion) و افتالموپلژی (Ophthalmoplegia) است. درمان شامل تجویز تیامین همراه با دیازپام (Diazepam) برای کنترل علائم ترک می‌باشد.

۳. سیستم خونی و قلبی-عروقی (Hematologic and Cardiovascular Systems):
مصرف زیاد اتانول با آنمی (Anemia)، افزایش فشار خون (Hypertension) و کاردیومیوپاتی اتساعی (Dilated Cardiomyopathy) همراه است.
مصرف مقادیر زیاد و ناگهانی در چند روز متوالی می‌تواند به بروز آریتمی قلبی (Cardiac Arrhythmias) منجر شود.
با این حال، مصرف مقادیر متوسط روزانه (حدود ۱۵-۳۰ گرم) ممکن است موجب افزایش HDL و محافظت نسبی در برابر بیماری کرونر قلب (Coronary Artery Disease) شود، هرچند این موضوع همچنان محل بحث علمی است.

۴. سیستم غدد درون‌ریز (Endocrine System):
مصرف مزمن اتانول می‌تواند باعث آتروفی بیضه‌ها (Testicular Atrophy)، وژینکوماستی (gynecomastia)، اختلال در عملکرد جنسی شود.

۵. دستگاه گوارش (Gastrointestinal Tract):
اتانول ریسک بروز پانکراتیت (Pancreatitis)، خونریزی گوارشی، التهاب مخاطی و ایجاد اسکار (Scarring) را افزایش می‌دهد. این عوامل ممکن است باعث اختلال در جذب مواد مغذی (Malabsorption) شوند.

۶. سیستم ایمنی (Immune System):
اتانول موجب تضعیف ایمنی ذاتی شده و ریسک ابتلا به عفونت‌هایی نظیر پنومونی (Pneumonia) و سایر بیماری‌های تنفسی را افزایش می‌دهد.

۷. نئوپلازی (Neoplasia):
اتانول به‌طور مستقیم کارسینوژن (Carcinogen) محسوب نمی‌شود، اما مصرف طولانی‌مدت آن باعث افزایش بروز پروسه‌های نئوپلاستیک (Neoplastic Processes) مانند سرطان مری، معده، کبد، پانکراس و پستان می‌شود.

۸. بارداری و سندرم جنینی الکلی (Fetal Alcohol Syndrome):
یکی از جدی‌ترین پیامدهای مصرف الکل در دوران بارداری، بروز سندرم جنین الکلی (Fetal Alcohol Syndrome) است. ویژگی‌های این سندرم شامل:
عقب‌ماندگی ذهنی (Mental Retardation)، اختلال در رشد (Growth Retardation)، میکروسفالی (Microcephaly) و کاهش رشد ناحیه وسط صورت می‌باشد.

وابستگی و تحمل 

وابستگی به الکل (Alcohol Dependence) یک وضعیت پیچیده‌ی روانی و جسمانی است که در اثر مصرف مزمن و مکرر الکل ایجاد می‌شود و باعث تغییرات گسترده در مغز و سیستم عصبی مرکزی می‌گردد. این مکانیسم شامل چندین جنبه‌ی مهم است که به شرح زیر هستند:

تاثیر الکل بر سیستم عصبی مرکزی (Central Nervous System):
الکل به عنوان یک ماده‌ی سرکوب‌کننده‌ی سیستم عصبی مرکزی (CNS depressant)، فعالیت نورون‌ها را کاهش می‌دهد. در ابتدا باعث ایجاد احساس آرامش و کاهش اضطراب می‌شود. اما با مصرف مزمن، سیستم‌های انتقال‌دهنده‌ی عصبی در مغز دچار تغییر می‌شوند.

تغییرات در نوروترانسمیترها (Neurotransmitters):

  • گابا (GABA): الکل گیرنده‌های گابا را فعال‌تر می‌کند که منجر به افزایش اثر مهاری در مغز می‌شود. با مصرف طولانی، مغز برای جبران این مهار، حساسیت گیرنده‌های گابا را کاهش می‌دهد.

  • گلوتامات (Glutamate): الکل فعالیت گیرنده‌های NMDA گلوتامات را کاهش می‌دهد. در پاسخ، مغز افزایش فعالیت این گیرنده‌ها را به عنوان جبران تنظیم می‌کند.

  • دوپامین (Dopamine): الکل یه صورت غیرمستقیم باعث آزادسازی دوپامین در سیستم پاداش مغز (Mesolimbic pathway) می‌شود که حس لذت و تقویت مصرف را ایجاد می‌کند.

سازگاری نوروبیولوژیک (Neuroadaptation):
با مصرف مکرر الکل، مغز به تغییرات شیمیایی و فیزیولوژیکی پاسخ می‌دهد تا خود را با حضور دائمی الکل سازگار کند. این سازگاری باعث ایجاد تحمل (Tolerance) می‌شود، یعنی برای رسیدن به همان اثر اولیه، به مقدار بیشتری الکل نیاز است.

وابستگی جسمانی (Physical Dependence):
زمانی که مصرف الکل ناگهان قطع شود، سیستم عصبی که به حضور الکل عادت کرده، دچار هیجان‌زدگی می‌شود. این حالت باعث بروز علائم ترک (Withdrawal symptoms) مانند اضطراب، لرزش، تشنج و هذیان می‌شود.

تقویت روانی (Psychological Reinforcement):
الکل به صورت غیرمستقیم باعث افزایش دوپامین در مدارهای پاداش می‌شود که انگیزه مصرف مجدد را ایجاد می‌کند و وابستگی روانی را شکل می‌دهد.

تحمل متقاطع: 

یکی از ویژگی‌های مهم مصرف مزمن اتانول (Chronic Ethanol Consumption)، بروز تحمل (Tolerance) نسبت به اثرات آن است. این تحمل شامل تحمل متقاطع (Cross Tolerance) نسبت به داروهای آرام‌بخش و خواب‌آور (Sedatives and Hypnotics) می‌شود که بر رسپتورهای گابا (GABA Receptors) تاثیر می‌گذارند. این داروها شامل باربیتورات‌ها (Barbiturates) و بنزودیازپین‌ها (Benzodiazepines) هستند که اثرات مشابهی با اتانول بر سیستم GABAergic دارند.

سندرم محرومیت از الکل

زمانی که مصرف الکل به طور ناگهانی قطع شود، فرد دچار سندرم محرومیت (Withdrawal Syndrome) می‌شود که علائم آن شامل:
اختلال خواب (Sleep Disturbances)، ترمور (Tremor)، اسهال (Diarrhea)، آریتمی قلبی (Arrhythmia)، دلیریوم ترمنس (Delirium Tremens) و تشنج (Seizures) است.

متابولیسم اتانول 

اتانول ابتدا توسط آنزیم الکل دهیدروژناز (Alcohol Dehydrogenase) در کبد به استالدئید (Acetaldehyde) تبدیل می‌شود. سپس استالدئید توسط آلدهید دهیدروژناز (Aldehyde Dehydrogenase) به استات (Acetate) تبدیل می‌گردد.

تداخل دارویی با دی‌سولفیرام

دی‌سولفیرام (Disulfiram) با مهار آلدهید دهیدروژناز باعث تجمع استالدئید در خون می‌شود که منجر به بروز علائمی نظیر تهوع (Nausea) و استفراغ (Vomiting) در مصرف‌کنندگان الکل می‌گردد. این مکانیسم موجب می‌شود که دی‌سولفیرام به عنوان داروی ترک اعتیاد به الکل استفاده شود.

واکنش شبه دی‌سولفیرام

واکنش شبه دی‌سولفیرام (Disulfiram-like reaction) یک پاسخ ناخواسته است که در اثر تداخل مصرف الکل با برخی داروها رخ می‌دهد و ناشی از تجمع استالدهید (Acetaldehyde) در بدن است. این واکنش نیز باعث علائمی مانند قرمزی صورت، تهوع، استفراغ، تاکی‌کاردی، تعریق و تنگی نفس می‌شود.

داروهایی که می‌توانند واکنش شبه دی‌سولفیرام ایجاد کنند:

  • مترونیدازول (Metronidazole): این آنتی‌بیوتیک و ضدانگلی با مهار آنزیم آلدئید دهیدروژناز (Aldehyde dehydrogenase) باعث تجمع استالدهید در صورت مصرف همزمان با الکل می‌شود.

  • گریزوفولین (Griseofulvin): داروی ضد قارچ که می‌تواند واکنش مشابه ایجاد کند.

  • تینیدازول (Tinidazole): مشابه مترونیدازول، این دارو نیز می‌تواند باعث واکنش شبه دی‌سولفیرام شود.

  • برخی از سفالوسپورین‌ها (Cephalosporins): مانند سفالوتتین (Cefotetan) و سفاماندول (Cefamandole) که گروهی از سفالوسپورین‌ها هستند و می‌توانند این واکنش را ایجاد کنند.

تداخلات الکل با سایر مواد (Alcohol Interactions):

الکل اثرات هیپوگلیسمیک (Hypoglycemic) برخی داروها مانند سولفونیل اوره‌ها (Sulfonylureas) را تقویت می‌کند و باعث افزایش اثرات ضدپلاکتی آسپرین (Aspirin) می‌شود.

اتانول در مسمومیت با متانول یا اتیلن گلیکول

اتانول (Ethanol) در درمان مسمومیت با متانول (Methanol) یا اتیلن گلیکول (Ethylene Glycol) به‌عنوان یک درمان ضد مسمومیت مهم استفاده می‌شود. دلیل این امر مربوط به تأثیر اتانول روی آنزیم الکل دهیدروژناز (Alcohol Dehydrogenase) است.

مکانیسم اثر اتانول در این مسمومیت‌ها:

  • متانول و اتیلن گلیکول توسط آنزیم الکل دهیدروژناز (Alcohol Dehydrogenase) به متابولیت‌های سمی خود تبدیل می‌شوند.

  • این متابولیت‌های سمی، مانند فرمالدهید (Formaldehyde) و اسید فرمیک (Formic acid) در متانول، و اسید گلایکولیک (Glycolic acid) و اسید اگزالیک (Oxalic acid) در اتیلن گلیکول، باعث آسیب‌های شدید به سیستم عصبی و کلیه‌ها می‌شوند.

  • اتانول با رقابت با متانول و اتیلن گلیکول برای اتصال به آنزیم الکل دهیدروژناز، فعالیت این آنزیم را کاهش می‌دهد و به این ترتیب، سرعت تبدیل این سموم به متابولیت‌های سمی کمتر می‌شود.

بنابراین، با تجویز اتانول، متابولیت‌های سمی دیرتر ساخته می‌شوند و این فرصت برای درمان‌های تکمیلی و دفع سموم ایجاد می‌گردد، که باعث کاهش آسیب‌های جدی به بافت‌ها می‌شود.

نکته: در حال حاضر، داروی فومپیزول (Fomepizole) که مهارکننده قوی‌تر و اختصاصی‌تری برای الکل دهیدروژناز است، اغلب به جای اتانول استفاده می‌شود اما اتانول هنوز در بسیاری از شرایط درمانی کاربرد دارد.

القای آنزیمی و حساسیت به استامینوفن

(Enzyme Induction and Acetaminophen Sensitivity)

نوشیدن مزمن اتانول باعث القای ایزوآنزیم 2E1 سیتوکروم P450 (CYP2E1 Isoenzyme) می‌شود که نقش مهمی در متابولیسم داروهای مختلف، از جمله استامینوفن (Acetaminophen) دارد. افزایش فعالیت این آنزیم باعث تولید متابولیت‌های سمی استامینوفن می‌شود و حساسیت افراد الکلی به مسمومیت کبدی (Hepatotoxicity) ناشی از استامینوفن را افزایش می‌دهد.

سیستم اکسیدکننده میکروزومی وابسته به سیتوکروم P450 (Microsomal Ethanol Oxidizing System):

این سیستم در زمان کاهش غلظت NAD (Nicotinamide Adenine Dinucleotide) و افزایش مصرف اتانول، به اوج فعالیت خود می‌رسد و در متابولیسم اتانول نقش مهمی دارد.

علائم مصرف بیش از حد الکل

مصرف بیش از حد الکل (Alcohol Overdose) با علائمی مانند گشاد شدن مردمک‌ها (Pupil Dilation)، نبض ضعیف و تند (Weak Pulse)، پوست مرطوب (Clammy Skin) و تنفس سطحی و آهسته (Shallow and Slow Breathing) همراه است. این علائم نشان‌دهنده وضعیت اورژانسی و نیاز به مراقبت پزشکی فوری است.

درمان اعتیاد به الکل

درمان اعتیاد به الکل یک فرایند چندوجهی است که معمولاً شامل سم‌زدایی، دارودرمانی، روان‌درمانی و حمایت اجتماعی است. سم‌زدایی، که معمولاً با داروهای بنزودیازپین صورت می‌گیرد، به کاهش علائم ترک الکل کمک می‌کند. داروهایی که در دارودرمانی استفاده می‌شوند، شامل: 

  • آکامپروسات (Acamprosate): این دارو یک آنتاگونیست رسپتور NMDA (NMDA Receptor Antagonist) است که به تنظیم فعالیت نورون‌ها در مغز کمک می‌کند و نقش مهمی در کاهش علائم ترک و حفظ ترک الکل دارد.

  • دی‌سولفیرام (Disulfiram): این دارو با مهار آنزیم آلدهید دهیدروژناز (Aldehyde Dehydrogenase Inhibitor) موجب تجمع استالدئید (Acetaldehyde) در بدن می‌شود که واکنش‌های ناخوشایند در صورت مصرف الکل ایجاد می‌کند و به این ترتیب مصرف دوباره الکل را کاهش می‌دهد.

  • SSRIها (Selective Serotonin Reuptake Inhibitors): مانند فلوکستین (Fluoxetine) که در برخی بیماران به بهبود اختلالات همراه اعتیاد به الکل کمک می‌کند.

  • نالتروکسان (naltrexone) یک آنتاگونیست رقابتی (Competitive Antagonist) بر روی رسپتورهای اوپیوئید (Opioid Receptors) است که در کاهش ولع به الکل (Craving for Alcohol) نقش دارد. این دارو می‌تواند به عنوان یکی از گزینه‌های درمانی برای اعتیاد به الکل (Alcohol Addiction Treatment) مورد استفاده قرار گیرد.

پرسش‌هایی برای درک مطلب

کدام یک از موارد زیر شایع‌ترین عارضه اعتیاد به الکل در کبد است؟
الف) سیروز
ب) هپاتیت
ج) کبد چرب برگشت‌پذیر
د) نارسایی کبد
پاسخ: ج

کدام دارو با مهار آنزیم آلدهید دهیدروژناز موجب تجمع استالدئید و ایجاد واکنش ناخوشایند هنگام مصرف الکل می‌شود؟
الف) آکامپروسات
ب) دی‌سولفیرام
ج) فلوکستین
د) تالتروکان
پاسخ: ب

در مقادیر خونی الکل بالاتر از کدام سطح، هوشیاری از دست رفته و دپرسیون تنفسی رخ می‌دهد؟
الف) ۱۲۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
ب) ۲۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
ج) ۵۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
د) ۳۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر 
پاسخ: ب

کدام یک از علائم زیر جزو نشانه‌های مصرف بیش از حد الکل است؟
الف) مردمک منقبض
ب) نبض قوی
ج) پوست خشک
د) تنفس آهسته و سطحی
پاسخ: د

کدام دارو آنتاگونیست رسپتور NMDA بوده و در درمان اعتیاد به الکل کاربرد دارد؟
الف) دی‌سولفیرام
ب) آکامپروسات
ج) فلوکستین
د) تالتروکان
پاسخ: ب

کدام آنزیم مسئول تبدیل اتانول به استالدئید در کبد است؟
الف) آلدهید دهیدروژناز
ب) الکل دهیدروژناز
ج) CYP450
د) کاتالاز
پاسخ: ب

کدام آنزیم باعث تبدیل استالدئید به استات می‌شود؟
الف) الکل دهیدروژناز
ب) آلدئید دهیدروژناز
ج) کاتالاز
د) CYP450
پاسخ: ب

مهار کدام آنزیم توسط دی‌سولفیرام باعث تجمع استالدئید می‌شود؟
الف) الکل دهیدروژناز
ب) آلدئید دهیدروژناز
ج) کاتالاز
د) CYP450
پاسخ: ب

علائم سندرم محرومیت از الکل شامل کدام یک است؟
الف) ترمور، تشنج، دلیریوم ترمنس
ب) هیپرتانسیون، دیابت
ج) افسردگی، بی‌خوابی
د) سرگیجه، تهوع
پاسخ: الف

کدام یک از این داروها آنتاگونیست رقابتی رسپتور اوپیوئیدها است؟
الف) آکامپروسات
ب) دی‌سولفیرام
ج) نالتروکسان
د) فلوکستین
پاسخ: ج

مقادیر خونی الکل در چه محدوده‌ای مستی واضح را نشان می‌دهد؟
الف) ۸۰-۶۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
ب) ۱۶۰-۱۲۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
ج) ۲۵۰-۲۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
د) ۳۵۰-۳۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
پاسخ: ب

بالاتر از چه مقدار الکل در خون می‌تواند کشنده باشد؟
الف) ۲۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
ب) ۳۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
ج) ۴۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
د) ۵۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
پاسخ: د

اثرات مزمن الکل در کدام سیستم باعث آتروفی بیضه می‌شود؟
الف) سیستم قلبی-عروقی
ب) سیستم گوارشی
ج) سیستم اندوکرین
د) سیستم عصبی
پاسخ: ج

کمبود تیامین در مصرف‌کنندگان الکل می‌تواند منجر به کدام بیماری شود؟
الف) آنسفالوپاتی ورنیکه
ب) بیماری آلزایمر
ج) پارکینسون
د) ام‌اس
پاسخ: الف

مصرف متوسط الکل روزانه چگونه بر سطح HDL خون تأثیر می‌گذارد؟
الف) کاهش می‌دهد
ب) افزایش می‌دهد
ج) تغییری نمی‌کند
د) باعث ناپایداری می‌شود
پاسخ: ب

اتانول کدام رسپتور گلوتامات را مهار می‌کند؟
الف) AMPA
ب) Kainate
ج) NMDA
د) GABA
پاسخ: ج


کپی بخش یا کل این مطلب «آینده‌‌نگاران مغز» تنها با کسب مجوز مکتوب امکان‌پذیر است. 


برای مطالعه و مرور تمامی مباحث جامع و تخصصی کتاب «نوروفارماکولوژی به زبان ساده: راهنمای آینده‌نگاران مغز برای دانشجویان و علاقه‌مندان علوم اعصاب»، می‌توانید از فهرست کامل مطالب استفاده کنید. این فهرست دسترسی سریع و سازمان‌یافته به همه موضوعات کلیدی را فراهم می‌کند و یادگیری را برای شما ساده‌تر می‌سازد.

» مشاهده فهرست جامع مباحث کتاب


امتیاز نوشته:

میانگین امتیازها: ۵ / ۵. تعداد آراء: ۱

اولین نفری باشید که به این پست امتیاز می‌دهید.

داریوش طاهری

نه اولین، اما در تلاش برای بهترین بودن؛ نه پیشرو در آغاز، اما ممتاز در پایان. ——— ما شاید آغازگر راه نباشیم، اما با ایمان به شایستگی و تعالی، قدم برمی‌داریم تا در قله‌ی ممتاز بودن بایستیم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا