دعای مطالعه [ نمایش ]
بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
اَللّهُمَّ اَخْرِجْنى مِنْ ظُلُماتِ الْوَهْمِ
خدایا مرا بیرون آور از تاریکىهاى وهم،
وَ اَکْرِمْنى بِنُورِ الْفَهْمِ
و به نور فهم گرامى ام بدار،
اَللّهُمَّ افْتَحْ عَلَیْنا اَبْوابَ رَحْمَتِکَ
خدایا درهاى رحمتت را به روى ما بگشا،
وَانْشُرْ عَلَیْنا خَزائِنَ عُلُومِکَ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
و خزانههاى علومت را بر ما باز کن به امید رحمتت اى مهربانترین مهربانان.
۱۰.۳ Categorizing Emotions
۱۰.۳ دسته بندی هیجانات
At the core of emotion research is the issue of whether emotions are specific, biologically fundamental, and hard- wired with dedicated brain mechanisms as Darwin supposed, or are states of mind that are assembled from more basic, general causes, as William James suggested. James was of the opinion that emotions are not basic, nor are they found in dedicated neural structures, but are the melding of a mélange of psychological ingredients honed by evokition. As we will soon see, this debate is still ongoing.
هسته تحقیقات هیجانی این موضوع است که آیا هیجانات خاص، از نظر بیولوژیکی بنیادی هستند، و همانطور که داروین تصور می‌کرد با مکانیسم‌های اختصاصی مغز مرتبط هستند، یا همانطور که ویلیام جیمز پیشنهاد کرد، حالت‌های ذهنی هستند که از دلایل اساسی‌تر و کلی‌تر ترکیب شده‌اند. جیمز بر این عقیده بود که هیجانات نه اساسی هستند و نه در ساختارهای عصبی اختصاص داده شده یافت می‌شوند، بلکه ترکیبی از ترکیبات روانشناختی هستند که توسط برانگیختگی تقویت می‌شوند. همانطور که به زودی خواهیم دید، این بحث همچنان ادامه دارد.
In this section we discuss the basic versus dimensional categorization of emotion. Fearful, sad, anxious, elated, disappointed, angry, shameful, disgusted, happy, pleased, excited, and infatuated are some of the terms we use to describe our emotional lives. Unfortunately, our rich language of emotion is difficult to translate into discrete states and variables that can be studied in the laboratory. In an effort to apply some order and uniformity to a definition of emotion, researchers have focused on three primary categories:
1. Basic emotions, a closed set of emotions, each with unique characteristics, carved by evolution and reflected through facial expressions
2. Complex emotions, combinations of basic emotions, some of which may be socially or culturally learned, that can be identified as evolved, long- lasting feelings.
3. Dimensional theories of emotion describe emotions that are fundamentally the same but that differ along one or more dimensions, such as valence (pleasant to unpleasant, positive to negative) and arousal (very intense to very mild), in reaction to events or stimuli
در این بخش، ما در مورد دسته بندی هیجان‌ها پایه در مقابل ابعاد بحث می‌کنیم. ترس، غمگین، مضطرب، خوشحال، ناامید، عصبانی، شرمنده، منزجر، خوشحال، خوشحال، هیجان زده و شیفته برخی از اصطلاحاتی هستند که ما برای توصیف زندگی هیجانی خود استفاده می‌کنیم. متأسفانه، زبان غنی هیجانات ما به سختی به حالت‌ها و متغیرهای مجزایی قابل مطالعه در آزمایشگاه تبدیل می‌شود. در تلاش برای اعمال نظم و یکنواختی در تعریف هیجان، محققان بر سه دسته اصلی تمرکز کرده‌اند:
1. هیجانات اساسی، مجموعه ای بسته از هیجانات، که هر کدام دارای ویژگی‌های منحصر به فردی هستند که توسط تکامل حک شده و از طریق حالات چهره منعکس می‌شوند.
2. هیجان‌ها پیچیده، ترکیبی از هیجانات اساسی، که برخی از آنها ممکن است از نظر اجتماعی یا فرهنگی آموخته شده باشند، که می‌توانند به عنوان هیجانات تکامل یافته و طولانی مدت شناسایی شوند.
3. تئوری‌های ابعادی هیجان هیجاناتی را توصیف می‌کنند که اساساً یکسان هستند اما در یک یا چند بعد متفاوت هستند، مانند ظرفیت (خوشایند تا ناخوشایند، مثبت به منفی) و برانگیختگی (بسیار شدید تا بسیار خفیف)، در واکنش به رویدادها یا محرک‌ها.
Basic Emotions
هیجانات اولیه
We may use delighted, joyful, and gleeful to describe how we feel, but most people would agree that all of these words represent a variation of feeling happy. Central to the hypothesis that basic emotions exist is the idea that emotions reflect an inborn instinct. If a relevant stimulus is present, it will trigger an evolved brain mechanism in the same way, every time. Thus, we often describe basic emotions as being innate and similar in all humans and many animals. As such, basic emotions exist as entities independent of our perception of them. In this view, each emotion produces predictable changes in sensory, perceptual, motor, and physiological functions that can be measured and thus provide evidence that the emotion exists.
ممکن است برای توصیف هیجان خود از خوشحالی، شادی و خوشحالی استفاده کنیم، اما اکثر مردم موافق هستند که همه این کلمات بیانگر نوعی هیجان شادی هستند. محور اصلی این فرضیه که هیجانات اساسی وجود دارند، این ایده است که هیجانات منعکس کننده یک غریزه ذاتی هستند. اگر یک محرک مربوطه وجود داشته باشد، هر بار یک مکانیسم مغزی تکامل یافته را به همان شیوه آغاز می‌کند. بنابراین، ما اغلب هیجانات اساسی را در همه انسان‌ها و بسیاری از حیوانات به صورت ذاتی و مشابه توصیف می‌کنیم. به این ترتیب، هیجانات اساسی به عنوان موجوداتی مستقل از درک ما از آنها وجود دارند. در این دیدگاه، هر هیجانی تغییرات قابل پیش‌بینی در عملکردهای حسی، ادراکی، حرکتی و فیزیولوژیکی ایجاد می‌کند که می‌توان آن را اندازه‌گیری کرد و در نتیجه شواهدی مبنی بر وجود آن هیجان ارائه کرد.
BASIC EMOTIONS IN NONHUMAN ANIMALS
هیجانات اساسی در حیوانات غیرانسانی
Jaak Panksepp defined affects as ancient brain processes for encoding value that is, as heuristics that the brain uses for making snap judgments about what will enhance or detract from survival (Panksepp & Biven, 2012). He experimentally attempted to study what most cognitive neuroscience researchers shied away from: affective feelings in animals. Disagreeing with researchers who believe that we can gain access to subjective feelings only from verbal reports, he believed that feelings are accompanied by objectively measurable states, if approached indirectly.
Jaak Panksepp، تأثیر را به عنوان فرآیندهای باستانی مغز برای رمزگذاری ارزش تعریف می‌کند، به عنوان اکتشافی که مغز برای قضاوت فوری در مورد آنچه که بقا را تقویت یا کاهش می‌دهد، استفاده می‌کند (Panksepp & Biven, 2012). او به طور تجربی تلاش کرد آنچه را که اکثر محققان علوم اعصاب شناختی از آن دوری می‌کردند مطالعه کند: هیجانات هیجانی در حیوانات. او با مخالفت با محققانی که معتقدند تنها از طریق گزارش‌های شفاهی می‌توان به هیجانات ذهنی دسترسی پیدا کرد، معتقد بود که هیجانات با حالت‌های قابل اندازه‌گیری عینی همراه هستند، اگر به طور غیرمستقیم مورد بررسی قرار گیرند.
Using a learning task, Panksepp found that in all the animal species he tested, electrical stimulation of specific locations within specific subcortical brain structures produced very specific emotional behavioral patterns. The animal reacted as if the generated emotional state was rewarding or punishing, which could be objectively monitored by whether the animal approached or with- drew (Panksepp & Biven, 2012). Panksepp selectively activated rage, fear, separation distress, and generalized seeking patterns of behavior with the flip of a switch. He found that if an electrode stimulated the correct neuroanatomical location, essentially identical emotional tendencies could be evoked in different animal species.
پانکسپ دریافت که در تمام گونه‌های حیوانی که آزمایش کرد، تحریک الکتریکی مکان‌های خاص در ساختارهای زیر قشری مغز، الگوهای رفتاری هیجانی بسیار خاصی را ایجاد می‌کند. حیوان به گونه‌ای واکنش نشان داد که گویی حالت هیجانی ایجاد شده پاداش یا تنبیه است، که می‌توان به طور عینی با نزدیک شدن یا عقب‌نشینی حیوان کنترل کرد (Panksepp & Biven, 2012). پانکسپ به طور انتخابی خشم، ترس، پریشانی جدایی و جستجوی الگوهای رفتاری تعمیم یافته را با تکان دادن سوئیچ فعال کرد. او دریافت که اگر یک الکترود مکان درست عصبی آناتومیک را تحریک کند، اساساً تمایلات هیجانی یکسانی را می‌توان در گونه‌های مختلف جانوری برانگیخت.
He concluded that there are seven primary-process emotional systems, or core emotional systems, produced by ancient subcortical (unfettered by cognition) neural circuits common to all higher animals, which generate both emotional actions and specific autonomic changes that support those actions. He capitalized the name of each system to indicate that real physical and distinct networks exist for the various emotions in mammalian brains, and he added an elaborating term, calling these systems the SEEKING/desire system, RAGE/anger system, FEAR/anxiety system, LUST/sex system, CARE/ maternal nurturance system, GRIEF/separation distress system, and PLAY/physical social engagement system. He suggested that humans have the same set of core emotional systems.
او به این نتیجه رسید که هفت سیستم هیجانی فرآیند اولیه یا سیستم هیجانی هسته ای وجود دارد که توسط مدارهای عصبی زیرقشری باستانی (بدون محدودیت شناخت) مشترک برای همه حیوانات عالی ایجاد می‌شود، که هم کنش‌های هیجانی و هم تغییرات خودمختار خاصی را ایجاد می‌کند که از آن اعمال پشتیبانی می‌کند. او نام هر سیستم را با حروف بزرگ نوشت تا نشان دهد که شبکه‌های فیزیکی واقعی و متمایز برای هیجانات مختلف در مغز پستانداران وجود دارد، و یک اصطلاح مفصل اضافه کرد و این سیستم‌ها را سیستم جستجو/خواست، سیستم خشم/خشم، سیستم ترس/اضطراب نامید. سیستم شهوت/جنس، سیستم مراقبت/پرورش مادر، سیستم ناراحتی غم و اندوه/جدایی، و مشارکت اجتماعی ، بازی/فیزیکی سیستم او پیشنهاد کرد که انسان‌ها مجموعه ای از سیستم‌های هیجانی اصلی یکسانی دارند.
Anderson and Adolphs, whose definition of emotion we presented earlier, are not worried about the fact that animals cannot report feelings. One reason for their lack of concern is that they don’t much trust humans’ reports of their feelings in the first place. Another is that their research suggests that a central emotion state is the causal mechanism engendering feelings along with observed behavior, a psychophysiological reaction, cognitive changes, and somatic responses. It doesn’t matter to them that they can’t evaluate an animal’s feelings, because they can objectively measure these other effects (D. J. Anderson & Adolphs, 2014).
اندرسون و آدولف، که تعریف آنها از هیجانات را قبلا ارائه کردیم، نگران این واقعیت نیستند که حیوانات نمی‌توانند هیجانات را گزارش کنند. یکی از دلایل عدم نگرانی آنها این است که در وهله اول به گزارش‌های انسان در مورد هیجانات خود اعتماد ندارند. مورد دیگر این است که تحقیقات آنها نشان می‌دهد که یک حالت هیجانی مرکزی مکانیسم علی است که هیجانات را همراه با رفتار مشاهده شده، یک واکنش روانی فیزیولوژیکی، تغییرات شناختی و پاسخ‌های جسمانی ایجاد می‌کند. برای آنها مهم نیست که نتوانند هیجانات یک حیوان را ارزیابی کنند، زیرا می‌توانند این اثرات دیگر را به طور عینی اندازه گیری کنند (D. J. Anderson & Adolphs, 2014).
FACIAL EXPRESSIONS AND BASIC EMOTIONS IN HUMANS
حالات چهره و هیجانات اساسی در انسان
Darwin argued in The Expression of the Emotions in Man and Animals (1872) that human expressions of emotion resembled those of lower animals (Figure 10.5). For the past 150 years, many investigators of human emotions have considered facial expressions to be one of those predictable changes sparked by an emotional stimulus. Accordingly, research on facial expressions is believed to open an extraordinary window into these basic emotions. This belief is based on the assumption that facial expressions are observable, automatic manifestations that correspond to a person’s inner feelings. These investigations into human emotion through facial expression have produced a list of basic emotions somewhat similar to Panksepp’s, but more broadly acknowledged.
داروین در بیان هیجانات در انسان و حیوانات (۱۸۷۲) استدلال کرد که ابراز هیجانات انسان شبیه حیوانات پایین تر است (شکل ۱۰.۵). در ۱۵۰ سال گذشته، بسیاری از محققان هیجانات انسان، حالات چهره را یکی از آن تغییرات قابل پیش بینی ناشی از یک محرک هیجانی می‌دانند. بر این اساس، اعتقاد بر این است که تحقیقات در مورد حالات چهره، پنجره‌ای فوق‌العاده را به روی این هیجانات اساسی باز می‌کند. این باور بر این فرض استوار است که حالات چهره، تظاهرات قابل مشاهده و خودکاری هستند که با هیجانات درونی فرد مطابقت دارند. این تحقیقات در مورد هیجان‌ها انسانی از طریق حالت چهره، فهرستی از هیجانات اساسی را ایجاد کرده است که تا حدودی شبیه به هیجانات پانکسپ است، اما به طور گسترده تر مورد تایید قرار گرفته است.
The earliest research on facial expressions was carried out by Guillaume-Benjamin-Amand Duchenne de Boulogne, a 19th-century French neurologist. One of his patients was an elderly man who suffered from near-total facial anesthesia. Duchenne developed a technique to electrically stimulate the man’s facial muscles and methodically trigger muscle contractions. He recorded the results with the newly invented camera (Figure 10.6) and published his findings in The Mechanism of Human Facial Expression (1862).
اولین تحقیق در مورد حالات چهره توسط Guillaume-Benjamin-Amand Duchenne de Boulogne، متخصص مغز و اعصاب فرانسوی قرن ۱۹ انجام شد. یکی از بیماران او مردی مسن بود که از بیهوشی تقریباً کامل صورت رنج می‌برد. دوشن تکنیکی را ابداع کرد تا ماهیچه‌های صورت مرد را به صورت الکتریکی تحریک کند و انقباضات ماهیچه ای را به صورت روشی تحریک کند. او نتایج را با دوربین تازه اختراع شده ثبت کرد (شکل ۱۰.۶) و یافته‌های خود را در مکانیسم بیان چهره انسان (۱۸۶۲) منتشر کرد.
FIGURE 10.5 Examples of emotional expressions given by Charles Darwin.
(a) Terror in a human. (b) Disappointment in a chimpanzee. (c) Hostility in a cat and a dog.
شکل ۱۰.۵ نمونه‌هایی از بیان هیجانی ارائه شده توسط چارلز داروین.
الف) وحشت در انسان. ب) ناامیدی در یک شامپانزه. ج) خصومت در گربه و سگ.
Duchenne believed that facial expressions revealed underlying emotions, and his studies influenced Darwin’s work on the evolutionary basis of human emotional behavior. Darwin had questioned individuals familiar with different cultures about the emotional lives of their members. From these discussions, Darwin determined that humans have evolved to have a finite set of basic emotional states, and that each state is unique in its adaptive significance and physiological expression. The idea that humans have a finite set of universal, basic emotions was born, and this was the idea that William James later protested.
دوشن معتقد بود که حالات چهره هیجان‌ها اساسی را آشکار می‌کند و مطالعات او بر کار داروین بر اساس تکاملی رفتار هیجانی انسان تأثیر گذاشت. داروین از افراد آشنا با فرهنگ‌های مختلف در مورد زندگی هیجانی اعضای خود سوال کرده بود. از این بحث‌ها، داروین تشخیص داد که انسان‌ها به گونه‌ای تکامل یافته‌اند که مجموعه‌ای محدود از حالات هیجانی اساسی داشته باشند، و هر حالتی از نظر اهمیت تطبیقی و بیان فیزیولوژیکی منحصربه‌فرد است. این ایده که انسان‌ها مجموعه محدودی از هیجانات جهانی و اساسی دارند متولد شد و این ایده ای بود که ویلیام جیمز بعدها به آن اعتراض کرد.
FIGURE 10.6 Duchenne triggering muscle contractions in a patient who had facial anesthesia.
شکل ۱۰.۶ دوشن باعث ایجاد انقباضات عضلانی در یک بیمار که بیهوشی صورت داشت.
The study of facial expressions was not taken up again until the 1960s, when Paul Ekman, also disagreeing with Darwin, sought evidence for his hypothesis that (a) emotions varied only along a pleasant-to-unpleasant scale; (b) the relationship between a facial expression and what it signified was learned socially; and (c) the meaning of a particular facial expression varied among cultures. He set to work studying cultures from around the world and discovered that, completely counter to all points of his hypothesis, the facial expressions humans use to convey emotion do not vary much from culture to culture. Whether people are from the Bronx, Beijing, or Papua New Guinea, the facial expressions we use to show that we are happy, sad, fearful, disgusted, angry, or surprised are pretty much the same (Ekman & Friesen, 1971; Figure 10.7). From this work, Ekman and others suggested that anger, fear, sadness, disgust, happiness, and surprise are the six basic human facial expressions and that each expression represents a basic emotional state (Table 10.1). Since then, other emotions have been added as potential candidate basic emotions.
مطالعه حالات چهره تا دهه ۱۹۶۰ دوباره مورد توجه قرار نگرفت، زمانی که پل اکمن، که با داروین نیز مخالف بود، به دنبال شواهدی برای فرضیه‌اش بود که (الف) هیجانات فقط در مقیاس خوشایند تا ناخوشایند تغییر می‌کنند. (ب) رابطه بین حالت چهره و آنچه نشان می‌دهد از طریق اجتماعی آموخته شده است. و (ج) معنای یک حالت چهره خاص در بین فرهنگ‌ها متفاوت است. او دست به کار شد تا فرهنگ‌های سراسر جهان را مطالعه کند و متوجه شد که برخلاف تمام نکات فرضیه‌اش، حالات چهره‌ای که انسان‌ها برای انتقال هیجانات استفاده می‌کنند، از فرهنگی به فرهنگ دیگر تفاوت چندانی ندارد. چه مردم اهل برانکس، پکن یا پاپوآ گینه نو باشند، حالات چهره ای که ما برای نشان دادن شادی، غمگینی، ترس، منزجر، عصبانیت یا تعجب به کار می‌بریم تقریباً یکسان است (اکمن و فریسن، ۱۹۷۱؛ شکل ۱۰.۷). ). از این کار، اکمن و دیگران پیشنهاد کردند که خشم، ترس، غم، انزجار، شادی و تعجب شش حالت اولیه چهره انسان هستند و هر حالت بیانگر یک حالت هیجانی اساسی است (جدول ۱۰.۱). از آن زمان، هیجانات دیگری به عنوان هیجانات اولیه نامزد بالقوه اضافه شده است.
Jessica Tracy and David Matsumoto (2008) provided evidence that might elevate pride and shame to the rank of basic emotions. They looked at the nonverbal expressions of pride or shame in reaction to winning or losing a judo match at the 2004 Olympic and Paralympic Games in contestants from 37 nations. Among the contestants, some were congenitally blind. The researchers assumed that in congenitally blind participants, the body language of their behavioral response was not learned culturally.
جسیکا تریسی و دیوید ماتسوموتو (۲۰۰۸) شواهدی را ارائه کردند که ممکن است غرور و شرم را به سطح هیجانات اولیه برساند. آنها به بیان غیرکلامی‌غرور یا شرم در واکنش به پیروزی یا باخت در مسابقه جودو در بازی‌های المپیک و پارالمپیک ۲۰۰۴ در شرکت کنندگان از ۳۷ کشور نگاه کردند. در میان شرکت کنندگان، برخی به طور مادرزادی نابینا بودند. محققان فرض کردند که در شرکت‌کنندگان نابینای مادرزادی، زبان بدن واکنش رفتاری آنها از نظر فرهنگی آموخته نشده است.
FIGURE 10.7 The universal emotional expressions. The meaning of these facial expressions is similar across all cultures. Can you match the faces to the emotional states of anger, disgust, happiness, and sadness?
شکل ۱۰.۷ بیان هیجانی جهانی. معنای این حالات چهره در همه فرهنگ‌ها مشابه است. آیا می‌توانید چهره‌ها را با حالت‌های هیجانی خشم، انزجار، شادی و غم مطابقت دهید؟
TABLE 10.1 Well-Established and Possible Basic Emotions, According to Ekman
جدول ۱۰.۱ بر اساس گفته‌های اکمن، هیجانات اولیه تثبیت شده و ممکن
TABLE 10.2 Ekman’s Criteria for Basic Emotions
جدول ۱۰.۲ معیارهای اکمن برای هیجانات اساسی
All of the contestants displayed prototypical expressions of pride upon winning (Figure 10.8). Most cultures displayed behaviors associated with shame upon losing, though the response was less pronounced in athletes from highly individualistic cultures. This finding suggested to these researchers that behavior associated with pride and shame is innate. Nevertheless, cultural “rules” and devel- Complex Emotions opmental factors can shape the experience of pride and shame as well.
همه شرکت کنندگان در زمان برنده شدن، عبارات اولیه غرور را به نمایش گذاشتند (شکل ۱۰.۸). بیشتر فرهنگ‌ها رفتارهای مرتبط با شرم پس از باخت را نشان می‌دهند، اگرچه این واکنش در ورزشکارانی از فرهنگ‌های بسیار فردگرا کمتر مشخص بود. این یافته به این محققان نشان داد که رفتارهای مرتبط با غرور و شرم ذاتی است. با این وجود، «قوانین» فرهنگی و عوامل مؤثر هیجانات پیچیده می‌توانند تجربه غرور و شرم را نیز شکل دهند.
Although considerable debate continues as to whether any single list is adequate to capture the full range of human emotional experiences, most scientists accept the idea that all basic emotions share three main characteristics: They are innate, universal, and short-lasting. Table 10.2 gives a set of criteria that some emotion researchers, such as Ekman, believe are common to all basic emotions.
اگرچه بحث‌های قابل توجهی در مورد اینکه آیا فهرست واحدی برای ثبت طیف کامل تجربیات هیجانی انسان کافی است یا نه ادامه دارد، اکثر دانشمندان این ایده را می‌پذیرند که همه هیجانات اساسی سه ویژگی اصلی دارند: آنها ذاتی، جهانی و کوتاه مدت هستند. جدول ۱۰.۲ مجموعه ای از معیارها را ارائه می‌دهد که برخی از محققان هیجانات مانند اکمن معتقدند برای همه هیجانات اساسی مشترک هستند.
Some basic emotions, such as fear and anger, have been confirmed in nonhuman mammals, which show dedicated subcortical circuitry for such emotions, as mentioned already. The search for specific physiological reactions for each emotion in humans has been checkered and less fruitful. While Ekman found that humans have specific physiological reactions for anger, fear, and disgust (see Ekman, 1992, for a review), subsequent metaanalyses have not (J. T. Cacioppo et al., 2000; Kreibig, 2010). Although there is a clear relation between emotions and physiological reactions produced by the ANS, the physiological patterns don’t always seem to be specific enough to distinguish them in humans. It may be that emotions range on a continuum from discrete to more generalized.
برخی از هیجانات اساسی، مانند ترس و خشم، در پستانداران غیر انسانی تایید شده است، که مدارهای زیر قشری اختصاصی را برای چنین هیجاناتی نشان می‌دهند، همانطور که قبلا ذکر شد. جست و جو برای واکنش‌های فیزیولوژیکی خاص برای هر هیجان در انسان بررسی شده و کم ثمر بوده است. در حالی که اکمن دریافت که انسان‌ها واکنش‌های فیزیولوژیکی خاصی برای خشم، ترس و انزجار دارند (برای بررسی به اکمن، ۱۹۹۲ مراجعه کنید)، متاآنالیزهای بعدی چنین نبود (J. T. Cacioppo et al., 2000; Kreibig, 2010). اگرچه رابطه واضحی بین هیجانات و واکنش‌های فیزیولوژیکی ایجاد شده توسط ANS وجود دارد، به نظر نمی‌رسد الگوهای فیزیولوژیکی همیشه به اندازه کافی مشخص باشند که آنها را در انسان متمایز کند. ممکن است هیجانات در یک پیوستار از گسسته تا عمومی‌تر باشد.
Complex Emotions
هیجانات پیچیده
Even if we accept that basic emotions exist, we are still faced with identifying which emotions are basic and which are complex (Ekman, 1992; Ortigue, Bianchi-Demicheli, et al., 2010). Some commonly recognized emotions, such as jealousy and parental love, are absent from Ekman’s list (see Table 10.1; Ortigue & Bianchi-Demicheli, 2011; Ortigue, Bianchi-Demicheli, et al., 2010). Ekman did not exclude these intense feelings from his list of emotions, but he called them “emotion complexes,” differentiating them from basic emotions by their extended duration, from months to a lifetime (Darwin et al., 1998).
حتی اگر بپذیریم که هیجانات اساسی وجود دارند، باز هم با شناسایی هیجانات اساسی و پیچیده روبرو هستیم (اکمن، ۱۹۹۲؛ اورتیگ، بیانچی-دمیکلی، و همکاران، ۲۰۱۰). برخی از هیجانات رایج شناخته شده، مانند حسادت و عشق والدین، در فهرست اکمن وجود ندارند (به جدول ۱۰.۱ مراجعه کنید؛ Ortigue & Bianchi-Demicheli، ۲۰۱۱؛ Ortigue، Bianchi-Demicheli، و همکاران، ۲۰۱۰). اکمن این هیجانات شدید را از فهرست هیجان‌ها خود حذف نکرد، اما آنها را “هیجان‌ها هیجانی” نامید، و آنها را با مدت طولانی آنها از هیجانات اساسی از ماه‌ها تا یک عمر متمایز کرد (داروین و همکاران، ۱۹۹۸).
Jealousy is one of the most interesting of the complex emotions (Ortigue & Bianchi-Demicheli, 2011). A review of the clinical literature of patients who experienced delusional jealousy following a brain infarct or a traumatic brain injury revealed that a broad network of regions within the brain, including higher-order cortical areas involved with social cognition and theory of mind (see Chapter 13) and interpretation of actions performed by others (see Chapter 8), are involved in jealousy (Ortigue & Bianchi-Demicheli, 2011). Clearly, jealousy is a complex emotion.
حسادت یکی از جالب ترین هیجانات پیچیده است (اورتیگ و بیانچی-دمیکلی، ۲۰۱۱). مروری بر ادبیات بالینی بیمارانی که حسادت هذیانی را به دنبال انفارکتوس مغزی یا آسیب مغزی تروماتیک تجربه کردند، نشان داد که شبکه وسیعی از نواحی درون مغز، از جمله نواحی قشری درجه بالاتر درگیر با شناخت اجتماعی و نظریه ذهن هستند (به فصل ۱۳ مراجعه کنید.) و تفسیر اعمالی که دیگران انجام می‌دهند (به فصل ۸ مراجعه کنید)، در حسادت دخیل هستند (اورتیگ و بیانچی-دمیکلی، ۲۰۱۱). واضح است که حسادت یک هیجان پیچیده است.
FIGURE 10.8 Athletes from
37 countries exhibit spontaneous pride and shame behaviors. The graphs compare the mean levels of nonverbal behaviors spontaneously displayed in response to wins and losses by sighted athletes (a) and congenitally blind athletes (b).
شکل ۱۰.۸ ورزشکاران از ۳۷ کشور رفتارهای غرور و شرم خودجوش از خود نشان می‌دهند. نمودارها میانگین سطوح رفتارهای غیرکلامی‌را که به طور خود به خود در پاسخ به بردها و باخت‌های ورزشکاران بینا (الف) و ورزشکاران نابینای مادرزادی (ب) نشان داده می‌شوند، مقایسه می‌کنند.
Similarly, romantic love is far more complicated than researchers initially thought (Ortigue, Bianchi- Demicheli, et al., 2010). (We do have to wonder who ever thought love was not complicated!) Ekman differentiates love from the basic emotions because no universal facial expressions exist for romantic love (see Table 10.1; Sabini & Silver, 2005). While we can observe behavioral signs of love, such as kissing and hand- holding (Bianchi-Demicheli et al., 2006; Ortigue, Patel, et al., 2010), we all know that these visible behaviors are not love itself, nor are they reliable signs (Ortigue & Bianchi-Demicheli, 2008; Ortigue, Patel, et al., 2010): They can be faked. While love itself may be invisible, its circuits have been localized in the human brain-within subcortical reward, motivation, and emotion systems, as well as higher-order cortical brain networks involved in complex cognitive functions and social cognition- reinforcing the assumption that love is a complex, goal- directed emotion rather than a basic one (Ortigue, Bianchi-Demicheli, et al., 2010; Bianchi-Demicheli et al., 2006).
به طور مشابه، عشق رمانتیک بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که محققان در ابتدا تصور می‌کردند (اورتیگ، بیانچی-دمیکلی، و همکاران، ۲۰۱۰). (ما باید تعجب کنیم که چه کسی تا به حال فکر کرده است که عشق پیچیده نیست!) اکمن عشق را از هیجانات اصلی متمایز می‌کند زیرا هیچ حالت چهره جهانی برای عشق رمانتیک وجود ندارد (به جدول ۱۰.۱ مراجعه کنید؛ سابینی و سیلور، ۲۰۰۵). در حالی که ما می‌توانیم نشانه‌های رفتاری عشق، مانند بوسیدن و دست گرفتن را مشاهده کنیم (بیانچی-دمیکلی و همکاران، ۲۰۰۶؛ اورتیگ، پاتل، و همکاران، ۲۰۱۰)، همه ما می‌دانیم که این رفتارهای قابل مشاهده خود عشق نیستند و نه آیا آنها نشانه‌های قابل اعتمادی هستند (Ortigue & Bianchi-Demicheli, 2008; Ortigue, Patel, et al., 2010): آنها را می‌توان جعلی کرد. در حالی که عشق خود ممکن است نامرئی باشد، مدارهای آن در مغز انسان – در سیستم‌های پاداش، انگیزه و هیجانات زیر قشری، و همچنین شبکه‌های مغزی قشری درجه بالاتری که در عملکردهای شناختی پیچیده و شناخت اجتماعی دخیل هستند، محلی شده است و این فرض را تقویت می‌کند که عشق. یک هیجان پیچیده و هدفمند است تا یک هیجان اساسی (اورتیگ، بیانچی-دمیکلی، و همکاران، ۲۰۱۰؛ بیانکی-دمیکلی و همکاران، ۲۰۰۶).
Dimensional Theories of Emotion
نظریه‌های ابعادی هیجانات
Ekman was convinced by his data that basic emotions exist. However, other researchers instead categorize emotions as reactions that vary along a continuum rather than as discrete states. That is, some hypothesize that a better understanding of emotions comes from studying how arousing or pleasant they may be, or how motivated they make a person feel about approaching or withdrawing from an emotional stimulus.
اکمن با داده‌های خود متقاعد شد که هیجانات اساسی وجود دارد. با این حال، محققان دیگر در عوض هیجانات را به عنوان واکنش‌هایی دسته‌بندی می‌کنند که در امتداد یک زنجیره متفاوت هستند و نه به عنوان حالت‌های گسسته. به عبارت دیگر، برخی فرض می‌کنند که درک بهتر هیجان‌ها از مطالعه اینکه چقدر ممکن است برانگیخته یا خوشایند باشند، یا اینکه چقدر انگیزه در فرد ایجاد می‌کنند در مورد نزدیک شدن یا کناره‌گیری از یک محرک هیجانی حاصل می‌شود.
VALENCE AND AROUSAL
ارزش و برانگیختگی
Most researchers agree that emotional reactions to stimuli and events can be characterized by two factors: valence (pleasant- unpleasant or positive-negative) and arousal (the intensity of the internal emotional response, high-low; Osgood et al., 1957; Russell, 1979). For instance, most of us would agree that being happy is a pleasant feeling (positive valence) and being angry is an un pleas ant feeling (negative valence). If we found a quarter on the sidewalk, however, we would be happy but not really all that aroused. If we were to win $10 million in a lottery, we would be intensely happy (ecstatic) and intensely aroused. Although in both situations we experience something that is pleasant, the intensity of that feeling is certainly different. By using this dimensional approach-tracking valence and arousal-researchers can more concretely assess the emotional reactions elicited by stimuli. Instead of looking for neural correlates of specific emotions, these researchers look for the neural correlates of the dimensions-arousal and valence of those emotions.
اکثر محققان توافق دارند که واکنش‌های هیجانی به محرک‌ها و رویدادها را می‌توان با دو عامل مشخص کرد: ظرفیت (خوشایند – ناخوشایند یا مثبت – منفی) و برانگیختگی (شدت پاسخ هیجانی درونی، بالا-پایین؛ Osgood et al., 1957; Russell. ، ۱۹۷۹). به عنوان مثال، اکثر ما موافقیم که شاد بودن یک هیجان خوشایند (ظرفیت مثبت) و عصبانی بودن یک هیجان ناخوشایند مورچه ای (ظرفیت منفی) است. با این حال، اگر یک ربع را در پیاده رو پیدا می‌کردیم، خوشحال می‌شدیم، اما نه واقعاً همه اینها برانگیخته می‌شد. اگر قرار بود ۱۰ میلیون دلار در بخت آزمایی برنده شویم، به شدت خوشحال (شبه) و به شدت برانگیخته می‌شدیم. اگرچه در هر دو موقعیت چیزی خوشایند را تجربه می‌کنیم، اما قطعاً شدت آن هیجان متفاوت است. با استفاده از این ظرفیت ردیابی رویکرد بعدی و محققین برانگیختگی می‌توانند واکنش‌های هیجانی ناشی از محرک‌ها را به طور دقیق‌تری ارزیابی کنند. این محققان به جای جستجوی همبستگی‌های عصبی هیجان‌های خاص، به دنبال همبستگی‌های عصبی ابعاد – برانگیختگی و ظرفیت آن هیجانات هستند.
Yet a person can experience two emotions with opposite valences at the same time (Larsen & McGraw, 2014; Larsen et al., 2001). We can be both scared and amused on a roller coaster, or we can find ourselves in the bittersweet condition of being both happy to be graduating and sad that our tight group of friends is dispersing to the four winds. In these situations, mixed feelings suggest that positive and negative affect have different underlying mechanisms, as is supported by neurochemical evidence. Positive activation states are correlated with an increase in dopamine, whereas an increase in norepinephrine is associated with negative states (reviewed in Watson et al., 1999). The simultaneous presence of opposing emotions is not just a bit of odd trivia; it disputes the suggestion that emotion is primarily a valence of positive or negative feeling.
با این حال، یک فرد می‌تواند همزمان دو هیجان را با ظرفیت‌های متضاد تجربه کند (لارسن و مک گراو، ۲۰۱۴؛ لارسن و همکاران، ۲۰۰۱). می‌توانیم در یک ترن هوایی هم ترسیده باشیم و هم سرگرم شویم، یا می‌توانیم در شرایط تلخ و شیرینی قرار بگیریم که هم از فارغ‌التحصیلی خوشحالیم و هم از اینکه گروه فشرده دوستانمان در چهار باد پراکنده می‌شوند، ناراحت باشیم. در این موقعیت‌ها، هیجانات مختلط نشان می‌دهد که هیجان مثبت و منفی مکانیسم‌های زیربنایی متفاوتی دارند، همانطور که توسط شواهد عصبی شیمیایی تأیید می‌شود. حالت‌های فعال‌سازی مثبت با افزایش دوپامین مرتبط است، در حالی که افزایش نوراپی نفرین با حالت‌های منفی همراه است (در واتسون و همکاران، ۱۹۹۹ بررسی شده است). حضور همزمان هیجان‌ها متضاد فقط کمی‌چیزهای بی اهمیت نیست. این پیشنهاد را که هیجان در درجه اول ظرفیتی از هیجانات مثبت یا منفی است را رد می‌کند.
APPROACH OR WITHDRAW
رویکرد یا عقب نشینی
A second dimensional approach characterizes emotions by the actions and goals that they motivate. Richard Davidson and colleagues at the University of Wisconsin-Madison (1990) suggest that different emotional reactions or states can motivate us to either approach or withdraw from a situation. Some stimuli, such as predators or dangerous situations, may be threats; others may offer opportunities for betterment, such as food or potential mates. For example, the positive emotion of happiness may excite a tendency to approach or engage in the eliciting situations, whereas the negative emotions of fear and disgust may motivate us to withdraw from the eliciting situations.
یک بعد دوم رویکرد هیجانات را با اقدامات و اهدافی که برانگیخته می‌کنند، مشخص می‌کند. ریچارد دیویدسون و همکارانش در دانشگاه ویسکانسین مدیسون (۱۹۹۰) پیشنهاد می‌کنند که واکنش‌ها یا حالت‌های هیجانی مختلف می‌توانند ما را به نزدیک شدن یا کناره‌گیری از یک موقعیت برانگیزند. برخی از محرک‌ها، مانند شکارچیان یا موقعیت‌های خطرناک، ممکن است تهدید باشند. دیگران ممکن است فرصت‌هایی برای بهبود ارائه دهند، مانند غذا یا همسران احتمالی. برای مثال، هیجان مثبت شادی ممکن است تمایل به نزدیک شدن یا درگیر شدن در موقعیت‌های برانگیخته را برانگیزد، در حالی که هیجانات منفی ترس و انزجار ممکن است ما را به عقب‌نشینی از موقعیت‌های برانگیخته برانگیزد.
Motivation, however, involves more than just valence. Anger, a negative emotion, can motivate approach. Some- times the motivating stimuli can excite both approach and withdrawal: It is 110 degrees outside, and after traveling hours across the Australian outback with no air conditioning, you reach your destination: a campground by the Katherine River. You spot a rope swing suspended above the water and trot toward it, ready to jump in for a refreshing dunk. As you get closer, you glimpse a typically Australian sign: “Watch out for crocs.” Hmm… you want to go in, yet…
با این حال، انگیزه فراتر از ظرفیت است. خشم، یک هیجان منفی، می‌تواند انگیزه‌ای برای رویکرد باشد. گاهی اوقات محرک‌های انگیزشی می‌توانند هم نزدیک شدن و هم کناره‌گیری را برانگیزند: بیرون ۱۱۰ درجه است و پس از ساعت‌ها سفر در سراسر استرالیا بدون تهویه مطبوع، به مقصد خود می‌رسید: یک محل کمپ.
کنار رودخانه کاترین تاب طنابی را می‌بینید که بالای آب معلق است و به سمت آن یورتمه می‌روید و آماده پریدن برای غواصی با طراوت هستید. وقتی نزدیک تر می‌شوید، یک علامت معمولی استرالیایی را می‌بینید: “مراقب کروک‌ها باشید”. هوم…تو میخوای بری داخل اما…
Categorizing emotions as basic, complex, or dimensional can serve as a framework for our scientific investigations of emotion. Essential to these investigations, though, is understanding how emotion is defined in each study, so that as we examine them, we can piece together a meaningful consensus, where possible. Next we examine some of the many theories of how emotions are generated.
دسته‌بندی هیجانات به‌عنوان پایه، پیچیده یا بعدی می‌تواند به عنوان چارچوبی برای تحقیقات علمی‌ما در مورد هیجانات باشد. با این حال، برای این تحقیقات ضروری است که درک کنیم که چگونه هیجانات در هر مطالعه تعریف می‌شود، به طوری که در حین بررسی آنها، بتوانیم یک اجماع معنادار، در صورت امکان، کنار هم قرار دهیم. در ادامه به بررسی برخی از نظریه‌های متعدد در مورد چگونگی ایجاد هیجانات می‌پردازیم.
TAKE-HOME MESSAGES
پیام‌های کلیدی
▪️Emotions have been categorized as basic, complex, or varying along dimensional lines.
▪️ هیجانات به عنوان پایه، پیچیده یا متغیر در خطوط بعدی طبقه بندی شده اند.
▪️According to Ekman, six human facial expressions represent basic emotional states: anger, fear, disgust, happiness, sadness, and surprise.
▪️ به گفته اکمن، شش حالت چهره انسان بیانگر حالات هیجانی اساسی است: خشم، ترس، انزجار، شادی، غم و تعجب.
▪️Complex emotions are produced by a broad network of regions within the brain. In jealousy, for example, these regions include higher-order cortical areas involved with social cognition, theory of mind, and interpretation of actions performed by others.
▪️ هیجانات پیچیده توسط شبکه وسیعی از نواحی درون مغز تولید می‌شوند. برای مثال، در حسادت، این نواحی شامل نواحی قشری مرتبه بالاتری هستند که با شناخت اجتماعی، نظریه ذهن و تفسیر اعمال انجام شده توسط دیگران درگیر هستند.
▪️The dimensional approach, instead of describing discrete states of emotion, describes emotions as reactions that vary along a continuum.
▪️رویکرد ابعادی، به جای توصیف حالات گسسته هیجان، هیجانات را به عنوان واکنش‌هایی توصیف می‌کند که در طول یک پیوستار تغییر می‌کنند.
۱۰.۴ Theories of Emotion Generation
۱۰.۴ نظریه‌های تولید هیجان
As we noted earlier in the chapter, most emotion researchers agree that the response to emotional stimuli is adaptive and that it can be separated into three components. Every theory of emotion generation is an attempt to explain
▪️The physiological reaction (for instance, the racing heart)
▪️The behavioral reaction (such as the fight-or-flight response)
▪️The subjective experiential feeling (“I’m scared!”)
همانطور که قبلاً در این فصل اشاره کردیم، اکثر محققان هیجانات موافق هستند که پاسخ به محرک‌های هیجانی سازگار است و می‌توان آن را به سه جزء تقسیم کرد. هر نظریه تولید هیجانات تلاشی برای توضیح است
▪️ واکنش فیزیولوژیکی (به عنوان مثال، ضربان قلب)
▪️ واکنش رفتاری (مانند واکنش جنگ یا گریز)
▪️ هیجان تجربی ذهنی («من می‌ترسم!»)
What the theories don’t agree on are the underlying mechanisms, and what causes what. The crux of the disagreement involves the timing of these three components and whether cognition is required to generate an emotional response and subjective feeling or, alternatively, whether an emotional stimulus leads directly to quick automatic processing that results in a characteristic response and feeling. In the discussion that follows, we outline some of the theories.
آنچه نظریه‌ها بر سر آن توافق ندارند، مکانیسم‌های زیربنایی است، و چه چیزی باعث ایجاد چه چیزی می‌شود. اصل اختلاف شامل زمان‌بندی این سه مؤلفه است و اینکه آیا شناخت برای ایجاد یک پاسخ هیجانی و هیجان ذهنی لازم است یا به‌طور متناوب، آیا یک محرک هیجانی مستقیماً به پردازش خودکار سریع منجر می‌شود که منجر به پاسخ و هیجان مشخصه می‌شود. در بحثی که در ادامه می‌آید، برخی از نظریه‌ها را بیان می‌کنیم.
James-Lange Theory of Emotion
نظریه هیجانات جیمز-لانژ
William James, who rejected the idea of basic emotions, proposed that emotions were the perceptual results of somatovisceral feedback from bodily responses to an emotion-provoking stimulus. He thought a sense organ relayed information about that stimulus to the cortex, which then sent this information to the muscles and viscera. The muscles and viscera responded by sending information back to the cortex (feedback), and the stimulus that had simply been apprehended was now emotionally felt. James used the example of fear associated with spotting a bear:
ویلیام جیمز که ایده هیجان‌ها اساسی را رد می‌کرد، پیشنهاد کرد که هیجانات نتایج ادراکی بازخورد جسمی- احشایی از پاسخ‌های بدن به یک محرک تحریک کننده هیجان هستند. او فکر می‌کرد که یک اندام حسی اطلاعات مربوط به آن محرک را به قشر مغز منتقل می‌کند و سپس این اطلاعات را به ماهیچه‌ها و احشاء می‌فرستد. ماهیچه‌ها و احشاء با ارسال اطلاعات به قشر مغز (بازخورد) پاسخ دادند و محرکی که به سادگی درک شده بود اکنون از نظر هیجانی احساس می‌شد. جیمز از مثال ترس مرتبط با دیدن خرس استفاده کرد:
Our natural way of thinking about these standard emotions is that the mental perception of some fact excites the mental affection called the emotion, and that this latter state of mind gives rise to the bodily expression. My thesis on the contrary is that the bodily changes follow directly the PERCEPTION of the exciting fact, and that our feeling of the same changes as they occur IS the emotion. Common sense says,… we meet a bear, are frightened and run…. The hypothesis here to be defended says that this order of sequence is incorrect, that the one mental state is not immediately induced by the other, that the bodily manifestations must first be interposed between, and that the more rational statement is that we feel… afraid because we tremble, and not that we… tremble, because we are… fearful, as the case may be. Without the bodily states following on the perception, the latter would be purely cognitive in form, pale, colourless, destitute of emotional warmth. We might then see the bear, and judge it best to run… but we could not actually feel afraid. (W. James, 1884, p. 189)
طرز تفکر طبیعی ما در مورد این هیجانات استاندارد این است که ادراک ذهنی برخی واقعیت‌ها، محبت ذهنی به نام هیجان را برانگیخته می‌کند و این حالت اخیر ذهنی باعث بروز بیان بدنی می‌شود. برعکس، تز من این است که تغییرات بدنی مستقیماً از ادراک واقعیت هیجان‌انگیز پیروی می‌کنند، و اینکه هیجان ما از همان تغییراتی که رخ می‌دهند همان هیجان است. عقل سلیم می‌گوید، … ما با یک خرس روبرو می‌شویم، می‌ترسیم و فرار می‌کنیم … فرضیه ای که در اینجا باید دفاع کرد می‌گوید که این ترتیب ترتیب نادرست است، که یک حالت ذهنی بلافاصله توسط دیگری القا نمی‌شود، که ابتدا باید تظاهرات بدنی را بین آنها قرار داد، و اینکه گزاره منطقی تر این است که ما احساس می‌کنیم… می‌ترسیم چون می‌لرزیم، و نه اینکه ما… می‌لرزیم، چون می‌ترسیم، حسب مورد. بدون حالات بدنی که از ادراک پیروی می‌کنند، حالت دوم کاملاً شناختی، رنگ پریده، بی رنگ و فاقد گرمای هیجانی خواهد بود. پس از آن ممکن است خرس را ببینیم و قضاوت کنیم که بهتر است بدود… اما در واقع نمی‌توانستیم هیجان ترس کنیم. (W. James, 1884, p. 189)
Thus, in James’s view, you don’t run because you are afraid; you run first and are afraid later, because you become aware of your body’s physiological changes when you run, and then you cognitively interpret your physical reactions and conclude that what you’re feeling is fright. According to this theory, your emotional reaction depends on how you interpret those physical reactions. A similar proposition was suggested by a contemporary of James, Carl Lange, and the theory was dubbed the James-Lange theory.
بنابراین، از نظر جیمز، شما نمی‌دوید زیرا می‌ترسید. شما ابتدا می‌دوید و بعد می‌ترسید، زیرا هنگام دویدن از تغییرات فیزیولوژیکی بدن خود آگاه می‌شوید و سپس واکنش‌های فیزیکی خود را به صورت شناختی تفسیر می‌کنید و نتیجه می‌گیرید که آنچه احساس می‌کنید ترس است. بر اساس این نظریه، واکنش هیجانی شما به نحوه تفسیر آن واکنش‌های فیزیکی بستگی دارد. گزاره مشابهی توسط یکی از معاصران جیمز، کارل لانگ، پیشنهاد شد و این نظریه، نظریه جیمز-لانژ نام گرفت.
James and Lange theorized this sequence:
جیمز و لنگ این سکانس را تئوری کردند:
Thus, James and Lange believed that people could not feel an emotion without first having a bodily reaction and informational feedback from the body to the cortex about it. It followed, then, that if there were no physiological sensations, there would be no emotional experience. While this remains an acknowledged theory, problems soon popped up.
بنابراین، جیمز و لنگ معتقد بودند که افراد نمی‌توانند یک هیجان را بدون داشتن یک واکنش بدنی و بازخورد اطلاعاتی از بدن به قشر در مورد آن هیجان کنند. بنابراین، اگر هیجانات فیزیولوژیکی وجود نداشت، تجربه هیجانی وجود نداشت. در حالی که این یک نظریه تایید شده باقی می‌ماند، مشکلات به زودی ظاهر شدند.
Cannon-Bard Theory of Emotion
نظریه جیمز، نظریه کانن-بارد
James’s proposal caused quite an uproar. A counter- proposal was offered several years later by a pair of experimental physiologists from Harvard: Walter Cannon (who was the first person to describe the fight-or-flight response) and Philip Bard. They believed that physiological responses were not distinct enough to distinguish among fear, anger, and sexual attraction, for example.
هیجانات، سر و صدای زیادی به پا کرد. چندین سال بعد یک جفت فیزیولوژیست تجربی از‌هاروارد پیشنهاد متقابل ارائه شد: والتر کانن (که اولین کسی بود که پاسخ جنگ یا گریز را توصیف کرد) و فیلیپ بارد. آنها معتقد بودند که پاسخ‌های فیزیولوژیکی به اندازه کافی متمایز نیستند که برای مثال، ترس، خشم و کشش جنسی را تشخیص دهند.
Cannon and Bard tested James and Lange’s prediction that there would be no emotional experience if physiological sensations were not fed to the cortex. Upon severing the cortex of a cat from the brainstem above the hypo- thalamus and thalamus, they found just the opposite: The cat still had an emotional reaction when provoked by the presence of a dog. It would growl and bare its teeth, and its hair would stand on end. The cat had the emotional reaction without cognition and without any physiological feedback to the cortex. The same results have been replicated in other species since then (Panksepp et al., 1994).
کانن و بارد پیش بینی جیمز و لانگ را آزمایش کردند که اگر هیجانات فیزیولوژیکی به قشر مغز داده نشود، هیچ تجربه هیجانی وجود نخواهد داشت. با جدا کردن قشر یک گربه از ساقه مغز در بالای هیپوتالاموس و تالاموس، آنها دقیقاً عکس این موضوع را دریافتند: گربه هنوز با حضور یک سگ واکنش هیجانی داشت. غرغر می‌کرد و دندان‌هایش را برهنه می‌کرد و موهایش سیخ می‌شد. گربه واکنش هیجانی بدون شناخت و بدون هیچ بازخورد فیزیولوژیکی به قشر مغز داشت. نتایج مشابهی از آن زمان در گونه‌های دیگر نیز تکرار شده است (Panksepp و همکاران، ۱۹۹۴).
These researchers proposed that we simultaneously experience emotions and physiological reactions: The thalamus processes the emotional stimulus and sends this information simultaneously to the neocortex and to the hypothalamus, which produces the peripheral response. They thought the neocortex generated the emotional feeling, while the periphery carried out the emotional reaction: One does not cause the other. Returning to the bear-in-the-woods scenario, the Cannon-Bard theory Singer-Schachter Theory:
says this:
این محققان پیشنهاد کردند که ما همزمان هیجانات و واکنش‌های فیزیولوژیکی را تجربه کنیم: تالاموس محرک هیجانی را پردازش می‌کند و این اطلاعات را همزمان به نئوکورتکس و هیپوتالاموس می‌فرستد که پاسخ محیطی را ایجاد می‌کند. آنها فکر می‌کردند که نئوکورتکس هیجان هیجانی را ایجاد می‌کند، در حالی که اطراف واکنش هیجانی را انجام می‌دهد: یکی باعث دیگری نمی‌شود. با بازگشت به سناریوی خرس در جنگل، نظریه کانن-برد نظریه سینگر-شاختر، این را می‌گوید:
The Cannon-Bard theory remains important because it introduced into emotion research the model of parallel processing and showed that reactions to emotional stimuli could occur without the cortex, at least in nonhuman animals.
نظریه Cannon-Bard همچنان مهم است زیرا مدل پردازش موازی را در تحقیقات هیجانات معرفی کرد و نشان داد که واکنش‌ها به محرک‌های هیجانی می‌تواند بدون قشر، حداقل در حیوانات غیرانسان رخ دهد.
Appraisal Theory of Emotion
تئوری ارزیابی هیجانات
Appraisal theory is a group of theories in which emotion processing depends on an interaction between the stimulus properties and their interpretation. The theories differ about what is appraised and the criteria used for this appraisal. Since appraisal is a subjective step, it can account for the differences in how people react.
نظریه ارزیابی گروهی از نظریه‌هاست که در آنها پردازش هیجانات به تعامل بین ویژگی‌های محرک و تفسیر آنها بستگی دارد. نظریه‌ها در مورد آنچه که ارزیابی می‌شود و معیارهای مورد استفاده برای این ارزیابی متفاوت است. از آنجایی که ارزیابی یک مرحله ذهنی است، می‌تواند تفاوت در نحوه واکنش افراد را توضیح دهد.
Richard Lazarus proposed a version of appraisal theory in which emotions are a response to the reckoning of the ratio of harm versus benefit in a person’s encounter with something. In this appraisal step, each of us considers personal and environmental variables when deciding the significance of the stimulus for our well-being. Thus, the cause of the emotion is both the stimulus and its significance. In this theory, cognitive appraisal comes before emotional response or feeling. This appraisal step may be automatic and unconscious.
ریچارد لازاروس نسخه ای از تئوری ارزیابی را ارائه کرد که در آن هیجانات پاسخی به محاسبه نسبت ضرر در مقابل فایده در مواجهه فرد با چیزی است. در این مرحله ارزیابی، هر یک از ما هنگام تصمیم گیری درباره اهمیت محرک برای رفاه خود، متغیرهای شخصی و محیطی را در نظر می‌گیریم. بنابراین، علت هیجان هم محرک و هم اهمیت آن است. در این نظریه، ارزیابی شناختی مقدم بر پاسخ یا هیجان هیجانی است. این مرحله ارزیابی ممکن است خودکار و ناخودآگاه باشد.
Singer-Schachter Theory: Cognitive Interpretation of Arousal
نظریه سینگر-شاختر: تفسیر شناختی برانگیختگی
Jerome Singer and Stanley Schachter agreed with James and Lange that the perception of the body’s reaction was the emotion, but they also agreed with Cannon and Bard that there were too many emotions for there to be a specific and unique autonomic pattern for each. In a famous experiment, Singer and Schachter gave two different groups of participants an injection of adrenaline (Schachter & Singer, 1962). The control group was told that they would experience the symptoms associated with adrenaline, such as a racing heart. The other group was told that they had been injected with vitamins and should not experience any side effects. Each of the participants was then placed with a confederate, who was acting in either a euphoric or an angry manner.
جروم سینگر و استنلی شاختر با جیمز و لانگ موافق بودند که درک واکنش بدن همان هیجان است، اما آنها همچنین با کانن و بارد موافق بودند که هیجانات بسیار زیادی وجود دارد که نمی‌توان یک الگوی خودمختار خاص و منحصر به فرد برای هر کدام وجود داشت. در یک آزمایش معروف، سینگر و شاختر به دو گروه مختلف از شرکت کنندگان آدرنالین تزریق کردند (Schachter & Singer, 1962). به گروه کنترل گفته شد که علائم مرتبط با آدرنالین، مانند ضربان قلب را تجربه خواهند کرد. به گروه دیگر گفته شد که به آنها ویتامین تزریق شده است و نباید عوارض جانبی داشته باشند. سپس هر یک از شرکت کنندگان با یک هم پیمانی قرار گرفتند که به صورت سرخوشانه یا عصبانی عمل می‌کرد.
When later asked how they had felt during the experiment and why, the participants who had knowingly received an adrenaline injection attributed their physio- logical responses to the drug, but those who did not know they had been given adrenaline attributed their symptoms to the environment (the happy or angry confederate) and interpreted their emotion accordingly. These findings led to the Singer-Schachter theory, a blend of all three of the preceding theories. It proposes that emotional arousal and then reasoning are required to appraise a stimulus before the emotion can be identified.
وقتی بعداً از آنها پرسیده شد که در طول آزمایش چه هیجانی داشتند و چرا، شرکت‌کنندگانی که آگاهانه تزریق آدرنالین دریافت کرده بودند، پاسخ‌های فیزیولوژیکی خود را به این دارو نسبت دادند، اما کسانی که نمی‌دانستند به آنها آدرنالین داده‌اند، علائم خود را به محیط نسبت دادند. همکار شاد یا عصبانی) و هیجانات خود را بر این اساس تفسیر کردند. این یافته‌ها منجر به نظریه سینگر-شاختر شد که ترکیبی از هر سه نظریه قبلی بود. این پیشنهاد می‌کند که برای ارزیابی یک محرک قبل از شناسایی هیجان، برانگیختگی هیجانی و سپس استدلال لازم است.
At the time the adrenaline study was done, it was assumed that the injected drug would produce equivalent autonomic states independent of the psychological context. We now know that the autonomic and cognitive effects of drugs depend on the context, limiting what we can infer from the findings of this experiment.
در زمانی که مطالعه آدرنالین انجام شد، فرض بر این بود که داروی تزریقی، مستقل از زمینه روانشناختی، حالات خودمختار معادل را ایجاد می‌کند. اکنون می‌دانیم که اثرات خودمختار و شناختی مواد مخدر به زمینه بستگی دارد و آنچه را که می‌توانیم از یافته‌های این آزمایش استنباط کنیم محدود می‌کند.
LeDoux’s Fast and Slow Roads to Emotion
جاده‌های سریع و آهسته LeDoux به سمت هیجان
Joseph LeDoux of New York University has proposed that humans have two emotion systems operating in parallel. One is a neural system for our emotional responses that bypasses the cortex and was hardwired by evolution to produce fast responses that increase our chances of survival and reproduction. The other system, which includes cognition, is slower and more accurate; LeDoux proposes that this system generates the conscious feeling of emotion. He suggests that conscious feelings are not hardwired, but rather are learned by experience and are irrelevant to emotional responses.
جوزف لدوکس از دانشگاه نیویورک پیشنهاد کرده است که انسان‌ها دارای دو سیستم هیجانی هستند که به طور موازی کار می‌کنند. یکی یک سیستم عصبی برای پاسخ‌های هیجانی ما است که قشر مغز را دور می‌زند و توسط تکامل برای تولید پاسخ‌های سریعی که شانس بقا و تولیدمثل ما را افزایش می‌دهد، سخت‌گیر شده است. سیستم دیگر، که شامل شناخت است، کندتر و دقیق تر است. LeDoux پیشنهاد می‌کند که این سیستم هیجان آگاهانه هیجانات را ایجاد می‌کند. او پیشنهاد می‌کند که هیجانات آگاهانه به‌صورت سخت‌افزاری ساخته نمی‌شوند، بلکه با تجربه آموخته می‌شوند و به پاسخ‌های هیجانی بی‌ربط هستند.
To more easily distinguish between these two path- ways, and to emphasize that mechanisms that detect and respond to threats are not the same as those that give rise to the conscious feeling of fear, LeDoux suggests that the use of mental-state terms like fear and anxiety should be reserved only for subjective feelings of fear and anxiety. Brain circuits that detect and respond to threats should be referred to as defensive circuits, and behaviors that occur in response to threats should be referred to as defensive behaviors (LeDoux, 2014).
لدوکس برای تمایز آسان‌تر بین این دو راه و تأکید بر اینکه مکانیسم‌هایی که تهدیدها را شناسایی و به آنها پاسخ می‌دهند با مکانیسم‌هایی که هیجان آگاهانه ترس را ایجاد می‌کنند یکسان نیستند، پیشنهاد می‌کند که از اصطلاحات حالت ذهنی مانند ترس استفاده شود. و اضطراب باید فقط برای هیجانات ذهنی ترس و اضطراب باشد. مدارهای مغزی که تهدیدات را شناسایی می‌کنند و به آنها پاسخ می‌دهند باید مدارهای دفاعی و رفتارهایی که در پاسخ به تهدیدات رخ می‌دهند باید رفتارهای دفاعی نامیده شوند (LeDoux, 2014).
Evolutionary Psychology Approach to Emotion
رویکرد روانشناسی تکاملی به هیجان
Evolutionary psychologists Leda Cosmides and John Tooby propose that emotions are conductors of an orchestra of cognitive programs that need to be coordinated to produce successful behavior (Cosmides & Tooby, 2000). They suggest that the emotions are an overarching program that directs the cognitive subprograms and their interactions.
روانشناسان تکاملی لدا کازمیدز و جان توبی پیشنهاد می‌کنند که هیجانات رهبر ارکستری از برنامه‌های شناختی هستند که برای ایجاد رفتار موفق باید هماهنگ شوند (کازمیدس و توبی، ۲۰۰۰). آنها پیشنهاد می‌کنند که هیجانات یک برنامه فراگیر است که زیربرنامه‌های شناختی و تعاملات آنها را هدایت می‌کند.
From this viewpoint, an emotion is not reducible to its effects on physiology, behavioral inclinations, cognitive appraisals, or feeling states, because it involves coordinated, evolved instructions for all of these aspects together. An emotion also involves instructions for other mechanisms distributed throughout the human mental and physical architecture.
از این منظر، یک هیجان به تأثیرات آن بر فیزیولوژی، تمایلات رفتاری، ارزیابی‌های شناختی یا حالات هیجانی قابل تقلیل نیست، زیرا شامل دستورالعمل‌های هماهنگ و تکامل یافته برای همه این جنبه‌ها با هم است. یک هیجان همچنین شامل دستورالعمل‌هایی برای مکانیسم‌های دیگر است که در ساختار ذهنی و فیزیکی انسان توزیع شده است.
Panksepp’s Hierarchical- Processing Theory of Emotion
نظریه پردازش سلسله مراتبی هیجانات پانکسپ
Jaak Panksepp hypothesized that emotions are subject to a control system with hierarchical processing. His theory posits that emotion is processed in one of three ways, depending on which emotion it is. The most basic are primary-process or core emotions, which provide our most powerful emotional feelings and arise straight from the ancient neural networks in the subcortex. The theory argues that cognition plays no role when it comes to feeling these emotions.
Beyond these core emotions, secondary-process elaborations (emotional learning) arise from conditioning, and tertiary-process emotions are elaborated by cognition. They are the result of the interplay between the neocortex and limbic and paralimbic structures (Panksepp, 2005; Panksepp & Biven, 2012; Panksepp & Watt, 2011). Panksepp classifies fear as a primary process: When he sees the bear, he doesn’t have to spend time thinking about it; he just runs:
فراتر از این هیجانات اصلی، تفصیل فرآیند ثانویه (یادگیری هیجانی) از شرطی سازی ناشی می‌شود و هیجانات فرآیند ثالث توسط شناخت تشریح می‌شود. آنها نتیجه تعامل بین نئوکورتکس و ساختارهای لیمبیک و پارالیمبیک هستند (پانکسپ، ۲۰۰۵؛ پانکسپ و بیون، ۲۰۱۲؛ پانکسپ و وات، ۲۰۱۱). پانکسپ ترس را به عنوان یک فرآیند اولیه طبقه‌بندی می‌کند: وقتی خرس را می‌بیند، لازم نیست زمانی را صرف فکر کردن درباره آن کند. او فقط می‌دود:
Anderson and Adolphs: Emotions as Central Causative States
اندرسون و آدولف: هیجانات به عنوان حالت‌های عامل اصلی
David Anderson and Ralph Adolphs, whose emotion definition we presented earlier, argue that an emotional stimulus activates a central nervous system state that, in turn, simultaneously activates multiple systems producing separate responses: feelings, a behavior, a psychophysiological reaction, and cognitive changes.
دیوید اندرسون و رالف آدولف، که تعریف هیجان آنها را قبلا ارائه کردیم، استدلال می‌کنند که یک محرک هیجانی حالت سیستم عصبی مرکزی را فعال می‌کند که به نوبه خود، همزمان چندین سیستم را فعال می‌کند که پاسخ‌های جداگانه ای تولید می‌کند: هیجانات، یک رفتار، یک واکنش روانی فیزیولوژیکی و تغییرات شناختی.
TAKE-HOME MESSAGES
پیام‌های کلیدی
▪️ Emotions are made up of three psychological components a physiological response, a behavioral response, and a subjective feeling-that have evolved in animals, including humans, enabling responses to significant stimuli that have promoted survival. The underlying mechanisms and timing of the components are disputed.
▪️ هیجانات از سه جزء روانشناختی یک پاسخ فیزیولوژیکی، یک پاسخ رفتاری و یک هیجان ذهنی تشکیل شده است که در حیوانات، از جمله انسان، ایجاد شده و پاسخ‌هایی را به محرک‌های مهمی‌که بقا را تقویت کرده‌اند، ممکن می‌سازد. مکانیسم‌های اساسی و زمان بندی اجزا مورد بحث است.
▪️Researchers do not agree on when and if cognition plays a part in producing or processing emotions.
▪️ محققان در مورد زمان و اینکه آیا شناخت نقشی در تولید یا پردازش هیجانات دارد اتفاق نظر ندارند.
▪️ Researchers do not agree on how emotions are generated, and many theories exist.
▪️ محققان در مورد چگونگی ایجاد هیجانات توافق ندارند و نظریه‌های زیادی وجود دارد.
