سردار حاج قاسم سلیمانی زنده است؛ شعری از آقای احمد کریمی

الا حاجی سلیمانی
تو مرد اصل کرمانی
***
سلیمان پیمبر را
ملک را ملک شاهانی
***
تو خورشیدی و استاره
قرین روی ماهانی
***
الا یا ایها الساقی
تو عشق ملک ایرانی
***
نداند وصف تو گفتن
چه سعدی و چه خاقانی
***
تو یک مرد خدا هستی
تو فخر خاک یارانی
***
تو اهل ملک درویشی
رفیق روح پاکانی
***
ز مهرت قرص جو خوردی
تو نانی و تو دندانی
***
تو درویشی، علی خواهی
نه آن درویش رندانی
***
تو میراث علی هستی
تو شمع جمع مستانی
***
ز نورت روشنی بخشی
تو یک خورشید تابانی
***
کنی عالم چو استاره
مزارت را چراغانی
***
تو در سنگر دعا گویی
متین و پاک و ربانی
***
تو گامی آهنین داری
تو یک شمشیر برانی
***
تو شمشیر علی هستی
ابوذر یا که سلمانی
***
چو مالک، اشتری گویی
که دشمن را بمیرانی
***
تو مختار زمان هستی
ندای سربدارانی
***
سرافراز آمدی بیرون
ز سربازی، آجودانی
***
به جبهه، مرهم قلبی
تو در یاد اسیرانی
***
مدام جنگاوری کردی
چه در سختی در آسانی
***
نه چون رستم رها کردی
نه در بند بیابانی
***
یل سهراب و شهنامه
ز کرمان و ز سیستانی
***
نگشتی خسته از دشمن
ز گشت شب ز مرزبانی
***
ز انسانیتت دانم
خروش سرخ انسانی
***
شود سازش به نااهلان؟!
ندارد یک دم امکانی
***
بگو پندت به نادان ها
حکیمی و تو لقمانی
***
ز تکفیری تو بیزاری
تو نادان را بفهمانی
***
همان برقی که یک آنی
کشد دشمن، تو هم آنی
***
به تیغت دشمنان کشتی
عدو کردی دمی فانی
***
ز خونین شهر و آبادان
وفا کردی تو چندانی
***
نوید فتح بستانی
گل باغی تو بستانی
***
ندادی دشمنت فرصت
که خاک آرد به چنگانی
***
مدیری تو مدبر تو
سپاه قدس، چرخانی
***
سپاه قدس ایران را
تو اربابی تو سلطانی
***
سپاه یزد و قم گوید
نشان لطف یزدانی
***
تو گردان و گروهان را
یلان شه، تو گردانی
***
برون مرزی خطر کردی
در آزادی شدی بانی
***
کلید فتح قدسی تو
نجات خاک لبنانی
***
ره چمران اسطوره
نمی دانی تو پایانی
***
گهی لبنان گهی ایران
گهی راهی به تهرانی
***
علی، شیر خدا گونه
پلنگ و شیر، ترسانی
***
به قصد کشتن دشمن
سمندت را بتازانی
***
شتابان توسن خود را
به سوی فتح می رانی
***
به جنگ و رزم داعش ها
تو مرد و شیر میدانی
***
ز نامت لرزد این دشمن
به شیر زرد می مانی
***
رها کردی تو عالم را
از این درد و پریشانی
***
نجات مردمان دادی
طلوع فجر ایمانی
***
به یاری خدای خود
بلا از ما بگردانی
***
بلا و درد ملت را
دوا کردی تو درمانی
***
امان ایران ز جهد تو
همان امنی که خواهانی
***
بشیری و گرانمایه
تو یک شاه گرانجانی
***
مرا از دوریت یک دم
ز سوگ خود، مرنجانی
***
ز نادانی و جهل خود
عدو کشتت به فرمانی
***
ترامپ لعنتی کشتت
تو در خاطر همی مانی
***
همان دشمن که تیرت زد
پشیمان شد ز نادانی
***
ولیکن با صفا هستی
مطیع اذن قرآنی
***
حسین دادت نوید خون
شهادت را تو آرمانی
***
تو تشنه لب همی گشتی
که ساقی کویرانی
***
همان جایی که مولایت
بداده کربلا جانی
***
رسیدی آرزویت را
به پاداش مسلمانی
***
یقینا با دلی راضی
به سوی او شتابانی
***
فدا کردی تو جانت را
تو مست جان جانانی
***
عدو گوید که محوی تو
ولی الحق که جاودانی
***
کنون نزد ملائک تو
سرود فتح می خوانی
***
شهیدی و سرافرازی
تو سلطان و شه و خانی
***
سبکبال و خرامیده
چو مرغی و تو پرانی
***
سه و شصتی سنین تو
پیمبر را چنین سانی
***
سه و شصت از علی باشد
تو فال نیکنامانی
***
بهشت و باغ و آلاله
همی بینم که خندانی
***
همی گویی تو از شادی
که سرمست و خرامانی
***
در آغوشت شهیدان را
خداوندا تو سبحانی
***
به روی این زمین کردی
تو هر مظلومی میزبانی
***
بهشت و عطر چمران ها
بهشتی را تو مهمانی
***
مطهر، مرتضی دیدی
همان مرد فریمانی
***
بدیدی جملگی یاران
بلادت را شهیدانی
***
غمین گشتم ز سوگ تو
از این غوغا چه می دانی؟
***
به هر شب گریه اندازی
تو در خواب یتیمانی
***
ز اشک خون، یتیمانت
چگونه شب بخوابانی؟
***
فغان و ناله ها خیزد
ز ایرانی ز افغانی
***
غمت آتش زد این عالم
تو داغ قلب مردانی
***
همی گویم که ای مردم
تو بی قاسم به زندانی
***
برآید از همین ملت
ندای عهد و پیمانی
***
ادامه یابد این راهت
چرا غمگین و نالانی؟
***
رهت دارد یکی رهرو
حاج اسماعیل قاآنی
***
کریمی گوید از یادت
تو پرچمدار چمرانی

احمد کریمی شاعر و کارشناس فیزیک