آیا می‌توانید علائم هشداردهنده بیماری آلزایمر را تشخیص دهید

آلزایمر: معضل پزشکی در قرن حاضر

بیماری سخت و آزاردهنده قرن که گفته می‌شود تا سال ٢٠۵٠ شمار مبتلایانش، سه برابر می‌شود. براساس آخرین اطلاعات جمع‌آوری شده، نزدیک به ٧,۵‌ میلیون سالمند در ایران زندگی می‌کنند که بیش از ٧٠٠‌ هزار نفرشان مبتلا به بیماری آلزایمر هستند (مطابق آخرین سخن وزیر بهداشت نزدیک به یک میلیون نفر در ایران مبتلا به آلزایمر هستند)

محققان پیش‌بینی کرده‌اند که در سال٢٠۵٠ میلادی، از هر ٨۵ نفر یک مبتلا به آلزایمر وجود داشته باشد. به استناد همین تحقیقات، آلزایمر، سومین عامل شیوع مرگ‌ومیر در میان افراد بالای ٨۵‌ سال شناخته شده است، در حال حاضر در دنیا، تنها ٣‌درصد افراد بین ۶۵ و ۶۹‌ سال مبتلا به زوال عقل هستند، اما این میزان بین سنین ۸۵ تا ۸۹ سالگی تا ۳۰‌ درصد افزایش می‌یابد.

آلزایمر یا بیماری فراموشی، یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که به تدریج توانایی‌های ذهنی بیمار را از بین می‌برد، شایع‌ترین نوع آن هم زوال عقل و اختلال حافظه است. این بیماری در نخستین مراحلش ١٠ علامت، اختلال حافظه، اختلال در انجام وظایف روزمره، گم کردن زمان و مکان، اختلال در گفتار، اختلال در قضاوت، اختلال در تفکر، تغییر در خلق‌وخو، جابه‌جا گذاشتن وسایل، از دست دادن یا کاهش انگیزه زندگی و تغییرات شخصیتی دارد. سن بالا، سابقه خانوادگی، مونث‌بودن و ابتلا به سندرم داون، مهمترین عوامل خطرساز برای آلزایمر هستند.

گفته می‌شود تعداد افراد جدیدی که به بیماری آلزایمر مبتلا می‌شوند، همزمان با بالارفتن سن هم افزایش پیدا می‌کند. بررسی‌ها نشان می‌دهد احتمال این‌که افراد غیرسفیدپوست لاتین‌تبار و سیاه‌پوستان آمریکایی نسبت به سفیدپوستان، بیشتر به این بیماری مبتلا شوند. تحقیقات نشان می‌دهد که این تفاوت‌ها احتمالا به‌خاطر فشار خون بالا و بیماری دیابت و همین‌طور سطح آموزشی است.

علائم هشداردهنده ابتلا به آلزایمر را نادیده نگیرید

رویارویی با این فکر که یکی از عزیزانتان این بیماری را دارد مشکل است، اما بهتر است هر چه زودتر به یک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید. در ابتدا ممکن است تشخیص چیز دیگری باشد. این علائم ممکن است ناشی از یک مشکل قابل درمان باشد، مانند به هم خورد تعادل تیروئید؛ و اگر هم آلزایمر باشد، وقتی که درمان در مراحل اولیه بیماری آغاز شود، کارایی بهتری خواهد داشت.

۴٠سال به بالا آزمایش حافظه و افسردگی بدهید

 مهرداد خوانساری، مدیر اجرایی انجمن آلزایمر ایران، سال‌هاست با افراد مبتلا به آلزایمر و دمانس در ارتباط است و به خوبی علایم را می‌شناسد. او می‌گوید که بیشتر مراجعه‌کنندگان افرادی هستند که به دلیل ناآگاهی و نشناختن علایم آلزایمر، مرحله اول بیماری را پشت‌سر گذاشته‌اند و وارد مرحله دوم شده‌اند. در ادامه با ما همراه باشید تا توضیح بیشتری درباره این بیماری و نحوه شناسایی مبتلایان دریافت نمایید.

آلزایمر چگونه تشخیص داده می شود

هیچ آزمایش ساده‌ای برای تشخیص آلزایمر وجود ندارد، بنابراین نورولوژیست به گفته‌های شما در مورد تغییرات ایجاد شده در فرد مورد نظر اتکاء خواهند کرد. آزمایش وضعیت روانی که گاهی “mini-cog” نامیده می‌شود، یا سایر آزمایش‌های غربالگری می‌توانند مهارت‌های هیجانی یا حافظه کوتاه مدت او را اندازه گیری کنند. می‌توان برای پیشگیری از سایر مشکلات مانند سکته یا تومور از آزمایش‌های عصب شناختی و اسکن‌های مغزی استفاده کرد که می‌توانند اطلاعات دیگری درباره مغز فرد مورد نظر به دست دهند.

چرا خیلی‌ها سعی در پنهان‌کردن بیماری آلزایمر دارند؟

اصولا در ایران مثل خیلی از کشور‌های دیگر، شرم از اظهار ابتلا به بیماری آلزایمر وجود دارد. به‌طورکلی بیماری‌هایی که مرتبط با سیستم اعصاب و روان هستند، خیلی سخت از سوی افراد عنوان می‌شوند. همین هم می‌شود تا فرد پس از طی‌کردن مراحل اولیه و رسیدن به مرحله حاد، پیگیر درمان شود و عوارض جدیدی از بیماری خودش را نشان دهد. آلزایمر از این ماجرا مستثنی نیست و افراد به دلیل این‌که زیرساخت‌های خوبی در کشور وجود ندارد، خیلی دیر پیگیر ماجرا می‌شوند.

منظورتان از زیرساخت چیست؟

ببینید ما در جامعه از واژه‌هایی استفاده می‌کنیم که باعث هراس افراد می‌شود؛ واژه‌هایی که بعضاً تحقیرآمیز هستند. مثلاً به کسی که چیزی را فراموش می‌کند، به کنایه می‌گوییم تو آلزایمر داری، پیر شدی نمی‌فهمی. همین هم می‌شود تا افراد اگر هم مبتلا به دیابت و فشارخون و… باشند، به راحتی آن را عنوان کنند، اما زمانی که به بیماری‌های اعصاب و روان می‌رسد، موضوع را کتمان می‌کنند. مثلاً کسی نمی‌گوید من این قرص را مصرف می‌کنم، چون افسردگی یا آلزایمر دارم.

الان کشور در چه شرایطی از ابتلا به این بیماری قرار دارد؟

میزان سالمندی در کشور در حال افزایش است. هر سال تعداد قابل توجهی از افراد به گروه سالمندان اضافه می‌شوند و سالمندان ما سالمندتر می‌شوند، چرا که میزان مرگ و میر بر اثر بیماری‌های عفونی کم شده، امید به زندگی بالا رفته و در کنار آن بیماری‌های دوران سالمندی هم افزایش پیدا کرده است. بیماری دمانس و آلزایمر، جزو بیماری سالمندی نیست، اما با سالمند شدن، افراد بیشتر به سمت آلزایمر می‌روند.

درحال حاضر چه تعداد مبتلا به آلزایمر در کشور وجود دارد؟

براساس برآوردی که شده، ٧٠٠‌ هزار نفر مبتلا به آلزایمر و دمانس در ایران هستند. ما در انجمن آلزایمر از ابتدای تأسیس، حدود ٧‌ هزار پرونده داریم که دو‌ هزار پرونده جاری است.

بیشتر کسانی که مراجعه می‌کنند، در مرحله اول هستند یا مرحله اول را طی کرده‌اند؟

اغلب در مرحله دوم هستند، مرحله اول، بیماری خیلی خفیف است، مرحله دوم، معمولا همراه با علایم قابل توجه است، فرد وابستگی ندارد، اما نیاز به مراقبت دارد، در مرحله سوم، فرد کاملا وابسته می‌شود. مرحله سوم، مرحله آخر است. به‌طور کلی کسی که دچار این بیماری می‌شود، آموزش‌هایش را فراموش می‌کند، اما در این میان، آموزش‌های اولیه زندگی، آخرین آموزش‌هایی است که فرد آن را فراموش می‌کند.

این که فرد کنترل دفع ادرار و مدفوع را از دست بدهد، نحوه غذاخوردن را فراموش کند و لباس‌های مناسبی به تن نکند، به تدریج درحال فراموش کردن آموزش‌های اولیه زندگی‌اش است و دیگر در مرحله سوم قرار گرفته. خیلی از این بیماران حتی در میان جمع، خیلی کم صحبت می‌کنند که این به دلیل ناتوانی آن‌ها از درک ماجرا و صحبت‌های دیگران است.

فردی که به این بیماری مبتلاست، حتما باید هر سه مرحله را طی کند؟ در یک مرحله نمی‌توان بیماری را متوقف کرد؟

بیماری متوقف نمی‌شود، روند خودش را دارد، اما هر چقدر زودتر پیگیری کنند، می‌توان ورود به مرحله بعد را به تعویق انداخت.

گفته می‌شود شروع علایم از ۶۵ سالگی است، افرادی که در خانه سالمند دارند، باید چه نکاتی را مورد توجه قرار دهند تا بفهمند سالمندشان مبتلا به آلزایمر شده؟

در ۶۵سالگی، علایم بیماری بیشتر خودش را نشان می‌دهد، تحقیقات نشان می‌دهد احتمال ابتلا به این بیماری در ۶۵ سالگی، ۵‌ درصد است و در ٨۵ سالگی، ۴٠درصد. البته شرایط فرد هم ممکن است او را در گروه افراد پرریسک قرار دهد.

افراد باید به چه نکاتی توجه کنند؟

ما ١٠ علامت هشدار داریم. نکته اینجاست که افراد ممکن است چیزی را فراموش کنند، اما حتماً این فراموشی، دلیل بر بیماری نیست، زمانی این موضوع جدی است که آن فراموشی در ارتباط با یک موضوع مشخص، تکرار شود یا روحیات فرد تغییر کند، ترس‌هایش زیاد شود، مثلاً مادر خانواده، دیگر به کیفیت قبل غذا نپزد یا فرد مهارت‌های فنی‌اش کم شود. این علایم اولیه است که باید از سوی اطرافیان مورد توجه قرار گیرد.

باید به این موضوع توجه شود که سالمندان باید در اجتماع حضور دایمی داشته باشند و افرادی که مبتلا به بیماری‌های زمینه‌ای هستند، مثل دیابت و فشار خون و چربی بالا یا در خانواده این بیماری را دارند، باید بدانند که در گروه افراد پر ریسک برای ابتلا به این بیماری قرار دارند.

چطور می‌توان این بیماری را به سرعت تشخیص داد؟

در حال حاضر به دلیل پیشرفت علم، راه‌های زیادی برای تشخیص بیماری وجود دارد. مثلاً با آزمایش خون یا گرفتن مایع مغزی _ نخاعی می‌توان به نتایجی رسید. به‌طور کلی ما به افراد بالای ۴٠ و ۵٠‌ سال توصیه می‌کنیم که تست حافظه و افسردگی بدهند. نتیجه این تست‌ها می‌تواند مشخص کند که فرد درحال رفتن به این بیماری است یا خیر.

این تست‌ها کجا انجام می‌شود؟

بیشتر مراکز روانشناسی و انجمن آلزایمر ایران این تست را انجام می‌دهند. افراد هر روز از ساعت ٨ صبح تا ٢ و ٣٠دقیقه بعدازظهر به جز روز‌های پنجشنبه و جمعه می‌توانند به آدرس این انجمن واقع در شهرک اکباتان، بین فاز یک و دو، میدان بسیج، ابتدای خروجی به سمت ستاری شمال، کنار شهرداری منطقه ۶، مراجعه کنند یا می‌توانند با این شماره‌ها ۴۴۶۳۰۶۵۲، ۴۴۶۳۳۵۵۵ تماس و مشاوره بگیرند.

این ١٠ نشانه را جدی بگیرید

نشانه‌های اولیه آلزایمر در میان افراد، متفاوت است، اما در میان همه نشانه‌ها می‌توان به برخی از علایمی که میان خیلی‌ها مشترک است اشاره کرد؛ نشانه‌های اولیه ابتلا به بیماری غم‌انگیز.

از دست دادن حافظه: یکی از شایع‌ترین علایم آلزایمر فراموش کردن چیز‌هایی است که در فاصله زمانی نه چندان دور فرا گرفته‌اید. در حالی که فراموش کردن قرار ملاقات، نام یا شماره تلفن دوستان طبیعی است، اما در افراد مبتلا به آلزایمر فراموشی بیشتر اتفاق می‌افتد و بعد‌ها هم با گذر زمان موارد فراموش شده را به خاطر نخواهند آورد.

اختلال در انجام امور زندگی و کار‌های روزانه: افراد مبتلا به آلزایمر به سختی می‌توانند وظایف خود را بدون فکر کردن به خاطر بیاورند. فراموش کردن شیوه پخت غذا، تعمیر لوازم منزل و یا بازی‌های ساده از جمله مشکلات این افراد است.

مشکلات زبانی: هر فردی ممکن است بعضی اوقات به سختی بتواند کلمات درست را پیدا کند. اما افراد مبتلا به آلزایمر اغلب مواقع کلمات ساده را فراموش یا واژه‌های غیر معمولی را جایگزین می‌کنند.

سردرگمی زمانی و مکانی: فراموش کردن تاریخ روز و یا این که به سمت کجا در حال رفتن هستید، تا حدودی نرمال است. اما افراد مبتلا به آلزایمر اغلب خیابان خودشان را گم و فراموش می‌کنند کجا هستند و یا چگونه به این نقطه رسیده‌اند و یا این که چگونه به خانه باز گردند.

کاهش قوه قضاوت: هیچ کس در همه زمان‌ها قضاوت درستی ندارد. اما افراد مبتلا به آلزایمر اغلب بدون در نظر گرفتن آب و هوا لباس می‌پوشند. مثلاً ممکن است در روز‌های گرم چندین بلوز روی هم بپوشند و یا برعکس.

مشکل در تفکر انتزاعی: افراد مبتلا به آلزایمر اغلب به طور کلی شماره‌ها را فراموش می‌کنند و یا نمی‌دانند که چه کاری باید با آن انجام داد.

قرار دادن اشیا در جای نادرست: هر کسی ممکن است به طور اتفاقی کلید یا کیف پول خود را در جای غلط بگذارد. اما افراد مبتلا به آلزایمر اغلب چیز‌ها را در جای غلط می‌گذارند. مثلاً ممکن است اتو را در یخچال قرار دهند.

تغییر در رفتار و خلق و خو: افراد مبتلا به آلزایمر به سرعت تغییر خلق و خو می‌دهند. مثلاً ممکن است بدون هیچ دلیل مشخص از حالت آرام به گریه و یا عصبانیت تغییر خلق دهند.

تغییر شخصیتی: شخصیت افراد در طول زندگی معمولا تا حدودی عوض می‌شود، اما افراد مبتلا به آلزایمر به طور بارزی تغییر شخصیت می‌دهند. مثلا ممکن است بدگمان، ترسو یا وابسته به سایر افراد خانواده شوند.

از دست دادن قوه ابتکار و نوآوری: بعضی اوقات خستگی بابت کار‌های خانه، فعالیت‌های تجاری و یا مسئولیت‌های اجتماعی طبیعی است. اما افراد مبتلا به آلزایمر اغلب بسیار غیرفعال هستند. ساعت‌های طولانی به تماشای تلویزیون می‌نشینند. بیش از حد طبیعی می‌خوابند و هیچ تمایلی برای فعالیت ندارند.

چند توصیه برای اینکه به آلزایمر مبتلا نشویم

اسکن پایه مغز را انجام دهید: بر اساس گزارش انجمن آلزایمر، تصویربرداری عصبی با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یا همان MRI یا ترموگرافی کامپیوتری یا CT، یکی از زمینه‌های خوب برای شناسایی اولیه بیماری آلزایمر است.

به اندازه کافی بخوابید: یک تحقیق نشان می‌دهد افرادی که در میانسالی مشکلات مزمن خواب دارند ممکن است خطر بیماری آلزایمر را در زندگی خود افزایش دهند.

از نظر اجتماعی فعال باشید: تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که همراه با یک شبکه اجتماعی بزرگ هستند خطر آلزایمر و زوال عقل را کاهش می‌دهد.

همیشه در حال آموختن باشید: به نظر می‌رسد آموزش، یک ذخایر شناختی ایجاد می‌کند که مغز را قادر می‌سازد تا بهتر در برابر صدمات عصبی مقاومت کند.

دو زبان یاد بگیرید: با توجه به تحقیقات توانایی صحبت کردن با بیش از یک زبان می‌تواند از شما در برابر بیماری آلزایمر و سایر انواع زوال عقل، حفاظت کند.

کار‌های تعمیراتی را خودتان انجام دهید: به چالش انداختن مغز به شیوه‌های جدید می‌تواند حافظه را همراه با سن بالا ببرد.

به طور منظم ورزش کنید: تحقیقات نشان داده، افرادی که به طور مرتب ورزش می‌کنند می‌توانند زوال عقلی را تا ۳۸درصد کاهش دهند.

مراقب قلبتان باشید: بیماری‌هایی مثل فشار خون بالا، دیابت و کلسترول بالا که خطر بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهند، ممکن است خطر بروز آلزایمر را هم افزایش دهند.

٨ خوراکی را بخورید تا آلزایمر نگیرید

تحقیقات نشان داده، بعضی خوراکی‌ها به دلیل داشتن خاصیت ضدالتهابی می‌توانند روند زوال عقل را به تاخیر بیندازند، چراکه زوال عقل با التهاب طولانی‌مدت ارتباط دارد. در اینجا به ٨ ماده غذایی که در دسترس است و خاصیت ضدالتهابی دارد، اشاره می‌کنیم:

شکلات تلخ: بنا بر تحقیقات انجام‌شده، فلاوونوئید موجود در کاکائو جریان خون را به طرف مغز افزایش می‌دهد و ممکن است از بدن در برابر حالاتی که منجر به کاهش جریان خون مغز می‌شوند (مثل دیمانس و سکته مغزی) محافظت کند. برای استفاده از بیشترین خواص، شکلات با میزان شکر کم و محتوای کاکائوی بالا خریداری کنید.

سالمون: افرادی که به طور متوسط سه وعده غذایی ماهی روغنی در هفته مصرف می‌کنند، تقریبا ۵۰درصد کمتر از دیگران در معرض ابتلا به بیماری‌های آلزایمر و دیمانس قرار می‌گیرند.

سالمون منبع غنی اسید‌های چرب ضروری امگا ۳ و دیگر مواد غذایی مهم مثل ویتامین D. و ویتامین B١٢ است که به جلوگیری از برخی اختلالات عصبی کمک می‌کنند. استفاده از حداقل ۲ یا ۳ وعده ماهی روغنی در هفته به تأمین ترکیبات ضدالتهاب کمک می‌کند.

زردچوبه: به نظر می‌رسد پلاک‌های جمع‌شده در مغز به گسترش زوال سلول‌های مغزی کمک کنند و منجر به بیماری آلزایمر شوند. یک مطالعه نشان داد کورکومین موجود در زردچوبه ماده مؤثری است که پلاک‌های مغزی را از بین می‌برد. زنجبیل هم مثل زردچوبه دارای خواص ضدالتهابی مشابه است.

سیب: تحقیقات نشان داده کوئرستین که به مقدار فراوان در پوست سیب وجود دارد، از مغز در برابر آسیب‌های همراه بیماری آلزایمر و دیگر ناهنجاری‌های عصبی محافظت می‌کند. دیگر مطالعات هم نشان داده‌اند که خوردن سیب ممکن است به کاهش خطر ابتلا به سرطان کمک کند.

گردو: تحقیقات صورت‌گرفته در مورد پیری نشان داد که یک رژیم غذایی متعادل حاوی گردو به ارتقای مهارت‌های عملی و ذهنی در افراد پیرتر کمک می‌کند. کارشناسان معتقدند که ترکیب پلی‌فنول‌ها، اسید‌های چرب امگا۳ و دیگر مواد فعال‌کننده زیستی که در گردو وجود دارد، مسئول انجام‌گرفتن این اثر مفید است، اما مصرف مقدار بیشتر از آن الزاما خوب نیست.

چای سبز: چای سبز غنی از نوعی فلاوونوئید است که به نام کاتچین خوانده می‌شود. مطالعات بسیاری به خواص سلامتی و مفید چای سبز از جمله به توانایی آن در کاهش خطر ابتلا به سرطان و همچنین بیماری‌های عصبی برگشت‌پذیر دست یافته‌اند.

مارچوبه: بررسی‌ها نشان داده در افرادی که کمبود فولات دارند، احتمال گسترش دیمانس ۵/۳برابر بیشتر است. برای اینکه از دریافت کافی فولات مطمئن شوید، از مارچوبه به عنوان یک افزودنی متناوب در غذای خود استفاده کنید.

انواع گیلاس: دانشمندان دریافته‌اند که ترکیبات آنتی‌اکسیدان و آنتوسیانین‌ها که به گیلاس رنگ قرمز شفافی می‌بخشند، خواص ضدالتهابی دارند، اما فاقد هرگونه اثر جانبی احتمالی هستند گیلاس‌ها و میوه‌هایی مانند خانواده توت‌ها مثل تمشک و توت‌فرنگی همگی حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد ضدالتهاب هستند که به کاهش التهابات مغزی و فشار اکسیداتیو مغز کمک می‌کنند.

چه انتظاری باید از فرد مبتلا به آلزایمر داشت؟

آلزایمر در هر شخص مسیر متفاوتی را طی می کند. بعضی اوقات علایم به سرعت تشدید شده و در عرض چند سال، منجر به زوال حافظه شدید و پریشانی می شود. برای سایرین، این تغییرات تدریجی هستند. ممکن است ۲۰ سال طول بکشد که یک بیماری دوره خود را سپری کند. اکثر افراد ۳ تا ۹ سال بعد از تشخیص بیماری زنده می مانند.

آلزایمر چگونه زندگی روزمره ما را تغییر می دهد؟

آلزایمر روی تمرکز اثر می گذارد و بنابراین، عزیز شما نمی تواند کارهای عادی مانند آشپزی یا پرداخت صورتحساب را انجام دهد. مطالعه صورت گرفته روی افراد مبتلا به آلزایمر نشان می دهد که دشواری در انجام حساب کتاب های مالی، اغلب یکی از اولین علایم این بیماری است. با تشدید علائم، فرد ممکن است افراد یا مکان های آشنا را به جا نیاورد. او ممکن است به راحتی گم شود یا از ظروف و لوازم به درستی استفاده نکند. مثلا ممکن است با چنگال موهای خود را شانه کند. بی اختیاری، مشکلات تعادل، و فراموش کردن زبان در مراحل پیشرفته ابتلا به آلزایمر رخ خواهند داد.

آلزایمر و رانندگی

ضعف هماهنگی، از بین رفتن حافظه، و گم گشتی ترکیبی خطرناک از عوارض بیماری آلزایمر است. اگر احساس کردید که عزیزتان باید رانندگی را کنار بگذارد، علتش را به او بگویید. اگر به حرف شما گوش نکرد، به دکترش بگویید وارد عمل شود. اگر او هنوز هم اصرار بر رانندگی دارد، با اداره راهنمایی و رانندگی تماس بگیرید تا او را مورد ارزیابی قرار دهد. سعی کنید برای حمل و نقل او راه های دیگری پیدا کنید.

آیا ورزش کمکی به درمان آلزایمر می کند؟

فعالیت بدنی می تواند به بیمار عزیز شما کمک کند تا حدودی قدرت ماهیچه ای و هماهنگی خود را حفظ کند. این کار همچنین می تواند به تقویت خلق او کمک کرده و از احساس اضطراب او بکاهد. با دکتر او صحبت کنید تا بفهمد که کدام نوع ورزش مناسب اوست. فعالیت های مکرر مانند پیاده روی، باغبانی، یا حتی تا کردن لباس ها می تواند بهترین راه های دادن حس آرامش به او باشند.

نقش فرد مراقبت کننده از بیمار مبتلا به آلزایمر

اگر از شخصی مبتلا به آلزایمر مراقبت می کنید، ممکن است چندین نقش را بر عهده داشته باشید از جمله، آشپز، راننده، حسایدار و غیره. در حالیکه شما مجبور به مدیریت وعده های غذایی و مسائل مالی هستید، از عزیزتان بخواهید تا بعضی از کارها را نیز خودش انجام دهد. نوشتن محتویات کابینت ها روی آنها و یادداشت کردن کارهای روزانه می تواند به او کمک کند. یادتان نرود که یک جعبه دارو برای قرار دادن داروهای هفت روزه او بخرید.

چالش های مراقبت از بیمار مبتلا به آلزایمر

در مراحل اولیه، افراد مبتلا به آلزایمر اغلب می فهمند که چه اتفاقی برایشان می افتد. این اتفاق ممکن است آنها را شرمنده یا مضطرب کند. مراقب علائم افسردگی باشید. این مشکلات با دارو قابل کنترل هستند. بعدها، عزیز شما ممکن است مبتلا به نوعی از بیماری دوقطبی یا پرخاشگر شود و حتی می تواند به شما حمله کند. به خاطر داشته باشید که این تغییر حاصل این بیماری است. بلافاصله این مورد را به دکتر گزارش دهید. در رابطه با مشکلاتی که مطرح شد حتما با یک متخصص اعصاب و روان (روان پزشک) هم در ارتباط باشید.

سندرم غروب آفتاب

متخصصان نمی دانند چرا اما بعضی از افراد مبتلا به آلزایمر هنگام غروب آفتاب غمگین می شوند. این حالت معمولا در هنگام عصر و گاهی اوقات هم در تمام طول شب ادامه دارد. برای آرام کردن تنش، خانه را کاملا روشن نگه داشته و قبل از غروب آفتاب پرده ها را ببندید. سعی کنید عزیز خود را با یک فعالیت مطلوب یا یک برنامه تلویزیونی مشغول کنید. بعد از صبحانه به او قهوه بدون کافئین بدهید.

آلزایمر و فراموشی نام عزیزان

بیشتر افراد مبتلا به آلزایمر در به یاد آوردن اسامی، حتی اسامی نزدیک ترین افراد، دچار مشکل می شوند. یک راه موقت برای درمان این حالت این است که عکس افرادی را که او می شناسد یا خیلی می بیند، همراه با نام افراد که در زیر عکس نوشته شده است، در دسترس او قرار دهید. سرانجام، عزیز شما دیگر چهره ها را تشخیص نخواهد داد و ممکن است طوری واکنش نشان دهد که گویی اعضای خانواده بیگانه هستند. این حالت، خصوصا برای مراقب اصلی، ناامیدکننده است.

نکاتی راجع به فرد مراقبت کننده از بیمار مبتلا به آلزایمر

مراقبت از شخص مبتلا به آلزایمر می تواند هم به لحاظ جسمی و هم روحی و روانی، مراقب را رو به افول ببرد. نشانه های استرس مراقب عبارتند از:

• خشم، غمگینی و تغییرات خلقی
• سردرد یا درد پشت
• مشکل تمرکز
• مشکل خواب

مراقب خودتان باشید. برای اجتناب از فرسودگی مراقب، هر روز حد اقل چند دقیقه را صرف انجام کاری کنید که از آن لذت می برید. با دوستانتان در تماس بوده و هر زمان که توانستید به سرگرمی های مورد علاقه خود بپردازید. یکی از دوستان یا اقوام را پیدا کنید که پشتیبان شما باشد. شما می توانید از طریق انجمن آلزایمر به با سایر مراقبان نیز در ارتباط باشید.

اسناد لازم

وقتی که عزیز شما هنوز می تواند تصمیمات مهم حقوقی را شخصا اتخاذ کند، با یک وکیل درباره تهیه دستورالعمل ها و موارد قانوبی لازم صحبت کنید. اینها اسناد حقوقی هستند که نیازهای او در زمینه درمان های پزشکی و مراقبت های پایان عمر او را بیان می کنند. او باید کسی را معرفی کند تا تصمیمات مربوط به مراقبت سلامت او را اتخاذ کرده و مسائل مالی را از طرف او مدیریت کند. این کار در صورتی که او دیگر نتواند خواسته های خود را بیان کند، به اجتناب از آشفتگی های بعدی کمک خواهد کرد.

مراقبت از بیمار آلزایمری در خانه

بیشتر افراد می خواهند تا جایی که امکان دارد در منزل خود بمانند. اگر این افراد در پوشیدن لباس و استفاده از توالت به تنهایی، دچار مشکل باشند، ماندن در خانه کار آسانی نخواهد بود. کمک گرفتن از یک خدمتکار یا پرستار در خانه می تواند در زمینه بهداشت شخصی و سایر کارهای روزمره به شما کمک کند. ممکن است روزی فرا برسد که امکان مراقبت از عزیزتان در خانه دیگر امکان پذیر نباشد.

مراحل حاد آلزایمر

افراد مبتلا به آلزایمر پیشرفته ممکن است توانایی راه رفتن، صحبت کردن یا پاسخ دادن به دیگران را از دست بدهند. در نهایت، این بیماری می تواند کارکردهای حیاتی مانند بلعیدن را مختل کند. اکنون زمان مراقبت در بیمارستان است که برای افراد در آخرین و شدیدترین مرحله بیماری، آسایش و تسکین فراهم می کنند.

آموزش آلزایمر به کودکان

وقتی یک عضو خانواده مبتلا به آلزایمر باشد، کودکان ممکن است احساس آشفتگی، ترس و حتی بی میلی داشته باشند. به کودکان بفهمانید که این احساسات طبیعی هستند و به سئوالات آنها درباره این بیماری صادقانه جواب دهید. به او کمک کنید تا خاطره های شادی با عزیزتان داشته باشد.

یک پیشنهاد خوب: آلبومی حاوی تصاویر دوران شادی از عزیزی که به آلزایمر مبتلا شده درست کنید و روزهای خوش او را به کودکان یادآوری کنید.