دانشمندان ویروس هرپس انسانی HHV-6 را در نورون‌های افرادی که با اختلال دوقطبی یا افسردگی شدید زندگی می‌کردند، کشف کردند.
ویروس هرپس انسانی (در اینجا نشان داده شده است) ممکن است مسئول طیف وسیعی از شرایط عصبی و روانی باشد.طبق گزارش موسسه ملی سلامت روان (NIMH)، ۴.۴ درصد از جمعیت ایالات متحده در مقطعی از زندگی خود به اختلال دوقطبی مبتلا می‌شوند. و از سوی دیگر، ۱۶.۲ میلیون نفر یا حدود ۶.۷ درصد از کل بزرگسالان ایالات متحده، حداقل یک دوره افسردگی شدید را در زندگی خود تجربه می‌کنند.
با وجودی که دلایل دقیق چنین شرایط روانپزشکی اغلب ناتوان کننده، ناشناخته باقی مانده است، اما دانشمندان می دانند که هم ژن ها و هم محیط در آن نقش دارند.
به عنوان مثال، یک مطالعه اخیر ۴۴ مکان ژنتیکی را شناسایی کرده است که تصور می شود خطر ابتلا به افسردگی را افزایش می دهند، در حالی که مطالعه دیگری نشان می دهد که ۸۰ درصد از خطر اسکیزوفرنی را می توان به ژن ها نسبت داد.
تحقیقات جدیدی که اکنون در مجله Frontiers in Microbiology منتشر شده است، این واقعیت را برجسته می‌کند که عوامل محیطی مانند ویروس‌ها ممکن است نیروی محرکه این اختلالات باشند.
یک تیم بین المللی از دانشمندان به سرپرستی بوپش پروستی (Bhupesh Prusty) – از گروه میکروبیولوژی دانشگاه وورزبورگ در آلمان (Department of Microbiology at the University of Würzburg in Germany) – کشف کردند که در مغز افرادی که با اختلال دوقطبی و افسردگی شدید زندگی می کردند، دسته ای از نورون ها به نام سلول‌های پورکنژ به ویروس هرپس HHV-6A آلوده شده بودند.
نورون‌های پورکنژ سلول‌های مغزی بازدارنده‌ای هستند که در مخچه انسان قرار دارند. مخچه بخشی از مغز است که مسئول کنترل حرکت، ماهیچه‌ها، تعادل و وضعیت بدن است.
با این حال، برخی تحقیقات نیز این بخش مغز را با زبان، شناخت و خلق و خوی مرتبط دانسته اند.
چگونه HHV-6 ممکن است باعث افسردگی و دوقطبی شود
پروستی گزارش می‌دهد: «ما توانستیم عفونت فعال HHV-6 را عمدتاً در سلول‌های پورکنژ مخچه انسان در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی و افسردگی اساسی پیدا کنیم.
او ادامه می‌دهد: «مدت‌هاست که عوامل ارثی به عنوان یک ریسک فاکتور افزایش دهنده خطر ابتلا به چندین نوع اختلال روانپزشکی از جمله اختلال دوقطبی، اختلال افسردگی اساسی و اسکیزوفرنی شناخته شده اند.»
پروستی ادامه می‌دهد: «با این حال، عوامل محیطی مانند ویروس‌ها نیز می‌توانند با تحریک التهاب عصبی در اوایل زندگی، در اختلالات روانی نقش داشته باشند.»
پروستی گمان می‌کند: «پاتوژن‌ها ممکن است رشد و نمو عصبی و ارتباط متقابل این سیستم را با سیستم ایمنی در مراحل کلیدی نمو مختل کنند.»
یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که ویروس هرپس HHV-6 می‌تواند سلول‌های مغز را آلوده کرده و باعث اختلالات شناختی و خلقی شود.
پروستی همچنین توضیح می‌دهد که نتایج این مطالعه با این باور که ویروس‌های نهفته – یعنی ویروس‌هایی که تصور می‌شود غیرفعال هستند و در اندام‌ها و بافت‌ها خفته هستند – کاملاً بی‌ضرر هستند، در تضاد است.
پروستی می‌گوید: «مطالعاتی مانند پژوهش ما ثابت می‌کند که این تفکر در مورد ویروس‌ها اشتباه است.» همچنین پروستی به شواهد فزاینده‌ای اشاره می‌کند که نشان می‌دهد ویروس‌های هرپس انسانی ممکن است باعث سایر بیماری‌های عصبی شوند.
به عنوان مثال، مطالعه‌ای که مدیکال نیوز تودی اخیراً در آن گزارش کرده است، شواهد قوی نشان می‌دهد که ویروس‌های هرپس انسانی HHV-6A و HHV-7 ممکن است باعث بیماری آلزایمر شوند .
تعداد بسیار بیشتری از این ویروس‌ها در مغز افرادی که با این بیماری زندگی کرده بودند یافت شد. مطالعه دیگری که پوشش دادیم “اولین شواهد جمعیتی برای ارتباط علیتی بین عفونت ویروس هرپس و بیماری آلزایمر.”
در مرحله بعد، Prusty و همکارانش قصد دارند مکانیسم‌های مولکولی را مطالعه کنند. مکانیسم‌هایی که می‌تواند دقیقاً توضیح دهد که HHV-6A چگونه به سلول‌های پورکنژ آسیب می‌زند و چگونه می‌تواند منجر به اختلالات روانپزشکی شود.
