زیست‌شناسی

چگونه درخت آلبالو پرورش دهیم

امتیازی که به این مقاله می دهید چند ستاره است؟
[کل: ۰ میانگین: ۰]

چگونه درخت آلبالو پرورش دهیم

آلبالو

به نقل از گلستان موج درخت آلبالو بسیار شبیه به گیلاس است ولی از گیلاس حجم کمتری را اشغال می کند میوه آن از گیلاس کوچکتر است به طوری که هر میوه ۴ تا ۵ گرم می شود و به طور کلی از یک درخت بالغ ۳۰ کیلوگرم میوه برداشت می شود. منطقه اصلی این درخت که بذر آن برای این منطقه است کشور فرانسه، یوگسلاوی و آلمان است و به طور کلی از دریای خزر تا دریای سیاه ارتفاع درخت آلبالو ۲ تا ۴ متر می رسد و دارای شاخه های بسار نرمی است که برای چیدن کار ما را راحت تر می کند. گل آلبالو دارای ۵ گلبرگ و ۵ کاسبرگ و پرچم و مادگی است و خودش خودش را تلقیح می کند و مانند گیلاس احتیاج به تلقیح ندارد و حتی گرده افشانی این گیاه می تواند گیلاس را هم تلقیح کند. میوه آلبالو از دیگر میوه های هسته دار دیرتر باز می شود در نتیجه از خطر سرما زدگی در امان است. تابستان های خنک برای آن بهتر است و ریشه این گیاه در برابر خاک مرطوب از گیلاس مقاومتر است و تا حدود ۵ متری ریشه اش رشد می کند. آلبالو معمولا به سه روش بذر، پاجوش و پیوند قابل ازدیاد است. آلبالوهای معمولی به روش پاجوش کاشته می شوند ولی آلبالو گیسی و مجارستانی به روش پیوند با آلبالو تلخ و پیوند شکمی ازدیاد می یابد و در فصل پاییز انتقال به زمین اصلی انجام می شود یعنی بعد از ریزش برگ ها. درخت آلبالو معمولا هرس نمی شود مگر شاخه ای بیمار باشد یا شکسته باشد. معمولا میوه در شاخه های یک ساله رشد می کند و هرچه از عمر درخت می گذرد میوه دهی آن کم می شود. معمولا ۹۰ روز بعد از اتمام گل درخت میوه آلبالو می رسد و قابل برداشت است و رنگ رسیده آن قرمز تیره است و حدود ۹۵ درصد آلبالو برای تهیه کمپوت و آبمیوه و مربا به بازار عرضه می شود و مصرف خوراکی آن کم است. خاک این گیاه بیشتر به ترکیبات پتاس احتیاج دارد زیرا که برای میوه دهی و رشد مناسب است ولی از ازت برای جلوگیری از سرما زدگی استفاده می کنند. آفت این گیاه مگس گیلاس است و بیماری های این گیاه شانکر باکتریایی درختان هسته دار و پوسیدگی آرمیلاریایی ریشه است. بیشتر کشت آلبالو در ایران؛ استان خراسان، آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، اردبیل، تهران واصفهان است.

ارقام درخت آلبالو (معرفی درخت آلبالو)

درخت آلبالو یا Black cherry
نام علمی: Prunus cerasus و از خانواده Rosaceae می باشد. آلبالو از نظر گیاه شناسی بسیار به گیلاس شبیه است. آلبالو بومی نواحی بین دریای خزر و دریای سیاه است که احتمالاً بذر آن توسط پرندگان به سایر نقاط از جمله اروپا برده شده است. مناطق عمده کشت آلبالو فرانسه، یوگسلاوی و آلمان می باشد.

گیاه شناسی

آلبالو گیاهی خزان پذیر با برگ های لوزی بصورت متناوب روی شاخه قرار دارند. رنگ پوست آن قهوه ای روشن تا نقره ای است. آلبالو از نظر حجم در مقایسه با گیلاس جای کمتری را اشغال می کند. ارتفاع درختان آلبالو ۴-۲ متر و ساقه بعضی از ارقام بسیار قابل انعطاف است و براحتی بدون آنکه شکسته شود خم می شود. به همین دلیل در چیدن میوه بعضی ارقام نیازی به نردبان نمی باشد و می توان درخت را خم کرد و میوه آنرا چید. گل روی اسپورهای سـال های قبل و همچنین روی شــاخه های ســال قبل هم تشکیل می شود. گل ها بصورت ۵-۳ تایی در یک جوانه ظاهر و گل ها دارای ۵ گلبرگ، ۵ کاسبرگ، پرچم و یک مادگی است. بر عکس گیلاس آلبالو خود بارور است و برای تلقیح نیازی به ارقام گرده افشان ندارد. گرده ‌آلبالو میتواند گل گیلاس را تلقیح کند. گل آلبالو معمولاً دیرتر از سایر میوه های هسته دار باز می شود به همین دلیل معمولاً با خطر سرمازدگی مواجه نمی شود. میوه آلبالو دارای دم بلند که بر اساس بلندی یا کوتاهی دم تقسیم بندی می شود و معمولاً ارقام دم کوتاه مرغوب ترند.

اقلیم

نیاز سرمایی آلبالو بین ۱۶۰۰-۶۰۰ ساعت زیر ۷ درجه سانتیگراد می باشد. تابستان های خشک و خنک برای این درخت مناسب است. مقاومت به سرما در حد سیب است. ریشه آلبالو در برابر خاک مرطوب نسبت به گیلاس دارای مقاومت بیشتری است و ریشه آلبالو سطحی و تا حداکثر عمق ۱/۵ متر گسترش می یابد.

ازدیاد

آلبالو به سه روش کاشت بذر، پاجوش و پیوند قابل ازدیاد است. آلبالوهای معمولی بیشتر بصورت پاجوش ازدیاد می گردد. ولی ارقام جدید آلبالو از قبیل آلبالو گیسی و آلبالو مجارستان(سیکانی مجی-اردی جوبیلیوم و بوترمو) با پیوند روی پایه آلبالو تلخ(محلب) ازدیاد می یابد و پیوند شکمی(T) در آلبالو معمول می باشد.

کاشت و تربیت درختان آلبالو

فاصله کاشت در آلبالو ۴×۵ و یا ۵×۵ است. زمان انتقال نهال به زمین اصلی از پاییز و پس از ریزش برگها آغاز و تا قبل از باز شدن شکوفه ها در بهار ادامه دارد. درخت آلبالو معمولاً در خزانه دارای شاخه های جانبی است که در موقع کاشت باید این شاخه های جانبی را قطع کرد. آلبالو معمولاً سربرداری نمی شود و پس از سال دوم ۶-۵ شاخه در اطراف ساقه اصلی حفظ و بقیه حذف می گردد.

هرس

هرس در آلبالوهای بارور مطرح نیست و به غیر از شاخه های شکسته شده و یا بیمار بقیه حفظ می گردد. میوه آلبالو روی شاخه های یکساله و اسپورها تشکیل می گردد. بهترین شاخک های میوه ده روی شاخه های ۳-۲ ساله قرار دارد. هر چه از عمر این شاخک ها می گذرد کم بارتر می شوند. عمر شاخک های روی ساقه های افقی، بیشتر از شاخک های روی ساقه های عمودی است. پس از آنکه درخت آلبالو به حد رشد کامل و میوه دهی رسید هر ساله شاخه ها باید ۲۰-۱۰ سانتیمتر رشد داشته باشد تا خاصیت میوه دهی ادامه یابد.

آبیاری

نیاز آبی آلبالو با گیلاس برابر است اگر چه مقاومت به خشکی در آلبالو بیشتر از گیلاس است.

برداشت

محصول آلبالو را باید وقتی برداشت کرد که کاملاً رسیده باشد. رنگ میوه رسیده قرمز تیره است. زمان رسیدن میوه حدود ۹۰ روز پس از تمام گل درخت می باشد. متوسط وزن هر میوه ۶-۵ گرم و متوسط هر درخت ۳۰ کیلوگرم است. برداشت معمولاً با دست انجام می شود. آلبالو مصرف تازه خوری ندارد و بیش از ۹۵% آن به مصرف تهیه آب میوه، کمپوت، مربا و شربت می رسد.

آیا این مقاله برای شما مفید بود؟
بله
تقریبا
خیر

داریوش طاهری

اولیــــــن نیستیــم ولی امیـــــد اســــت بهتـــرین باشیـــــم...! خدایــــــــــا! نام و آوازه مــــــرا چنان در حافظــه‌ها تثبیت کن که آلزایمـــــــــر نیز تــوان به یغمـا بـردن آن را نـداشتــــــه باشـد...! خدایـــــــــا! محبّـت مــرا در دل‌های بندگانت بینداز ... خدایــــــا! مــــرا دوســــت بــــدار و محبوبــم گـــردان...!

یک دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا