آیا ارتباطی بین آلزایمر، پارکینسون و بیماری هانتینگتون وجود دارد

بیماری های عصبی اساساً در اثر مرگ سلول های مغز ایجاد می شوند.

در آلزایمر، این تخریب در درجه اول حافظه را از بین می برد.

در پارکینسون و هانتینگتون، در درجه اول بر حرکت تأثیر می گذارد.

علیرغم این تفاوت های موثر، محققان لویولا می گویند که ممکن است یک رشته مشترک را در میان این سه بیماری کشف کرده باشند.

در هر سه بیماری، تحقیقات قبلی نشان داده است که پروتئین هایی که به طور غیر طبیعی چین خورده اند، در داخل سلول های مغز توده هایی تشکیل می دهند.

پروتئین های مختلفی در هر یک از این سه بیماری نقش دارند. در آلزایمر، تاو است. در پارکینسون، آلفا سینوکلئین است. در هانتینگتون، هانتینگتین است.

محققان لویولا به این نتیجه رسیدند که این پروتئین‌های مختلف زمانی که وارد سلول‌های مغز می‌شوند به یک شکل رفتار می‌کنند.

آنها گفتند این پروتئین ها به وزیکول ها، بخش های کوچکی که در غشاها محصور شده اند، حمله می کنند.

پروتئین‌ها به آن غشاها آسیب می‌زنند و به آن‌ها اجازه می‌دهند تا به سیتوپلاسم سلول حمله کنند و حتی باعث تخریب بیشتر شوند.

محققان می گویند سلول های آسیب دیده سعی می کنند وزیکول های پاره شده و توده های پروتئین را در کنار هم جمع کنند تا آنها را از بین ببرند. با این حال، پروتئین ها در برابر تخریب مقاوم هستند.

کمپبل گفت: “تلاش سلول برای تجزیه پروتئین ها تا حدودی شبیه تلاش معده برای هضم یک دسته ناخن است.”

آیا تحقیقات منجر به پیشرفت خواهد شد؟

کارشناسان در این زمینه ها گفته اند که این تحقیق خاص باعث دلگرمی می شود.

جیمز هندریکس، مدیر ابتکارات علمی جهانی در انجمن آلزایمر، گفت: اگرچه این سه بیماری پروتئین‌های متفاوتی را شامل می‌شوند و اثرات متفاوتی بر مغز دارند، اما هنوز اشتراکاتی وجود دارد.

او آن را به مطالعه موتور خودروها، هواپیماها و قایق ها تشبیه کرد. اگرچه آنها روش های مختلف حمل و نقل هستند، اما هنوز موتورهای مشابهی دارند.

هندریکس گفت: “این بسیار ارزشمند است که این صحبت های متقابل را داشته باشیم. شما نمی خواهید در یک سیلو کار کنید. یک کشف در یک منطقه می تواند یک حوزه دیگر را متحول کند.”

جرج یوهرلینگ، دکترا، مدیر ارشد مأموریت و امور علمی در انجمن بیماری هانتینگتون آمریکا، موافق است.

او گفت: “آنها به آنچه در سطح سلولی در حال وقوع است نگاه می کنند. چه ماشین‌های سلولی در حال مختل شدن است». 

هندریکس افزود: «این به سطح سلولی می رسد. “اگر بتوانید بفهمید که چه چیزی اشتباه پیش می‌رود، ممکن است بتوانید از وقوع آن مکانیسم جلوگیری کنید.”

برای همه این بیماری ها به یک پیشرفت جدی نیاز است.

اواخر ماه گذشته، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)اعلام کردمنبع مورد اعتمادمیزان مرگ و میر ناشی از آلزایمر در ایالات متحده بین سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۴ ۵۵ درصد افزایش یافته است.

علاوه بر این، سالانه حدود ۵۰۰۰۰ نفر در ایالات متحده به پارکینسون مبتلا می شوند. تخمین زده می شود که ۵۰۰۰۰۰ آمریکایی با این بیماری زندگی می کنند.

هانتینگتون معمولا مردمی را رنج می دهد که در دهه ۳۰ و ۴۰ زندگی خود هستند. اکثر افراد ۱۵ تا ۲۰ سال پس از تشخیص می میرند.

یوهرلینگ و هندریکس هر دو گفتند که یافتن درمانی که برای هر سه بیماری مؤثر باشد، واقعاً کار فوق العاده ای خواهد بود.

یوهرلینگ گفت: “این فوق العاده خواهد بود.”

هندریکس افزود: «این بسیار شگفت انگیز خواهد بود.»