اغلب، پزشکان تحصیل کرده می گویند: «چاقی یک بیماری است»، اما بسیاری از مردم آن را باور نمی کنند. دولت و شرکت های بیمه نمی خواهند بپذیرند که چاقی یک بیماری است، زیرا در این صورت باید مانند سایر بیماری ها درمان را پوشش دهند. حتی بخش بزرگی از متخصصان مراقبت های بهداشتی که چاقی را درمان می کنند، لزوماً چاقی را یک بیماری نمی دانند. این ممکن است به این دلیل باشد که درمان‌هایی که ارائه می‌کنند مبتنی بر چاقی است که یک مشکل رفتاری است که تنها با تغییر رفتارها، مانند عادات غذایی و ورزش و سبک زندگی قابل درمان است.
اما، اگر می‌توان چاقی را مانند سرماخوردگی «گرفتار» کرد، چه؟ اگر ویروسی وجود داشته باشد که حیوانات آزمایشی را چاق کند و با چاقی در انسان مرتبط باشد، چه؟ اگر سیاستمداران و سایر سیاست گذاران صرفاً با نزدیک شدن به یک فرد مبتلا به چاقی مبتلا شوند، چگونه عمل می کنند؟ آیا این تفاوتی در سیاست مراقبت های بهداشتی ایجاد می کند یا تبعیض افراد مبتلا به چاقی را تغییر می دهد؟
چه می شد اگر تحت تاثیر چاقی قرار گرفتن تقصیر شما نبود؟
چاقی به عنوان یک اپیدمی ظاهر می شود
آیا تا به حال از خود پرسیده اید که چرا چاقی به طور ناگهانی در ایالات متحده به یک مشکل تبدیل شده است؟ چرا ناگهان، در حدود سال ۱۹۸۰، شیوع چاقی با سرعتی ۱۰ برابر سریعتر از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ شروع به افزایش سرسام آور شد؟ آیا می دانستید که چاقی در سراسر جهان در حدود سال ۱۹۸۰، چه در کشورهای ثروتمند و چه در کشورهای فقیر به طور یکسان، شروع به افزایش سرسام آور شد؟
گفته می شود که فست فودها، نوشابه ها، تلویزیون، کامپیوتر، مایکروویو، وعده های بزرگتر، ورزش نکردن در مدرسه و بسیاری چیزهای دیگر باعث شیوع چاقی در آمریکا شده اند. با این حال، کشورهای فقیری مانند پاراگوئه و پاناما بسیاری از این تجملات را ندارند و مطمئناً به اندازه ما نیستند. بنابراین، چرا میزان چاقی آنها از ما بیشتر است؟ باید در مدت زمان بسیار کوتاهی چیزی در محیط اطراف جهان تغییر کرده باشد. چه کاری می تواند انجام دهد؟ پاسخ: عفونت می تواند این کار را انجام دهد.
Adenovirus-36 (Adv36) ممکن است باعث چاقی شود
ویروسی وجود دارد که باعث چاقی می شود. Adenovirus-36 (Adv36) یک ویروس “سرماخوردگی” انسانی است که به راحتی از یک فرد مبتلا که سرفه یا عطسه می کند، یا اگر دست های خود را بعد از اجابت مزاج نشوید، گرفتار می شود. حداقل یک سوم افراد مبتلا به چاقی مبتلا شده اند و چندین محقق در سراسر جهان شروع به کار روی این ویروس کرده اند.
محققان دانشگاه ویسکانسین آزمایش Adv36 را در حدود سال ۱۹۹۵ آغاز کردند و دریافتند که وقتی جوجه ها و موش ها را به طور آزمایشی آلوده کردند، این حیوانات ۵۰ تا ۱۵۰ درصد چربی بدنشان را افزایش دادند. در مقایسه با حیوانات غیر آلوده، حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد حیوانات آلوده دچار چاقی شدند. محققان سپس میمون‌ها را با پاشیدن Adv36 به بالای بینی آنها آزمایش کردند. این آزمایش مهمی بود زیرا Adv36 یک ویروس انسانی است و میمون‌ها نزدیک‌ترین مدل حیوانی به انسان هستند. صد درصد از میمون های آلوده اضافه وزن پیدا کردند.
آزمایش دوم روی گروهی از میمون‌هایی که در تأسیسات حیوانی بودند و به مدت هفت سال هر شش ماه از آنها خون گرفته و ذخیره می‌شد، آزمایش Adv36 روی خون آنها انجام شد. این میمون‌ها عمداً آلوده نشدند، اما همه ۱۵ میمون به طور طبیعی در طول هفت سال آلوده شدند. وزن بدن قبل از عفونت ثابت بود، اما پس از مثبت شدن آزمایش Adv36، شروع به افزایش وزن کردند. محققان حدس می‌زنند که افراد انسانی آنها آلوده شده و ویروس را وارد کرده‌اند.
یک یافته بسیار مهم محققان را شگفت زده کرد – حیوانات آلوده بیشتر غذا نمی خوردند و ورزش کمتری انجام نمی دادند، اما همچنان وزن اضافه می کردند. این ویروس بدون تغییر در رژیم غذایی و ورزش با تغییر میزان متابولیسم و کارایی مصرف غذا باعث چاقی می شود.
آزمایش Adv36 در انسان
سپس محققان شروع به آزمایش انسان‌هایی کردند که هم دچار چاقی و هم برخی افراد مبتلا به چاقی نبودند، در ویسکانسین، نیویورک و فلوریدا. آزمایش Adv36 یک آزمایش خون است که بسیار اختصاصی است – اگر آنتی بادی بر علیه Adv36 دارید، در معرض قرار گرفته اید. بیش از ۵۰۰ نفر مورد آزمایش قرار گرفتند و محققان دریافتند که ۳۰ درصد از افراد مبتلا به چاقی و ۱۱ درصد از افرادی که تحت تأثیر چاقی قرار نگرفته بودند، مبتلا شده بودند. وزن افراد مبتلا بیش از ۵۰ پوند بیشتر از افراد غیر آلوده بود.
از زمان این مطالعات اولیه، اکنون بیش از ۱۵۰۰۰ نفر در ۹ کشور مختلف برای عفونت Adv36 آزمایش شده اند. فراوانی عفونت در کشورهای مختلف متفاوت است و از ۶ درصد در بلژیک/هلند تا ۶۵ درصد در ایتالیا متغیر است. همه به جز یک گروه تحقیقاتی شیوع عفونت را ۲۰ درصد یا بیشتر و میانگین آن حدود ۴۰ درصد یافته اند. مطالعات در بزرگسالان متفاوت است، اما در هر شش مطالعه شناخته شده در کودکان، Adv36 به نحوی با چاقی مرتبط بود (نمودار زیر را ببینید).
Adv36 چقدر مسری است؟
سوالی که همیشه پرسیده می شود این است که “آیا می توانم چاقی را از یک فرد مبتلا به چاقی بگیرم؟” پاسخ این است که احتمال ابتلا به چاقی از فردی که به دلیل ویروس دچار چاقی شده است بسیار کم است. تفاوت در میزان متابولیسم اندک است، بنابراین مدتی طول می کشد تا مقدار زیادی وزن اضافه شود. مطالعات حیوانی این مزیت را دارند که می‌توانند دقیقاً زمان ابتلای حیوان را تشخیص دهند و نشان دادند که ویروس دو ماه یا کمتر باقی می‌ماند. بیش از دو ماه طول می کشد تا تحت تاثیر چاقی قرار بگیرید، بنابراین قبل از اینکه فرد وزن زیادی اضافه کند، ویروس از بین می رود.
دانشمندان نحوه عملکرد ویروس ADV36 را مشخص کرده اند.
DNA (ماده ژنتیکی) ویروس وارد سلول‌های چربی فرد یا حیوان می‌شود و باعث می‌شود که آنها چربی و گلوکز بیشتری از خون وارد کرده و از گلوکز چربی بسازند. DNA ویروسی همچنین باعث می شود که سلول های بنیادی بالغ در بافت چربی به سلول های چربی تبدیل شوند، بنابراین تعداد کل سلول های چربی افزایش می یابد. بنابراین، یک فرد مبتلا سلول های چربی بزرگتر و تعداد بیشتری از آنها خواهد داشت. دانشمندان توالی DNA موجود در Adv36 را کشف کرده‌اند که کدام ژن در ویروس باعث ایجاد اثر می‌شود و چگونه این ژن ترکیب شیمیایی درون سلول‌های چربی را تغییر می‌دهد تا باعث چاقی شود.
اگر من آلوده باشم چه؟
در صورت ابتلا چه کاری می توانید انجام دهید؟ این یک سوال حیاتی برای اکثر مردم است، زیرا اگر نتوانید کاری در مورد آن انجام دهید چه کسی اهمیت می دهد که شما آلوده شده باشید؟ خبر بد این است که در حال حاضر هیچ درمان خاصی برای Adv36 وجود ندارد. اگر قبلاً تحت تأثیر چاقی قرار گرفته اید، مشکلات معمول کاهش وزن و حفظ آن اعمال می شود.
خبر خوب این است که اگر در حال حاضر به چاقی مبتلا نیستید، پیشگیری از چاقی بسیار آسان تر از درمان آن است. برخی از داروهای ضد چاقی برای جلوگیری از افزایش وزن بسیار خوب عمل می کنند. تغییرات سیاستی در برخی ایالت‌ها مورد نیاز است تا به افراد مبتلا به Adv36 و افراد چاق که تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند، اجازه دهند داروهای چاقی مصرف کنند تا از افزایش وزن جلوگیری کنند.
خبر خوب بیشتر این است که حداقل یک مقاله نشان می دهد که افرادی که به Adv36 آلوده هستند بهتر از افراد غیر آلوده وزن کم می کنند. بنابراین، ممکن است کاهش وزن آسان تر باشد. سپس، توجه دقیق به رژیم غذایی، ورزش و درمان با داروهای ضد چاقی ممکن است باعث حفظ وزن بهتر شود. خبر بد: افرادی که مبتلا شده اند و وزن کم می کنند، اگر به رژیم غذایی، فعالیت و داروهای ضد چاقی توجه نکنند، ممکن است سریعتر آن را به دست آورند.
در نهایت، آخرین خبر خوب – تحقیقات برای شناسایی عوامل ضد ویروسی که به نظر می رسد علیه عفونت Adv36 کار می کنند، ادامه دارد. و بهترین خبر از همه، واکسنی ساخته شده است که در مطالعات بسیار اولیه، برای جلوگیری از عفونت با Adv36 ظاهر شده است. تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، اما به نظر می‌رسد که در نهایت می‌توانیم از چاقی ناشی از Adv36 در کسانی که آن را ندارند پیشگیری کنیم و در کسانی که این بیماری را دارند درمان کنیم.
نتیجه
چگونه این اطلاعات نحوه درمان افراد مبتلا به چاقی و بیماری چاقی را تغییر می دهد؟ کار حمایتی زیادی در پیش است تا سیاستمداران و پرداخت کنندگان شخص ثالث را متقاعد کند که کار درست را انجام دهند. با این حال، آگاهی از این که حداقل بخشی از چاقی به دلیل یک بیماری عفونی است، کل بحث را تغییر می دهد.
درباره نویسنده:
ریچارد اتکینسون، MD، به مدت ۴۰ سال در درمان و تحقیق چاقی کار کرده است. او رئیس سابق انجمن چاقی آمریکا و انجمن آمریکای شمالی برای مطالعه چاقی بوده و سردبیر فعلی مجله بین المللی چاقی است.
