آلزایمردمانس

بیماری پریودنتال: آلزایمر در دهان

امتیازی که به این مقاله می دهید چند ستاره است؟
[کل: ۰ میانگین: ۰]

ارتباط بیماری لثه با سایر بیماری‌ها، خطرات غیرمنتظره بیماری لثه

بیماری لثه چیست؟ ارتباط بیماری لثه با سایر بیماری‌ها. بیماری لثه و ارتباط آن با آلزایمر. ارتباط بیماری لثه با سرطان. آیا بیماری لثه خطر ابتلا به بیماری‌‌های قلبی عروقی را افزایش می‌دهد؟ خطرات غیرمنتظره بیماری لثه.

خطرات غیر منتظره بیماری لثه:

لثه

امروزه بیماری لثه بسیار رایج شده و طبق شواهد موجود می تواند منجر به بروز بیماری‌های زیادی شود، حتی برخی از این بیماری‌ها مرتبط با بیماری لثه نیستند. پلاک، یک ماده‌ی چسبنده‌ی حاوی باکتری است که بر روی دندان‌ها ایجاد می‌شود. اگر با مسواک زدن این پلاک‌ها را از بین نبرید، باکتری‌های موجود در آن می‌توانند لثه‌ها را تحریک کنند. همین امر باعث می‌شود تا لثه متورم، دردناک و یا حتی دچار خونریزی شود که اصطلاحا به این موارد التهابات لثه‌ای گفته می‌شود. به طور کلی، با رعایت نکات بهداشتی دهان و دندان، می‌توان از بیماری لثه پیشگیری کرد و یا در صورت بروز آن را درمان کرد. در صورتی که به این بیماری اجازه‌ی پیشرفت دهید، التهاب لثه ممکن است باعث تضعیف دندان‌ها شود. بیماری لثه، که پریودنتالنیز نامیده می‌شود، بسیار گسترده است. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، تقریبا نیمی از بزرگسالان در ایالات متحده برخی از بیماری‌های مربوط به لثه را دارند. همانطور که قبلا اشاره کردیمبیماری پریودنتال می‌تواند منجر به بروز بیماری‌های زیادی از جمله بیماری‌های نامرتبط با بیماری لثه شود. برخی از این بیماری‌ها عبارت اند از: بیماری آلزایمر، سرطان، بیماری‌های تنفسی و… .
در این مقاله سعی کردیم برخی از ارتباطات شگفت انگیز بین بیماری لثه و مشکلات و بیماری‌های دیگر را بررسی کنیم.

بیماری لثه و ارتباط آن با بیماری آلزایمر

آلزایمر

اگرچه لثه‌ها در نزدیکی مغز قرار دارند، اما معمولا افراد ناراحتی‌های دندان را به حالات عصبی مرتبط نمی کنند. با این حال برخی مطالعات، پیوندی بین بیماری پریودنتال و از دست دادن دندان و عملکرد شناختی را نشان داده اند. در طی یکی از این تحقیقات، قابلیت شناسایی ۵۹۷ فرد را به مدت ۳۲ بررسی کردند که نتایج آن به شرح زیر است:
“هر چه تعداد دندان‌های از بین رفته در افراد مسن بیشتر باشد، خطر ابتلا به زوال شناختی نیز افزایش می‌یابد.” بیماری‌های پریودنتال و پوسیدگی دندان، دلایل عمده‌ی از دست دادن دندان و در نتیجه کاهش عملکرد شناختی افراد است. محققان همچنین بیماری پریودنتال را با افزایش میزان بتا آمیلوئید (مشخصه عصبی آلزایمر) در مغز مرتبط دانسته اند. آزمایش‌های دیگر شواهدی به دست آورده اند که نشان می‌دهند یک نوع باکتری که معمولا در موارد بروز پریودونتیتدر لثه‌ها یافت می شود، می‌تواند در مغز افراد مبتلا به آلزایمر نیز یافته شود. به دنبال این آزمایش، در یکی از تحقیقات اخیر، محققان نشان دادند که عفونت باکتری التهاب لثه باعث تولید بتا آمیلوئید در مغز خواهد شد. در این آزمایش، محققین توجه ویژه‌ای به آنزیم تولید شده توسط باکتری التهاب لثه به نام gingipain داشتند. آنها دریافتند که این پروتئاز برای تائو (پروتئین دیگری که در آلزایمر نقش اساسی دارد) سمی است. شایان ذکر است که محققان دیگری نتیجه گرفته اند که بتا آمیلوئید در پاسخ به یک پاتوژن تولید می‌شود. نحوه بررسی و درمان آلزایمر به آرامی در حال تغییر است. در آینده، دانشمندان امیدوارند که هدف قرار دادن آنزیم‌های gingipain ممکن است باعث توقف تولید عصبی در برخی افراد مبتلا به بیماری آلزایمر شود. آنها در حال حاضر یک مهار کننده gingipain طراحی کرده اند که روی انسان در حال آزمایش و بررسی است. محققان امیدوارند که این وسیله در بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر، از زوال عصبی و تجمع پاتولوژیک پیشگیری کند و یا حداقل روند آن را کندتر کند.

بیماری لثه و افزایش خطر ابتلا به سرطان

در سال ۲۰۰۸ مطالعه‌ای روی ۴۸۳۷۵ فرد انجام شده است که در آن به بررسی رابطه‌ی بین از دست دادن دندان و بیماری سرطان پرداخته شده بود. محققین نتیجه گرفتند که در واقع ارتباطی بین بیماری لثه و سرطان وجود دارد. برخی از نظرات آنها در این باره عبارت اند از:
“بیماری پریودنتال به مقدار کم اما قابل توجهی خطر کلی ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد.” یکی دیگر از مطالعات اخیر که شامل بیش از ۶۸۰۰۰ بزرگسال بود، ارتباط شدیدی بین بیماری‌های لثه و خطر کلی سرطان پیدا کرد. همچنین ارتباط بین بیماری لثه و سرطان پانکراس نیز قابل توجه بود. محققان دریافتند که آنزیم تولید شده توسط یک نوع باکتری که معمولا با بیماری لثه Treponema denticola تولید می‌شود، معمولا در برخی تومورهای دستگاه گوارش ظاهر می‌شود. آنزیمی به نام کیموتریپسین (T. denticola) مانند پروتئیناز به باکتری‌ها کمک می‌کند تا در بیماری لثه به بافت حمله کنند. محققان دریافتند که آنزیم‌های دیگری نیز فعال می‌شوند که وقتی به سلول‌های سالم منتقل می‌شوند، سلول‌های سرطانی تولید می‌کنند.

بیماری لثه و تاثیر آن بر اختلال نعوذ

تخمین زده شده است که ۵۰ درصد از مردان بالای ۴۰ سال تجربه ناتوانی در نعوظ دارند. این وضعیت پیچیده‎ای است که می‌تواند ناشی از عوامل روانی و فیزیولوژیکی باشد. برخی از عوامل خطرناک شناخته شده عبارت اند از: سیگار کشیدن، نوشیدن الکل و فشار خون بالا. با توجه به گفته‌های برخی از دانشمندان، بیماری پریودنتال نیز ممکن است خطر اختلال نعوظ را افزایش دهد. به عنوان مثال، محققینی که در سال ۲۰۱۶ آزمایشاتی در این خصوص انجام دادند، ارتباط بین اختلال نعوظ و پریودنتیت مزمن را شناسایی کردند. در واقع آنها پیشنهاد می‌کنند که “پزشکان باید بیماران مبتلا به اختلال نعوظ را به ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشت دهان برای ارزیابی و درمان جامع دهان ارجاع دهند.” از آنجایی که اختلال نعوظ و بیماری لثه عوامل خطرناک مشترکی مثل سیگار کشیدن و دیابت را شامل می شوند، به سختی می‌توان ثابت کرد که آیا بیماری لثه یک عامل خطر مستقل برای اختلال نعوظ است یا خیر.
اگرچه به نظر می‌رسد که اختلال عملکرد جنسی وبیماری لثه از هم جدا هستند، اما شواهد زیادی وجود دارد که ثابت می‌کنند، می‌توانند بر یکدیگر تاثیر بگذارند. یک بار دیگر، التهاب ممکن است عامل اصلی باشد. همانطور که قبلا ذکر شد، التهاب در یک قسمت از بدن (که در این مثال الهتاب دهان نظور است) می‌تواند از طریق پیامرسان‌های شیمیایی در خون گسترش یابد و به مناطق دیگر نفوذ کند. اختلال نعوظ اغلب به علت اختلال عملکردی عروق خونی است. به طور خاص، ماهیچه‌های نرمی که دیواره‌های رگ‌های خونی را پوشش می‌دهند، توانایی شل شدنشان را از دست می‌دهند. این مسئله اختلال عملکرد اندوتلیال نامیده می‌شود و از ورم رگ‌های خونی آلت تناسلی و در نتیجه نعوظ جلوگیری می‌کند. وضعیت ضد التهابی ممکن است باعث اختلال عملکرد اندوتلیال شود و همینطور خطر اختلال نعوظ را افزایش دهد. با این حال، این ارتباط به طور قطعی ثابت نشده است. محققان در یک آزمایش که در سال ۲۰۱۶ انجام شده است، نتیجه گرفتند که اگرچه به نظر می‌رسد این ارتباط وجود داشته باشد اما هنوز مطالعات گسترده‌ای در این زمینه مورد نیاز است.

بیماری لثه و ارتباط آن با بیماری های قلبی_عروقی

اگرچه همه افراد مبتلا به بیماری قلبی لزوما بیماری لثه ندارند و همه افرادی که بیماری لثه دارند مبتلا به بیماری‌های قلبی نیستند. اما به نظر می‌رسد که ارتباطی بین این دو بیماری وجود دارد. شایان ذکر است که کشیدن سیگار و مصرف الکل از جمله عواملی است که روی هر دو بیماری تاثیر زیادی می‌گذارد. این موضوع که آیا بیماری لثه یک عامل خطرناک و تاثیرگذار برای بیماری‌های قلبی و عروقی است یا خیر، هنوز مورد بحث و بررسی می‌باشد، اما نظریاتی درباره‌ی چگونگی ارتباط این دو مورد وجود دارد که در ادامه به برخی از آنها خواهیم پرداخت.
برخی از محققین بر این باورند که این ارتباط می‌تواند شامل التهاب باشد. اولا، التهاب پاسخی به تحریک کننده‌ها یا پاتوژن است که این سیستم یک مکانیزم محافظتی است. با این حال، اگر برای مدت طولانی ادامه پیدا کند، می‌تواند به بافت‌ها و ارگان‌ها آسیب برساند. اصطلاحا می‌توان گفت که ممکن است اثرات مخرب التهاب لثه‌ها مانند یک آبشار کوچک باشد که در نهایت سبب التهاب سیستم قلبی و عروقی می‌شود. همچنین ارتباط بین بیماری‌های قلبی و لثه ممکن است به خاطر وجود باکتری باشد. باکتری موجود در لثه‌ها می‌تواند وارد خون شود و به مقصد دوری، از جمله قلب، جایی که می‌تواند باعث التهاب و آسیب شود، حرکت کند. طبق شواهدی که نشان می‌دهد این امکان وجود دارد، محققان نشان داده اند که باکتری التهاب لثه شایع‌ترین گونه‌های باکتریایی موجود در شریان کرونر می‌باشند.

بیماری لثه و ارتباط آن با سرطان ریه

می‌توان گفت که دهان یک دروازه‌ی مشترک برای لثه‌ها و ریه‌ها است و همین امر باعث می‌شود تا ارتباط بین بیماری‌های لثه و بیماری‌های ریه نسبت به موارد دیگری که با آنها مواجه شدیم کمتر تعجب آور باشد.
یک مطالعه که در فوریه سال ۲۰۱۹ منتشر شده سوابق ۱۳۸۰ فرد را بررسی کرد. محققان ارتباط معنی داری بین پریودنتیت مزمن و کاهش عملکرد تنفسی پیدا کردند. این ارتباط حتی پس از کنترل متغیرهای مخالف مانند سیگار کشیدن همچنان قابل توجه است. بازهم التهاب ممکن است ارتباط بین این دو وضعیت باشد. اگر لوله‌هایی  که در ریه، هوا را حمل می‌کنند ملتهب شوند، باریک‌تر می‌شوند و جریان هوا نیز محدود خواهد شد. علاوه بر نقش احتمالی التهاب، باکتری‌هایی که در دهان وجود دارند نیز ممکن است با تنفس وارد ریه‌ها شوند و عفونت‌هایی را ایجاد کنند که به طور مستقیم باعث التهاب می‌شوند. یک متا آنالیز که اخیرا انجام شده، ارتباطات نهانی بین بیماری لثه و سرطان ریه را مورد بررسی قرار داد. محققان نتیجه گرفتند که “بیماران مبتلا به بیماری پریودنتال در معرض خطر ابتلا به سرطان ریه هستند”. آنها در مقاله‌شان، برخی از راه‌های پنهان که در آن بیماری‌های لثه‌ای ممکن است خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش دهند راخلاصه کردند. به عنوان مثال، تنفس باکتری‌ها، مانند P. gingivalis از دهان می‌تواند عفونت ایجاد کند. به طور مشابه، آنزیم‌هایی که در طول دوره بیماری‌های لثه تولید می‌شوند، ممکن است به ریه منتقل شوند. در آنجا، آنها می‌توانند به پاتوژن‌ها کمک کنند تا بافت ریه را ریشه کن کنند و در آن ساکن شوند. این تغییرات در طولانی مدت باعث التهاب می‌شود و التهاب موجب تغییر در سلول‌هایی می‌شود که احتمال ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد.

نکته‌ای که باید همیشه در ذهنتان باشد:

شما می‌توانید این مقاله را صرفا درباره بیماری لثه و ارتباط آن با انواع بیماری‌های دیگر بداتید که احتمال دارد برای برخی از افراد بوجود آید، اما پیام اصلی و مثبت این مقاله این است که به درستی رعایت کردنموارد بهداشتی دهان و دندان می‌تواند خطر ابتلا به انواع مشکلات جدی مربوط به سلامت را کاهش دهد. همانطور که دانشمندان تحقیقات سرطان ریه، که در بالا ذکر شد، نوشته‌اند: “بیماری پریودنتال یک بیماری قابل پیشگیری و قابل درمان است.” مدیریت آن در مرحله اولیه ممکن است خطر ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها را کاهش دهد.

امتیاز کاربران

[taq_review]
آیا این مقاله برای شما مفید بود؟
بله
تقریبا
خیر

داریوش طاهری

اولیــــــن نیستیــم ولی امیـــــد اســــت بهتـــرین باشیـــــم...! خدایــــــــــا! نام و آوازه مــــــرا چنان در حافظــه‌ها تثبیت کن که آلزایمـــــــــر نیز تــوان به یغمـا بـردن آن را نـداشتــــــه باشـد...! خدایـــــــــا! محبّـت مــرا در دل‌های بندگانت بینداز ... خدایــــــا! مــــرا دوســــت بــــدار و محبوبــم گـــردان...!

یک دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا