اصطلاح واحد حسی (Senory Unit) به یک آکسون حسی واحد و تمام شاخه‌های محیطی آن اطلاق می‌شود. تعداد این شاخه‌ها به ویژه در مورد حس‌های پوستی بسیار متفاوت است. میدان گیرندگی (Receptive Field) یک واحد حسی ناحیه‌ای است که یک محرک در آن ناحیه یک جواب در واحد حسی تولید می‌کند.
یکی از مکانیسم‌های مهمی که موجب تعیین موقعیت دقیق حس‌ها می‌شود مهار جانبی (Lateral Inhibition) است. مهار جانبی موجب افزایش کنتراست بین قسمت‌های مرکزی و جانبی ناحیه تحریک می‌شود و قدرت مغز را در لوکالیزه کردن اطلاعات حسی افزایش می‌دهد. مهار جانبی پایه و اساس تمیز بین دو نقطه (Two point discrimination) است.
اندازه میدان گیرندگی برای حس لمس ملایم را می‌توان توسط آزمایش تمیز بین دو نقطه اندازه‌گیری کرد. در این روش پرگاری روی پوست قرار داده می‌شود و کمترین فاصله بین دو نقطه نوک پرگار از پوست که فرد می‌تواند آن را به صورت دو نقطه مجزا از هم تشخیص دهد را اندازه‌گیری می‌نمایند. در این روش آستانه تمیز بین دو نقطه به دست می‌آید. اگر فاصله به دست آمده خیلی کوچک باشد هر نوک پرگار میدان گیرندگی فقط یک نورون حسی را لمس کرده است. اگر فاصله نقاط تحریک شده کمتر از این آستانه باشد این دو نقطه به عنوان یک نقطه تحریک شده حس می‌گردند. بنابراین تمیز بین دو نقطه همان حدت یا تیزی حس لمس (Tactile Acuity) را محاسبه می‌کند.
اندازه آستانه تمیز بین دو نقطه در قسمت‌های مختلف بدن با یکدیگر فرق می‌کند و در قسمت‌هایی که تعداد رسپتورهای لمسی بیشتر است کمترین مقدار را دارد. برای مثال آستانه تمیز بین دو نقطه در قسمت پشت بدن زیاد است و در این قسمت دو نقطه باید حداقل ۶۵ میلی‌متر از هم فاصله داشته باشند تا فرد بتواند آنها را به صورت دو نقطه مجزا و جدا از هم تشخیص دهد. در حالی که این آستانه در نوک انگشتان حدود ۲ میلی‌متر است. افراد کور از تیزی حس لمس برای خواندن خطوط بریل بهره می‌برند و به همین خاطر علائم بریل حدود دو و نیم میلی‌متر از هم فاصله دارند.
تمیز بین دو نقطه برای بررسی انسجام سیستم ستون پشتی نوار میانی (Dorsal Column medial Lemniscus system) که مسیر مرکزی برای انتقال حس‌های لمس و وضعیت است مورد استفاده قرار می‌گیرد.
