تهوع در مولتیپل اسکلروزیس توضیح داده شده است

سرگیجه کاذب و سرگیجه واقعی

سرگیجه کاذب (Dizziness) و سبکی سر (lightheadedness) از علائم شایع ام اس هستند. در حالی که آنها معمولا زودگذر هستند، ممکن است باعث تهوع شوند.

سرگیجه Dizziness همان سرگیجه vertigo نیست. سرگیجه واقعی، احساس کاذبی است که اطراف شما به سرعت در حال حرکت است یا مانند یک پارک تفریحی می‌چرخد. علیرغم اینکه می‌دانید اتاق واقعاً نمی‌چرخد. سرگیجه واقعی می‌تواند کاملاً ناراحت کننده باشد و شما را بیمار کند.

یک دوره سرگیجه واقعی می‌تواند چند ثانیه یا چند روز طول بکشد. می‌تواند ثابت باشد، یا می‌تواند بیاید و برود. یک مورد شدید سرگیجه واقعی می‌تواند باعث دوبینی (double vision)، حالت تهوع (nausea) یا استفراغ (vomiting) شود.

هنگامی که سرگیجه واقعی رخ می‌دهد، یک مکان راحت برای نشستن و ثابت ماندن پیدا کنید. از حرکات ناگهانی و نورهای شدید خودداری کنید. همچنین از مطالعه خودداری کنید. تهوع احتمالاً با توقف احساس چرخش (spinning) کاهش می‌یابد. داروهای ضد بیماری حرکت بدون نسخه (Over-the-counter anti-motion sickness medication) ممکن است کمک کنند.

گاهی اوقات، حرکت در میدان دید شما -یا حتی درک حرکت- برای ایجاد حالت تهوع و استفراغ شدید در بیماران ام اس کافی است. در صورت بروز حملات طولانی مدت تهوع با پزشک خود صحبت کنید.

عوارض دارویی

برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان ام اس و علائم مرتبط با آن می‌توانند باعث تهوع شوند.

اوکرلیزومب Ocrelizumab (Ocrevus) یک درمان تزریقی برای ام اس عود کننده و پیشرونده اولیه است. عوارض جانبی شامل حالت تهوع، تب و تحریک در محل تزریق است. داروهای خوراکی ام اس، مانند تری فلونوماید (teriflunomide) (Aubagio) و دی متیل فومارات (dimethyl fumarate) (Tecfidera) نیز می‌توانند باعث تهوع شوند.

دالفامپریدین (Dalfampridine) (Ampyra) یک داروی خوراکی است که برای بهبود توانایی راه رفتن در افراد مبتلا به ام اس استفاده می‌شود. یکی از عوارض جانبی احتمالی این دارو حالت تهوع است.

یک شل کننده عضلانی به نام دانترولن (dantrolene) می تواند برای درمان اسپاسم و اسپاسم عضلانی به دلیل شرایط مختلف از جمله ام اس استفاده شود. تهوع و استفراغ پس از مصرف این داروی خوراکی می تواند نشان دهنده عوارض جانبی جدی از جمله آسیب کبدی باشد.

یکی از شایع ترین علائم ام اس خستگی (fatigue) است. داروهای مختلفی برای کمک به بیماران ام اس برای غلبه بر خستگی استفاده می شود که بسیاری از آنها ممکن است باعث تهوع شوند. از جمله آنها عبارتند از:

• مودافینیل (modafinil) (Provigil)
• آمانتادین (amantadine) 
• فلوکستین (fluoxetine) (پروزاک)

افسردگی (Depression) یکی دیگر از علائم ام اس است که می تواند منجر به تهوع ناشی از درمان های آن مانند سرترالین (sertraline) (زولوفت) و پاروکستین (paroxetine) (پاکسیل) شود.

درمان حالت تهوع

اگر سرگیجه و حالت تهوع مرتبط با آن به یک مشکل دائمی تبدیل شد، با پزشک خود مشورت کنید. برخی از داروهای قوی ممکن است بتوانند سرگیجه شما را تحت کنترل داشته باشند. در موارد شدید، سرگیجه را می‌توان با کورتیکواستروئیدها (corticosteroids) درمان کرد.

همچنین، اگر عوارض جانبی (side effects) مانند حالت تهوع از داروهای خود را تجربه کردید، حتما این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید. تغییر دارو ممکن است تمام چیزی باشد که برای بازگشت به مسیر سلامت نیاز دارید.

نکته و ایده

اگر با وجود ام اس، حالت تهوع دارید، تنها نیستید. بسیاری از افراد به دلیل سرگیجه واقعی و سرگیجه کاذب یا عوارض جانبی داروها آن را تجربه می‌کنند. بدون توجه به علت آن، مطمئن شوید که آن را در ملاقات بعدی با پزشک خود در میان بگذارید. اضافه کردن یا تغییر برنامه درمانی ممکن است تنها چیزی باشد که برای کنترل حالت تهوع به آن نیاز دارید.

در ادامه بخوانید: » خود ارزیابی مالتیپل اسکلروزیس: آیا برنامه مدیریت ام اس شما نیاز به بررسی دارد