یک عامل مهم در چگونگی پیشرفت پارکینسون، سلامت کلی فرد است. شیوه زندگی فرد، ورزش منظم، رژیم سالم، مدیریت دقیق شرایط پیش رو و پیشگیری از وضعیت‌های پزشکی جدید، در افزایش طول عمر بسیار مهم هستند.
نگهداری از سالمندان با بیماری پارکینسون، تنها با رعایت مواردی که ممکن است ایمنی سالمند را به خطر بیاندازد، ممکن خواهد شد.
طول عمر فرد مبتلا به بیماری پارکینسون چقدر است؟
طول عمر فرد مبتلا به بیماری پارکینسون برای هر فردی متفاوت است. علائم پارکینسون ابتدا در یک سمت بدن شروع و رشد کرده و در مرور زمان تمامی اندامها را درگیر می‌کند. مبتلایان به پارکینسون هنگامی که تمرکز بیشتری بر روی انجام کاری دارند بیشتر دچار لرزش خواهند شد. همچنین اختلالات خواب می‌تواند نشانه شروع این بیماری باشد.
چهار نشانه اصلی بیماری پارکینسون، سخت و خشک شدن دست و پا، کندی حرکات بدن، از بین رفتن تعادل و لرزش و ارتعاش دست و پا حتی در حالت استراحت می‌باشد. این بیماری که بیشتر در سن بالا اتفاق می‌افتد در اثر از بین رفتن سلول‌های تولید کننده دوپامین و در پیامد آن، سبب سفتی عضلات و کندی حرکات می‌شود.
نقش ژنتیک در عاقبت بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون معمولا در افراد بالای 50 سال بروز می‌کند و در درصد کمی از این بیماران، ژنتیک نقش دارد و زمینه ارثی در آن مشاهده می‌شود. نقش ژنتیک 5 درصد است.
متاسفانه، سن کسانی که با زمینه ارثی و ژنتیکی به بیماری پارکینسون مبتلا می‌شوند، پایین تر است. 95درصد موارد ابتلا به آن با علت نامشخص بروز خواهد کرد که در چنین مواردی نه ارتباطی با ارث و ژنتیک مشاهده می‌شود و نه راهی برای پیشگیری از بیماری وجود دارد.
این بیماری در کمتر از 5 درصد موارد به صورت ژنتیکی منتقل می‌شود و بنابراین به طور کلی باید گفت نمی‌توانیم مشخص کنیم چه کسانی به این بیماری مبتلا می‌شوند و چه افرادی در معرض خطر ابتلا به آن قرار ندارند.
