سمعک می‌تواند خطر افسردگی و زوال عقل را کاهش دهد

این مطالعه شکاف هایی را در بین افرادی که از سمعک استفاده می کنند بر اساس جنسیت، قومیت و مکان پیدا کرد.

محققان از داده‌های نزدیک به ۱۱۵۰۰۰ نفر بالای ۶۶ سال استفاده کردند که بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۶ از طریق یک شرکت بیمه خصوصی بزرگ، کم شنوایی و پوشش بیمه‌ای داشتند.

این تیم شرکت کنندگان را ۱ سال قبل از تشخیص و ۳ سال بعد از آن ردیابی کردند.

مردانی که کم شنوایی داشتند بیشتر از سمعک استفاده می کردند. در واقع، ۱۳.۳ درصد از مردان سمعک دریافت کردند، در حالی که ۱۱.۳ درصد از زنان همین کار را کردند.

و ۶.۵ درصد از افراد با میراث لاتین تبار سمعک دریافت کردند، در حالی که ۹.۸ درصد از آمریکایی های آفریقایی تبار و ۱۳.۶ درصد از سفیدپوستان همین کار را کردند.

با توجه به موقعیت مکانی، تقریباً ۳۷ درصد از افراد مبتلا به کم شنوایی که از سمعک استفاده می کردند در شمال مرکزی کشور زندگی می کردند، در حالی که این رقم در ایالت های کوهستانی ۵.۹ درصد است.

خطر تشخیص زوال عقل (از جمله بیماری آلزایمر) طی ۳ سال پس از تشخیص کم شنوایی در افرادی که از سمعک استفاده می کردند، ۱۸ درصد کمتر بود.

خطر تشخیص افسردگی یا اضطراب در پایان ۳ سال برای کاربران سمعک ۱۱ درصد کمتر بود، در حالی که احتمال درمان آسیب های ناشی از سقوط ۱۳ درصد کمتر بود.

افراد مبتلا به کم شنوایی به طور قابل توجهی نسبت به جمعیت عمومی، میزان زوال عقل، افسردگی و آسیب های ناشی از سقوط را افزایش دادند.

دکتر الهام محمودی، اقتصاددان سلامت و نویسنده اصلی، در بیانیه ای گفت: «ما قبلاً می دانستیم که افراد مبتلا به کم شنوایی، عوارض جانبی سلامت بیشتری دارند و شرایط همزیستی بیشتری دارند، اما این مطالعه به ما اجازه می دهد تا اثرات یک مداخله را ببینیم و به دنبال ارتباط بین سمعک و پیامدهای سلامت باشیم.»

محققان قصد دارند به مطالعه جمعیت برای ارزیابی نتایج آینده ادامه دهند.

سختی شنیدن

لافری می گوید، مطالعات متعدد گزارش کرده اند که کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن با تغییرات در مغز مرتبط است.

از دست دادن تحریک ممکن است منجر به کاهش فعالیت و ناکارآمدی بخش هایی از مغز شود که مسئول حافظه یا تنظیم خلق هستند.

همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد مغز پس از کاهش شنوایی برای جبران و کمک به حفظ درک گفتار دچار تغییراتی می‌شود.

لافری گفت: «مشکلات در پیگیری مکالمه در محیط‌های پر سر و صدا ممکن است باعث کناره‌گیری بزرگسالان مبتلا به کم‌شنوایی شود و از نظر اجتماعی منزوی‌تر شوند، که با خطر بالاتر افسردگی و زوال عقل همراه است.»

دکتر کلی ترمبلی، PhD، CCC-A FAAA، استاد بازنشسته و بنیانگذار، عاریه دادن مشاوره گوش (Lend an Ear Consulting) می‌گوید که سمعک صداها را بلندتر می کند، که سلول های آسیب دیده گوش را مجبور می کند صداها را به مغز منتقل کنند، به گونه ای که بدون سمعک امکان پذیر نیست.

ترمبلی توضیح داد: «از نظر فیزیکی این خوب است، زیرا مغز را تحریک می‌کند و شبکه‌های عصبی را در جریان نگه می‌دارد.» 

برخی از تحقیقات به از دست دادن نورون ها در ساقه مغز و قشر بدن به دنبال کاهش شنوایی اشاره می کنند، اما جامعه پزشکی به طور کامل همه مکانیسم های دخیل را درک نمی کند.

ترمبلی گفت: «زمانی که ما با شنوایی طبیعی متولد می‌شویم، مغز در طول عمر با استفاده از صدا به عنوان بخشی از شبکه‌های عصبی خود رشد می‌کند. وقتی حس صدا را از دست می‌دهیم، شبکه‌هایی که زمانی استفاده می‌کردیم فعال نمی‌شوند. و اگر از آنها استفاده نکنیم، آنها را از دست می دهیم.» 

نانسی گیلستون، .Au.D، شنوایی شناس در بیمارستان چشم و گوش نیویورک در کوه سینا، موافق است: «فقدان شنوایی می تواند قطعاً منزوی کننده باشد، اگر کسی نتواند آنچه را که در اطرافش گفته می شود دنبال کند.» 

همه مشکلات شنوایی یکسان نیستند. گیلستون می‌گوید برخی از افراد ممکن است از تقویت سود ببرند، در حالی که برخی دیگر که حلزون‌های گوش ضعیف دارند هنوز با تقویت صدا به وضوح نمی‌شنوند.

دکتر اسری ماهارانی، محقق دانشگاه منچستر، افزود: «برخی از افراد مبتلا به کم شنوایی لزوماً [نیاز به] سمعک ندارند، زیرا ممکن است به مداخلات دیگری مانند کاشت حلزون نیاز داشته باشند».

تردید در تهیه سمعک

هزینه بالای سمعک ممکن است برخی افراد را از تهیه آنها منصرف کند، اما گیلستون می گوید که این یک سرمایه گذاری عاقلانه است.

گیلستون گفت: “بیماران سمعک را به عنوان نشانه ای از پیری درک می کنند و در برابر علائم خود مقاومت نشان می دهند، فقط به این دلیل که ترس از ظاهر آن به دنیای بیرون دارند.”

او گفت: “با شنیدن آنچه گفته می شود، توجه کمتری به خود جلب می کنید تا درخواست تکرار بی پایان.”

جلوگیری از سقوط

آکادمی شنوایی شناسی آمریکا اخیراً توصیه هایی را به کمیته سنای ایالات متحده ارائه کرده و از آن خواسته است تا به ذینفعان مدیکر دسترسی مستقیم به خدمات شنوایی شناس را بدهد.

آنها به پژوهشی از دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز اشاره کردند که نشان داده بود افرادی که کم شنوایی خفیف درمان نشده دارند، تقریبا سه برابر بیشتر احتمال دارد که سابقه زمین خوردن داشته باشند.

در سال ۲۰۱۶، تقریباً ۳ میلیون سالمند در اثر زمین خوردن به اورژانس مراجعه کردند. این کمیته خاطرنشان کرد که صدمات ناشی از سقوط در افراد مسن سالانه حدود ۵۰ میلیارد دلار هزینه دارد.

سال آینده، سمعک های بدون نسخه مورد تایید سازمان غذا و دارو برای درمان افرادی که کم شنوایی خفیف تا متوسط ​​دارند در دسترس خواهد بود. این می‌تواند سمعک‌ها را در دسترس‌تر کند و در نتیجه کاربران بیشتری را به همراه داشته باشد.

اگرچه تصور اینکه بیمه‌گران هزینه را پوشش دهند، سخت است، اما گیلستون می‌گوید که بیمه‌گران باید رفاه توانایی بیماران خود را برای موفقیت بیشتر در فعالیت‌های روزانه به عنوان انگیزه‌ای برای حفظ بیماران بیشتر در نظر بگیرند.

ترمبلی افزود: سمعک‌های ارزان‌تر و فناوری شنوایی سیار در بازار در حال ظهور هستند، بنابراین امید این است که افراد بیشتری به کمک‌های شنوایی مقرون‌به‌صرفه دسترسی داشته باشند.