چگونه عفونت‌های بیمارستانی ممکن است خطر ابتلا به آلزایمر، پارکینسون را افزایش دهد

در مطالعه اخیر، محققان داده‌های مربوط به افراد مبتلا به آلزایمر، بیماری پارکینسون و ALS را بین سال‌های ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۶ در سوئد بررسی کردند.

این داده ها شامل ۲۹۱۹۴۱ رکورد برای بیماری آلزایمر، ۱۰۳۹۱۹ رکورد برای بیماری پارکینسون و ۱۰۱۶۱ رکورد برای ALS بود. آنها این موارد را با عفونت های بیمارستانی پنج سال یا بیشتر قبل از مطالعه مقایسه کردند.

آنها دریافتند افرادی که عفونت بیمارستانی داشتند، ۱۶ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و ۴ درصد بیشتر در خطر ابتلا به بیماری پارکینسون قرار داشتند.

خطر ابتلا به بیماری آلزایمر در افرادی که قبل از سن ۴۰ سالگی چندین عفونت تحت درمان در بیمارستان داشتند، بیشتر از دو برابر و بیش از ۴۰ درصد بیشتر برای بیماری پارکینسون بود.

دانشمندان هیچ ارتباطی بین عفونت و ALS، صرف نظر از سن تشخیص، مشاهده نکردند.

جیانگ وی سان، نویسنده اصلی این مطالعه و محقق فوق دکتری در دانشگاه کارولینسکا ، گفت: «مطالعه ما از ارتباط عفونت های بیمارستانی با خطر ابتلا به ALS پشتیبانی نمی کند . با این حال، این امر عفونت های خفیف را که توسط مراقبت های تخصصی انجام نشده است، رد نمی کند. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که عفونت‌ها ممکن است در فرآیندهای پاتولوژیک ALS نقش داشته باشند. توالی علائم ویروس مانند در سیستم عصبی مرکزی بیماران ALS یافت شده است.

چگونه عفونت ها می توانند باعث پیشرفت بیماری شوند

محققان نشان دادند که یافته‌ها می‌تواند نشان دهد که عفونت‌ها باعث تحریک یا تقویت یک فرآیند بیماری از پیش موجود منجر به بیماری‌های عصبی می‌شوند.

دکتر ملیتا پطروسیان، متخصص مغز و اعصاب و مدیر مرکز اختلالات حرکتی در مرکز بهداشت پراویدنس سنت جان در کالیفرنیا، این ارتباط را توضیح داد.

او گفت: «یک راه آسان برای مفهوم‌سازی نقش التهاب سیستمیک در خطر بیماری‌های عصبی این است که بدن به طور همزمان در طول دهه‌ها برای مبارزه با عفونت و التهاب و پاکسازی تجمعات سمی یا متابولیک که به بیماری‌های عصبی کمک می‌کند، کار کند.» خط سلامت. هر چه بدن تمرکز بیشتری روی مبارزه با عفونت یا التهاب داشته باشد، کمتر می‌تواند روی پاکسازی ساختمان متابولیک تمرکز کند. مانند ارتشی است که در چندین جبهه غرق شده است.»

یک متخصص دیگر تفسیر کمی متفاوت دارد.

من متقاعد نشده‌ام که عفونت‌ها باعث نتایج مشاهده‌شده در مورد [بیماری آلزایمر] و [بیماری پارکینسون] شوند. دکتر چارلز بیلی، مدیر پزشکی پیشگیری از عفونت در بیمارستان پراویدنس سنت جوزف و ماموریت پراویدنس ، گفت: اما، نمونه‌هایی از عفونت‌هایی وجود دارد که باعث ایجاد سندرم‌های غیرعفونی می‌شوند، برای مثال، تب روماتیسمی، گلومرولونفریت استرپتوکوک، بیماری لایم و سندرم رایتر. بیمارستان در کالیفرنیا

تئوری این است که عفونت حاد باعث ایجاد یک پاسخ ایمنی طولانی‌تر می‌شود که متعاقباً به بافت‌های غیر عفونی مانند دریچه‌های قلب، کلیه‌ها، پوست/مخاط و مفاصل حمله می‌کند. وضعیت مشابهی با بافت عصبی به عنوان هدف ممکن است با [بیماری آلزایمر] یا [بیماری پارکینسون] رخ دهد.» او به Healthline گفت.

بیماری‌های عصبی چیست؟

به گفته مرکز پزشکی UT Southwestern، بیماری‌های عصبی گروهی از شرایط پیشرونده هستند که بر اتصالات سیستم عصبی تأثیر می‌گذارند که بر تحرک، هماهنگی، قدرت، احساس و شناخت تأثیر می‌گذارند .

شرایط شامل:

• بیماری آلزایمر
• آتاکسی
• بیماری هانتینگتون
• بیماری پارکینسون
• بیماری نورون حرکتی
• آتروفی سیستم چندگانه
• فلج فوق هسته ای پیشرونده

به گفته دانشکده پزشکی کک در USC، بیماری‌های عصبی زمانی ایجاد می‌شوند که سلول‌های عصبی از کار می‌افتند، عملکرد خود را از دست می‌دهند یا می‌میرند .

گاهی اوقات درمان ها می توانند پیشرفت را کاهش دهند. با این حال، هیچ درمانی برای پیشگیری، متوقف کردن یا معکوس کردن آسیب وجود ندارد. اکثر درمان ها علامتی هستند، به این معنی که آنها علائم را درمان می کنند، نه بیماری را.

مثلا:

• درمان دوپامینرژیک را می توان برای درمان بیماری پارکینسون و سایر اختلالات حرکتی استفاده کرد.
• داروهای ضد التهابی می توانند عفونت های عصبی را درمان کنند.
• داروهای ضد روان پریشی می توانند به کاهش علائم زوال عقل کمک کنند.
• کولین استراز می تواند به مشکلات شناختی کمک کند.

از درمان های دیگر مانند فیزیوتراپی، گفتار درمانی، کاردرمانی و روانپزشکی می توان برای کمک به حفظ فعالیت های روزانه استفاده کرد. اغلب، ترکیبی از درمان‌ها برای برآوردن بهترین نیازهای فرد استفاده می‌شود.

پیش آگهی

حدود ۵ میلیون نفر در ایالات متحده به بیماری آلزایمر و ۱ میلیون نفر به بیماری پارکینسون مبتلا هستند.

خطر ابتلا به یک بیماری تخریب کننده عصبی با افزایش سن افزایش می یابد و کارشناسان پزشکی پیش بینی می کنند که در ۳۰ سال آینده، بیش از ۱۲ میلیون نفر به برخی از بیماری های نورودژنراتیو مبتلا خواهند شد.

اعتقاد بر این است که ترکیبی از ژن ها و محیط در خطر ابتلا به یکی از این بیماری ها نقش دارند. دانشمندان در سراسر جهان برای درک بهتر این شرایط و نحوه درمان و پیشگیری از آنها کار می کنند.

در این میان، راه‌هایی برای کاهش خطر بستری شدن در بیمارستان برای عفونت‌ها وجود دارد.

دکتر سری بانرجی، عضو هیئت علمی کالج علوم بهداشت و سیاست عمومی در دانشگاه والدن در مینه‌سوتا، می‌گوید: «سعی کنید راه‌هایی برای پیشگیری از عفونت با رعایت بهداشت خوب پیدا کنید».

بانرجی گفت: مطمئن شوید که کل دوره آنتی‌بیوتیک‌های تجویز شده را تمام کنید تا مطمئن شوید که مقاومت آنتی‌بیوتیکی وجود ندارد، که بسته به محل عفونت، دلیل دیگری است که ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشید. برای درمان هر گونه عفونت زودهنگام و قبل از بروز عوارض، به آنتی بیوتیک های خوراکی و موضعی اعتماد کنید.