اعصاب جمجمه ای و عملکرد آنها: اعصاب مغزی و بیماری های آنها

اعصاب جمجمه ای شما جفت اعصابی هستند که مغز شما را به قسمت‌های مختلف سر، گردن و تنه متصل می کنند. ۱۲ مورد از آنها وجود دارد که هر کدام به دلیل عملکرد یا ساختار خود نامگذاری شده اند.

عملکردهای آنها معمولاً به عنوان حسی یا حرکتی طبقه بندی می‌شوند. اعصاب حسی با حواس شما مانند بویایی، شنوایی و لامسه درگیر هستند. اعصاب حرکتی حرکت و عملکرد ماهیچه ها یا غدد را کنترل می کنند.

به خواندن ادامه دهید تا در مورد هر یک از ۱۲ عصب جمجمه ای و نحوه عملکرد آنها بیشتر بدانید.

محل قرارگیری اعصاب جمجمه‌ای

اعصاب جمجمه ای در داخل جمجمه، در قسمت زیرین مغز قرار دارند. آنها از هسته های مغز شروع می شوند و مسیرهای مختلفی را طی می کنند تا به کنترل حواس و حرکت شما کمک کنند.

هر عصب دارای یک عدد رومی متناظر بین I و XII است. این بر اساس موقعیت آنها از جلو به عقب است. به عنوان مثال، عصب بویایی شما نزدیک‌ترین نقطه به جلوی سر شما است، بنابراین به عنوان I تعیین می‌شود.

چه شرایط و اختلالاتی بر اعصاب جمجمه تأثیر می‌گذارد؟

بیماری و اختلالات اعصاب جمجمه ای می تواند فرآیندهایی را که شامل بینایی، بویایی، شنوایی، صحبت کردن و تعادل می شود، تحت تاثیر قرار دهد. آنها همچنین می توانند نحوه درک شما از احساس در صورت را تغییر دهند و از حرکت سر، چشم ها، گردن، شانه ها، گلو و زبان جلوگیری یا تغییر دهند.

فلج عصب جمجمه ای بر عصب حرکتی تأثیر می گذارد – عصب حرکتی که حرکت را کنترل می کند.

اگر یک عصب حسی تحت تأثیر قرار گیرد، می تواند باعث درد یا کاهش حس شود.

شرایط و اختلالاتی که بر اعصاب جمجمه تأثیر می گذارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• فلج عصب سوم (Third nerve palsy). این اختلال می تواند باعث بسته شدن یا نیمه بسته شدن پلک، بزرگ شدن مردمک چشم و حرکت چشم به سمت بیرون و پایین شود.
• نورالژی سه قلو (Trigeminal neuralgia). نورالژی سه قلو یک اختلال در عصب پنجم جمجمه ای است و به طور معمول باعث درد در یک طرف صورت می شود.
• فلج عصب چهارم (Fourth nerve palsy) یا فلج مایل فوقانی (superior oblique palsy). این اختلال می تواند باعث ناهماهنگی چشم ها شود و می تواند یک یا هر دو چشم را درگیر کند.
• فلج عصب ششم (Sixth nerve palsy) یا فلج abducens (abducens palsy). این نوع فلج می تواند باعث عبور چشم به سمت داخل به سمت بینی شود.
• فلج بل (Bell’s palsy). فلج بل، اختلال عصب هفتم جمجمه ای، می تواند باعث ضعف یا فلج موقت در یک طرف صورت شود.
• گرفتگی عضلات نیمه صورت (Hemifacial spasm). اسپاسم همی صورت زمانی اتفاق می افتد که رگ های خونی عصب هفتم جمجمه ای را منقبض می کنند و باعث اسپاسم صورت یا تیک می شوند.
• نورالژی گلوسوفارنکس (Glossopharyngeal neuralgia). این عارضه بر عصب نهم جمجمه تأثیر می گذارد و می تواند باعث ایجاد درد در پایه زبان شود که ممکن است به گوش و گردن برسد.
• تومورهای قاعده جمجمه (Cranial base tumors). اینها تومورهایی هستند که می توانند در جمجمه ایجاد شوند و بر اعصاب مختلف جمجمه تأثیر بگذارند.

آسیب، ضربه و ضربه شلاق نیز می تواند باعث آسیب به اعصاب جمجمه شود.

علائم و نشانه‌های رایج

اختلالاتی که بر عصب جمجمه ای تأثیر می گذارد، بسته به اینکه کدام عصب تحت تأثیر قرار گرفته است، می تواند علائم مختلفی ایجاد کند.

اگر درد در صورت خود، تغییر در توانایی خود برای تغییر حرکت سر یا چشم، یا تغییر در حس مربوط به بینایی، شنوایی، بویایی، تعادل یا صحبت کردن را تجربه می کنید، ممکن است به اختلال عصبی جمجمه ای مبتلا شده باشید.

علائم آسیب عصب جمجمه می تواند شامل موارد زیر باشد:

• درد در صورت، زبان، سر یا گردن
• ناتوانی در تمرکز چشم
• چشمی که به یک طرف یا پایین می رود
• ضعف یا فلج در صورت
• لکنت زبان
• کاهش بینایی یا شنوایی
• تغییرات در بینایی

عملکرد عصب جمجمه‌ای

I. عصب بویایی

عصب بویایی (Olfactory nerve) اطلاعات حسی را در مورد بوهایی که با آن مواجه می شوید به مغز شما ارسال می کند.

هنگامی که مولکول هایی را با رایحه ای استنشاق می کنید که به عنوان مولکول های معطر شناخته می شوند، در پوشش مرطوب سقف حفره بینی شما حل می شوند.

این پوشش اپیتلیوم بویایی نامیده می شود. گیرنده هایی را تحریک می کند که تکانه های عصبی تولید می کنند که به پیاز بویایی شما حرکت می کنند. پیاز بویایی شما یک ساختار بیضی شکل است که شامل گروه های تخصصی از سلول های عصبی است.

از پیاز بویایی، اعصاب به مجرای بویایی شما، که در زیر لوب پیشانی مغز شما قرار دارد، عبور می کنند. سپس سیگنال های عصبی به مناطقی از مغز شما ارسال می شود که با حافظه و تشخیص بوها مرتبط هستند.

II. عصب بینایی

عصب بینایی (Optic nerve) عصب حسی است که بینایی را درگیر می کند.

هنگامی که نور وارد چشم شما می شود، با گیرنده های خاصی در شبکیه چشم به نام میله ها و مخروط ها تماس پیدا می کند. میله ها به تعداد زیاد یافت می شوند و به نور بسیار حساس هستند. آنها بیشتر برای دید سیاه و سفید یا دید در شب تخصصی هستند.

مخروط ها در تعداد کمتری وجود دارند. آنها نسبت به میله ها حساسیت نوری کمتری دارند و بیشتر با دید رنگ درگیر هستند.

اطلاعات دریافتی توسط میله ها و مخروط های شما از شبکیه به عصب بینایی شما ارسال می شود. هنگامی که در داخل جمجمه قرار می گیرید، هر دو عصب بینایی شما به هم می رسند و چیزی به نام کیاسم بینایی را تشکیل می دهند . در کیاسم بینایی، رشته های عصبی از نیمی از هر شبکیه، دو مجرای بینایی مجزا را تشکیل می دهند.

از طریق هر دستگاه بینایی، تکانه‌های عصبی در نهایت به قشر بینایی شما می‌رسند، که سپس اطلاعات را پردازش می‌کند. قشر بینایی شما در قسمت پشتی مغز شما قرار دارد.

III. عصب محرکه مشترک چشم

عصب محرکه مشترک چشمی (Oculomotor nerve) دو عملکرد حرکتی متفاوت دارد: عملکرد عضلانی و پاسخ مردمک.

• عملکرد عضلانی. عصب چشمی شما عملکرد حرکتی را برای چهار عضله از شش عضله اطراف چشم شما فراهم می کند. این ماهیچه ها به حرکت چشم و تمرکز روی اشیا کمک می کنند.
• پاسخ مردمک. همچنین به کنترل اندازه مردمک چشم شما کمک می کند زیرا به نور پاسخ می دهد.

این عصب از قسمت جلویی مغز میانی شما که بخشی از ساقه مغز شما است منشا می گیرد. از آن ناحیه به جلو حرکت می کند تا به ناحیه حدقه چشم شما برسد.

IV. عصب تروکلر

عصب قرقره‌ای (Trochlear nerve) عضله مایل فوقانی شما را کنترل می کند. این ماهیچه ای است که مسئول حرکات چشم به سمت پایین، بیرون و داخل است.

از قسمت پشتی مغز میانی شما بیرون می آید. مانند عصب چشمی حرکتی شما، به جلو حرکت می کند تا زمانی که به حدقه چشم شما برسد، جایی که عضله مایل فوقانی را تحریک می کند.

V. عصب سه قلو

عصب سه قلو (Trigeminal nerve) بزرگ‌ترین عصب جمجمه‌ای شماست و عملکرد حسی و حرکتی دارد.

عصب سه قلو دارای سه بخش است که عبارتند از:

• چشم پزشکی. بخش چشمی اطلاعات حسی را از قسمت بالایی صورت شما از جمله پیشانی، پوست سر و پلک های بالایی شما ارسال می کند.
• فک بالا. این بخش اطلاعات حسی را از قسمت میانی صورت شما از جمله گونه ها، لب بالایی و حفره بینی منتقل می کند.
• فک پایین. بخش فک پایین دارای عملکرد حسی و حرکتی است. اطلاعات حسی را از گوش، لب پایین و چانه شما ارسال می کند. همچنین حرکت عضلات درون فک و گوش شما را کنترل می کند.

عصب سه قلو از گروهی از هسته ها – که مجموعه ای از سلول های عصبی است – در ناحیه مغز میانی و بصل النخاع ساقه مغز شما منشا می گیرد. در نهایت، این هسته ها یک ریشه حسی و ریشه حرکتی جداگانه را تشکیل می دهند.

ریشه حسی عصب سه قلو شما به بخش های چشمی، فک بالا و فک پایین منشعب می شود.

ریشه حرکتی عصب سه قلو شما از زیر ریشه حسی عبور می کند و فقط به بخش فک پایین متصل می شود.

VI. عصب محرکه خارجی چشم

عصب ابدوسنس (Abducens nerve) عضله دیگری را که با حرکت چشم مرتبط است به نام عضله راست جانبی کنترل می کند. این عضله در حرکت بیرونی چشم نقش دارد. به عنوان مثال، از آن برای نگاه کردن به پهلو استفاده می کنید.

این عصب که عصب abducens نیز نامیده می شود، از ناحیه پونس ساقه مغز شما شروع می شود. در نهایت وارد حفره چشم شما می شود، جایی که عضله رکتوس جانبی را کنترل می کند.

VII. عصب صورتی

عصب صورتی (Facial nerve) عملکردهای حسی و حرکتی را انجام می دهد، از جمله:

• عضلات متحرک که برای حالات صورت و همچنین برخی از عضلات فک شما استفاده می شوند
• ایجاد حس چشایی برای بیشتر زبان شما
• تامین غدد در ناحیه سر یا گردن مانند غدد بزاقی و غدد مولد اشک
• ارسال احساسات از قسمت های بیرونی گوش شما

عصب صورت شما مسیر بسیار پیچیده ای دارد. از ناحیه پونز ساقه مغز شما سرچشمه می گیرد، جایی که ریشه حرکتی و حسی دارد. در نهایت این دو عصب با هم ترکیب می شوند و عصب صورت را تشکیل می دهند.

هم در داخل و هم در خارج از جمجمه، عصب صورت به رشته‌های عصبی کوچک‌تری منشعب می‌شود که ماهیچه‌ها و غدد را تحریک می‌کنند یا اطلاعات حسی را ارائه می‌دهند.

VIII. عصب دهلیزی

عصب دهلیزی (Vestibulocochlear nerve) دارای عملکردهای حسی شامل شنوایی و تعادل است. از دو بخش بخش حلزونی و بخش دهلیزی تشکیل شده است:

• قسمت حلزونی. سلول های تخصصی درون گوش شما ارتعاشات صدا را بر اساس بلندی و زیر و بم صدا تشخیص می دهند. این باعث ایجاد تکانه های عصبی می شود که به عصب حلزون فرستاده می شود.
• بخش دهلیزی. مجموعه دیگری از سلول های ویژه در این قسمت می تواند حرکات خطی و چرخشی سر شما را ردیابی کند. این اطلاعات به عصب دهلیزی منتقل می شود و برای تنظیم تعادل و تعادل شما استفاده می شود.

بخش‌های حلزونی و دهلیزی عصب دهلیزی از نواحی جداگانه‌ای از مغز منشا می‌گیرند.

بخش حلزونی از ناحیه ای از مغز شما به نام ساقه مخچه تحتانی شروع می شود. بخش دهلیزی از پل و مدولای شما شروع می شود. هر دو بخش با هم ترکیب می شوند و عصب دهلیزی را تشکیل می دهند.

IX. عصب زبانی حلقی

عصب گلوفارنکس (Glossopharyngeal nerve) هم عملکرد حرکتی و هم عملکرد حسی دارد، از جمله:

• ارسال اطلاعات حسی از سینوس ها، پشت گلو، بخش هایی از گوش داخلی و قسمت پشتی زبان
• ایجاد حس چشایی برای قسمت پشتی زبان شما
• تحریک حرکت ارادی ماهیچه ای در پشت گلو به نام استیلوفارنگئوس

عصب گلوفارنکس از بخشی از ساقه مغز شما به نام بصل النخاع منشا می گیرد . در نهایت به ناحیه گردن و گلو شما گسترش می یابد.

X. عصب واگ

عصب واگ (Vagus nerve) یک عصب بسیار متنوع است. عملکردهای حسی و حرکتی دارد، از جمله:

• انتقال اطلاعات حسی از کانال گوش و بخش‌هایی از گلو
• ارسال اطلاعات حسی از اندام های سینه و تنه مانند قلب و روده
• امکان کنترل حرکتی عضلات در گلو را فراهم می کند
• تحریک عضلات اندام های سینه و تنه شما، از جمله آنهایی که غذا را از طریق دستگاه گوارش شما حرکت می دهند.
• ایجاد حس چشایی در نزدیکی ریشه زبان شما

از بین تمام اعصاب جمجمه ای، عصب واگ طولانی ترین مسیر را دارد. از سر شما تا شکم شما امتداد دارد. از بخشی از ساقه مغز شما به نام مدولا سرچشمه می گیرد.

XI. عصب فرعی

عصب فرعی (Accessory nerve) شما یک عصب حرکتی است که ماهیچه های گردن شما را کنترل می کند. این ماهیچه ها به شما این امکان را می دهند که بچرخید، خم شوید و گردن و شانه های خود را دراز کنید.

به دو بخش ستون فقرات و جمجمه تقسیم می شود. قسمت ستون فقرات از قسمت بالایی نخاع شما منشا می گیرد. قسمت جمجمه از بصل النخاع شما شروع می شود.

این قسمت‌ها قبل از حرکت بخش نخاعی عصب برای تامین ماهیچه‌های گردن شما به‌طور خلاصه به هم می‌رسند. قسمت جمجمه عصب واگ را دنبال می کند.

XII. عصب زیرزبانی

عصب هیپوگلاس (Hypoglossal nerve) شما دوازدهمین عصب جمجمه ای است. این مسئول حرکت اکثر عضلات زبان شما است.

از بصل النخاع شروع می شود و به سمت پایین فک حرکت می کند، جایی که به زبان می رسد.

چگونه می‌توانم اعصاب جمجمه خود را سالم نگه دارم؟

شما می توانید با پیروی از روش هایی که بدن، سیستم قلبی عروقی و سیستم عصبی مرکزی خود را سالم نگه می دارند، به حفظ سلامت اعصاب جمجمه ای خود کمک کنید.

بر اساس موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی (NINDS)(۱)، برخی از اقدامات ممکن است خطر سکته مغزی یا بیماری قلبی عروقی را کاهش دهد. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• در مورد ۷ تا ۹ ساعت خواب (۲) با کیفیت هر شب
• سیگار نکشید، یا اگر سیگار می کشید، در صورت امکان سیگار را ترک کنید
• درمان دیابت، در صورت ابتلا به آن
• درمان فشار خون بالا، اگر آن را دارید
• خوردن یک رژیم غذایی سالم برای قلب و هدف حفظ کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) در محدوده سالم
• ورزش منظم

نکته و ایده

مغز شما دارای ۱۲ عصب جمجمه ای است که با عملکردهای حسی، حرکتی و خودکار شما درگیر هستند. آنها در داخل جمجمه شما در قسمت زیرین مغز قرار دارند. آنها با توجه به مکانشان شماره گذاری می شوند.