دکتر حمید آزاده طی مصاحبه‌ای به پرسش‌هایی در زمینه‌ی تخصص خود پاسخ داد.
با سلام خدمت شما، لطفا خودتان را معرفی و میزان تحصیلات خود را بیان کنید.
من دکتر حمید آزاده، عضو هیئت علمی دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان متخصص نوروفیزیولوژی بالینی هستم که کارشناسی و کارشناسی ارشد فیزیوتراپی خود را از ایران، دکترای نوروفیزیولوژی بالینی از انگلستان و فلوشیپ الکتروفیزیولوژی بالینی را از آمریکا گرفته‌ام.
توضیح مختصری در مورد تخصص‌تان بفرمائید؟
تخصص من در زمینه‌ی نوروفیزیولوژی بالینی است، این رشته مربوط است به شناسایی انتقال پیام‌های بدن به مغز و برعکس از مغز به بدن که می‌تواند در تشخیص بیماریها و روند بهبود و یا وخیم‌‌تر شدن آنها کمک شایانی بنماید.
در حال حاضر مشغول تدریس دروس الکترومیوگرافی (EMG) یا همان نوار عصب و عضله به دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده علوم توانبخشی می‌باشم که تخصص در این رشته می‌تواند در تشخیص بیماریها و همچنین از بروز خطرات و آسیب اعصاب در حین عمل جراحی جلوگیری کند.
دوره تخصصی شما چند سال طول کشید؟
تخصص دکتری در انگلستان حدود چهار سال و نیم و دوره فلوشیپ در آمریکا که نزد یکی از بهترین متخصصان این رشته انجام گرفت کمتر از یک سال بود.
بطور کلی چند سال است که مشغول به کار می‌باشید و از چه زمانی بطور تخصصی کار می‌کنید؟
حدود ۲۵ ساله که در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مشغول به کار هستم که پس از مراجعت به ایران در سال ۱۳۷۷ بدلیل عدم وجود دستگاه اختصاصی هیچ استفاده‌ای از تخصص من صورت نگرفت تا سال ۱۳۸۰ که مطلع شدم در بیمارستان کاشانی دستگاهی خریداری شده که این دستگاه در تخصص من بود و آنها نمی‌دانستند و بدنبال متخصص آن می‌گشتند، بلافاصله به بیمارستان مراجعه و اولین عمل جراحی باتفاق دکتر هاشمی متخصص گوش و حلق و بینی که رئیس وقت بیمارستان نیز بودند انجام دادیم.
شما در چه عمل‌هایی حضور دارید و نقش‌تان در اتاق عمل چیست؟
فکر می‌کنم من اولین نفری بودم در ایران که از سال ۱۳۸۰ در اطاق عمل همراه با جراحان مغز و اعصاب و گوش و حلق و بینی جهت جلوگیری از بروز ضایعات ناخواسته (Iatrogenic) روی اعصاب به آنها کمک می‌کنم. این عمل عموما در هنگام برداشتن تومورهای مغزی و تومورهای پاروئید و در جراحی‌های اسکولیوز انجام می‌گیرد. در مواقعی که جراح ناخواسته به عصبی نزدیک می‌شود و آن را به خطر می‌اندازد من با اخطار به وی در آسیب نرساندن به آن عصب کمک می‌کنم. این عمل سبب کاهش اضطراب و استرس جراح، کاهش زمان جراحی، افزایش دقت جراح و اطمینان از سلامت عصب‌ها در حین و بعد از عمل جراحی می‌شود.
نام دستگاهی که با آن کار می‌کنید؟
عموما این دستگاه‌ها با نام‌های تجاری مختلف ساخت شرکت‌های آمریکایی، ژاپنی، ایتالیایی و آلمانی هستند که خوشبختانه در شهر ما اکنون تعدادی از آنها وجود دارند.
در عمل‌های مغزی چند درصد امکان فلج وجود دارد؟
قبل از اینکه از این روش در عمل جراحی استفاده شود از هر ۱۰ بیمار در ۷ بیمار امکان فلج ناخواسته وجود داشت، اما بعد از استفاده از این روش اکنون از هر ۱۰ بیمار امکان فلج ۳ نفر ممکن است وجود داشته باشد که این خود کاهش در میزان فلج‌ها را نشان می‌دهد.
در صورتی‌که شما در اتاق عمل حضور داشته باشید چند درصد از این احتمال کم می‌شود و حضور جنابعالی چقدر الزامی است؟
طبق بررسی‌های دیگران حدود ۷۰% از احتمال بروز ضایعه به اعصاب کاسته می‌شود.
بنظر می‌رسد جراحانی که از اطاق‌های عمل کشورهای پیشرفته بازدید کرده باشند یا فارغ التحصیل آنجا باشند استفاده از این روش را جزء لاینفک کار خود می‌دانند، اما متاسفانه بعلت عدم آشنایی و مختصری هم به علت ضعف خودمان در تبلیغات همچنین مسایل دیگر هنوز روش نگهداری و محافظت از اعصاب حین جراحی (IOM) جایگاه خود را پیدا نکرده است.
در پایان اگر خاطره ای دارید بیان کنید.
دختری را بخاطر دارم که اکثر جراحان وجود تومور در مغز وی را تائید کرده بودند اما قادر به در آوردن آن نبودند در نتیجه گفتار آن دختر بطور کلی از بین رفته بود و دیگر نمی‌توانست سخن بگوید. در نهایت توسط جراحی در شهر خودمان و با استفاده از روش (IOM) جراحی شد. این جراحی ۱۱ ساعت بطول انجامید و در نهایت بعد از عمل آرام آرام گفتار خود را بطور کامل بدست آورد. بیمار پس از یکماه و بدست آوردن سلامتی کامل شعری را برای تشکر از جراحان و من با لبان خود خواند و این بهترین خاطره و شیرین‌ترین خاطره من در حیطه کارم می‌باشد. بنظر من دیدن سلامتی دوباره بیمار، یکی از بهترین هدیه‌های الهی است که خداوند مختصری از علم آن را در اختیار ما قرار داده است.
ضمن آرزوی سلامتی و موفقیت، از اینکه وقت گرانبهایتان را در اختیار ما قرار دادید و به سئوالات پاسخ دادید سپاسگزارم
