کما و مرگ مغزی | احتمال بازگشت به زندگی در کدام یک از عوامل کما بیشتر است؟

دکتر فرامرز امیری در گفت‌و‌گو با خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، درباره تفاوت‌های مرگ مغزی و کما گفت: کما یا اغما به معنای اختلال سطح هوشیاری است. برای هوشیاری دو ملاک اصلی یکی سطح هوشیاری و دیگری محتوای هوشیاری تعریف شده است. طبق این تعریف سطح هوشیاری درجه‌بندی ۱۵ نمره‌ای دارد که اگر افت سطح هوشیاری در میزانی که سطح هوشیاری به ۸ برسد اصطلاحا گفته می‌شود فرد دچار اغما یا کما شده است.

این متخصص مغز و اعصاب افزود: فردی که دچار کما شده است، نمی‌تواند با محیط بیرونی خود ارتباط برقرار کند و به همین دلیل متوجه وقایع اطراف خود نیست و نمی‌تواند به واکنش‌های محیطی عکس العمل نشان دهد. فردی که دچار کما شده است نمی‌تواند به سوالات پاسخ دهد و در برابر محرک‌های دردناکی که به آن وارد می‌شود، بدون واکنش است.

وی با بیان اینکه مرگ مغزی به معنای کمای غیر قابل بازگشت است، گفت: در مرگ مغزی آسیب به سیستم اعصاب مرکزی به میزانی است که جبران آن غیر قابل بازگشت است. در این دسته از افراد مغز هیچ‌گونه کارکردی ندارد اما سایر اعضای بدن مانند قلب، کلیه و … به خوبی به فعالیت خود ادامه می‌دهند، به گونه‌ای که فرد به کمک دستگاه تهویه قادر به تنفس است اما متاسفانه هیچ گونه امید به بازگشت به زندگی در این افراد وجود ندارد.

این عضو هیات رئیسه انجمن سکته مغزی ایران در بخش دیگری از سخنانش یادآور شد: معمولا علل مسبب کما و مرگ مغزی بسیار شباهت دارند. مسمومیت دارویی، بیماری‌های داخلی، سکته مغزی و تصادفات جزو شایع‌ترین علل کما هستند که در مورد مرگ مغزی نیز این علل صدق می‌کند.

امیری با بیان اینکه در کما امید به زندگی وجود دارد، اما در مرگ مغزی هیچ گونه امیدی به بازگشت زندگی بیمار وجود ندارد، گفت: برای فردی که دچار کما شده است سعی می‌شود با رفع علل فرد را در شرایطی قرار داد که بتواند بازتوانی مغز را انجام دهد و سطح هوشیاری بازگردد.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران در ادامه گفت: اگر بیماری‌های داخلی و مسمومیت دارویی علل کما باشد بیش از ۵۰ درصد امید بازگشت به زندگی در بیمار وجود دارد اما اگر کما به دلیل سکته مغزی، خونریزی مغزی و ضربات بروز پیدا کند احتمال برگشت سطح هوشیاری حدود ۳۰ درصد است.