ماهیچه میان‌دنده
ماهیچه میان‌دنده (Intercostal muscle یا rib muscle) شامل چندین گروه از ماهیچه‌ها که بین دنده‌ها جای دارند می‌باشد. ماهیچه میان‌دنده به حرکت دیواره سینه (chest wall) کمک می‌کند. ماهیچه میان‌دنده به‌طور عمده در جنبه مکانیکی تنفس نقش دارد. این ماهیچه‌ها به تغییر اندازه حفره قفسه سینه (thoracic cavity) به هنگام تنفس کمک می‌کنند (به همراه پردهٔ دیافراگم). ماهیچه میان‌دنده شامل دو دسته هستند، ماهیچه میان‌دنده برونی و ماهیچه میان‌دنده درونی. ماهیچه‌های میان‌دنده توسط اعصاب میان‌دنده تنظیم می‌شوند و توسط سرخرگ‌ها و سیاهرگ‌های میان‌دنده نگهداری و ابقا می گردند.
ماهیچه میان‌دنده برونی
ماهیچه میان‌دنده برونی
ماهیچه‌های میان‌دنده برونی از پشت از برجستگی‌های روی استخوان‌های دنده درون قفسه سینه و پشت دنده‌ها به سمت غضروف‌های دنده در جلو گسترش می‌یابند جایی که به شکل غشای نازکی پایان می‌یابند. ماهیچه‌های نردبانی (اسکالن) نیز به آن دلیل که در بیرون و بالا بردن قفسهٔ سینه و افزایش حجم آن نقش دارند به عنوان ماهیچه میان‌دنده برونی محسوب می‌شوند.
ماهیچه میان‌دنده درونی
ماهیچه میان‌دنده درونی
ماهیچه‌های میان‌دنده درونی از لبه‌های سطح داخلی دنده‌های قفسه سینه و همچنین از غضروف دنده (Costal cartilage) که در اصل از اجزای ستون مانند غضروف شفاف (hyaline cartilage) می‌باشد گسترش یافته و به قسمتی پایین‌تر از دنده بالایی متصل می‌شوند. در هر طرف از قفسهٔ سینه ۱۱ عدد ماهیچه میان‌دنده درونی وجود دارد.
هنگام تنفس
هنگام دم (تنفس)
- ماهیچه میان‌دنده برونی به سمت بیرون و بالا منقبض می‌شود و قفسهٔ سینه را نیز در همین جهات حرکت می‌دهد که منجر به گسترش فضای درونی قفسه سینه می‌شود.
- ماهیچه میان‌دنده درونی شل می‌شود.
- پردهٔ دیافراگم به ست پایین منقبض می‌شود که منجر به گسترش فضای درونی قفسه سینه می‌شود.
در دم به دلیل گسترش حجم درونی قفسه سینه و کم بودن غلظت هوا و اجزای آن مانند اکسیژن، هوای بیرون شش‌ها توسط واپخش به درون شش‌ها وارد می‌شود.
هنگام بازدم
هنگام بازدم- ماهیچه میان‌دنده برونی شل می‌شود.
- ماهیچه میان‌دنده درونی به سمت درون و پایین منقبض می‌شود و قفسهٔ سینه را نیز در همین جهات حرکت می‌دهد که منجر به کوچک شدن فضای درونی قفسه سینه می‌شود (در بازدم فعال).
- پردهٔ دیافراگم شل می‌شود.
در بازدم به دلیل کوچک شدن حجم درونی قفسه سینه و زیاد بودن غلظت هوا و اجزای آن مانند دی اکسید کربن، هوای درونی شش‌ها توسط پخش مولکولی به بیرون شش‌ها منتقل می‌شود
