آمریکایی ها عاشق قهوه خود هستند.
بیش از ۶ نفر از هر ۱۰ نفر ما هر روز یک فنجان قهوه می نوشند و مصرف کنندگان معمولی قهوه به طور متوسط ۲.۷ فنجان در روز.
بنابراین، برای بسیاری باید خبر خوبی باشد که مصرف قهوه می تواند یک اثر محافظت کننده عصبی داشته باشد و خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و همچنین بیماری پارکینسون را در فرد کاهش دهد.
این بر اساس مطالعه جدید محققان دانشگاه تورنتو و موسسه تحقیقاتی کرمبیل در کانادا است.
مطالعات زیاد گذشته ارتباط بین مصرف قهوه و کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و بیماری پارکینسون پیشنهاد کرده است. برای این مطالعه، محققان تصمیم گرفتند کمی عمیق‌تر کاوش کنند.
به طور خاص، آنها بررسی کردند که چگونه ترکیبات مختلف در سه نوع مختلف عصاره قهوه – برشته روشن، برشته تیره و برشته تیره بدون کافئین – بر تجمع سه ترکیب در مغز تأثیر می‌گذارند.
این ترکیبات آمیلوئید بتا و آمیلوئید تاو هستند، اسیدهای آمینه ای که در غلظت های بالاتر در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر ظاهر می شوند و همچنین آلفا سینوکلئین، پروتئینی که با ایجاد بیماری پارکینسون مرتبط است.
محققان دریافتند که گروهی از ترکیبات به نام فنیلیندان در قهوه تأثیر قابل توجهی در جلوگیری از تجمع این دو آمیلوئید در آزمایشگاه دارد.
مطابق موسسه ملی سالمندی، این توده های آمیلوئید، که اغلب به عنوان پلاک شناخته می شوند، معمولاً به عنوان یک شاخص کلیدی – و شاید یک علت – برای بیماری آلزایمر در نظر گرفته می شوند.
عصاره های قهوه بو داده تیره بهترین عملکرد را در برابر تشکیل پلاک، هم به صورت کافئین دار و هم بدون کافئین داشتند، اگرچه هر سه عصاره دارای فوایدی بودند.
بیشتر از کافئین
یکی از مهم‌ترین دستاوردهای این تحقیق این است که به نظر نمی‌رسد وجود کافئین بر اثربخشی قهوه در مهار تشکیل پلاک آمیلوئید تأثیر بگذارد.
مطالعات قبلی که به بررسی تأثیر قهوه بر ابتلا به بیماری آلزایمر و سایر زوال عقل‌ها پرداخته بودند، اغلب کافئین را مشخص می‌کردند، از جمله مطالعه‌ای که در دانشگاه فلوریدا در سال ۲۰۱۲ انجام شد که سطوح بالاتری از کافئین را در خون افرادی که به زوال عقل مبتلا نبودند در مقایسه با آنها نشان داد. به کسانی که انجام دادند
این جدیدترین مطالعه نشان می‌دهد که ترکیبات فنیلیندان که در طی فرآیند برشته کردن دانه قهوه ایجاد می‌شوند، ممکن است به جای آن نقش داشته باشند.
این یافته می تواند به یک ابزار بالقوه درمانی یا پیشگیری در برابر آلزایمر و پارکینسون در آینده اشاره کند.
دکتر دونالد ویور، استاد شیمی در دانشگاه تورنتو و یکی از نویسندگان مطالعه، می‌گوید: اینها ترجیح داده می‌شوند زیرا در طبیعت وجود دارند و نیازی به ایجاد مصنوعی ندارند.
او گفت: “مادر طبیعت شیمیدان بسیار بهتری از ماست و مادر طبیعت قادر به ساخت این ترکیبات است.” “اگر ترکیب پیچیده ای دارید، بهتر است آن را در یک محصول کشت کنید، محصول را برداشت کنید، محصول را آسیاب کنید و آن را استخراج کنید تا اینکه سعی کنید آن را بسازید.”
آیا باید قهوه بیشتری بنوشید؟
آیا مصرف بیشتر قهوه واقعاً خطر ابتلا به آلزایمر یا پارکینسون را کاهش می دهد؟
گفتن آن در این مرحله دشوار است.
دکتر کیت فارگو، مدیر برنامه های علمی و اطلاع رسانی در انجمن آلزایمر، گفت: «این تحقیق در یک ظرف است. این یک کارآزمایی بالینی قهوه نیست. از دیدگاه مردم، من می‌خواهم مطمئن شوم که مردم این فکر را که «من باید قهوه بیشتر یا قهوه تیره‌تر بنوشم» را از بین نبرند.»
گوینده موافق است
او در یک بیانیه مطبوعاتی نوشت: «کاری که این مطالعه انجام می‌دهد این است که شواهد اپیدمیولوژیک را در نظر بگیرد و سعی کند آن را اصلاح کند و نشان دهد که واقعاً اجزایی در قهوه وجود دارد که برای جلوگیری از زوال شناختی مفید است.» جالب است اما آیا ما پیشنهاد می کنیم که قهوه یک درمان است؟ قطعا نه.”
واقعیت این است که کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی‌شده و کنترل‌شده زیادی – به اصطلاح «استاندارد طلایی» تحقیقات – در مورد اثرات مصرف قهوه بر زوال عقل و بیماری پارکینسون وجود ندارد.
این به سادگی شواهد پیشنهادی بیشتری برای انبوه است.
رویکردی جامع به سلامت مغز
از سوی دیگر، شواهد پیشنهادی زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد نوشیدن مقدار متوسط قهوه در روز بسیار سالم است.
و شواهد کمی دال بر ضرر مصرف مقدار متوسط قهوه (در اینجا در حد متوسط صحبت می کنیم: سه تا پنج فنجان، نه دو قابلمه).
اما فارگو پیشنهاد می‌کند به جای اینکه قهوه یا هر بخش از سلامتی و عادات خود را انتخاب کنید، به سلامت مغز خود به طور کلی فکر کنید.
او گفت: «ما فکر می‌کنیم آنچه واقعاً در ادبیات علمی در حال توسعه است این ایده است که یک رژیم غذایی سالم برای قلب نیز یک رژیم غذایی سالم برای مغز خواهد بود».
برای این منظور، او به «۱۰ راه برای عشق ورزی به مغز» انجمن آلزایمر اشاره کرد که مجموعه ای از پیشنهادات برای داشتن یک سبک زندگی سالم برای مغز بر اساس تحقیقات موجود است.
اینها شامل پیشنهادهایی مانند ورزش، چابک نگه داشتن ذهن با بازی، ترک سیگار، و درگیر ماندن در اجتماع و غیره است.
فارگو می‌گوید: «محلی که ما ایستاده‌ایم کمتر در مورد هر ماده مغذی یا جزء شیمیایی خاصی در غذا است و بیشتر درباره انتخاب‌های عاقلانه غذایی برای حفظ سلامت خود با افزایش سن است.»
