آلزایمرها: دانشمندان چهار نوع مختلف بیماری آلزایمر را شناسایی کرده‌اند
دانشمندان چهار نوع مختلف از آلزایمر را شناسایی کرده‌اند و نشان داده‌‌اند که آن‌ها با ما چه می‌کنند.
ما هر چقدر بیشتر در مورد آلزایمر بدانیم، با سرعت بیشتری نیز خواهیم توانست بر روی یافتن درمان‌های بهتر و در نهایت کشف یک درمان قطعی کار کنیم، که کشف چهار زیرگروه مختلف از بیماری‌های مغزی اهمیت این موضوع را بیشتر کرده است.
دانشمندان با استفاده از الگوریتم‌های یادگیری ماشینی با اسکن مغزی ۱۱۴۳ نفر با مغز سالم یا مغزهای دارای آلزایمر توانستند چهار الگوی مختلف را شناسایی کنند که پروتئین‌های تاو در میان نورون‌ها به حالت درهم تنیده در می‌آیند.
پروتئین‌های تاو کژتابیده (Misshapen tau proteins) ارتباط نزدیکی با توسعه و پیشرفت بیماری آلزایمر دارند، اما قبلاً تصور می‌گردید که الگوی درهم تنیدگی پروتئین تاو در مغز تمامی انسان‌های مبتلا به این بیماری یکسان است.
اسکار هانسون، نورولوژیست دانشگاه لاند در سوئد می‌گوید، ما چهار الگوی مشخص از پاتولوژی یا بیماری زایی پروتئین تاو را شناسایی کردیم که در طول زمان‌های مختلف از هم متمایز گردیده‌اند.
شیوه هر کدام از این گروه‌ها از ۱۸ تا ۳۰ درصد متغیر بوده است که بدین معناست که تمام این گونه‌های آلزایمر شیوع بالایی دارند و هیچ کدام از آن‌ها بر دیگری غالب نیستند.
اولین نوع آن که در ۳۳ درصد از بیماران مشاهده شده است نشان می‌دهد که پروتئین تاو در لوب گیجگاهی اجتماع شده و حافظه بیمار را تحت تاثیر قرار داده است. در دومین مورد که در ۱۸ درصد موارد مشاهده شده است، پروتئین تاو در سایر قسمت‌های قشر مغزی گسترش یافته است – مشکلات حافظه در این نوع شیوع کمتری دارند، اما مشکل در برنامه ریزی و انجام کارهای روزمره شایع‌تر است.
نوع سوم که ۳۰ درصد موارد ابتلا را دربر می‌گیرد، پروتئین تاو در قشر بینایی گسترش می‌یابد (منطقه‌ای از مغز که پردازش اطلاعات بینایی در آن قسمت انجام می‌شود) – بیماران در این حالت دچار اشکال در جهت یابی، قضاوت در فاصله و شناسایی اشکال می‌گردند. نوع چهارم و آخر که در ۱۹ درصد موارد مشاهده شده است، پروتئین تاو به طور نامتقارن در نیمکره چپ مغز منتشر شده و بر روی پردازش زبانی تاثیر می‌گذارد.
این اکتشافات توسط اسکن‌های دقیق و سه بُعدی توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) انجام شده‌اند. آنالیزهای پیگیری تا دو سال ادامه می‌یابد تا یکی از این چهار الگوی متمایز در بیماران مبتلا به آلزایمر تایید گردد و این امر به خوبی می‌تواند توضیح دهد که چرا افراد با پیشرفت بیماری علائم متفاوتی را از خودشان نشان می‌دهند.
جیکوب ووگل، عصب شناس دانشگاه مک گیل کانادا می‌گوید، این امر نشان می‌دهد که آلزایمر یک بیماری متنوع‌تر از آنچه که قبلاً تصور می‌شد است.
ما حالا دلیل جدیدی داریم که مفهوم آلزایمر را در بلندمدت و همزمان با پیشرفت بیماری مجدداً مورد ارزیابی قرار بدهیم.
آلزایمر در حال حاضر یکی از اشکال اصلی زوال عقل در سرتاسر جهان می‌باشد و با افزایش سن جمعیت جهان نیز تعداد بیماران مبتلا به آن بیشتر می‌شود. ما می‌دانیم که این بیماری منجر به از دست دادن مداوم نورون‌ها می‌گردد، اما هنوز به طور دقیق نمی‌دانیم که چرا این اتفاق می‌افتد – و هنوز هم هیچ درمان شناخته شده‌ای برای آن وجود ندارد.
در هر حال پیشرفت‌هایی نیز در این مطالعات داشته‌ایم. مطالعات قبلی نیز به طبقه بندی آلزایمر به زیرگروه‌های مختلف پرداخته‌اند تا درک بهتری را از این بیماری به ما بدهند، با این حال ما باید به بررسی دقیق نورون‌های آسیب پذیر در مقابل آلزایمر بپردازیم و در مورد معکوس کردن فرآیند بیماری مطالب بیشتری بیاموزیم.
گام بعدی این است که آنالیزها را برای یک دوره زمانی طولانی‌تر – تا ۱۰ سال – انجام بدهیم. به عنوان مثال آگاهی از این که یک بیمار درگیر کدام زیرگروه از بیماری می‌باشد می‌تواند به دادن ایده‌های بهتر از علائم و زمان عود مورد انتظار کمک کند و از طرفی نیز راه را برای ارائه گزینه‌های درمانی جدید بازتر کند.
هانسون می‌گوید، این دانش برای پزشکانی که به بررسی بیماران مبتلا به آلزایمر می‌پردازند بسیار مهم است و نیز ما را به این فکر می‌اندازد که آیا ممکن است هر کدام از این چهار گونه مختلف به طور متفاوتی به درمان پاسخ بدهند یا خیر.
مطالعه حاضر در Nature Medicine منتشر شده است.
