از متخصص بپرسید: چگونه در گزینه‌های درمان ام اس خود پیمایش کنید

اگر دیگر عود را تجربه نمی کنید، علائم شما بدتر نمی شود و عوارض جانبی ندارید، درمان فعلی شما احتمالا برای شما مناسب است.

بسته به نوع درمان، متخصص مغز و اعصاب شما ممکن است آزمایشاتی از جمله آزمایش خون را برای اطمینان از ایمن بودن آن انجام دهد. ممکن است تا ۳ تا ۶ ماه برای موثر بودن درمان ام اس اگر در این مدت عود را تجربه کردید، این لزوماً شکست درمان تلقی نمی شود.

در صورت مشاهده علائم جدید یا بدتر شدن با متخصص مغز و اعصاب خود تماس بگیرید. همچنین در صورت بروز عوارض جانبی مرتبط با درمان، ممکن است نیاز به تعویض دارو داشته باشید.

چند روش درمانی تزریقی برای ام اس وجود دارد. علیرغم اینکه این داروها باید تزریق شوند، این داروها نسبت به سایرین عوارض جانبی کمتری دارند.

درمان های تزریقی عبارتند از:

• اینترفرون بتا-۱a (Avonex، Plegridy، Rebif) و اینترفرون بتا-۱b (بتاسرون، Extavia)
• گلاتیرامر استات (کوپاکسون، گلاتوپا)
• افاتوموماب (کسیمپتا)

درمان‌های خوراکی می‌تواند آسان‌تر باشد و ممکن است در کاهش عود در مقایسه با درمان‌های تزریقی مؤثرتر باشد. اما ممکن است عوارض جانبی بیشتری نیز ایجاد کنند.

درمان های خوراکی عبارتند از:

• تری فلونوماید (Aubagio)
• مونو متیل فومارات (بافیرتام)
• دی متیل فومارات (Tecfidera)
• فینگولیمود (گیلنیا)
• کلادربین (Mavenclad)
• سیپونیمود (Mayzent)
• پونزیمود (پانوری)
• دیروکسیمل فومارات (Vumerity)
• اوزانیمود (Zeposia)

درمان های تزریقی هر چند هفته یا چند ماه یک بار در یک مرکز انفوزیون تجویز می شوند و برای کاهش عودها موثرترین هستند.

درمان های تزریقی عبارتند از:

• ناتالیزوماب (تیسابری)
• آلمتوزوماب (Lemtrada)
• میتوکسانترون (نووانترون)
• اوکریزوماب (Ocrevus)

انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس خلاصه ای جامع از درمان های ام اس مورد تایید سازمان غذا و دارو (FDA) ارائه می دهد.

عوارض جانبی خاص درمان است. شما همیشه باید در مورد عوارض جانبی احتمالی با متخصص مغز و اعصاب خود صحبت کنید.

عوارض جانبی رایج اینترفرون ها شامل علائم شبه آنفولانزا است. گلاتیرامر استات می تواند باعث لیپودیستروفی محل تزریق شود که تجمع غیرطبیعی چربی است.

عوارض جانبی درمان های خوراکی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• علائم گوارشی
• گرگرفتگی
• عفونت ها
• افزایش آنزیم های کبدی
• تعداد کم گلبول های سفید خون

برخی از تزریقات می تواند منجر به خطر نادر اما جدی برای عفونت ها، سرطان ها و بیماری خود ایمنی ثانویه شود.

بهتر است در مورد عوارض جانبی احتمالی درمان ام اس با پزشک صحبت کنید. آنها می توانند به یافتن یک درمان موثر که برای شما مفید است کمک کنند.

هدف درمان اصلاح کننده بیماری کاهش دفعات و شدت حملات ام اس است. حملات ام اس می تواند منجر به ناتوانی کوتاه مدت شود.

اکثر متخصصان مغز و اعصاب معتقدند که پیشگیری از عود ام اس ممکن است ناتوانی طولانی مدت را به تاخیر بیاندازد یا از آن جلوگیری کند. درمان‌های ام‌اس به تنهایی علائم را بهبود نمی‌بخشند، اما می‌توانند از آسیب‌های ناشی از ام‌اس جلوگیری کنند و به بدن شما اجازه بهبودی دهند. درمان های اصلاح کننده بیماری ام اس برای کاهش عود موثر است.

Ocrelizumab (Ocrevus) تنها درمان مورد تایید FDA برای MS پیشرونده اولیه (PPMS) است.

Siponimod (Mayzent) و cladribine (Mavenclad) برای افراد مبتلا به MS پیشرونده ثانویه (SPMS) که اخیراً عود کرده اند مورد تایید FDA هستند. هدف از درمان ام اس پیشرونده، کند کردن سیر بیماری و به حداکثر رساندن کیفیت زندگی است.

درمان های دیگر می تواند به درمان علائم مزمن ام اس کمک کند. این درمان ها می توانند تفاوت قابل توجهی در کیفیت زندگی شما ایجاد کنند. شما باید هر دو درمان اصلاح کننده بیماری و علائم را با متخصص مغز و اعصاب خود در میان بگذارید.

اگر اسپاسم عضلانی و اسپاسم دارید، پزشک ممکن است شما را از نظر ناهنجاری های الکترولیت بررسی کند. تمرینات کششی همراه با فیزیوتراپی نیز ممکن است کمک کننده باشد.

در صورت نیاز، داروهایی که معمولاً برای اسپاستیسیتی استفاده می‌شوند عبارتند از: باکلوفن (Gablofen، Lioresal) و تیزانیدین (Comfort Pac-tizanidine، Zanaflex). باکلوفن ممکن است باعث ضعف عضلانی گذرا شود و تیزانیدین ممکن است باعث خشکی دهان شود.

بنزودیازپین هایی مانند دیازپام (Diastat AcuDial، Diazepam Intensol، Diastat) یا کلونازپام (Klonopin) ممکن است برای اسپاستیسیتی فازیک، از جمله سفتی عضلانی که در شب رخ می دهد، مفید باشند. اما ممکن است باعث خواب آلودگی شوند.

اگر داروها کمکی نکردند، تزریق بوتاکس متناوب یا پمپ باکلوفن داخل نخاعی ممکن است مفید باشد. پمپ باکلوفن را مستقیماً به نخاع می رساند.

پزشکان ممکن است توصیه کنند افرادی که دچار خستگی می شوند ابتدا تغییراتی در سبک زندگی خود از جمله ورزش منظم انجام دهند. پزشک همچنین ممکن است شما را از نظر علل شایع خستگی مانند افسردگی و اختلالات خواب غربالگری کند.

در صورت نیاز، داروهای خستگی شامل مودافینیل (Provigil) و آمانتادین است. یا ممکن است پزشک محرک هایی مانند دکستروآمفتامین-آمفتامین (Mydayis) و متیل فنیدات (Quillivant XR، Daytrana، QuilliChew ER) را توصیه کند.

با یک متخصص مغز و اعصاب صحبت کنید تا بهترین درمان را برای علائم ام اس خود پیدا کنید.

با مطب متخصص مغز و اعصاب خود همکاری کنید تا برای تمام تست‌های تشخیصی، درمان‌ها و دستگاه‌های حرکتی مرتبط با ام اس، تأییدیه بیمه دریافت کنید.

بسته به درآمد خانوار شما، یک شرکت داروسازی ممکن است هزینه درمان ام اس شما را پوشش دهد. انجمن ملی ام اس همچنین راهنمایی و مشاوره برای کمک مالی ارائه می دهد.

اگر در یک مرکز اختصاصی ام اس مراقبت دریافت می کنید، ممکن است واجد شرایط آزمایشات تحقیقاتی بالینی باشید که می تواند به پوشش هزینه های آزمایش یا درمان کمک کند.

دو دلیل اصلی وجود دارد که ممکن است بخواهید یک درمان ام اس دیگری را در نظر بگیرید: با وجود درمان فعال، علائم عصبی جدید یا بدتر شده ای را تجربه می کنید، یا عوارض جانبی دارید که ادامه درمان فعلی را دشوار می کند.

با متخصص مغز و اعصاب خود صحبت کنید تا متوجه شوید که آیا درمان شما هنوز موثر است یا خیر. مصرف یک درمان اصلاح کننده بیماری را به تنهایی متوقف نکنید، زیرا انجام این کار ممکن است در برخی موارد باعث حمله مجدد ام اس شود. قبل از قطع هر داروی تجویز شده با پزشک مشورت کنید.

اگر درمان فعلی ام اس را به خوبی انجام می دهید و عوارض جانبی قابل توجهی ندارید، نیازی به تغییر برنامه درمانی خود نیست. برخی از افراد برای سال‌ها از همان درمان استفاده می‌کنند.

در صورت بدتر شدن علائم عصبی، ایجاد عوارض جانبی، یا اگر آزمایشات نشان دهد ادامه درمان بی خطر نیست، ممکن است درمان شما تغییر کند. محققان به طور فعال در حال بررسی درمان های جدید هستند. بنابراین، درمان بهتری برای شما ممکن است در آینده در دسترس باشد.

فیزیوتراپی یک توصیه رایج برای افراد مبتلا به ام اس است. برای تسریع بهبودی پس از عود یا برای درمان بی‌شرطی کردن استفاده می‌شود.

فیزیوتراپیست ها می توانند مشکلات راه رفتن و چالش های مرتبط با ضعف پا را بررسی و درمان کنند. کاردرمانگران می توانند به افراد کمک کنند تا دوباره از بازوهای خود استفاده کنند و کارهای معمول روزانه را انجام دهند. گفتار درمانگران می توانند به افراد در بازیابی مهارت های زبانی و ارتباطی کمک کنند.

درمان دهلیزی می تواند به افرادی که دچار سرگیجه و عدم تعادل (سرگیجه مزمن) هستند کمک کند. بسته به علائم شما، متخصص مغز و اعصاب ممکن است شما را به یکی از این متخصصان ارجاع دهد.

دکتر جیا فارغ التحصیل موسسه فناوری ماساچوست و دانشکده پزشکی هاروارد است. او در رشته پزشکی داخلی در مرکز پزشکی Beth Israel Deaconess و در رشته مغز و اعصاب در دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو آموزش دید. او دارای گواهی هیئت مدیره در رشته اعصاب است و در UCSF آموزش فلوشیپ در زمینه ایمونولوژی عصبی دریافت کرده است. تحقیقات دکتر جیا بر درک بیولوژی پیشرفت بیماری در ام اس و سایر اختلالات عصبی متمرکز است. دکتر جیا دریافت کننده کمک هزینه تحصیلی پزشکی HHMI، جایزه NINDS R25 و کمک هزینه تحصیلی UCSF CTSI است. او علاوه بر اینکه یک متخصص مغز و اعصاب و ژنتیک آماری است، یک ویولونیست مادام العمر است و به عنوان کنسرت مستر سمفونی لانگ وود، ارکستری متشکل از متخصصان پزشکی در بوستون، مادیا خدمت کرده است.

در ادامه بخوانید:» خود ارزیابی مالتیپل اسکلروزیس: آیا برنامه مدیریت ام اس شما نیاز به بررسی دارد