نوروآناتومی بالینی؛ مخچه و بطن چهارم

Cerebellum

The cerebellum (L. cerebellum = little brain) is the largest part of the hindbrain and second largest part of the brain as a whole. It weighs about 150 g. It is located in the posterior cranial fossa underneath the tentorium cerebelli and behind the pons and medulla oblongata. It is separated from the pons and medulla by a cavity of the fourth ventricle (Fig. 10.1). Its surface bears numerous fissures separating narrow folia which are mostly transverse.

مخچه

مخچه (L. مخچه = مغز کوچک) بزرگترین قسمت مغز خلفی و دومین قسمت بزرگ مغز به طور کلی است. وزن آن حدود 150 گرم است. در حفره جمجمه خلفی زیر چادرینه مخچه و پشت پل مغزی و بصل النخاع قرار دارد. توسط حفره بطن چهارم از پل مغزی و بصل النخاع جدا می‌شود (شکل 10.1). سطح آن دارای شکاف‌های متعددی است که برگچه‌های باریکی را که عمدتاً عرضی هستند، از هم جدا می‌کنند.

FIG. 10.1 Median sagittal section through brainstem and cerebellum.

شکل 10.1 برش ساژیتال میانی از ساقه مغز و مخچه.

The cerebellum is connected to the brainstem by these three pairs of large fibre tracts called cerebellar peduncles.

مخچه توسط این سه جفت رشته بزرگ به نام پایه‌های مخچه‌ای به ساقه مغز متصل می‌شود.

The three primary functions of the cerebellum are:

1. Maintenance of posture.

2. Maintenance of muscle tone.

3. Coordination of voluntary motor activity.

سه عملکرد اصلی مخچه عبارتند از:

۱. حفظ وضعیت بدن.

۲. حفظ تون عضلانی.

۳. هماهنگی فعالیت‌های حرکتی ارادی.

In addition to above, it also adjusts coordination of skilful volitional movements by perfect timing among the contracting groups of agonist and antagonist muscles. This is achieved through the use of somatic sensory information (proprioceptive sensations from muscles and joints) in modulating the motor output from the cerebrum and brainstem (see comparator function of cerebellum on page 119). Sherrington regarded the cerebellum as the head ganglion of the proprioceptive system.

علاوه بر موارد فوق، این بخش همچنین هماهنگی حرکات ارادی ماهرانه را با زمان‌بندی دقیق بین گروه‌های منقبض‌شده عضلات آگونیست و آنتاگونیست تنظیم می‌کند. این امر از طریق استفاده از اطلاعات حسی پیکری (حس‌های عمقی از عضلات و مفاصل) در تعدیل خروجی حرکتی از مخ و ساقه مغز حاصل می‌شود (به عملکرد مقایسه‌ای مخچه در صفحه 119 مراجعه کنید). شرینگتون مخچه را به عنوان گانگلیون سر سیستم حس عمقی در نظر گرفت.

The cerebellar disease manifests the following triad of motor dysfunctions:

• Dysequilibrium, i.e. loss of balance characterized by gate and trunkal ataxia.

• Hypotonia, i.e. loss of the resistance normally offered by muscles on palpation.

• Dyssynergia, i.e. loss of coordinated muscular activity.

بیماری مخچه سه اختلال حرکتی زیر را نشان می‌دهد:

• عدم تعادل، یعنی از دست دادن تعادل که با آتاکسی دریچه‌ای و تنه ای مشخص می‌شود.

• هیپوتونی، یعنی از دست دادن مقاومتی که معمولاً توسط عضلات در لمس ارائه می‌شود.

• دیس‌سینرژی، یعنی از دست دادن فعالیت هماهنگ عضلانی.

External Features

The external features of the cerebellum comprise three parts, two surfaces, two notches, and three well-marked fissures (Figs 10.2–10.4).

ویژگی‌های خارجی

ویژگی‌های خارجی مخچه شامل سه بخش، دو سطح، دو بریدگی و سه شکاف کاملاً مشخص است (شکل‌های 10.2 تا 10.4).

FIG. 10.2 Superior view of the cerebellum. Note the presence of fissures and folia on the surface of the cerebellum.

شکل 10.2 نمای فوقانی از مخچه. به وجود شیارها و چین و چروک‌ها روی سطح مخچه توجه کنید.

FIG. 10.3 Schematic diagram to show the various subdivisions of the cerebellum as seen on the superior surface. (L = lingula, CL = central lobule, C = culmen, D = declive, F = folium, AL = ala, QL = quadrate lobule, LS = lobulus simplex, SSL = superior semilunar lobule.)

شکل 10.3 نمودار شماتیک برای نشان دادن زیربخش‌های مختلف مخچه، همانطور که در سطح فوقانی دیده می‌شود. (L = lingula، CL = lobule مرکزی، C = culmen، D = declive، F = folium، AL = ala، QL = lobule مربعی، LS = lobulus simplex، SSL = lobule هلالی فوقانی.)

FIG. 10.4 Schematic diagram to show the various subdivisions of the cerebellum as seen on the inferior surface. (N = nodule, U = uvula, P = pyramid, T = tuber, BI = biventral lobule, ISL = inferior semilunar lobule.)

شکل 10.4 نمودار شماتیک برای نشان دادن زیربخش‌های مختلف مخچه، همانطور که در سطح تحتانی دیده می‌شود. (N = گره، U = زبان کوچک، P = هرم، T = غده، BI = لوبول دو شکمی، ISL = لوبول نیمه هلالی تحتانی.)

Parts

The cerebellum consists of two large lateral hemispherical lobes, the cerebellar hemispheres which are united to each other by a narrow median worm-like portion, called vermis. The superior and inferior aspects of vermis are termed superior and inferior vermis respectively. The ridge-like superior vermis is continuous on either side with the superior surface of cerebellar hemisphere imperceptively. The inferior vermis is more clearly demarcated from the hemispheres in the floor of vallecula cerebelli.

اجزا

مخچه از دو لوب نیمکره‌ای جانبی بزرگ تشکیل شده است، نیمکره‌های مخچه که توسط یک بخش میانی باریک کرم‌مانند به نام ورمیس به یکدیگر متصل شده‌اند. بخش‌های فوقانی و تحتانی ورمیس به ترتیب ورمیس فوقانی و تحتانی نامیده می‌شوند. ورمیس فوقانی که شبیه برآمدگی است، در دو طرف به طور نامحسوس با سطح فوقانی نیمکره مخچه ممتد است. ورمیس تحتانی در کف والکولا مخچه به طور واضح‌تری از نیمکره‌ها متمایز است.

Surfaces

The superior surface of the cerebellum is convex. The two cerebellar hemispheres are continuous with each other on this surface. The inferior surface presents a deep median notch called vallecula which separates the two cerebellar hemispheres. The floor of the vallecula is formed by inferior vermis and is limited on each side by sulcus valleculae.

سطوح

سطح بالایی مخچه محدب است. دو نیمکره مخچه در این سطح در امتداد یکدیگر قرار دارند. سطح پایینی دارای یک بریدگی میانی عمیق به نام والکولا است که دو نیمکره مخچه را از هم جدا می‌کند. کف والکولا توسط ورمیس تحتانی تشکیل شده و از هر طرف توسط شیار والکولا محدود می‌شود.

Notches

The anterior aspect of cerebellum is marked by a wide shallow anterior cerebellar notch which accommodates pons and medulla. The posterior cerebellar notch is deep and narrow, and lodges the falx cerebelli.

بریدگی‌ها

سطح قدامی مخچه با یک بریدگی مخچه‌ای قدامی کم‌عمق و پهن مشخص می‌شود که پل مغزی و بصل النخاع را در خود جای می‌دهد. بریدگی مخچه‌ای خلفی عمیق و باریک است و داس مخچه را در خود جای می‌دهد.

Fissures

• The horizontal fissure is most conspicuous and runs along the lateral and posterior margins of the cerebellum. It marks the junction between the superior and inferior surfaces of the cerebellum.

شیارها

• شیار افقی برجسته‌ترین شیار است و در امتداد لبه‌های جانبی و خلفی مخچه امتداد دارد. این شیار محل اتصال بین سطوح فوقانی و تحتانی مخچه را مشخص می‌کند.

• The posterolateral fissure lies on the inferior surface of the cerebellum and separates the flocculonodular lobe from the rest of the cerebellum (corpus cerebelli).

• شیار خلفی جانبی در سطح تحتانی مخچه قرار دارد و لوب فلوکولوندولار را از بقیه مخچه (جسم مخچه) جدا می‌کند.

• The V-shaped fissura prima on the superior surface cuts the superior vermis at the junction of its anterior two-third and posterior one-third. It divides the corpus cerebelli into anterior and posterior (middle) lobes.

• شیار V شکل پریما در سطح فوقانی، ورمیس فوقانی را در محل اتصال دو سوم قدامی و یک سوم خلفی آن قطع می‌کند. این شیار، جسم مخچه را به لوب‌های قدامی و خلفی (میانی) تقسیم می‌کند.

N.B. There are several other fissures which subdivide the vermis and cerebellar hemispheres into lobules and given fanciful names (Table 10.1).

توجه: چندین شیار دیگر وجود دارد که ورمیس و نیمکره‌های مخچه را به لوبول‌هایی تقسیم می‌کنند و نام‌های جالبی به آنها می‌دهند (جدول 10.1).

Table 10.1

Various subdivisions (lobules) of vermis and cerebellar hemisphere

جدول ۱۰.۱

زیربخش‌های مختلف (لوبول‌ها) ورمیس و نیمکره مخچه

It is advisable for the student not to burden his memory with all these names, and should remember only those which have a functional or descriptive value.

توصیه می‌شود دانش‌آموز حافظه خود را با همه این نام‌ها سنگین نکند و فقط آن‌هایی را که ارزش کاربردی یا توصیفی دارند به خاطر بسپارد.

Subdivisions of Cerebellum

زیربخش‌های مخچه

Anatomical subdivisions

Anatomically the cerebellum is divided into three lobes (Fig. 10.5), viz. anterior, posterior and flocculonodular.

زیربخش‌های آناتومیک

از نظر آناتومیک، مخچه به سه لوب (شکل 10.5) تقسیم می‌شود: قدامی، خلفی و فلوکولوندولار.

FIG. 10.5 Morphological and functional subdivisions of the cerebellum. The organ is being opened out (schematically) to show both superior and inferior surfaces together. The parts seen above the horizontal fissure form the superior surface and those below the fissure inferior surface of the cerebellum. (CL = culmen, C = central lobule, D = declive, F = folium, T = tuber, P = pyramid, U = uvula, AL = ala, QL = quadrate lobule, LS = lobulus simplex, SSL = superior semilunar lobule, ISL = inferior semilunar lobule, BL = biventral lobule.)

شکل 10.5 زیربخش‌های مورفولوژیکی و عملکردی مخچه. این اندام (به صورت شماتیک) باز شده است تا سطوح فوقانی و تحتانی را با هم نشان دهد. بخش‌هایی که در بالای شکاف افقی دیده می‌شوند، سطح فوقانی و بخش‌هایی که در زیر سطح تحتانی شکاف قرار دارند، سطح تحتانی مخچه را تشکیل می‌دهند. (CL = culmen، C = lobule مرکزی، D = declive، F = folium، T = tuber، P = pyramid، U = uvula، AL = ala، QL = lobule مربعی، LS = lobulus simplex، SSL = lobule نیمه هلالی فوقانی، ISL = lobule نیمه هلالی تحتانی، BL = lobule دو شکمی.)

• The anterior lobe lies on the superior surface anterior to the fissura prima.

• لوب قدامی در سطح فوقانی و در جلوی fissura prima قرار دارد.

• The posterior/middle lobe lies between the fissure prima on the superior surface and posterolateral fissure on the inferior surface.

• لوب خلفی/میانی بین fissura prima در سطح فوقانی و fissura prima در سطح تحتانی قرار دارد.

• The flocculonodular lobe is smallest of all and lies on the inferior surface in front of the posterolateral fissure.

• لوب فلوکولوندولار کوچکترین لوب است و در سطح تحتانی و جلوی شیار خلفی-جانبی قرار دارد.

The subdivisions (lobules) of the vermis and cerebellar hemispheres which constitute these lobes are listed in Table 10.1.

زیربخش‌های (لوبول‌های) ورمیس و نیمکره‌های مخچه که این لوب‌ها را تشکیل می‌دهند در جدول 10.1 فهرست شده‌اند.

Morphological subdivisions (Fig. 10.5)

Based on phylogenetic and functional criteria the cerebellum is divided into three parts, archicerebellum, paleocer-ebellum, and neocerebellum.

زیربخش‌های ریخت‌شناسی (شکل ۱۰.۵)

بر اساس معیارهای فیلوژنتیکی و عملکردی، مخچه به سه بخش مخچه باستانی (archicerebellum)، مخچه دیرینه (paleocerebellum) و مخچه جدید (neocerebellum) تقسیم می‌شود.

Archicerebellum (vestibular cerebellum)

Phylogenetically it is the oldest part of the cerebellum. The fishes and lower amphibians possess only this component of the cerebellum. It consists of flocculonodular lobe and lingula.

مخچه باستانی (vestibular cerebellum)

از نظر فیلوژنتیکی، قدیمی‌ترین بخش مخچه است. ماهی‌ها و دوزیستان پست فقط این بخش از مخچه را دارند. این بخش از لوب فلوکولونودولار و لینگولا (lingula) تشکیل شده است.

The archicerebellum is chiefly vestibular in connections and concerned with the maintenance of equilibrium, tone and posture of trunk muscles.

مخچه باستانی عمدتاً اتصالات دهلیزی دارد و با حفظ تعادل، تون و وضعیت عضلات تنه مرتبط است.

Paleocerebellum (spinal cerebellum)

Phylogenetically it is next part of the cerebellum to appear in terrestrial vertebrates with the appearance of limbs, viz. reptiles and birds. It consists of anterior lobe (except lin-gula) and pyramid and uvula of inferior vermis.

مخچه‌ی دیرینه (مخچه‌ی نخاعی)

از نظر فیلوژنتیکی، این بخش بعدی مخچه است که در مهره‌داران خشکی‌زی با ظاهر اندام‌ها، یعنی خزندگان و پرندگان، ظاهر می‌شود. این بخش از لوب قدامی (به جز لینگولا) و هرم و زبان کوچک ورمیس تحتانی تشکیل شده است.

The paleocerebellum is chiefly spinocerebellar in connections and concerned with the tone, posture and crude movements of the limbs.

مخچه‌ی دیرینه عمدتاً از نظر اتصالات، نخاعی-مخچه‌ای است و با تون، وضعیت بدن و حرکات خام اندام‌ها مرتبط است.

Neocerebellum (cerebral cerebellum)

Phylogenetically it is the most recent part of the cerebellum to develop. It develops in primates in association with the enlargement of the telencephalon and the cerebral cortex. It is prominent in higher mammals. It is made up of middle lobe, the largest part of the cerebellum (except the pyramid and the uvula of inferior vermis).

نئوسربلوم (مخچه مغزی)

از نظر فیلوژنتیکی، این جدیدترین بخش مخچه است که تکامل می‌یابد. این بخش در نخستی‌سانان همراه با بزرگ شدن تلانسفالون و قشر مغز تکامل می‌یابد. در پستانداران عالی‌تر برجسته است. از لوب میانی، بزرگترین بخش مخچه (به جز هرم و زبان کوچک ورمیس تحتانی) تشکیل شده است.

The neocerebellum is chiefly corticoponto-cerebellar in connections and is concerned with smooth performance of skilled voluntary movements.

نئوسربلوم عمدتاً از نظر اتصالات قشری-مخچه‌ای است و با عملکرد روان حرکات ارادی ماهرانه مرتبط است.

The features of three morphological subdivisions of the cerebellum are enumerated in Table 10.2.

ویژگی‌های سه زیربخش مورفولوژیکی مخچه در جدول 10.2 فهرست شده است.

Table 10.2

Components, nuclei, connections and functions of three morphological subdivisions of the cerebellum

جدول 10.2

اجزا، هسته‌ها، اتصالات و عملکردهای سه زیربخش مورفولوژیکی مخچه

Internal Structure

The cerebellum is made up of a thin surface layer of grey matter, the cerebellar cortex and a central core of white matter. Embedded within the central core of white matter are masses of grey matter called intracerebellar nuclei.

ساختار داخلی

مخچه از یک لایه سطحی نازک از ماده خاکستری، قشر مخچه و یک هسته مرکزی از ماده سفید تشکیل شده است. توده‌هایی از ماده خاکستری به نام هسته‌های درون مخچه‌ای در هسته مرکزی ماده سفید قرار دارند.

The cerebellar cortex is folded in such a way that the surface of cerebellum presents a series of parallel transverse fissures and intervening narrow leaf-like bands called folia. Each folium consists of a slender branched lamina of central core of white matter covered by a thin layer of grey matter. The central core of white matter being arranged in the form of the branching pattern of a tree, is called arbor vitae cerebelli (arbor vitae = tree of life).

قشر مخچه به گونه‌ای چین خورده است که سطح مخچه مجموعه‌ای از شکاف‌های عرضی موازی و نوارهای باریک برگ مانند به نام فولیا را نشان می‌دهد. هر فولیوم از یک لایه نازک شاخه‌دار از هسته مرکزی ماده سفید تشکیل شده است که توسط یک لایه نازک از ماده خاکستری پوشانده شده است. هسته مرکزی ماده سفید که به شکل الگوی شاخه‌ای یک درخت مرتب شده است، درخت زندگی مخچه (arbor vitae = درخت زندگی) نامیده می‌شود.

Grey matter

The grey matter of the cerebellum is represented by: (a) the cerebellar cortex, and (b) the intracerebellar nuclei.

ماده خاکستری

ماده خاکستری مخچه با موارد زیر نشان داده می‌شود: (الف) قشر مخچه و (ب) هسته‌های درون مخچه‌ای.

Structure of cerebellar cortex (Fig. 10.6)

The structure of the cerebellar cortex is uniform throughout (homotypical).

ساختار قشر مخچه (شکل 10.6)

ساختار قشر مخچه در سراسر آن یکنواخت است (هوموتیپیک).

FIG. 10.6 Structure of cerebellar cortex, showing intrinsic neurons and their processes. A single folium is shown cut longitudinally (right) and transversely (left). Note that cerebellar glomerulus is a synaptic complex involving four types of neurites: the mossy fibre terminal, the dendrites of granule and Golgi cells, and the Golgi cell axon terminal.

شکل 10.6 ساختار قشر مخچه، نورون‌های ذاتی و زوائد آنها را نشان می‌دهد. یک فولیوم واحد به صورت طولی (راست) و عرضی (چپ) برش داده شده است. توجه داشته باشید که گلومرول مخچه یک کمپلکس سیناپسی است که شامل چهار نوع نوریت است: ترمینال فیبر خزه‌ای، دندریت‌های سلول‌های گرانولی و گلژی، و ترمینال آکسون سلول گلژی.

Cerebellar cortex consists of three distinct layers: (a) an outer molecular layer, (b) an intermediate Purkinje cell layer, and (c) an inner granular layer.

قشر مخچه از سه لایه مجزا تشکیل شده است: (الف) یک لایه مولکولی خارجی، (ب) یک لایه سلولی پورکنژ میانی، و (ج) یک لایه گرانولی داخلی.

Molecular (plexiform) layer

Molecular layer mainly consists of numerous dendritic arborizations of Purkinje cells and relatively few nerve cells which are widely spaced.

لایه مولکولی (پلکسی فرم)

لایه مولکولی عمدتاً از شاخه‌های دندریتی متعدد سلول‌های پورکنژ و تعداد نسبتاً کمی سلول عصبی که با فاصله زیاد از هم قرار گرفته‌اند، تشکیل شده است.

The nerve cells are of two types: (a) the basket cells, and (b) the stellate cells.

سلول‌های عصبی دو نوع هستند: (الف) سلول‌های سبدی و (ب) سلول‌های ستاره‌ای.

The basket cells are small in size with little cytoplasm and extensive processes. The longest of these processes (axon) of each cell assumes a transverse course parallel to the cortical surface and at right angle to the longitudinal axis of the folia. The transverse axons, synapse through numerous basket-like nets of collaterals with dendrites of many (about 500) Purkinje cells.

سلول‌های سبدی کوچک با سیتوپلاسم کم و زوائد گسترده هستند. طولانی‌ترین این زوائد (آکسون) هر سلول، مسیری عرضی به موازات سطح قشری و در زاویه قائمه با محور طولی برگچه‌ها در نظر می‌گیرد. آکسون‌های عرضی، از طریق شبکه‌های سبد مانند متعددی از شاخه‌های جانبی با دندریت‌های بسیاری (حدود ۵۰۰) سلول پورکنژ سیناپس برقرار می‌کنند.

The stellate cells with characteristically short processes are scattered near the surface. Their axons arborise with dendritic spines of the Purkinje cells.

سلول‌های ستاره‌ای با زوائد کوتاه مشخصاً در نزدیکی سطح پراکنده شده‌اند. آکسون‌های آنها با خارهای دندریتیک سلول‌های پورکنژ، شاخه شاخه می‌شوند.

Purkinje cell layer

Purkinje cells layer consists of a single row of large flask-shaped cells, the Purkinje cells. A dendrite arises from the neck of the flask, passes upwards into the molecular layer, where it undergo profuse branching to form an elaborate dendritic tree. The dendrites of Purkinje cells synapse with: (a) the collaterals from the basket cells, (b) the axons of the granule cells (parallel fibres), and (c) the climbing fibres. The axons of the Purkinje cells arise from their deeper poles and pass through the granular layer into the white matter, where they relay into the intracerebellar nuclei (except those from the flocculonodular lobe which pass directly to the vestibular nuclei).

لایه سلول‌های پورکنژ

لایه سلول‌های پورکنژ از یک ردیف سلول بزرگ به شکل فلاسک، سلول‌های پورکنژ، تشکیل شده است. یک دندریت از گردن فلاسک خارج می‌شود، به سمت بالا به لایه مولکولی می‌رود، جایی که شاخه‌های زیادی ایجاد می‌کند و یک درخت دندریتیک پیچیده را تشکیل می‌دهد. دندریت‌های سلول‌های پورکنژ با موارد زیر سیناپس می‌کنند: (الف) سلول‌های جانبی از سلول‌های سبدی، (ب) آکسون‌های سلول‌های گرانولی (فیبرهای موازی) و (ج) فیبرهای بالارونده. آکسون‌های سلول‌های پورکنژ از قطب‌های عمیق‌تر خود خارج می‌شوند و از طریق لایه گرانولی به ماده سفید می‌روند، جایی که به هسته‌های داخل مخچه‌ای (به جز آنهایی که از لوب فلوکولونودولار هستند و مستقیماً به هسته‌های دهلیزی می‌روند) رله می‌شوند.

The outgoing Purkinje axons constitute the sole output from the cerebellar cortex and exert an inhibitory influence on the intracerebellar nuclei.

آکسون‌های پورکنژ خروجی، تنها خروجی قشر مخچه را تشکیل می‌دهند و تأثیر مهاری بر هسته‌های داخل مخچه‌ای دارند.

Granular layer

The inner granular layer consists of numerous closely packed small granule cells. This layer also contains few large Golgi cells.

لایه دانه‌ای

لایه دانه‌ای داخلی از تعداد زیادی سلول دانه‌ای کوچک و فشرده تشکیل شده است. این لایه همچنین حاوی تعداد کمی سلول گلژی بزرگ است.

Each granule cell gives rise to four or five short dendrites, which make claw-like endings which synapse with the terminals of the mossy fibres. The axon of each granule cell passes into the molecular layer where it bifurcates at a T junction, and its branches run parallel to the long axis of the cerebellar folium. These fibres are known as parallel fibres. They run at right angle to the dendritic processes of the Purkinje cells and make synaptic contacts with them.

هر سلول دانه‌ای چهار یا پنج دندریت کوتاه ایجاد می‌کند که انتهای پنجه مانندی را تشکیل می‌دهند که با انتهای فیبرهای خزه‌ای سیناپس برقرار می‌کنند. آکسون هر سلول دانه‌ای به لایه مولکولی منتقل می‌شود و در آنجا در محل اتصال T دو شاخه می‌شود و شاخه‌های آن به موازات محور طولی چین مخچه امتداد می‌یابند. این فیبرها به عنوان فیبرهای موازی شناخته می‌شوند. آنها با زاویه قائمه نسبت به زوائد دندریتیک سلول‌های پورکنژ امتداد می‌یابند و با آنها تماس سیناپسی برقرار می‌کنند.

The Golgi cells are large and prominent but scanty. Their den-drites ramify in the molecular layer.

سلول‌های گلژی بزرگ و برجسته اما کم هستند. دندریت‌های آنها در لایه مولکولی منشعب می‌شوند.

Intrinsic neurons of the cerebellar cortex

There are five types of intrinsic neurons in the cerebellar cortex, viz. (a) Purkinje cells, (b) granule cells, (c) stellate cells, (d) basket cells, and (e) Golgi cells.

نورون‌های ذاتی قشر مخچه

پنج نوع نورون ذاتی در قشر مخچه وجود دارد، یعنی (الف) سلول‌های پورکنژ، (ب) سلول‌های گرانولی، (ج) سلول‌های ستاره‌ای، (د) سلول‌های سبدی و (ه) سلول‌های گلژی.

All the intrinsic neurons of cerebellar cortex are inhibitory except granule cells. Such a collection of inhibitory neurons is not found anywhere else in the CNS except in the cerebellum.

تمام نورون‌های ذاتی قشر مخچه به جز سلول‌های گرانولی، مهاری هستند. چنین مجموعه‌ای از نورون‌های مهاری در هیچ جای دیگری از سیستم عصبی مرکزی به جز مخچه یافت نمی‌شود.

Intracerebellar nuclei

The intracerebellar nuclei (also called central nuclei) are masses of grey matter embedded in the white matter of the cerebellum. On each side of the midline they are four in number. From lateral to medial side these are: (a) dentate nucleus, (b) emboliform nucleus, (c) globose nucleus, and (d) fastigial nucleus (Fig. 10.7).

هسته‌های داخل مخچه‌ای

هسته‌های داخل مخچه‌ای (که هسته‌های مرکزی نیز نامیده می‌شوند) توده‌هایی از ماده خاکستری هستند که در ماده سفید مخچه جاسازی شده‌اند. در هر طرف خط میانی، چهار عدد از آنها وجود دارد. از سمت جانبی به داخلی، اینها عبارتند از: (الف) هسته دندانه‌ای، (ب) هسته آمبولیفرم، (ج) هسته کروی و (د) هسته فاستیژیال (شکل 10.7).

FIG. 10.7 Horizontal section of the cerebellum showing intracerebellar nuclei (also called central nuclei of the cerebellum).

شکل 10.7 برش افقی از مخچه که هسته‌های درون مخچه‌ای (که هسته‌های مرکزی مخچه نیز نامیده می‌شوند) را نشان می‌دهد.

The dentate nucleus is the most prominent of the intracerebellar nuclei and largest in primates, especially in humans. It is the nucleus of neocerebellum and therefore receives afferent fibres from it. In sections, it has a shape, like a crumpled-bag with its hilum facing anter-omedially. The interior of the nucleus is filled with white matter made up of efferent fibres that leave the nucleus through the hilum, forming most of the superior cerebellar peduncle. These fibres include dentorubral and dentothalamic fibres relaying in the red nucleus and ventral lateral nucleus of the thalamus respectively. Fibres from red nucleus and thalamus project to the spinal cord and cerebral cortex respectively.

هسته دندانه‌دار برجسته‌ترین هسته درون مخچه‌ای و بزرگترین آن در نخستی‌سانان، به ویژه در انسان است. این هسته، هسته نئوسربولوم است و بنابراین فیبرهای آوران را از آن دریافت می‌کند. در مقاطعی، شکلی شبیه به یک کیسه مچاله شده دارد که ناف آن به سمت جلو و داخل است. قسمت داخلی هسته پر از ماده سفید است که از فیبرهای وابران تشکیل شده و از طریق ناف از هسته خارج می‌شوند و بیشتر ساقه مخچه فوقانی را تشکیل می‌دهند. این فیبرها شامل فیبرهای دنتوروبرال و دنتوتالاموس هستند که به ترتیب در هسته قرمز و هسته جانبی شکمی تالاموس رله می‌شوند. فیبرهای هسته قرمز و تالاموس به ترتیب به نخاع و قشر مغز منتهی می‌شوند.

The emboliform nucleus is oval in shape and situated medial to the dentate nucleus, partially covering its hilum. It is the nucleus of paleocerebellum, hence receives afferent fibres from it and gives fibres to the red nucleus via superior cerebellar peduncle. The red nucleus projects to the spinal cord through rubrospinal tract, which facilitates the flexor muscle tone.

هسته آمبولیفرم بیضی شکل است و در قسمت داخلی هسته دندانه‌دار قرار دارد و تا حدی ناف آن را می‌پوشاند. این هسته، هسته پالئوسربلوم است، بنابراین فیبرهای آوران را از آن دریافت می‌کند و از طریق پایه مخچه فوقانی فیبرهایی را به هسته قرمز می‌دهد. هسته قرمز از طریق مسیر روبرواسپینال به نخاع می‌رسد که تون عضلانی خم‌کننده را تسهیل می‌کند.

The globose nucleus is rounded in shape and lies between the emboliform and fastigial nuclei. It has similar connections to that of emboliform nucleus. The globose and emboliform nuclei together are sometimes referred to as nucleus interpositus.

هسته کروی شکل، گرد است و بین هسته‌های آمبولیفرم و فاستیژیال قرار دارد. اتصالات مشابهی با هسته آمبولیفرم دارد. هسته‌های کروی و آمبولیفرم با هم گاهی اوقات به عنوان هسته اینترپوزیتوس شناخته می‌شوند.

The fastigial nucleus lies near the midline in the vermis and close to the roof of the fourth ventricle. It is smaller than the dentate but larger than the emboliform or globose nuclei. It is nucleus of archi-cerebellum, hence receives afferent fibres from flocculonodular lobe (archicerebellum) and conveys efferent fibres to the vestibular and reticular nuclei. The fastigial connections influence the extensor muscle tone.

هسته فاستیژیال در نزدیکی خط میانی ورمیس و نزدیک به سقف بطن چهارم قرار دارد. از هسته دندانه‌دار کوچکتر اما از هسته‌های آمبولیفرم یا کروی بزرگتر است. این هسته، هسته آرکی-مخچه است، بنابراین فیبرهای آوران را از لوب فلوکولونودولار (آرکی-مخچه) دریافت می‌کند و فیبرهای وابران را به هسته‌های دهلیزی و مشبک منتقل می‌کند. اتصالات فاستیژیال بر تون عضله اکستانسور تأثیر می‌گذارند.

White matter

The white matter of cerebellum is made up of three types of fibres: (a) intrinsic, (b) afferent, and (c) efferent.

ماده سفید

ماده سفید مخچه از سه نوع فیبر تشکیل شده است: (الف) فیبرهای داخلی، (ب) فیبرهای آوران و (ج) فیبرهای وابران.

The intrinsic fibres remain confined within the cerebellum. They connect different regions of the cerebellum either in the same hemisphere or of the two cerebellar hemispheres. Through afferent and efferent fibres the cerebellum is connected with the other parts of the CNS.

فیبرهای داخلی در داخل مخچه محصور می‌مانند. آنها نواحی مختلف مخچه را چه در یک نیمکره و چه در دو نیمکره مخچه به هم متصل می‌کنند. مخچه از طریق فیبرهای آوران و وابران با سایر قسمت‌های سیستم عصبی مرکزی (CNS) مرتبط است.

Connections of Cerebellum

اتصالات مخچه

Afferent fibres

The cerebellum receives input through afferent fibres mainly from cerebral cortex, spinal cord, and vestibular apparatus (saccule, utricle and semicircular canals). In addition it also receives input from red nucleus and tectum of the midbrain.

رشته‌های آوران

مخچه از طریق رشته‌های آوران، عمدتاً از قشر مغز، نخاع و دستگاه دهلیزی (ساکول، اوتریکول و مجاری نیم‌دایره‌ای) ورودی دریافت می‌کند. علاوه بر این، از هسته قرمز و تکتوم مغز میانی نیز ورودی دریافت می‌کند.

The cerebral cortex sends information to the cerebellum, through cortico-ponto-cerebellar, cerebro-olivo-cerebellar, and cerebro-reticulo-cerebellar pathways.

قشر مغز اطلاعات را از طریق مسیرهای قشری-پونتو-مخچه‌ای، مغزی-زیست‌رو-مخچه‌ای و مغزی-شبکه‌ای-مخچه‌ای به مخچه ارسال می‌کند.

The spinal cord sends subconscious proprioceptive information to the cerebellum by posterior spinocerebellar, anterior spinocerebel-lar, and cuneocerebellar tracts.

نخاع اطلاعات حس عمقی ناخودآگاه را از طریق مسیرهای نخاعی-مخچه‌ای خلفی، نخاعی-مخچه‌ای قدامی و کونئوسربلار به مخچه ارسال می‌کند.

The spinocerebellar tracts form the major sensory input.

راه‌های نخاعی-مخچه‌ای ورودی حسی اصلی را تشکیل می‌دهند.

The afferent fibres from vestibular apparatus pass to the cerebellum either directly or after relay in the vestibular nuclei.

رشته‌های آوران از دستگاه دهلیزی یا مستقیماً یا پس از رله در هسته‌های دهلیزی به مخچه منتقل می‌شوند.

The afferent fibres enter the cerebellum mainly through the inferior and middle cerebellar peduncles. They are classified into two types: (a) climbing fibres, and (b) mossy fibres.

فیبرهای آوران عمدتاً از طریق پایه‌های مخچه‌ای تحتانی و میانی وارد مخچه می‌شوند. آن‌ها به دو نوع طبقه‌بندی می‌شوند: (الف) فیبرهای بالارونده و (ب) فیبرهای خزه‌ای.

• The climbing fibres mostly, originate in the inferior olivary nucleus. Each fibre after giving a collateral to the intracerebellar nucleus, makes a monosynaptic contact with the Purkinje cell.

• فیبرهای بالارونده عمدتاً از هسته زیتونی تحتانی منشأ می‌گیرند. هر فیبر پس از اتصال به هسته داخل مخچه، یک تماس تک سیناپسی با سلول پورکنژ برقرار می‌کند.

• The mossy fibres constitute the bulk of the afferent fibres of the cerebellum. Each mossy fibre ends by forming 30 to 40 terminal swellings called rosette. Each rosette forms a synaptic contacts with dendrites of granule cells and axons of few Golgi cells. The rosette and its synaptic contacts with dendrites of granule cells and axons of Golgi cells form what is called cerebellar glomerulus (Fig. 10.6).

• فیبرهای خزه‌ای بخش عمده‌ای از فیبرهای آوران مخچه را تشکیل می‌دهند. هر فیبر خزه‌ای با تشکیل 30 تا 40 برآمدگی انتهایی به نام روزت به پایان می‌رسد. هر روزت با دندریت‌های سلول‌های گرانولی و آکسون‌های تعداد کمی از سلول‌های گلژی، تماس سیناپسی تشکیل می‌دهد. روزت و تماس‌های سیناپسی آن با دندریت‌های سلول‌های گرانولی و آکسون‌های سلول‌های گلژی، چیزی را تشکیل می‌دهند که گلومرول مخچه نامیده می‌شود (شکل 10.6).

Each glomerulus is surrounded by a capsule of neuroglial cells and appears spherical or ovoid in shape. The climbing fibre synapses directly with a single Purkinje cell while mossy fibre synapses with thousands of Purkinje cells through granule cells.

هر گلومرول توسط کپسولی از سلول‌های نوروگلیال احاطه شده و به شکل کروی یا تخم‌مرغی ظاهر می‌شود. فیبر بالارونده مستقیماً با یک سلول پورکنژ سیناپس می‌کند در حالی که فیبر خزه‌ای از طریق سلول‌های گرانولی با هزاران سلول پورکنژ سیناپس برقرار می‌کند.

(One mossy fibre synapses with several granule cells, then each granule cell synapses with thousands of Purkinje cells through parallel fibres.) Therefore, one climbing fibre specifically influences only one Purkinje cell, whereas the influence of a mossy fibre is far more diffuse. The influences of both climbing, and mossy fibres are excitatory to the Purkinje cells.

(یک فیبر خزه‌ای با چندین سلول گرانولی سیناپس برقرار می‌کند، سپس هر سلول گرانولی از طریق فیبرهای موازی با هزاران سلول پورکنژ سیناپس برقرار می‌کند.) بنابراین، یک فیبر بالارونده به طور خاص فقط بر یک سلول پورکنژ تأثیر می‌گذارد، در حالی که تأثیر یک فیبر خزه‌ای بسیار پراکنده‌تر است. تأثیرات هر دو فیبر بالارونده و خزه‌ای بر سلول‌های پورکنژ تحریکی است.

N.B. All the afferent fibres of the cerebellum are mossy fibres except olivocerebellar (from inferior olivary nucleus) and parolivocerebellar fibres (from accessory olivary nuclei) which are climbing fibres.

توجه: تمام فیبرهای آوران مخچه، به جز فیبرهای زیتونی مخچه‌ای (از هسته زیتونی تحتانی) و پارولی مخچه‌ای (از هسته‌های زیتونی فرعی) که فیبرهای بالارونده هستند، فیبرهای خزه‌ای هستند.

The cerebellum receives all kinds of sensory impulses but has nothing to do with the conscious appreciation of these, a function of the cerebral cortex.

مخچه انواع تکانه‌های حسی را دریافت می‌کند اما هیچ ارتباطی با درک آگاهانه از آنها، که عملکردی از قشر مغز است، ندارد.

Efferent fibres

The efferent fibres from cerebellum pass to the red nucleus, thalamus, vestibular complex, and reticular formation. The entire output of the cerebellar cortex is through the axons of the Purkinje cells.

الیاف وابران

الیاف وابران از مخچه به هسته قرمز، تالاموس، کمپلکس دهلیزی و تشکیلات مشبک منتقل می‌شوند. کل خروجی قشر مخچه از طریق آکسون‌های سلول‌های پورکنژ است.

Most of the axons of Purkinje cells end by synapsing with the neurons of intracerebellar nuclei. The axons of neurons of intracerebel-lar nuclei in turn project to the other parts of the nervous system. However, a few Purkinje cell neurons from flocculonodular lobe and vermis pass directly out of cerebellum to end in the lateral vestibular nucleus.

بیشتر آکسون‌های سلول‌های پورکنژ با سیناپس با نورون‌های هسته‌های داخل مخچه‌ای به پایان می‌رسند. آکسون‌های نورون‌های هسته‌های داخل مخچه‌ای به نوبه خود به سایر قسمت‌های سیستم عصبی منتقل می‌شوند. با این حال، تعداد کمی از نورون‌های سلول پورکنژ از لوب فلوکولوندولار و ورمیس مستقیماً از مخچه خارج می‌شوند و در هسته دهلیزی جانبی به پایان می‌رسند.

The fibres from dentate, emboliform and globose nuclei leave the cerebellum through the superior cerebellar peduncle. The fibres from the fastigial nucleus leave the cerebellum through inferior cerebellar peduncle.

الیاف هسته‌های دندانه‌دار، آمبولیفرم و کروی از طریق پایه مخچه‌ای فوقانی از مخچه خارج می‌شوند. الیاف هسته فاستیژیال از طریق پایه مخچه‌ای تحتانی از مخچه خارج می‌شوند.

The main connections of the cerebellum are shown in Figure 10.8.

اتصالات اصلی مخچه در شکل 10.8 نشان داده شده است.

FIG. 10.8 Main connections of the cerebellum.

شکل 10.8 اتصالات اصلی مخچه.

Intrinsic Neuronal Circuitry in The Cerebellum

The complex neuronal circuitry in cerebellum is illustrated in Figure 10.9. All the afferent fibres to the cerebellum (i.e. mossy and climbing fibres) are excitatory to the cells of cerebellar cortex and their collaterals are excitatory to the intracerebellar nuclei. The climbing fibres excite Purkinje cells directly, on the other hand mossy fibres excite the Purkinje cells indirectly through the granule cells. The granule cells in addition to Purkinje cells also excite the flanking basket and stellate cells which inhibit the Purkinje cells—a neural sharpening mechanism. The mossy fibres also excite the Golgi cells which provide the feedback inhibition to the granule cells.

مدارهای عصبی ذاتی در مخچه

مدارهای عصبی پیچیده در مخچه در شکل 10.9 نشان داده شده است. تمام فیبرهای آوران به مخچه (یعنی فیبرهای خزه‌ای و بالارونده) برای سلول‌های قشر مخچه تحریک‌کننده هستند و فیبرهای جانبی آنها برای هسته‌های داخل مخچه تحریک‌کننده هستند. فیبرهای بالارونده سلول‌های پورکنژ را مستقیماً تحریک می‌کنند، از سوی دیگر، فیبرهای خزه‌ای سلول‌های پورکنژ را به طور غیرمستقیم از طریق سلول‌های گرانولی تحریک می‌کنند. سلول‌های گرانولی علاوه بر سلول‌های پورکنژ، سلول‌های سبدی و ستاره‌ای کناری را نیز تحریک می‌کنند که سلول‌های پورکنژ را مهار می‌کنند – یک مکانیسم تیز کردن عصبی. فیبرهای خزه‌ای همچنین سلول‌های گلژی را تحریک می‌کنند که مهار بازخوردی را برای سلول‌های گرانولی فراهم می‌کنند.

FIG. 10.9 Intrinsic neuronal circuitry in the cerebellum.

شکل 10.9 مدار عصبی ذاتی در مخچه.

The Purkinje cells exert an inhibitory influence on the neurons of the intracerebellar nuclei which in turn modify the muscular activity through the motor control areas of the brainstem and cerebral cortex.

سلول‌های پورکنژ تأثیر مهاری بر نورون‌های هسته‌های داخل مخچه‌ای دارند که به نوبه خود فعالیت عضلانی را از طریق نواحی کنترل حرکتی ساقه مغز و قشر مغز تغییر می‌دهند.

N.B.

• All the cells in the cerebellar cortex are inhibitory except the granule cells which are excitatory.

• The Purkinje cells are the only neurons in the cerebellar cortex which are capable of transmitting efferent impulses.

توجه:

• تمام سلول‌های قشر مخچه به جز سلول‌های گرانولی که تحریکی هستند، مهاری هستند.

• سلول‌های پورکنژ تنها نورون‌های قشر مخچه هستند که قادر به انتقال تکانه‌های وابران می‌باشند.

Cerebellar Peduncles

The afferent and efferent fibres of the cerebellum are grouped together on each side into three large bundles called cerebellar peduncles.

پایه‌های مخچه

الیاف آوران و وابران مخچه در هر طرف به صورت سه دسته بزرگ به نام پایه‌های مخچه‌ای گروه‌بندی شده‌اند.

The superior cerebellar peduncles connect the cerebellum to the midbrain, the middle cerebellar peduncles to the pons, and the inferior cerebellar peduncles to the medulla oblongata.

پایه‌های مخچه‌ای فوقانی، مخچه را به مغز میانی، پایه‌های مخچه‌ای میانی را به پل مغزی و پایه‌های مخچه‌ای تحتانی را به بصل النخاع متصل می‌کنند.

• Each inferior cerebellar peduncle is formed on the posterolateral aspect of the upper half of the medulla oblongata. The two peduncles diverge as they ascend and pass into their respective cerebellar hemispheres.

• هر پایه مخچه‌ای تحتانی در قسمت خلفی-جانبی نیمه بالایی بصل النخاع تشکیل شده است. دو پایه هنگام صعود و عبور از نیمکره‌های مخچه‌ای مربوطه، از هم دور می‌شوند.

Cerebellar peduncle consists mainly of afferent fibres to the cerebellum from the spinal cord, the olivary nuclei, the reticular formation of the medulla and the vestibular nuclei and nerve. It also transmits efferent fibres from cerebellum to the medulla, principally to the vestibular nuclei, and the retic-ular formation.

پایه مخچه‌ای عمدتاً از الیاف آوران به مخچه از نخاع، هسته‌های زیتونی، تشکیلات مشبک بصل النخاع و هسته‌ها و عصب دهلیزی تشکیل شده است. همچنین فیبرهای وابران را از مخچه به بصل النخاع، عمدتاً به هسته‌های دهلیزی و تشکیلات مشبک، منتقل می‌کند.

• The middle cerebellar peduncle is the largest of the three peduncles. It arises from the posterolateral region of the pons and becomes continuous with the white matter of the cerebellar hemisphere.

• پایه مخچه میانی بزرگترین پایه از بین سه پایه است. این پایه از ناحیه خلفی-جانبی پل مغزی منشأ می‌گیرد و در امتداد ماده سفید نیمکره مخچه قرار می‌گیرد.

Middle cerebellar peduncle consists of only afferent fibres which transmit the impulses from pontine nuclei to the opposite cerebellar hemisphere (pontocerebellar fibres). The pon-tine nuclei receive the impulses from ipsilateral cerebral cortex (Fig. 10.8).

پایه مخچه میانی فقط از فیبرهای آوران تشکیل شده است که تکانه‌ها را از هسته‌های پل مغزی به نیمکره مخچه مقابل منتقل می‌کنند (فیبرهای پل مغزی). هسته‌های پل مغزی تکانه‌ها را از قشر مغز همان طرف دریافت می‌کنند (شکل 10.8).

• The superior cerebellar peduncle emerges from the anterior cerebellar notch and runs superiorly, lateral to the upper half of the fourth ventricle, to enter the lower part of the midbrain. It is the principal efferent pathway from the cerebellum and its fibres arise mainly in the dentate nucleus (Fig. 10.8).

• پایه مخچه‌ای فوقانی از بریدگی مخچه‌ای قدامی خارج می‌شود و به سمت بالا، در سمت جانبی نیمه بالایی بطن چهارم، امتداد می‌یابد تا وارد قسمت پایینی مغز میانی شود. این مسیر، مسیر اصلی وابران از مخچه است و فیبرهای آن عمدتاً از هسته دندانه‌دار منشأ می‌گیرند (شکل 10.8).

The details of constituent fibres of the three cerebellar peduncles are described below.

جزئیات فیبرهای تشکیل‌دهنده سه پایه مخچه‌ای در زیر شرح داده شده است.

Inferior cerebellar peduncle (Fig. 10.10)

Afferent fibres

پایه مخچه‌ای تحتانی (شکل 10.10)

فیبرهای آوران

FIG. 10.10 Components of the inferior cerebellar peduncle. Afferent components are not shown. (RF = reticular formation, VN = vestibular nucleus.)

شکل 10.10 اجزای پایه مخچه تحتانی. اجزای آوران نشان داده نشده‌اند. (RF = تشکیل مشبک، VN = هسته دهلیزی.)

• Posterior spinocerebellar fibres: arise from ipsilateral thoracic nucleus (Clarke’s column).

• فیبرهای نخاعی-مخچه‌ای خلفی: از هسته سینه‌ای همان طرف (ستون کلارک) منشأ می‌گیرند.

• Olivocerebellar fibres: arise from opposite inferior olivary nucleus.

• فیبرهای زیتونی-مخچه‌ای: از هسته زیتونی-زیرین مقابل منشأ می‌گیرند.

• Parolivocerebellar fibres: arise from opposite medial and dorsal accessory olivary nuclei.

• فیبرهای پارولی-مخچه‌ای: از هسته زیتونی-زیرین طرف مقابل منشأ می‌گیرند.

• Cuneocerebellar fibres (posterior external arcuate fibres): arise from ipsilateral accessory cuneate nucleus.

• فیبرهای کونئوسربلار (فیبرهای قوسی خارجی خلفی): از هسته کونئوسربلار فرعی همان طرف منشأ می‌گیرند.

• Anterior external arcuate fibres: arise from arcuate nuclei of both the sides.

• فیبرهای قوسی خارجی قدامی: از هسته‌های قوسی هر دو طرف منشأ می‌گیرند.

• Vestibulocerebellar fibres: primarily arise from vestib-ular nerve and secondary from medial and inferior ves-tibular nuclei. These fibres from juxtarestiform body.

• فیبرهای دهلیزی-مخچه‌ای: در درجه اول از عصب دهلیزی و در درجه دوم از هسته‌های دهلیزی-تیبولار داخلی و تحتانی منشأ می‌گیرند. این فیبرها از جسم مجاور مخچه‌ای هستند.

• Reticulocerebellar fibres: arise from lateral and paramedian reticular nuclei of the medulla oblongata.

• فیبرهای مشبک-مخچه‌ای: از هسته‌های مشبک جانبی و پارامدین بصل النخاع منشأ می‌گیرند.

Efferent fibres

فیبرهای وابران

• Cerebellovestibular fibres: arise from ipsilateral flocculonodular lobe and fastigial nuclei of both sides. These fibres pass through juxtarestiform body.

• فیبرهای مخچه‌ای-دهلیزی: از لوب فلوکولوندولار همان طرف و هسته‌های فاستیژیال هر دو طرف منشأ می‌گیرند. این فیبرها از جسم راست‌روده‌مانند عبور می‌کنند.

• Cerebelloreticular fibres: arise from fastigial nuclei of both sides to the pontine and medullary reticular formation.

• فیبرهای مخچه‌ای-شبکه‌ای: از هسته‌های فاستیژیال هر دو طرف به پونتین و تشکیلات مشبک مدولاری منشأ می‌گیرند.

• Cerebello-olivary fibres of uncertain origin: connect the cerebellum with the inferior olivary nucleus.

• فیبرهای مخچه‌ای-زیتونی با منشأ نامشخص: مخچه را به هسته زیتونی تحتانی متصل می‌کنند.

Middle cerebellar peduncle

Afferent fibres

پایه میانی مخچه

فیبرهای آوران

• Pontocerebellar fibres: form the bulk of this peduncle. These fibres arise from pontine nuclei, run transversely, cross the midline and enter the opposite cerebellar hemisphere (neocerebellum). The pontine nuclei receive input from the cerebral cortex, thus forming cortico-ponto-cerebellar pathway.

• فیبرهای پونتوسربلار: بخش عمده این پایه را تشکیل می‌دهند. این فیبرها از هسته‌های پونتین منشأ می‌گیرند، به صورت عرضی امتداد می‌یابند، از خط میانی عبور می‌کنند و وارد نیمکره مخچه‌ای مقابل (نئوسربلوم) می‌شوند. هسته‌های پونتین از قشر مغز ورودی دریافت می‌کنند و بدین ترتیب مسیر قشری-پونتو-مخچه‌ای را تشکیل می‌دهند.

• Reticulocerebellar fibres: arise from reticular formation of brainstem of the same side are projected to the ver-mal region of the cerebellum.

• فیبرهای رتیکولوسربلولار: از تشکیلات مشبک ساقه مغز همان طرف منشأ می‌گیرند و به ناحیه ورمال مخچه منتهی می‌شوند.

• Seratogenic fibres: arise from raphe nuclei of the pons.

• فیبرهای سراتوژنیک: از هسته‌های رافه پل مغزی منشأ می‌گیرند.

Efferent fibres

No efferent fibres pass through the middle cerebellar peduncle.

فیبرهای وابران

هیچ فیبر وابرانی از پایه مخچه میانی عبور نمی‌کند.

Superior cerebellar peduncle

Afferent fibres

پایه مخچه‌ای فوقانی

فیبرهای آوران

• Anterior spinocerebellar tract (seepage 65): is major afferent pathway.

• راه نخاعی-مخچه‌ای قدامی (صفحه ۶۵): مسیر آوران اصلی است.

• Tectocerebellar fibres: arise from tectum of midbrain (superior and inferior colliculi of both sides).

• فیبرهای تکتو-مخچه‌ای: از تکتوم مغز میانی (کولیکول‌های فوقانی و تحتانی هر دو طرف) منشأ می‌گیرند.

• Trigeminocerebellar fibres: arise from superior sensory and spinal nuclei of trigeminal nerve (Peele, T.L. 1977). According to Gray’s Anatomy (38th Ed.) these fibres pass through inferior cerebellar peduncle.

• فیبرهای تری‌ژمینوسربلار: از هسته‌های حسی و نخاعی فوقانی عصب سه‌قلو منشأ می‌گیرند (پیل، تی.ال. ۱۹۷۷). طبق آناتومی گری (ویرایش ۳۸) این فیبرها از پایه مخچه‌ای تحتانی عبور می‌کنند.

• Ceruleocerebellar fibres: are noradrenergic fibres from locus ceruleus.

• فیبرهای سرولوسربلار: فیبرهای نورآدرنرژیک از لوکوس سرولئوس هستند.

• Hypothalamocerebellar fibres: are cholinergic fibres from hypothalamus (few in number).

• فیبرهای هیپوتالاموسربلار: فیبرهای کولینرژیک از هیپوتالاموس هستند (تعداد کمی دارند).

Efferent fibres

فیبرهای وابران

• Cerebellorubral fibres: arise mainly from globose and emboliform nuclei and project to the contralateral red nucleus.

• فیبرهای مخچه‌ای-روبرال: عمدتاً از هسته‌های کروی و آمبولیفرم منشأ می‌گیرند و به هسته قرمز طرف مقابل امتداد می‌یابند.

• Dentatorubral and dentatothalamic fibres: arise from dentate nucleus and project to the opposite red nucleus and thalamus respectively.

• فیبرهای دنتاتوروبرال و دنتاتوتالاموس: از هسته دندانه‌ای منشأ می‌گیرند و به ترتیب به هسته قرمز طرف مقابل و تالاموس امتداد می‌یابند.

• Cerebello-olivary fibres: arise from dentate nucleus and pass to the opposite inferior olivary nucleus.

• فیبرهای مخچه‌ای-زیتونی: از هسته دندانه‌ای منشأ می‌گیرند و به هسته زیتونی تحتانی طرف مقابل می‌روند.

• Cerebelloreticular fibres: arise from nucleus fastigius and pass to the reticular nuclei.

• فیبرهای مخچه‌ای-شبکه‌ای: از هسته فاستیگیوس منشأ می‌گیرند و به هسته‌های مشبک می‌روند.

Comparator Function of the Cerebellum

The cerebellum plays a key role in accomplishing a smooth and coordinated movements by means of its comparator function.

عملکرد مقایسه‌ای مخچه

مخچه به وسیله عملکرد مقایسه‌ای خود، نقشی کلیدی در انجام حرکات روان و هماهنگ ایفا می‌کند.

If the cerebral cortex decides on a movement to do, the impulses from motor cortex stimulate the anterior horn cells (LMNs) of the spinal cord to initiate voluntary movement, and at the same time, the motor cortex tell to the cerebellum about the intended movement, the cerebellum also receives proprioceptive information from muscles and joints, telling it what movement is actually occurring.

اگر قشر مغز تصمیم به انجام حرکتی بگیرد، تکانه‌های قشر حرکتی، سلول‌های شاخ قدامی (LMN) نخاع را برای شروع حرکت ارادی تحریک می‌کنند و همزمان، قشر حرکتی به مخچه در مورد حرکت مورد نظر اطلاع می‌دهد، مخچه همچنین اطلاعات حس عمقی را از عضلات و مفاصل دریافت می‌کند و به آن می‌گوید که چه حرکتی در واقع در حال وقوع است.

The cerebellum compares the intended movement with the actual movement occurring, and if a difference is detected, the cerebellum sends the information to the motor cortex and lower motor neurons to correct the discrepancy. The result is smooth and coordinated movements (i.e. movements produced are accurate in time, rate, range, force, and direction). With training, a person can develop highly skilled and rapid movements. The cerebellum thus plays an important role in learning of motor skills.

مخچه حرکت مورد نظر را با حرکت واقعی که در حال وقوع است مقایسه می‌کند و اگر تفاوتی تشخیص داده شود، مخچه اطلاعات را به قشر حرکتی و نورون‌های حرکتی تحتانی می‌فرستد تا اختلاف را اصلاح کند. نتیجه، حرکات روان و هماهنگ است (یعنی حرکات تولید شده از نظر زمان، سرعت، دامنه، نیرو و جهت دقیق هستند). با آموزش، فرد می‌تواند حرکات بسیار ماهرانه و سریعی را توسعه دهد. بنابراین مخچه نقش مهمی در یادگیری مهارت‌های حرکتی ایفا می‌کند.

Arterial Supply of the Cerebellum

The cerebellum is supplied by three pairs of cerebellar arteries:

خونرسانی شریانی مخچه

مخچه توسط سه جفت شریان مخچه‌ای خونرسانی می‌شود:

• Superior cerebellar artery, a branch of basilar artery supplies the superior surface of the cerebellum.

• Anterior inferior cerebellar artery, a branch of basilar artery supplies the anterior part of the inferior surface of the cerebellum.

• Posterior inferior cerebellar artery, a branch of vertebral artery supplies the posterior part of the inferior surface of the cerebellum.

• شریان مخچه‌ای فوقانی، شاخه‌ای از شریان بازیلار، سطح فوقانی مخچه را خونرسانی می‌کند.

• شریان مخچه‌ای قدامی تحتانی، شاخه‌ای از شریان بازیلار، قسمت قدامی سطح تحتانی مخچه را خونرسانی می‌کند.

• شریان مخچه‌ای خلفی تحتانی، شاخه‌ای از شریان مهره‌ای، قسمت خلفی سطح تحتانی مخچه را خونرسانی می‌کند.

Clinical Correlation

• The cerebellar lesions due to trauma, vascular occlusion, tumours, etc. produce a number of signs and symptoms, which together constitute the cerebellar syndrome.

همبستگی بالینی

• ضایعات مخچه ناشی از تروما، انسداد عروقی، تومورها و غیره، علائم و نشانه‌هایی ایجاد می‌کنند که در مجموع سندرم مخچه را تشکیل می‌دهند.

The signs and symptoms produced by cerebellar lesions are as follows:

علائم و نشانه‌های ایجاد شده توسط ضایعات مخچه به شرح زیر است:

– The involvement of archicerebellum will lead to:

(a) Trunkal ataxia and staggering gate: The patient is unsteady while standing, and staggering while walking [he walks with legs well apart (i.e. on a wide base) and sways from side to side].

(b) Nystagmus: The involuntary, to and fro, oscillatory movements of the eyeballs while looking to either side.

– درگیری مخچه‌ی بزرگ منجر به موارد زیر خواهد شد:

(الف) آتاکسی تنه و تلوتلو خوردن: بیمار هنگام ایستادن ناپایدار است و هنگام راه رفتن تلوتلو می‌خورد [او با پاهای کاملاً باز (یعنی روی یک پایه پهن) راه می‌رود و از یک طرف به طرف دیگر تاب می‌خورد].

(ب) نیستاگموس: حرکات نوسانی غیرارادی، به این سو و آن سو، و غیرارادی کره چشم‌ها هنگام نگاه کردن به هر دو طرف.

N.B. The patient is unable to maintain balance while standing upright, and falls on closing the eyes (Romberg’s sign).

توجه: بیمار قادر به حفظ تعادل در حالت ایستاده نیست و با بستن چشم‌ها زمین می‌خورد (علامت رومبرگ).

– The involvement of paleocerebellum will lead to diminished muscle tone (hypotonia asthenia) of limb muscles. This manifests in the form of:

(a) lack of stability of joints (flail joints).

(b) Disturbances of tendon reflexes, viz. tapping of patellar tendon produces oscillating movements of the leg (i.e. leg swings backwards and forward) called pendular knee jerk.

(c) inability to maintain balance while walking (ataxia).

– درگیری پالئوسربلوم منجر به کاهش تون عضلانی (هیپوتونی آستنی) عضلات اندام می‌شود. این امر به شکل موارد زیر بروز می‌کند:

(الف) عدم پایداری مفاصل (مفاصل متحرک).

(ب) اختلال در رفلکس‌های تاندونی، یعنی ضربه زدن به تاندون کشکک زانو که باعث حرکات نوسانی پا (مثلاً چرخش پا به عقب و جلو) می‌شود که به آن پرش زانوی پاندولی می‌گویند.

(ج) عدم توانایی در حفظ تعادل هنگام راه رفتن (آتاکسی).

– The involvement of neocerebellum leads to muscular incoordination called asynergia. This manifests in the form of:

– درگیری نئوسربلوم منجر به ناهماهنگی عضلانی به نام آسینرژی می‌شود. این حالت به شکل‌های زیر بروز می‌کند:

(a) Dysmetria, i.e. inability to measure the distance correctly for reaching an intended target, described as past-pointing. Clinically this is tested by the finger-nose test. If the patient is asked to touch the tip of his nose by his finger, he either undershoots or overshoots the tip of his nose. When patient tries to correct the mistake, it results in, to and fro movements.

(الف) دیسمتری، یعنی ناتوانی در اندازه‌گیری صحیح فاصله برای رسیدن به هدف مورد نظر، که به عنوان اشاره گذشته توصیف می‌شود. از نظر بالینی، این مورد با آزمایش انگشت-بینی بررسی می‌شود. اگر از بیمار خواسته شود نوک بینی خود را با انگشت لمس کند، نوک بینی خود را یا کمتر یا بیشتر از حد معمول لمس می‌کند. هنگامی که بیمار سعی می‌کند این اشتباه را اصلاح کند، منجر به حرکات رفت و برگشتی می‌شود.

(b) Intention tremors probably due to dysmetria: The tremors occur during purposeful movements and disappear with rest.

(ب) لرزش عمدی احتمالاً به دلیل دیسمتری: لرزش در حین حرکات هدفمند رخ می‌دهد و با استراحت از بین می‌رود.

(c) Adiadochokinesis/dysdiadochokinesis, i.e. inability to execute alternate movements in rapid succession, e.g. pronation and supina-tion of the forearm.

(ج) آدیادوکوکینزی/دیسدیادوکوکینزی، یعنی ناتوانی در اجرای حرکات متناوب به صورت سریع و متوالی، به عنوان مثال پرونیشن و سوپینیشن ساعد.

(d) Dysarthria or scanning speech: The speech is slurred, prolonged, explosive and with pauses in wrong places.

(د) دیسارتریا یا گفتار اسکن شده: گفتار نامفهوم، طولانی، انفجاری و با مکث در مکان‌های نامناسب است.

(e) Rebound phenomenon: The patient is unable to check the action of agonist muscles by the corresponding antagonist muscles. If the patient is asked to push the palm of a doctor by his palm, the force that the patient can develop slowly rises and now if the doctor suddenly removes his hand the limb of patient flies back (i.e. rebounds) and hits against his chest because he is not able to stop his pushing act immediately.

(ه) پدیده برگشت : بیمار قادر به بررسی عملکرد عضلات موافق (آگونیست) توسط عضلات مخالف مربوطه نیست. اگر از بیمار خواسته شود که کف دست پزشک را با کف دست خود هل دهد، نیرویی که بیمار می‌تواند ایجاد کند به آرامی افزایش می‌یابد و حال اگر پزشک ناگهان دست خود را بردارد، اندام بیمار به عقب پرتاب می‌شود (یعنی برگشت می‌کند) و به سینه او برخورد می‌کند زیرا او قادر به متوقف کردن فوری عمل هل دادن خود نیست.

• The lesions of cerebellar hemisphere give rise to signs and symptoms on the side of lesion as each cerebellar hemisphere is connected by nervous pathways with the same side of the body.

• ضایعات نیمکره مخچه باعث ایجاد علائم و نشانه‌ها در سمت ضایعه می‌شود، زیرا هر نیمکره مخچه توسط مسیرهای عصبی با همان سمت بدن مرتبط است.

• It is important to know that the cerebellum and basal ganglia both control motor functions but have opposite effects, and many signs and symptoms associated with their dysfunction are also opposite. For example, cerebellar dysfunction results in decreased muscle tone and an intentional tremor, whereas the dysfunction of basal ganglia results in increased muscle tone and resting tremor.

• مهم است بدانید که مخچه و عقده‌های قاعده‌ای هر دو عملکردهای حرکتی را کنترل می‌کنند اما اثرات متضادی دارند و بسیاری از علائم و نشانه‌های مرتبط با اختلال عملکرد آنها نیز متضاد هستند. به عنوان مثال، اختلال عملکرد مخچه منجر به کاهش تون عضلانی و لرزش عمدی می‌شود، در حالی که اختلال عملکرد عقده‌های قاعده‌ای منجر به افزایش تون عضلانی و لرزش در حالت استراحت می‌شود.

Fourth Ventricle

The fourth ventricle is a tent-like cavity of hindbrain lined with ependyma and filled with cerebrospinal fluid. It is situated in the posterior cranial fossa in front of the cerebellum and behind the pons and the upper part of medulla oblon-gata. The cavity of the ventricle presents a triangular outline in sagittal section and appears rhomboidal in shape (lozenge-shaped) in horizontal section. It is continuous interiorly with the central canal of medulla oblongata and superiorly with the cerebral aqueduct of midbrain (Fig. 10.11).

بطن چهارم

بطن چهارم حفره‌ای چادر مانند در مغز خلفی است که با اپاندیم پوشیده شده و با مایع مغزی نخاعی پر شده است. این حفره در حفره جمجمه‌ای خلفی، در جلوی مخچه و پشت پل مغزی و قسمت بالایی بصل النخاع قرار دارد. حفره بطن در برش ساژیتال، طرحی مثلثی شکل و در برش افقی، شکلی لوزی شکل (لوزی شکل) دارد. این حفره از داخل با کانال مرکزی بصل النخاع و از بالا با مجرای مغزی مغز میانی (شکل 10.11) ممتد است.

FIG. 10.11 The fourth ventricle and related structures as seen in midsagittal section.

شکل 10.11 بطن چهارم و ساختارهای مرتبط همانطور که در برش میدساژیتال دیده می‌شود.

The understanding of fourth ventricle is essential, firstly because, it is strategically placed in the midst of vital structures present in the medulla, pons and cerebellum, and secondly because its roof possesses three important openings which permit the CSF to escape from the ventricular system of the brain to the subarachnoid space.

درک بطن چهارم ضروری است، اولاً به این دلیل که از نظر استراتژیک در میان ساختارهای حیاتی موجود در بصل النخاع، پل مغزی و مخچه قرار دارد و ثانیاً به این دلیل که سقف آن دارای سه دهانه مهم است که به مایع مغزی نخاعی اجازه می‌دهد از سیستم بطنی مغز به فضای زیر عنکبوتیه فرار کند.

Features of Fourth Ventricle

The fourth ventricle possesses a number of important features like recesses, angles, boundaries, tela choroidea and choroid plexus.

ویژگی‌های بطن چهارم

بطن چهارم دارای تعدادی ویژگی مهم مانند فرورفتگی‌ها، زاویه‌ها، مرزها، تلا مشیمیه و شبکه مشیمیه است.

Recesses of the fourth ventricle (Fig. 10.12)

Five in number, the recesses are extensions from the cavity of the fourth ventricle:

فرورفتگی‌های بطن چهارم (شکل 10.12)

فرورفتگی‌ها که پنج عدد هستند، امتداد حفره بطن چهارم هستند:

FIG. 10.12 Schematic diagram to show the five recesses of the cavity of the fourth ventricle.

شکل 10.12 نمودار شماتیک برای نشان دادن پنج فرورفتگی حفره بطن چهارم.

• Two lateral recesses, one on each side extends laterally in the interval between the inferior cerebellar peduncle ventrally and the peduncle of flocculus dorsally. The lateral extremity of the recess reaches up to the flocculus and opens into the subarachnoid space of cerebellopontine angle as the lateral aperture (foramen of Luschka) through which part of choroid plexus bulges out.

• دو فرورفتگی جانبی، یکی در هر طرف، به صورت جانبی در فاصله بین پایه مخچه تحتانی در قسمت شکمی و پایه فلوکولوس در قسمت پشتی امتداد یافته‌اند. انتهای جانبی فرورفتگی به فلوکولوس می‌رسد و به فضای زیر عنکبوتیه زاویه پل مغزی به عنوان روزنه جانبی (سوراخ لوشکا) باز می‌شود که از طریق آن بخشی از شبکه مشیمیه بیرون می‌زند.

• A median dorsal recess extends into the white core of the cerebellum and lies just above (cranial) to the nodule.

• یک فرورفتگی پشتی میانی به هسته سفید مخچه امتداد یافته و درست بالای (جمجمه‌ای) ندول قرار دارد.

• Two lateral dorsal recesses, one on each side of median dorsal recess, project dorsally above the inferior medullary velum, immediately lateral to the nodule.

• دو فرورفتگی پشتی جانبی، یکی در هر طرف فرورفتگی پشتی میانی، به سمت پشت بالای نرم‌کام تحتانی، بلافاصله در سمت خارجی ندول، برجسته شده‌اند.

Angles of the fourth ventricle

The cavity of fourth ventricle has four angles, superior, inferior and two lateral angles.

زوایای بطن چهارم

حفره بطن چهارم دارای چهار زاویه، فوقانی، تحتانی و دو زاویه جانبی است.

• The superior angle is continuous above with the cerebral aqueduct of midbrain.

• The inferior angle is continuous below with the central canal of the closed part of the medulla oblongata.

• The two lateral angles, one on each side is carried outwards across the dorsal surface of the inferior cerebellar peduncle as tubular pouches called lateral recess.

• زاویه فوقانی در بالا با مجرای مغزی مغز میانی (مغز میانی) در ارتباط است.

• زاویه تحتانی در پایین با مجرای مرکزی قسمت بسته بصل النخاع در ارتباط است.

• دو زاویه جانبی، یکی در هر طرف، به صورت کیسه‌های لوله‌ای شکل به نام فرورفتگی جانبی، از سطح پشتی پایه مخچه تحتانی به سمت خارج امتداد می‌یابند.

Boundaries of the fourth ventricle

Lateral boundaries (lateral walls)

مرزهای بطن چهارم

مرزهای جانبی (دیواره‌های جانبی)

On each side, the fourth ventricle is bounded,

– inferolaterally by inferior cerebellar peduncle, supplemented by gracile and cuneate tubercles, and

– superolaterally, by superior cerebellar peduncle (Fig. 10.14).

در هر طرف، بطن چهارم به موارد زیر محدود می‌شود:

– در قسمت پایین و جانبی توسط پایه مخچه‌ای تحتانی، که توسط برآمدگی‌های ظریف و مخروطی تکمیل می‌شود، و

– در قسمت بالا و جانبی، توسط پایه مخچه‌ای فوقانی (شکل 10.14).

FIG. 10.14 The rhomboid fossa or floor of the fourth ventricle.

شکل 10.14 حفره لوزی یا کف بطن چهارم.

Roof (posterior wall) (Fig. 10.13)

The roof of fourth ventricle is tent-shaped and has upper and lower sloping surfaces. The apex of the tent extends posteriorly into the white core of the cerebellum.

سقف (دیواره خلفی) (شکل 10.13)

سقف بطن چهارم به شکل چادر است و دارای سطوح شیب‌دار بالایی و پایینی است. رأس چادر به سمت عقب به هسته سفید مخچه امتداد می‌یابد.

FIG. 10.13 Roof of the fourth ventricle. Note that the uppermost part of the roof is formed by the convergence of two superior cerebellar peduncles.

شکل ۱۰.۱۳ سقف بطن چهارم. توجه داشته باشید که بالاترین قسمت سقف از همگرایی دو پایه مخچه‌ای فوقانی تشکیل شده است.

The upper part of the roof is formed by the convergence of two superior cerebellar peduncles and a thin sheet of white matter, the superior medullary velum that bridges the triangular gap between the two superior cerebellar peduncles. On it lies the lingula of the superior vermis of the cerebellum.

قسمت بالایی سقف از همگرایی دو پایه مخچه‌ای فوقانی و یک صفحه نازک از ماده سفید، یعنی نرم‌کامه فوقانی که شکاف مثلثی بین دو پایه مخچه‌ای فوقانی را پر می‌کند، تشکیل شده است. روی آن، لینگولای ورمیس فوقانی مخچه قرار دارد.

The lower part of the roof is formed by a thin sheet of non-nervous tissue, the inferior medullary velum which is formed conjointly by the ventricular ependyma and the pia mater (of tela choroidea) that covers it posteriorly. It is intimately related to the nodule of the inferior vermis of the cerebellum.

قسمت پایینی سقف از یک صفحه نازک از بافت غیر عصبی، یعنی نرم‌کامه تحتانی، تشکیل شده است که به طور مشترک توسط اپاندیم بطنی و نرم‌کامه (از تلا مشیمیه) که آن را در خلف می‌پوشاند، تشکیل شده است. این صفحه ارتباط نزدیکی با گره ورمیس تحتانی مخچه دارد.

The lower part of the inferior medullary velum has a large aperture in the median plane, the foramen of Magendie through which the cavity of fourth ventricle communicates with the subarachnoid space of the cerebellomedul-lary cistern (cisterna magna).

قسمت پایینی نرم‌کام تحتانی مغز، یک روزنه بزرگ در صفحه میانی به نام سوراخ ماژندی دارد که از طریق آن حفره بطن چهارم با فضای زیر عنکبوتیه سیسترن مخچه-مغزی (سیسترن ماگنا) ارتباط برقرار می‌کند.

Tela choroidea of the fourth ventricle

Tela choroidea of the fourth ventricle is a double layered fold of pia mater between the inferior vermis of the cerebellum and lower part of the roof of the fourth ventricle. Its dorsal layer lines the inferior vermis which on reaching the nodule is reflected upon itself to form its ventral layer. When traced laterally, the dorsal layer is continuous with the pia mater covering the cerebellar hemisphere. The ventral layer lies over the roof of lower part of fourth ventricle and is continuous with the pia mater covering the dorsal aspect of medulla oblongata.

تلا مشیمیه بطن چهارم

تلا مشیمیه بطن چهارم یک چین دو لایه از نرم شامه بین ورمیس تحتانی مخچه و قسمت پایینی سقف بطن چهارم است. لایه پشتی آن، ورمیس تحتانی را می‌پوشاند که با رسیدن به گره، روی خود منعکس می‌شود و لایه شکمی آن را تشکیل می‌دهد. وقتی از پهلو ردیابی شود، لایه پشتی در امتداد نرم شامه که نیمکره مخچه را می‌پوشاند، قرار دارد. لایه شکمی روی سقف قسمت پایینی بطن چهارم قرار دارد و با نرم شامه که سطح پشتی بصل النخاع را می‌پوشاند، در امتداد است.

Choroid plexuses of the fourth ventricle

The capillary plexus of blood vessels between the two layers of tela choroidea form the rich vascular fringe that projects through the lower part of the roof of the fourth ventricle to form the choroid plexus. It is derived from the branches of posterior inferior cerebellar arteries.

شبکه‌های مشیمیه بطن چهارم

شبکه مویرگی رگ‌های خونی بین دو لایه تلا مشیمیه، حاشیه عروقی غنی را تشکیل می‌دهند که از قسمت پایینی سقف بطن چهارم بیرون زده و شبکه مشیمیه را تشکیل می‌دهد. این شبکه از شاخه‌های شریان‌های مخچه‌ای خلفی تحتانی مشتق می‌شود.

The plexus projects into the cavity through the lower part of the roof. The entire plexus is ‘T’-shaped, where vertical limb of ‘T’ is double with foramen of Magendie intervening between the two limbs. The horizontal limb of plexus on either side extends into the lateral recess and protrudes through the lateral aperture, the foramen of Luschka into the subarachnoid space and can be seen on the surface of brain, near the flocculus.

این شبکه از طریق قسمت پایینی سقف به داخل حفره بیرون زده است. کل شبکه به شکل “T” است، که در آن بازوی عمودی “T” دو برابر است و سوراخ ماژندی بین دو بازو قرار دارد. بازوی افقی شبکه در هر دو طرف به داخل فرورفتگی جانبی امتداد یافته و از طریق روزنه جانبی، سوراخ لوشکا، به داخل فضای زیر عنکبوتیه بیرون زده و می‌توان آن را در سطح مغز، نزدیک به لخته‌ها مشاهده کرد.

Floor (rhomboid fossa)

The floor of the fourth ventricle is formed by posterior surfaces of the pons and the upper part of the medulla. It is rhomboid in shape (diamond-shaped) and because of its shape, the floor of fourth ventricle is often called rhomboid fossa. It is divisible into three parts:

کف (حفره لوزی)

کف بطن چهارم توسط سطوح خلفی پل مغزی و قسمت بالایی بصل النخاع تشکیل شده است. این حفره لوزی شکل (لوزی شکل) است و به دلیل شکل آن، کف بطن چهارم اغلب حفره لوزی نامیده می‌شود. این حفره به سه قسمت تقسیم می‌شود:

• The upper triangular part, is formed by the posterior surface of the pons.

• بخش مثلثی بالایی، توسط سطح خلفی پل مغزی تشکیل شده است.

• The lower triangular part, is formed by the upper part of the posterior surface of the medulla.

• بخش مثلثی پایینی، توسط بخش بالایی سطح خلفی بصل النخاع تشکیل شده است.

• The intermediate part at the junction of the medulla and pons is prolonged laterally on either side over the inferior cerebellar peduncle as the floor of lateral recess. This part is bounded above by base of upper triangular part of the floor and below by a line joining the horizontal parts of the taenia. The surface of intermediate part is marked by the presence of delicate bundles of transversely arranged fibres, the striae medullaris.

• بخش میانی در محل اتصال بصل النخاع و پل مغزی، به صورت جانبی در هر دو طرف روی پایه مخچه تحتانی به عنوان کف فرورفتگی جانبی امتداد یافته است. این بخش در بالا توسط قاعده بخش مثلثی بالایی کف و در پایین توسط خطی که بخش‌های افقی تنیا را به هم متصل می‌کند، محدود شده است. سطح بخش میانی با وجود دسته‌های ظریفی از الیاف که به صورت عرضی چیده شده‌اند، یعنی استریای بصل النخاع، مشخص می‌شود.

Features of the floor of fourth ventricle (rhomboid fossa)

The floor of fourth ventricle exhibits following features (Fig. 10.14):

ویژگی‌های کف بطن چهارم (حفره لوزی)

کف بطن چهارم ویژگی‌های زیر را نشان می‌دهد (شکل 10.14):

• The entire floor is divided into right and left symmetrical halves by a median sulcus.

• کل کف توسط یک شیار میانی به دو نیمه متقارن راست و چپ تقسیم می‌شود.

• On either side of median sulcus there is a longitudinal elevation called medial eminence.

• در دو طرف شیار میانی، یک برآمدگی طولی به نام برجستگی داخلی وجود دارد.

• Medial eminence is bounded laterally by sulcus limitans.

• برجستگی داخلی از طرفین توسط شیار محدودکننده محدود می‌شود.

• The region, lateral to sulcus limitans overlies the vestib-ular nuclei, hence it is termed vestibular area. This area lies partly in the pons and partly in the medulla oblongata.

• ناحیه‌ای که در سمت جانبی شیار محدودکننده قرار دارد، روی هسته‌های دهلیزی قرار دارد، از این رو ناحیه دهلیزی نامیده می‌شود. این ناحیه تا حدی در پل مغزی و تا حدی در بصل النخاع قرار دارد.

• The upper end of sulcus limitans widens into a triangular depression called superior fovea. Above the superior fovea the sulcus limitans flattens out and presents a bluish grey area called locus ceruleus. The colour is imparted by the underlying group of nerve cells containing melanin pigment which constitute the substantia ferruginea. The neurons of locus ceruleus contain large quantities of norepinephrine (noradrenaline).

• انتهای بالایی شیار محدودکننده به یک فرورفتگی مثلثی شکل به نام حفره فوقانی گسترش می‌یابد. بالای حفره فوقانی، شیار محدودکننده مسطح می‌شود و ناحیه‌ای خاکستری مایل به آبی به نام لوکوس سرولئوس ایجاد می‌کند. این رنگ توسط گروه سلول‌های عصبی زیرین حاوی رنگدانه ملانین که ماده فروژینه را تشکیل می‌دهند، ایجاد می‌شود. نورون‌های لوکوس سرولئوس حاوی مقادیر زیادی نوراپی نفرین (نورآدرنالین) هستند.

• The lowermost part of sulcus limitans presents a small depression called inferior fovea.

• پایین‌ترین قسمت شیار محدودکننده، یک فرورفتگی کوچک به نام حفره تحتانی را نشان می‌دهد.

• On either side, the medial eminence shows an oval swelling in the pontine part of floor at the level of superior fovea, the facial colliculus. The swelling is produced by the fibres from the motor nucleus of facial nerve hooking around the abducent nucleus (internal genu of facial nerve).

• در هر دو طرف، برجستگی داخلی، یک تورم بیضی شکل در قسمت پل مانند کف، در سطح حفره فوقانی، یعنی کالیکولوس صورت، نشان می‌دهد. این تورم توسط فیبرهای هسته حرکتی عصب صورت که به دور هسته دورکننده (زانوی داخلی عصب صورت) قلاب می‌شوند، ایجاد می‌شود.

• From inferior fovea the sulcus limitans descends obliquely towards the median sulcus. This sulcus divides the medial eminence in the medullary part of the floor into two triangles, the hypoglossal triangle above and the vagal triangle below.

• از حفره تحتانی، شیار محدودکننده به صورت مایل به سمت شیار میانی پایین می‌رود. این شیار، برجستگی داخلی را در قسمت مدولاری کف به دو مثلث تقسیم می‌کند، مثلث هیپوگلوسال در بالا و مثلث واگ در پایین.

1. The hypoglossal triangle is divided by a faint oblique furrow into a medial part which overlies the nucleus of hypoglossal nerve and a lateral part overlying the nucleus intercalatus.

۱. مثلث زیرزبانی توسط یک شیار مایل کمرنگ به یک قسمت داخلی که روی هسته عصب زیرزبانی قرار دارد و یک قسمت جانبی که روی هسته اینترکالاتوس قرار دارد، تقسیم می‌شود.

2. The vagal triangle overlies the nuclei of vagus, glossopha-ryngeal and cranial accessory nerves.

۲. مثلث واگ روی هسته‌های اعصاب واگ، زبان‌زبانی-حلقی و اعصاب فرعی جمجمه‌ای قرار دارد.

3. The vagal triangle is crossed by a narrow translucent ridge called funiculus separans. A small area between the funiculus separans above and the gracile tubercle below is called area postrema. This area consists of highly vascular neuroglial tissue.

۳. مثلث واگ توسط یک برآمدگی باریک و شفاف به نام طناب جداکننده قطع می‌شود. ناحیه کوچکی بین طناب جداکننده در بالا و برجستگی ظریف در پایین، ناحیه پوسترما نامیده می‌شود. این ناحیه از بافت نوروگلیای بسیار عروقی تشکیل شده است.

N.B. The features of the lower part of the floor of fourth ventricle resemble with that of a pen-nib, hence it is called calamus scriptorius.

توجه: ویژگی‌های قسمت پایینی کف بطن چهارم شبیه نوک خودکار است، از این رو به آن کالاموس اسکریپتوریوس می‌گویند.

• The inferolateral margins of the fourth ventricle are marked by a narrow white ridge called taenia. The two taeneae meet at the inferior angle of the ventricle to form a small fold called obex. The obex forms the roof of the inferior angle of the fourth ventricle. The term obex is often used to denote the inferior angle of the fourth ventricle.

• حاشیه‌های تحتانی-جانبی بطن چهارم با یک برآمدگی سفید باریک به نام تنیا مشخص شده‌اند. دو تنیا در زاویه تحتانی بطن به هم می‌رسند و یک چین کوچک به نام اوبکس تشکیل می‌دهند. اوبکس سقف زاویه تحتانی بطن چهارم را تشکیل می‌دهد. اصطلاح اوبکس اغلب برای اشاره به زاویه تحتانی بطن چهارم استفاده می‌شود.

The important structures that lie beneath the floor of the fourth ventricle are listed in the Table 10.3.

ساختارهای مهمی که در زیر کف بطن چهارم قرار دارند در جدول 10.3 فهرست شده‌اند.

Table 10.3

Structures underneath the floor of fourth ventricle

جدول 10.3

ساختارهای زیر کف بطن چهارم

Openings in the Fourth Ventricle

There are five openings in the fourth ventricle through which cerebrospinal fluid can leave the cavity of fourth ventricle:

منافذ بطن چهارم

پنج سوراخ در بطن چهارم وجود دارد که از طریق آنها مایع مغزی نخاعی می‌تواند حفره بطن چهارم را ترک کند:

• Central aperture in the roof (foramen of Magendie).

• Two lateral apertures in the roof (foramina of Luschka).

• Central canal of medulla oblongata.

• Cerebral aqueduct of midbrain.

• روزنه مرکزی در سقف (سوراخ ماژندی).

• دو روزنه جانبی در سقف (سوراخ لوشکا).

• کانال مرکزی بصل النخاع.

• قنات مغزی مغز میانی.

Out of these five openings the CSF can pass from the cavity of fourth ventricle into the subarachnoid space only through three openings in the roof, viz. foramen of Magendie and foramina of Luschka.

از بین این پنج روزنه، مایع مغزی نخاعی (CSF) فقط از طریق سه روزنه در سقف بطن چهارم، یعنی سوراخ ماژندی و سوراخ لوشکا، می‌تواند از حفره بطن چهارم به فضای زیر عنکبوتیه عبور کند.

Clinical Correlation

• The tumours in the region of fourth ventricle are not uncommon. The most common tumour in this region is medulloblastoma. It arises from poorly differentiated primitive neuroectodermal cells of cerebellar vermis and occur mostly in children.

همبستگی بالینی

• تومورهای ناحیه بطن چهارم غیرمعمول نیستند. شایع‌ترین تومور در این ناحیه مدولوبلاستوما است. این تومور از سلول‌های نورواکتودرمی اولیه با تمایز ضعیف ورمیس مخچه ناشی می‌شود و بیشتر در کودکان رخ می‌دهد.

The medulloblastoma is highly malignant and produces the signs and symptoms of cerebellar lesions, or it may press upon the vital centres located beneath the floor of the ventricle causing cardiac irregularities, tachycardia, irregular respiration, and vasomotor disturbances.

مدولوبلاستوما بسیار بدخیم است و علائم و نشانه‌های ضایعات مخچه را ایجاد می‌کند، یا ممکن است بر مراکز حیاتی واقع در زیر کف بطن فشار وارد کند و باعث بی‌نظمی‌های قلبی، تاکی‌کاردی، تنفس نامنظم و اختلالات وازوموتور شود.

• If the openings in the roof of fourth ventricle are blocked by the growing tumour, or as a result of formation of fibrous adhesions in the subarachnoid space during meningitis. The CSF cannot escape from the ventricular system into the subarachnoid space. This will lead to excessive accumulation of CSF within the ventricular system producing internal hydrocephalus.

• اگر دهانه‌های سقف بطن چهارم توسط تومور در حال رشد مسدود شوند، یا در نتیجه تشکیل چسبندگی‌های فیبری در فضای زیر عنکبوتیه در طول مننژیت. مایع مغزی نخاعی نمی‌تواند از سیستم بطنی به فضای زیر عنکبوتیه فرار کند. این امر منجر به تجمع بیش از حد مایع مغزی نخاعی در سیستم بطنی می‌شود که باعث هیدروسفالی داخلی می‌شود.

Clinical Problems

مشکلات بالینی

1. What is the cause of vermis syndrome in children and what are its effects?

1. علت سندرم ورمیس در کودکان چیست و چه عوارضی دارد؟

2. What is nystagmus and why does it occur in a cerebellar lesion?

2. نیستاگموس چیست و چرا در ضایعه مخچه‌ای رخ می‌دهد؟

3. A middle-aged women complained that her right-hand tremors when she attempts to insert a thread in the eye of sewing needle; and her body sways towards the right side while walking. On physical examination the Physician found that: (a) there is flaccidity of limb muscles on the right side, (b) the patient swayed over to the right side when she was asked to walk on heel to toe along a straight line on the floor, and (c) when she was asked to touch the tip of her nose with her right index finger, the finger tended to overshoot the target. MRI of brain revealed a tumour in the right cerebellar hemisphere (Fig 10.15). The Physician told the patient that she was suffering from a cerebellar disease. Explain whether a lesion of cerebellum is likely to be in the vermis or in the cerebellar hemisphere.

3. یک زن میانسال از لرزش دست راست خود هنگام تلاش برای وارد کردن نخ در سوراخ سوزن خیاطی شکایت داشت؛ و بدنش هنگام راه رفتن به سمت راست متمایل می‌شود. پزشک در معاینه فیزیکی متوجه شد که: (الف) شلی عضلات اندام در سمت راست وجود دارد، (ب) بیمار وقتی از او خواسته شد که روی پاشنه تا پنجه در امتداد یک خط مستقیم روی زمین راه برود، به سمت راست متمایل شد، و (ج) وقتی از او خواسته شد نوک بینی خود را با انگشت اشاره دست راست خود لمس کند، انگشت تمایل به خارج شدن از هدف داشت. MRI مغز، توموری را در نیمکره راست مخچه نشان داد (شکل 10.15). پزشک به بیمار گفت که از یک بیماری مخچه‌ای رنج می‌برد. توضیح دهید که آیا ضایعه مخچه احتمالاً در ورمیس است یا در نیمکره مخچه.

FIG.10.15 MR image of a right-sided tumour in the cerebellum. Source: Heylings, David JA, Spence, Roj AJ, Kelly, Barry E. Integrated Anatomy. Oxford: Elsevier Science Ltd, 2007.

شکل 10.15 تصویر MR از یک تومور سمت راست در مخچه. منبع: Heylings, David JA, Spence, Roj AJ, Kelly, Barry E. Integrated Anatomy. Oxford: Elsevier Science Ltd, 2007.

4. What is area postrema and why it is clinically important?

4. ناحیه پوسترما چیست و چرا از نظر بالینی مهم است؟

Clinical Problem Solving

حل مسئله بالینی

1. The most common cause of this syndrome is a medulloblastoma of the vermis in children. The damage of midline structures of cerebellum, viz. vermis (and flocculonodular lobe) results in disturbance of equilibrium with difficulty in holding the head steady in upright position, and holding the trunk erect, and tendency to fall backward or forward (trunkal ataxia). Consequently the patient tends to stand with his legs well apart, i.e. broad-based.

1. شایع‌ترین علت این سندرم، مدولوبلاستومای ورمیس در کودکان است. آسیب به ساختارهای خط میانی مخچه، یعنی ورمیس (و لوب فلوکولوندولار) منجر به اختلال در تعادل با مشکل در ثابت نگه داشتن سر در حالت ایستاده و راست نگه داشتن تنه و تمایل به افتادن به عقب یا جلو (آتاکسی تنه) می‌شود. در نتیجه، بیمار تمایل دارد با پاهای کاملاً باز، یعنی پاهای پهن، بایستد.

Since the tumour is in the region of the roof of the fourth ventricle, the internal hydrocephalus may occur due to failure of escape of CSF from fourth ventricle as the foramina in the roof of fourth ventricle becomes distorted and closed by the tumour. The papilloedema in both the eyes may also occur due to increased intracranial CSF pressure.

از آنجایی که تومور در ناحیه سقف بطن چهارم قرار دارد، هیدروسفالی داخلی ممکن است به دلیل عدم خروج مایع مغزی نخاعی از بطن چهارم رخ دهد، زیرا سوراخ‌های سقف بطن چهارم توسط تومور تحریف و بسته می‌شوند. ادم پاپی در هر دو چشم نیز ممکن است به دلیل افزایش فشار داخل جمجمه‌ای مایع مغزی نخاعی رخ دهد.

2. The nystagmus is an involuntary oscillation of the eyeball. In a cerebellar lesion, the nystagmus occurs due to ataxia of the muscles moving the eyeball, i.e. lack of coordination between the agonist and antagonist muscles involved in the movement of the eyeball.

۲. نیستاگموس نوسان غیرارادی کره چشم است. در ضایعه مخچه، نیستاگموس به دلیل آتاکسی عضلات حرکت دهنده کره چشم رخ می‌دهد، یعنی عدم هماهنگی بین عضلات آگونیست و آنتاگونیست درگیر در حرکت کره چشم.

3. She is suffering from a lesion tumour of right cerebellar hemisphere because all the signs and symptoms are confined on to the right side. Note that unlike cerebral hemisphere, each cerebellar hemisphere controls the same side of the body, hence damage to hemispheric structures always produces signs and symptoms ipsilateral to the side of the lesion. Figure 10.14 shows right-sided humour in the cerebellum.

۳. او از تومور ضایعه‌ای نیمکره راست مخچه رنج می‌برد زیرا تمام علائم و نشانه‌ها به سمت راست محدود می‌شوند. توجه داشته باشید که برخلاف نیمکره مغزی، هر نیمکره مخچه یک طرف بدن را کنترل می‌کند، از این رو آسیب به ساختارهای نیمکره‌ای همیشه علائم و نشانه‌هایی را در همان طرف ضایعه ایجاد می‌کند. شکل ۱۰.۱۴، خلط سمت راست را در مخچه نشان می‌دهد.

4. The area postrema is a small area in the floor of the fourth ventricle near its inferior angle, interposed between the vagal triangle and the gracile tubercle. A highly vascular neuroglial tissue lies beneath the ependyma of this area and there is no blood-brain barrier, at this site.

۴. ناحیه پوسترما ناحیه کوچکی در کف بطن چهارم نزدیک زاویه تحتانی آن است که بین مثلث واگ و برجستگی ظریف قرار گرفته است. یک بافت نوروگلیال بسیار عروقی در زیر اپاندیم این ناحیه قرار دارد و هیچ سد خونی-مغزی در این محل وجود ندارد.

Clinically the area postrema is important because the true vomiting centre, the chemoreceptor trigger zone (CTZ) is located in or near the area postrema. The CTZ contains chemoreceptor cells which initiate vomiting when they are stimulated by certain circulating toxins or drugs like apomorphine, and digitalis (central emetics).

از نظر بالینی، ناحیه پوسترما مهم است زیرا مرکز استفراغ واقعی، ناحیه ماشه گیرنده شیمیایی (CTZ) در داخل یا نزدیکی ناحیه پوسترما واقع شده است. CTZ حاوی سلول‌های گیرنده شیمیایی است که وقتی توسط سموم خاص در گردش خون یا داروهایی مانند آپومورفین و دیژیتال (داروهای استفراغ‌آور مرکزی) تحریک می‌شوند، استفراغ را آغاز می‌کنند.