تاریخچه مهم‌ترین رویدادهای علوم اعصاب از ۴۰۰۰ قبل از میلاد تا کنون

تاریخ‌ها و رویدادهای زیر از چندین منبع جمع آوری شده است. بدون شک این رویدادها، همه وقایع مهمی نیستند که در علوم اعصاب اتفاق افتاده… فقط برخی از مواردی است که من انتخاب کرده ام.

۴۰۰۰ قبل از میلاد تا ۰ بعد از میلاد

حدود ۴۰۰۰ قبل از میلاد – اثر سرخوشی گیاه خشخاش در اسناد سومری گزارش شده است.

حدود ۴۰۰۰ قبل از میلاد – لوح‌های گِلی بین النهرین در مورد چگونگی استفاده از الکل برای رقیق کردن دارو صحبت می‌کنند.

حدود ۲۷۰۰ قبل از میلاد – شن نونگ منشا طب سوزنی است.

حدود ۱۷۰۰ قبل از میلاد – جراحی ادوین اسمیت بر پاپیروس نوشته شده است. اولین گزارش مکتوب در مورد سیستم عصبی.

حدود ۱۴۰۰-۱۲۰۰ قبل از میلاد – سیستم آیوودایی طب هندو توسعه می‌یابد.

حدود ۶۰۰ قبل از میلاد – پزشک هندی Sushruta عمل جراحی آب مروارید را در Sushruta Samhita توصیف می‌کند.

حدود ۵۰۰ قبل از میلاد – آلکمایون کروتونا اعصاب حسی را تشریح می کند.

حدود ۵۰۰ قبل از میلاد – Alcmaion of Crotona عصب بینایی را توصیف می.کند.

حدود ۵۰۰ قبل از میلاد – امپدوکلس پیشنهاد می‌کند که «پرتوهای بینایی» باعث بینایی می‌شود.

۴۶۰-۳۷۹ پ.م. – بقراط از صرع به عنوان یک اختلال در مغز صحبت می‌کند.

۴۶۰-۳۷۹ پ.م. – بقراط بیان می‌کند که مغز با احساس درگیر است و جایگاه هوش است.

۳۸۷ ق.م. – افلاطون در آتن تدریس می‌کند و معتقد است مغز محل فرآیند ذهنی است.

۳۳۵ پ.م. – ارسطو درباره خواب می‌نویسد; معتقد است قلب جایگاه فرآیند ذهنی است.

۳۳۵-۲۸۰ پ.م. – هروفیلوس (“پدر آناتومی”)؛ معتقد است بطن‌ها جایگاه هوش انسان هستند.

۲۸۰ قبل از میلاد – Erasistratus of Chios به تقسیمات مغز اشاره می‌کند.

۰ بعد از میلاد تا ۱۵۰۰ بعد از میلاد

حدود ۱۰۰ پس از میلاد – مارینوس (Marinus) دهمین عصب جمجمه ای را توصیف می‌کند.

حدود ۱۰۰ پس از میلاد – روفوس افسوسی (Rufus of Ephesus ) کیاسمای بینایی را توصیف و نام می‌برد.

۱۷۷ بعد از میلاد – سخنرانی جالینوس (Galen) درباره مغز.

حدود ۳۹۰ پس از میلاد – نمسیوس (Nemesius) دکترین بومی‌سازی همه عملکردهای ذهنی را توسعه می‌دهد.

حدود ۹۰۰ پس از میلاد – رازی (Rhazes) هفت عصب جمجمه و ۳۱ عصب نخاعی را در کتاب الحاوی فی الطب توصیف می‌کند.

حدود ۱۰۰۰ پس از میلاد – عمار بن علی موصلی (Ammar ibn Ali of Mosul ) به جراحی آب مروارید دست زد و عدسی کدر را از چشم خارج کرد.

حدود ۱۰۰۰ پس از میلاد – الهازن (Alhazen) چشم را با دستگاهی شبیه دوربین مقایسه می کند.

حدود ۱۰۰۰ پس از میلاد – الزهراوی (Al-Zahrawi) (همچنین به نام ابولکاسیس یا آلبوکاسیس (Abulcasis or Albucasis) شناخته می شود) چندین درمان جراحی برای اختلالات عصبی را توصیف می کند.

۱۰۲۱ پس از میلاد – ابن هیثم (الحازن) Al-Haytham (Alhazen) کتاب اپتیک (نورشناسی) را منتشر کرد.

۱۰۲۵ پس از میلاد – ابن سینا (Avicenna) در کتاب قانون پزشکی (Canon of Medicine) درباره بینایی و چشم می نویسد.

۱۰۸۸ پس از میلاد – ابوروح جرجانی (Abu Ruh) نور العیون (The Light of the Eyes) را می‌نویسد و چندین عمل چشم را توصیف می‌کند.

۱۲۶۰ پس از میلاد – لویی نهم (Louis IX)، Hopital des Quinze-Vingts، اولین موسسه را برای نابینایان تأسیس کرد.

۱۲۸۴ پس از میلاد – سالوینو دآرمات (Salvino D’Armate) عینک ساخت.

۱۳۱۶ پس از میلاد – Mondino de’Luzzi اولین کتاب درسی آناتومی اروپایی (Anothomia) را نوشت.

۱۴۰۲ پس از میلاد – بیمارستان سنت مری بیت لحم (St. Mary of Bethlehem Hospital) منحصراً برای بیماران روانی استفاده می‌شود.

۱۴۱۰ پس از میلاد – موسسه‌ای برای بیماران روانی در والنسیا، اسپانیا تأسیس شد.

۱۶۰۰ – ۱۵۰۰

۱۵۰۴ – لئوناردو داوینچی (Leonardo da Vinci) موم بطن های انسان را تولید کرد (با استفاده از تزریق موم قالب‌گیری به داخل مغز و سایر اعضای بدن مثل قلب به بررسی حفره‌های درونی آنها پرداخت).

۱۵۳۶ – نیکولو ماسا (Nicolo Massa) مایع مغزی نخاعی را توصیف کرد.

۱۵۳۸ – آندریاس وسالیوس (Andreas Vesalius) کتاب‌هایی مانند آناتومی بدن و ساختار بدن انسان را منتشر کرد.

۱۵۴۲ – ژان فرنل (Jean Fernel)، De naturali parte Medicinae را منتشر می کند که شامل اصطلاح “فیزیولوژی” برای اولین بار است.

۱۵۴۳ – آندریاس وسالیوس (Andreas Vesalius) کتاب “درباره عملکرد بدن انسان” را منتشر کرد.

۱۵۴۳ – آندریاس وسالیوس (Andreas Vesalius) درباره غده صنوبری بحث می کند و جسم مخطط را ترسیم می کند.

۱۵۴۹ – جیسون پراتنسیس (Jason Pratensis) کتاب De Cerebri Morbis را منتشر کرد که به بیماری های عصبی اختصاص داشت.

۱۵۵۰ – آندریاس وسالیوس (Vesalius) هیدروسفالی را توصیف می کند.

۱۵۵۰ – بارتولومئو ائوستاکی (Bartolomeo Eustachio) منشا مغزی اعصاب بینایی را توصیف می‌کند.

۱۵۵۸ – جیامباتیستا دلا پورتا (Giambattista della Porta) سمعک های چوبی را در کتاب خود جادوی طبیعی توصیف می کند.

۱۵۶۱ – گابریل فالوپیو (Gabriele Falloppio)، Observationes Anatomicae منتشر کرد و برخی از اعصاب جمجمه را توصیف کرد. اعصاب تروکلئار و آبدوسنس شناسایی شد.

۱۵۶۲ – بارتولومئو ائوستاکی (Bartolomeo Eustachio) کتاب معاینه اندام شنوایی را منتشر کرد.

۱۵۶۴ – جولیو سزار آرانزی (Giulio Cesare Aranzi) اصطلاح هیپوکامپ را ابداع کرد.

۱۵۷۳ – کنستانزو والریو (Constanzo Varolio) پونز را نامگذاری کرد.

۱۵۷۳ – کنستانزو والریو (Constanzo Varolio) برای اولین بار مغز را با شروع از پایه آن قطع کرد

۱۵۷۳ – ژیرولامو مرکوریاله یا مرکوریالی (Girolamo Mercuriali)، De nervis opticis را برای توصیف آناتومی عصب بینایی می نویسد.

۱۵۸۳ – فلیکس پلاتر (Georg Bartisch) بیان کرد که عدسی فقط نور را متمرکز می کند و شبکیه جایی است که تصاویر تشکیل می شوند.

۱۵۸۳ – گئورگ بارتیش (Georg Bartisch)، Ophthalmodouleia: das ist Augendienst را با نقاشی های چشم منتشر کرد.

۱۵۸۶ – A. Piccolomini بین قشر و ماده سفید تمایز قائل شد.

۱۵۸۷ – Guilio Cesare Aranzi بطن ها و هیپوکامپ را توصیف می کند. او همچنین نشان می دهد که شبکیه یک تصویر معکوس دارد.

۱۵۹۰ – زاخاریاس یانسن (Zacharias Janssen) میکروسکوپ مرکب را اختراع کرد.

۱۵۹۶ – آقای والتر رالی (Sir Walter Raleigh) در کتاب خود Discovery of the Large, Rich and Beautiful Empire of Guiana از سم پیکان نام برد.

۱۷۰۰ _ ۱۶۰۰

۱۶۰۱ – هیرانمس فابریسیوس (Hieronymus Fabricius)، ab Aquapendente Tractatus de Oculo Visusque Organo را منتشر کرد و محل صحیح عدسی را نسبت به عنبیه توصیف کرد.

۱۶۰۴ – یوهانس کپلر (Johannes Kepler) تصویر وارونه شده روی شبکیه را توصیف می‌کند.

۱۶۰۹ – J. Casserio اولین توصیف اجسام پستانی را منتشر کرد.

۱۶۱۱ – کتاب درسی لازاروس ریوریوس (Lazarus Riverius) که اختلالات هوشیاری را توصیف می‌کرد منتشر شد.

۱۶۲۱ – رابرت برتون (Robert Burton) کتاب آناتومی و تشریح مالیخولیا (The Anatomy of Melancholy) را درباره افسردگی منتشر کرد.

۱۶۲۳ – بنیتو داکا د والدز (Benito Daca de Valdes) اولین کتاب را در مورد سنجش بینایی و  تناسب عینک منتشر کرد.

۱۶۲۷ – ویلیام هاروی (William Harvey) نقش مغز را در حرکت قورباغه نشان داد.

۱۶۴۱ – فرنسیسکس سیلویس (Franciscus de la Boe Sylvius) شکاف در سطح جانبی مغز را توصیف کرد (شکاف سیلوین)

۱۶۴۴ – جووانی باتیستا اودیرنا (Giovanni Battista Odierna) ظاهر میکروسکوپی چشم مگس را در L’Occhio della Mosca توصیف می کند.

۱۶۴۹ – رنه دکارت (Rene Descartes) پینه آل را مرکز کنترل بدن و ذهن توصیف کرد.

۱۶۵۰ – فرنسیسکس سیلویس (Franciscus de la Boe Sylvius) یک گذرگاه باریک بین بطن سوم و چهارم (قنات سیلویوس) را توصیف می کند.

۱۶۵۸ – یوهان جاکوف وفر (Johann Jakof Wepfer) نظریه می دهد که پارگی رگ خونی مغز ممکن است باعث آپوپلکسی (سکته مغزی) شود.

۱۶۶۱ – توماس ویلیس یک مورد مننژیت را توصیف کرد ۱۶۶۲ – Rene Descartes De homine منتشر شد (او در ۱۶۵۰ درگذشت) ۱۶۶۴ – توماس ویلیس آناتوم مغزی (به لاتین) را منتشر کرد. ۱۶۶۴ – توماس ویلیس یازدهمین عصب جمجمه ای (عصب جانبی) را توصیف کرد. ۱۶۶۴ – توماس ویلیس پیشنهاد کرد که مایع مغزی نخاعی توسط شبکه کوروئید تولید می شود. ۱۶۶۴ – جراردوس بلاسیوس “عنکبوتیه” را کشف و نامگذاری کرد. ۱۶۶۴ – جان سومردام با تحریک مکانیکی عصب باعث انقباض ماهیچه قورباغه شد. ۱۶۶۵ – رابرت هوک اولین میکروسکوپ خود را شرح داد ۱۶۶۷ – رابرت هوک Micrographia را منتشر کرد ۱۶۶۸ – l’Abbe Edme Mariotte نقطه کور را کشف کرد ۱۶۷۰ – ویلیام مولینز عصب trochlear را نامگذاری کرد ۱۶۷۱ – Franciscus de la Boe Sylvius سپتوم پلوسیدوم را توصیف می کند. ۱۶۷۳ – جوزف دوورنی از تکنیک ابلیشن آزمایشی در کبوترها استفاده کرد ۱۶۸۱ – نسخه انگلیسی آناتوم مغزی توماس ویلیس منتشر شد ۱۶۸۱ – توماس ویلیس اصطلاح نورولوژی را ابداع کرد ۱۶۸۴ – Raymond Vieussens Neurographia Universalis را منتشر کرد ۱۶۸۴ – Raymond Vieussens از روغن جوش برای سفت کردن مغز استفاده کرد ۱۶۸۶ – توماس سیدنهام شکلی از کوریا را در کودکان و بزرگسالان جوان توصیف کرد ۱۶۹۵ – همفری ریدلی بدنه مقاوم را توصیف کرد ۱۶۹۵ – همفری ریدلی کتاب آناتومی مغز را منتشر کرد ۱۶۹۶ – جان لاک مقاله ای در مورد درک انسان می نویسد ۱۶۹۷ – جوزف جی دوورنی اصطلاح “شبکه بازویی” را معرفی کرد.