بیماری آلزایمر یک نوع پیشرونده زوال عقل است که حافظه و سایر عملکردهای مغز را مختل کرده و در نهایت از بین می برد. هیچ درمانی وجود ندارد، اگرچه تصور می شود برخی از درمان ها پیشرفت را کند می کنند.
تحقیقات قبلی سطوح بالای غیرطبیعی آهن در مغز را با بیماری آلزایمر مرتبط کرده است. رسوب آهن با آمیلوئید بتا، پروتئینی که در مغز افراد مبتلا به آلزایمر به هم متصل می شود و پلاک هایی را تشکیل می دهد که بین نورون ها جمع می شوند و عملکرد سلولی را مختل می کنند. همچنین ارتباطی بین آهن و درهم‌تنیدگی‌های نوروفیبریلاری، تجمع غیرطبیعی پروتئینی به نام تاو که درون نورون‌ها جمع می‌شود، یافت شده است. این گره‌ها سیستم انتقال نورون را مسدود می‌کنند که به ارتباط بین نورون‌ها آسیب می‌زند.
مشخص است که ساختارهای ماده خاکستری عمیق بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر حاوی غلظت بالاتر آهن مغز است. اطلاعات کمتری در مورد نئوکورتکس، لایه بیرونی شیاردار عمیق مغز که با زبان، تفکر آگاهانه و سایر عملکردهای مهم درگیر است، شناخته شده است. ارزیابی نئوکورتکس توسط MRI چالش برانگیز است، زیرا آناتومی ناحیه MRI را مستعد اعوجاج، پوسیدگی سیگنال و مصنوعات می‌کند.
دکتر رینهولد اشمیت، استاد عصب‌شناسی و رئیس بخش نورولوژی دانشگاه پزشکی گراتس در اتریش، می‌گوید: «بهترین راه‌حل برای به حداقل رساندن این آثار، استفاده از اسکن‌های با وضوح فوق‌العاده بالا است. با این حال، در محیط بالینی، زمان اسکن یک عامل محدود کننده است و باید مصالحه ای پیدا کرد.
برای مطالعه جدید، دکتر اشمیت و همکارانش رویکردی را با استفاده از یک اسکنر MRI 3T توسعه دادند که بهترین موازنه بین وضوح و زمان اسکن را همراه با پس پردازش برای تصحیح تأثیر اعوجاج‌ها فراهم می‌کرد.
آنها از سیستم MRI برای بررسی سطوح پایه آهن مغز در ۱۰۰ فرد مبتلا به بیماری آلزایمر و ۱۰۰ فرد سالم استفاده کردند. از ۱۰۰ شرکت‌کننده مبتلا به بیماری آلزایمر، ۵۶ نفر آزمایش‌های عصبی روان‌شناختی و MRI مغز را با میانگین پیگیری ۱۷ ماه انجام دادند.
این تکنیک محققان را قادر می سازد تا نقشه ای از آهن مغز ایجاد کنند و سطح آهن را در قسمت هایی از مغز مانند لوب های تمپورال یا نواحی مغز که در زیر شقیقه ها قرار دارد و لوب های پس سری در پشت سر تعیین کنند.
دکتر اشمیت گفت: «ما نشانه‌هایی از رسوب آهن بالاتر در ماده خاکستری عمیق و نئوکورتکس کل، و به صورت منطقه‌ای در لوب‌های گیجگاهی و پس سری، در بیماران مبتلا به آلزایمر در مقایسه با افراد سالم هم سن پیدا کردیم.
انباشت آهن مغز مستقل از کاهش حجم مغز با زوال شناختی مرتبط بود. تغییرات در سطح آهن در طول زمان در لوب های تمپورال با کاهش شناختی در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر مرتبط است.
دکتر اشمیت گفت: “این نتایج همه با این دیدگاه مطابقت دارد که غلظت های بالای آهن به طور قابل توجهی رسوب آمیلوئید بتا و سمیت عصبی را در بیماری آلزایمر افزایش می دهد.”
نتایج به نقش بالقوه در درمان بیماری آلزایمر برای داروهایی که بار آهن را در مغز کاهش می‌دهند، اشاره می‌کند. این داروها که به عنوان شلاتور شناخته می شوند، می توانند آهن اضافی را از بدن خارج کنند.
دکتر اشمیت گفت: “مطالعه ما از فرضیه اختلال در هموستاز آهن در بیماری آلزایمر پشتیبانی می کند و نشان می دهد که استفاده از شلاتورهای آهن در آزمایشات بالینی ممکن است یک هدف درمانی امیدوارکننده باشد.” نقشه برداری آهن مبتنی بر MRI می تواند به عنوان نشانگر زیستی برای پیش بینی بیماری آلزایمر و به عنوان ابزاری برای نظارت بر پاسخ درمانی در مطالعات درمانی استفاده شود.
ارجاع: دامولینا، آ.، پیرپامر، ال.، سوئلرادل، ام.، ساکل، ام.، تیناور، سی، هوفر، ای.، انزینگر، سی.، گسیریچ، بی.، دویرینگ، ام.، روپل، اس. ، اشمیت، آر، و لانگکامر، سی (۲۰۲۰). ارزیابی مقطعی و طولی سطح آهن مغز در بیماری آلزایمر با استفاده از MRI ۳-T. رادیولوژی، ۱۹۲۵۴۱. https://doi.org/10.1148/radiol.2020192541
این مقاله از مقاله بازنشر شده است. توجه: ممکن است مطالب از نظر طول و محتوا ویرایش شده باشد. برای اطلاعات بیشتر با منبع ذکر شده تماس حاصل شود.
