تفاوت بین زیر و بمی صدا با آهنگ صدا چیست

تفاوت اصلی بین زیر و بمی صدا و آهنگ صدا در این است که زیر و بمی درجه بلندی یا پایینی یک لحن یا صدا است در حالی که آهنگ صدا عبارت است از تنوع زیر و بم در زبان گفتاری است.

زیر و بمی (Pitch) و آهنگ صدا (intonation) دو اصطلاحی هستند که موسیقی (music) و صدا (voice) را توصیف می‌کنند. هر دو توضیح می‌دهند که یک نت یا یک صدا چگونه است. بنابراین، بسیاری از مردم این دو اصطلاح را به جای هم استفاده می‌کنند. با این حال، توجه به این نکته ضروری است که اصطلاح آهنگ صدا دو معنای متفاوت دارد. وقتی در مورد زبان گفتاری صحبت می‌کنیم، اهنگ صدا به تنوع زیر و بمی صدا (variation of pitch) اشاره دارد، اما وقتی در مورد موسیقی صحبت می‌کنیم، آهنگ صدا به دقت صدای نوازنده یا ساز موسیقی اشاره دارد.

کلمات کلیدی

آهنگ صدا (Intonation)، زیر و بمی صدا (Pitch)، آهنگ خیزشی (Rising Intonation)، آهنگ اُفتی (Falling Intonation) 

زیر و بمی صدا چیست

زیر و بمی صدا عبارت است از درجه بلندی یا پایین بودن یک لحن. این توسط نرخ ارتعاشات تولید کننده آن کنترل می‌شود. در حالی که Pitch بلند فرکانس بالایی دارد، Pitch پایین فرکانس پایینی دارد. فرکانس نشان می‌دهد که هر چند وقت یکبار ارتعاش رخ می‌دهد. در موسیقی، Pitch صدای بلند یا پایین بودن یک نت را توصیف می‌کند. Pitch همچنین یک عنصر شنوایی اصلی در آهنگ‌های موسیقی است، همراه با صدا، مدت زمان و بلندی صدا. با این حال، زیر و بمی صدا را می‌توان تنها در صورتی تعیین کرد که صداها دارای فرکانس کافی واضح و پایدار باشند تا از نویز متمایز شوند. نتی که با فرکانس ۲۶۱ هرتز می‌لرزد، نشان می‌دهد که امواج صوتی ۲۶۱ بار در ثانیه می‌لرزند. این میانه C در پیانو است.

در زبان گفتاری، زیر و بمی صدا نشان دهنده درجه بلندی یا کوتاهی است که فرد با آن صحبت می‌کند. برخی افراد به طور طبیعی با صدای بلند صحبت می‌کنند. احساسات همچنین می‌توانند بر بلندی صدای کسی تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، احساسات ناگهانی مانند عصبانیت، تعجب یا شادی می‌تواند باعث شود که فرد با صدایی بلندتر از حد معمول صحبت کند. به همین ترتیب، یک فرد خسته ممکن است با صدای پایین تر صحبت کند. 

آهنگ صدا چیست

لحن عبارت است از تنوع زیر و بمی در زبان گفتاری. این احساسات و نگرش افراد را نشان می‌دهد، به تعیین تفاوت بین عبارات و سؤالات کمک می‌کند و گاهی اوقات اهمیت پیام شفاهی را برجسته می‌کند. زبان انگلیسی دارای سه الگوی لحنی اساسی است که عبارتند از: آهنگ افت، آهنگ افزایشی، و لحن پاره ای/افتی.

آهنگ اُفتی

آهنگ افتان توصیف می‌کند که چگونه صدای یک فرد بر روی هجای تاکید شده نهایی یک عبارت یا گروهی از کلمات می‌افتد. می‌تواند یک فکر کامل و قطعی را بیان کند و سؤالات wh بپرسد.

• “کجا میری؟”
• “من یک کار جدید پیدا کردم.”

• “Where are you going?”
• “I got a new job.”

آهنگ خیزشی

آهنگخیزشی نشان می‌دهد که چگونه صدای ما در پایان یک جمله بلند می‌شود. این در سوالات بله-نه یا در ابراز تعجب رایج است.

• “آیا او معلم جدید است؟”
• “گرسنه ای؟”

• “Is she the new teacher?”
• “Are you hungry?”

آهنگ صدای جزئی

آهنگ صدای جزئی (Partial Intonation) توضیح می‌دهد که چگونه صدا بلند می‌شود و سپس کاهش می‌یابد. ما از این لحن زمانی استفاده می‌کنیم که در مورد چیزی مطمئن نیستیم، یا زمانی که چیزهای بیشتری برای اضافه کردن به جمله داریم. همچنین می‌توانیم از این الگوی لحنی برای پرسیدن سؤالات استفاده کنیم زیرا مؤدبانه‌تر به نظر می‌رسد.

• “دوست دارید یک فنجان چای دیگر بخورید؟”
• “من می‌خواهم به شما کمک کنم، اما…”

• “Would you like another cup of tea?”
• “I would like to help you, but…”

تفاوت بین زیر و بم صدا و آهنگ صدا

تعریف

زیر و بمی صدا درجه بلندی یا پایینی یک لحن یا صدا است در حالی که اهنگ صدا عبارت است از تنوع زیر و بم در زبان گفتاری.

انواع

دو نوع اصلی زیر و بم به‌عنوان Pitch بلند و Pitch پایین وجود دارد، در حالی که سه نوع آهنگ به عنوان صدای افتان، آهنگ خیزان و آهنگ جزئی/افتان-خیزان (partial/fall-rise intonation) وجود دارد.

نتیجه

زیر و بمی صدا و آهنگ صدا دو اصطلاحی هستند که موسیقی و صدا را توصیف می‌کنند. تفاوت اصلی بین زیر و بمی صدا و آهنگ صدا در این است که زیر و بمی درجه بلندی یا پایینی یک لحن یا صدا است در حالی که آهنگ صدا عبارت است از تنوع زیر و بم در زبان گفتاری.