آیا این اختلال دوقطبی است یا اختلال نقص توجه و بیش فعالی: نشانه ها را بیاموزید

اختلال دوقطبی بیشتر به دلیل تغییرات خلقی (shifts in mood) که ایجاد می‌کند شناخته شده است. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی می توانند از اوج شیدایی یا هیپومانیک (manic or hypomanic) تا پایین‌ترین حالت افسردگی (depressive) از چند بار در سال تا هر چند هفته یکبار حرکت کنند.

یک دوره شیدایی باید حداقل ۷ روز طول بکشد تا معیارهای تشخیصی را برآورده کند، اما اگر علائم آنقدر شدید باشد که نیاز به بستری شدن داشته باشد، می تواند هر مدتی داشته باشد.

اگر فرد دوره‌های افسردگی را تجربه می‌کند، باید علائمی را تجربه کند که معیارهای تشخیصی یک دوره افسردگی اساسی را که حداقل ۲ هفته طول می‌کشد، داشته باشد. اگر فرد دچار اپیزود هیپومانیک باشد، علائم هیپومانیک فقط ۴ روز طول می کشد.

ممکن است یک هفته احساس کنید در بالای دنیا هستید و هفته بعد در زباله دانی پایین آمده اید. برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی I ممکن است دوره های افسردگی نداشته باشند.

افرادی که اختلال دوقطبی دارند علائم گسترده ای دارند. در طول حالت افسردگی، ممکن است احساس ناامیدی و غمگینی عمیق داشته باشند. آنها ممکن است افکار خودکشی یا آسیب رساندن به خود را داشته باشند.

شیدایی علائم کاملاً متضادی ایجاد می کند، اما می تواند به همان اندازه آسیب زا باشد. افرادی که دوره شیدایی را تجربه می کنند ممکن است رفتارهای مخاطره آمیز مالی و جنسی داشته باشند، احساس عزت نفس متورم داشته باشند یا بیش از حد از مواد مخدر و الکل استفاده کنند.

اختلال دوقطبی در کودکان اختلال دوقطبی زودرس (early-onset bipolar disorder) نامیده می شود. تا حدودی متفاوت از بزرگسالان ظاهر می شود.

بچه‌ها ممکن است بیشتر در بین نقاط افراطی چرخش کنند و علائم شدیدتری در هر دو انتهای طیف داشته باشند.

ویژگی های ADHD

ADHD اغلب در دوران کودکی تشخیص داده می شود. با علائمی مشخص می شود که ممکن است شامل مشکل در توجه، بیش فعالی و رفتار تکانشی باشد.

پسران نسبت به دختران تمایل بیشتری به تشخیص ADHD دارند. تشخیص ها در سنین ۲ یا ۳ سالگی انجام شده است.

علائم مختلفی وجود دارد که می تواند خود را به طور منحصر به فرد در هر فردی نشان دهد، از جمله:

• مشکل در تکمیل تکالیف یا وظایف
• خیال پردازی های مکرر
• حواس پرتی مکرر و مشکل در پیروی از دستورالعمل ها
• حرکت مداوم و چرخیدن

توجه به این نکته ضروری است که همه افرادی، به ویژه کودکان که این علائم را نشان می دهند، ADHD ندارند. برخی از آنها به طور طبیعی فعال تر یا حواس پرت تر از دیگران هستند.

زمانی است که این رفتارها در زندگی اختلال ایجاد می کند که پزشکان به این بیماری مشکوک می شوند. افرادی که مبتلا به ADHD تشخیص داده می شوند ممکن است نرخ بالاتری از شرایط همزیستی را تجربه کنند، از جمله:

• ناتوانی های یادگیری
• اختلال دو قطبی
• افسردگی
• سندرم تورت
• اختلال نافرمانی مقابله ای

مقایسه اختلال دوقطبی با ADHD

شباهت‌هایی بین دوره های شیدایی اختلال دوقطبی و ADHD وجود دارد.

این شامل:

• افزایش انرژی یا “در حال حرکت” بودن
• به راحتی پرت شدن
• زیاد حرف زدن
• مدام حرف دیگران را قطع می کند

یکی از بزرگترین تفاوت های بین این دو این است که اختلال دوقطبی در درجه اول بر خلق و خو تأثیر می گذارد، در حالی که ADHD در درجه اول بر رفتار و توجه تأثیر می گذارد. علاوه بر این، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دوره های مختلف شیدایی یا هیپومانیا و افسردگی را طی می کنند.

از طرف دیگر، افراد مبتلا به ADHD علائم مزمن را تجربه می کنند. آنها یک چرخه از علائم خود را تجربه نمی کنند، اگرچه افراد مبتلا به ADHD همچنین می توانند علائم خلقی داشته باشند که نیاز به توجه دارند.

هم کودکان و هم بزرگسالان می توانند این اختلالات را داشته باشند، اما ADHD معمولاً در افراد جوانتر تشخیص داده می شود. علائم ADHD معمولا در سنین پایین تر از علائم اختلال دوقطبی شروع می شود. علائم اختلال دوقطبی معمولا در بزرگسالان جوان یا نوجوانان بزرگتر ظاهر می شود.

ژنتیک نیز ممکن است در ایجاد هر یک از این بیماری ها نقش داشته باشد. برای کمک به تشخیص، باید هر گونه سابقه خانوادگی مرتبط را با پزشک خود در میان بگذارید.

ADHD و اختلال دوقطبی علائم خاصی دارند، از جمله:

• تکانشگری
• بی توجهی
• بیش فعالی
• انرژی فیزیکی
• مسئولیت رفتاری و عاطفی

در ایالات متحده، ADHD تعداد بیشتری از افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. با توجه به مطالعه منتشر شده در سال ۲۰۱۴، ۴.۴ درصد از بزرگسالان ایالات متحده مبتلا به ADHD در مقابل تنها ۱.۴ درصد مبتلا به اختلال دوقطبی تشخیص داده شده اند.

تشخیص و درمان

اگر مشکوک هستید که ممکن است شما یا کسی که دوستش دارید یکی از این شرایط را داشته باشید، با پزشک خود صحبت کنید یا به یک روانپزشک ارجاع دهید.

اگر کسی است که دوستش دارید، او را تشویق کنید تا با پزشکش قرار ملاقات بگذارد یا به روانپزشک معرفی شود.

اولین قرار ملاقات احتمالاً شامل جمع آوری اطلاعات خواهد بود تا پزشک شما بتواند اطلاعات بیشتری در مورد شما، آنچه تجربه می کنید، سابقه پزشکی خانوادگی شما و هر چیز دیگری که به سلامت روحی و جسمی شما مربوط می شود، بیاموزد.

در حال حاضر هیچ درمانی برای اختلال دوقطبی یا ADHD وجود ندارد، اما مدیریت آن ممکن است. پزشک شما روی درمان علائم شما با کمک داروها و روان درمانی خاص تمرکز خواهد کرد.

کودکان مبتلا به ADHD که درگیر درمان هستند، با گذشت زمان بسیار بهتر می شوند. اگرچه این اختلال می‌تواند در طول دوره‌های استرس بدتر شود، اما معمولاً هیچ دوره روان‌پریشی وجود ندارد، مگر اینکه فرد دارای یک بیماری همزیستی باشد.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی با داروها و درمان‌ها نیز به خوبی عمل می‌کنند، اما دوره‌های آن‌ها می‌تواند با گذشت سال‌ها مکرر و شدیدتر شود.

مدیریت هر یک از این شرایط برای داشتن یک زندگی سالم تر مهم است.

چه زمانی با پزشک خود صحبت کنید

اگر شما یا کسی که دوستش دارید به فکر آسیب رساندن به خود یا خودکشی است، با پزشک خود صحبت کنید یا فوراً با ۹۱۱ تماس بگیرید.

افسردگی در اختلال دوقطبی به ویژه خطرناک است و تشخیص آن دشوار است اگر خلق و خوی فرد بین دو حالت افراطی باشد.

علاوه بر این، اگر متوجه شدید که هر یک از علائم بالا در کار، مدرسه یا روابط تداخل دارد، بهتر است زودتر به مشکلات ریشه ای رسیدگی کنید.

ننگ و انگ را فراموش کنید

زمانی که شما یا یکی از عزیزانتان علائم و نشانه های اختلال ADHD یا اختلال دوقطبی را تجربه می کنید، می تواند بیش از چالش برانگیز باشد.

تو تنها نیستی. اختلالات سلامت روان تقریباً از هر ۵ بزرگسال در آمریکا ۱ نفر را تحت تأثیر قرار می دهد. دریافت کمکی که نیاز دارید اولین قدم برای داشتن بهترین زندگی است.